|
In Merelbeke geldt sinds eind juli een "mondmaskerplicht": wie zich te voet "in of op de openbare ruimte" begeeft, moet een
mondmasker dragen. Een mens komt dus zijn huis niet meer uit zonder mondmasker
dat op de correcte manier gedragen
wordt.
Laat ons zeggen dat de fabrikanten van mondmaskers er in elk geval wel
bij varen.
Het hoeft niet bij het fietsen,
blijkbaar. En dat vind ik nu écht bijzonder jammer! Hebben de beleidsmakers dan
in mijn blog het verhaal niet gelezen over die pijnlijke aanvaring met een wesp
(of een bij, of wat het ook was)? Zijn ze dan al vergeten dat ik toen nipt
ontsnapt ben aan een anafylactische shock? Had ik toen een mondmasker gedragen
bij het fietsen, dan was al die ellende mij bespaard gebleven.
Maar de vier burgemeesters uit
het "Land van Rhode en Schelde" verkozen de wijze lessen uit het verleden te negeren (zoals
politici meestal doen), en hebben enkel voor voetgangers een mondmaskerplicht
opgelegd.
Ik dus te voet op pad met mijn
mondneusmasker.
Onderweg, op straat, kom ik geen
mens tegen. Ik hoor u al vragen: "Waartoe dient dan
dat mondmasker?"
Wel: als ik mijn klassieke
wandeling maak, en de blaffende honden staan weer gereed om mij te bespringen,
dan voel ik me nu tenminste veilig. Want ik heb mijn neusmondmasker op. Ook de
katten die overal op een oprit liggen te luieren, kunnen mij niets maken. Want
ik heb mijn neusmondmasker op. En ja, overal zitten gevaarlijke vogels op de
loer, in de bomen, op de akkers, tussen de struiken. Laat ze maar: zij kunnen
mij geen kwaad berokkenen. Want ik heb mijn neusmondmasker op. Er vliegen ook
erg veel vlinders rond, en die trekken zich geen bal van dat anderhalvemeteren
aan. In deze corona-tijden is dat compleet onverantwoord. Maar ze kunnen mij
niet deren. Want ik heb mijn neusmondmasker op.
Helemaal gevaarlijk wordt het
als ik tussen de weides met loeiende en onvriendelijk kijkende koeien rondloop.
Ik moet me daar trouwens niet alleen zorgen maken om die koeien, er zijn ook de
talloze vliegen die constant rond zoemen, en op tijd en stond in zo'n
koeienvlaai landen om verse krachten op te doen. Ik haast me toch een beetje om
die oorlogszone vlug achter mij te laten. Maar eigenlijk hoef ik me totaal geen
zorgen te maken. Want ik heb mijn neusmondmasker op.
De wijze richtlijnen van onze
burgemeesters, weet je wel.
En dan kom ik in het Gentbos.
Het is daar toch wel vrij druk: veel mensen die verkoeling zoeken in de schaduw
van de hoge en robuuste bomen. In tegenstelling tot het vorige deel van mijn
wandeling, langs de verlaten Merelbeekse straten, is er hier wél veel heen en
weer geloop: gezinnen met kinderen, grootouders met hun kleinkinderen. Hoe moet
het hier dan? Nog even de instructies van de burgemeesters checken: "in parken
en bossen hoeft het niet." Oef!
Dat komt goed uit: dan kan ik
mijn mondneusmasker als zweetband gebruiken. Ik bind het over mijn voorhoofd,
en dat is perfect om het zweet op te vangen, dat van mijn schedel naar beneden
stroomt.
Goed idee van de burgemeesters,
die mondmaskerplicht.
Alleen spijtig dat ik bij mijn
volgende fietstocht misschien weer met open mond op een stekend insect bots...
In Merelbeke moet je dus, net als in vele andere gemeenten, een mondneusmasker
dragen zodra je de deur uit stapt. Om de medemens te beschermen tegen jouw
corona-speeksel, en om jezelf te beschermen tegen de corona-druppels van de
medemens. Welke medemens? Mijn buur die 50 meter verder zijn gras aan het
maaien is? Een andere buur die op het einde van de straat zijn hond aan het
uitlaten is? Een toevallige andere wandelaar die aan de overkant van de weg
passeert?
Viroloog Steven Van Gucht zegt daarover: "Het klopt dat het virologisch of medisch niet te verantwoorden is om
een mondmasker te verplichten voor iemand die alleen op straat loopt. Ik pleit voor iets meer rationaliteit,
vooral om het draagvlak groot te houden voor als het wél veel nut heeft."
En ook Marc Van Ranst zit op die lijn: "Het mag geen ritueel worden. Zo'n maatregel mag alleen opgelegd worden
als het zinvol is en als de mensen begrijpen dat het nodig is. Anders verlies
je het draagvlak bij de bevolking."
Maar de
politici verkiezen "strenge maatregelen
te nemen", om te bewijzen dat ze vastberaden durven optreden. Ongeacht of
de opgelegde maatregelen zinvol zijn of niet.
En dan zijn
ze verwonderd als de mensen hen niet (meer) willen volgen.
|
