|
Nee, ik heb persoonlijk helemaal niets tegen mevrouw Leemans, want zij
is mijn vriendin. Althans als ik de reclamespots mag geloven.
Maar ik heb wél iets tegen het concept waarbij iemand een lening wordt
aangesmeerd om zich een (dure) vakantie te kunnen permitteren. Zijn er nog niet
genoeg mensen en gezinnen die diep in een financiële put getuimeld zijn omdat
ze méér leningen hebben lopen dan ze redelijkerwijs kunnen afbetalen?
Mijn motto over lenen is simpel. Misschien iets te "zwart-wit", dat geef ik grif toe. Ik heb
wellicht gemakkelijk praten. Maar ik vind: "Als
je iets niet kan betalen, dan koop je het niet! Geef geen geld uit dat je niet
hebt!"
Voor mijn part zou het sowieso verboden moeten worden om mensen aan te
zetten tot het aangaan van kredieten voor dingen die ze niet eens écht nodig
hebben. En dat geldt héél zeker voor een vakantie. Als je je geen vakantie in
het buitenland kan permitteren, dan blijf je toch gewoon thuis?
Toen wij nog kind waren, hadden onze ouders geen centjes voor een reis
of voor een echte vakantie. En dus
bleven we thuis. En niemand in ons gezin vond dat een ramp of een tekort.
Niemand zat te treuren of weg te kwijnen omdat we niet naar verre landen konden
vertrekken. Waarom zouden we ook? Thuis was het best leuk: daar zorgden we zelf
wel voor.
Nu kan dat blijkbaar niet meer. Nu ben je misdeeld als je niet minstens één keer per jaar "écht" op vakantie bent geweest. Nu zijn
je kinderen kansarm als ze in
september op school geen vakantiefoto's op hun iPad kunnen laten zien.
En dus wil iedereen kost wat kost toch op vakantie vertrekken. Ook al
is er eigenlijk geen budget voor. En dus gaat men bij mijn vriendin aankloppen voor een lening.
Nóg een lening. Bovenop die voor de 50 inch flat screen en de iPhone en de auto
en de meubels. Tot de deurwaarder op een dag komt aankloppen en alles in beslag
laat nemen omdat je al die leningen niet meer kan afbetalen.
De enige die écht iets heeft aan die leningen en kredieten, dat is
mijn vriendin, mevrouw Leemans en andere
Cofidis-achtigen.
Het zou al helpen als er geen reclame meer zou gemaakt mogen worden om
de mensen tot een lening te verlokken. Beter nog zou zijn om vlakaf te
verbieden dat luxeartikelen op krediet gekocht worden.
Vermoedelijk krijg ik nu kritiek van de armoede-organisaties. Want is
het geen discriminatie als alléén de welgestelden die luxeartikelen nog mogen
kopen en de "armen" niet? Het zou
kunnen. Maar wie bewijst die armen
een gunst door hen in een financiële krater te laten tuimelen waardoor ze alles
verliezen? Is dat een betere optie? En dat het "discriminatie" zou zijn, is alléén zo in de ogen van de zogenaamde "armoede-organisaties" die "armoede" definiëren als "het ontbreken van luxe". Alsof mensen
zich alléén maar gelukkig en "rijk"
kunnen voelen als ze in luxe baden.
En bovendien: als mensen die dingen niet meer op krediet kunnen/mogen
kopen, dan zal de vraag naar dat soort luxeproducten dalen. En als de vraag
vermindert, dan zakt de prijs vanzelf. Tot ze misschien tóch voor iedereen
betaalbaar worden. Zou dat niet voor ons allemaal beter zijn?
|
