|
Nee, je zal mij niet horen beweren dat die "bubbel van vijf" een zinloze maatregel is en dat we ons daar
eigenlijk niet al te veel moeten van aantrekken. Ondanks het ontmoedigende
besef dat ons "bubbel"-leven het
virus niet zal klein krijgen. En dat het virus er de volgende maand en de maand
daarop nog altijd zal zijn, even agressief en even gevaarlijk. En dat we dus
nog héél lang tot een leven in bubbels zullen gedwongen worden.
Maar heeft iemand eigenlijk ooit wel serieus nagedacht over de
praktische consequenties van die bubbel-regel
en hoe we dat in realiteit moeten (of kunnen) waar maken?
Neem een hedendaags doorsnee gezin: vader, moeder, zoon.
De ouders hebben al jaren een heel sterke band met een ander koppel:
échte boezemvrienden die elkaar steunen en helpen, door dik en dun. Tja, dan
neem je die vrienden toch op in je bubbel? Je kan elkaar toch niet in de steek
laten als je elkaar écht nodig hebt? Dat zijn dus al twee leden van de
gezinsbubbel.
Dan zijn er de ouders van de man, en de ouders van de vrouw. Nog eens
vier leden van de vaste bubbel. Oeps: er zijn er nu al zes, dat is één te veel.
Moet je dan het fysiek contact met je ouders verbreken? De ouders van de man,
of die van de vrouw? Dat kan je écht niet maken. Okee, dan maar een bubbel van
zes.
"Belangrijk is dat het vaste
contacten zijn", hebben onze BV's gezegd: "Het aantal is geen fetisj."
Maar de tienerzoon heeft toch ook nood aan contact met zijn vrienden?
Of niet? Moet hij de hele tijd thuis blijven zitten, met geen ander gezelschap
dan dat van zijn ouders en grootouders? Dat is nu echt géén leven voor een
opgroeiende tiener. Heeft hij dan geen recht op zijn eigen vaste bubbel? De ouders kunnen
hem dat niet ontzeggen.
"Als je maar voorzichtig bent!"
zeggen ze dan.
"En als je maar je contacten beperkt
tot enkele vaste vrienden."
De zoon is verstandig en verantwoordelijk, en beperkt zich tot zijn
twee beste vrienden.
Maar hoe zat het ook alweer? De BV's hadden het over een "gezinsbubbel". Dat betekent dat de
vrienden in de bubbel van je zoon eigenlijk ook deel uitmaken van je gezinsbubbel.
Oeps: nu zijn er al acht. Marc en Erika zullen absoluut niet tevreden
zijn! Maar ja, het is wat het is.
Toch nog even verder doordenken. Zo'n bubbel is immers "wederkerig": als iemand deel uitmaakt
van mijn bubbel, dan maak ik deel uit van zijn/haar bubbel.
"Mijn bubbel is uw bubbel",
zoals het aloude spreekwoord luidt.
En dus behoren de ouders van de vader én van de moeder uit ons
voorbeeld ook tot de bubbel van de vrienden. Niet? En de vrienden van de zoon
ook. De boezemvrienden hebben dus, zonder zelfs maar iemand anders te zien dan
ons voorbeeldgezin, al een bubbel van negen opgebouwd. Mogen zij dan met
niemand meer contacten hebben? Zij hebben ook hun ouders. En die willen ze echt
wel graag in hun bubbel. Heeft iemand daar een bezwaar tegen? Maar dan zitten
ze wel in een zwaar zondige bubbel van dertien. En eigenlijk: omdat hun ouders
tot hun bubbel behoren, behoren die automatisch ook tot de bubbel van ons
doorsnee gezin. Of niet? Waarmee die hun bubbel ook hebben uitgebreid tot
twaalf. Logisch, niet? Want de bubbel is "wederkerig".
Maar net als de vrienden, hebben de ouders van de man en de vrouw uit
ons voorbeeld óók nog andere mensen die ze in hun bubbel willen. Dat kan toch?
De ouders van de man hebben nog twee andere kinderen, de ouders van de vrouw
hebben ook nog een zoon. En die hebben op hun beurt ook volwassen kinderen, die
tot hun eigen gezinsbubbel behoren.
Even goed opletten, toch, want het begint ingewikkeld te worden. De
zoon van de ouders van de vrouw (haar broer, dus), en diens echtgenote, behoren
tot de bubbel van de ouders van de vrouw, en dus ook tot de bubbel van de vrouw
zélf en haar gezin. En dus ook tot de bubbel van de vrienden. En ja, de
kinderen van de broer van de vrouw behoren tot de bubbel van die broer. En dus
ook tot de bubbel van de ouders van de vrouw. En dus tot de gezinsbubbel van de
vrouw. En dus tot de bubbel van de vrienden.
Ik ben al lang de tel kwijt. Heeft iemand er wél nog een idee van hoe
groot de bubbel ondertussen geworden is? En dat zonder zot of losbandig of
onverantwoord te doen.
Een gezinsbubbel van vijf moet absoluut nageleefd worden, "of anders krijgen we het virus niet klein."
Een beetje bubbelwiskunde leert ons dat we bijgevolg het ergste moeten
vrezen.
|
.
