Enkele weken geleden was ik, zoals wel meer gebeurt, langs de Schelde
gaan fietsen: heen langs de kant van Zwijnaarde, vanaf de Scheldebrug in Zwijnaarde tot aan de brug in Eke, en dan
langs de kant van Merelbeke terug. In Eke rijd ik dan de brug over. Daarbij
moet ik linksaf, en daarom eerst die drukke weg kruisen om het fietspad aan de
rechterkant te nemen. Eens de brug voorbij moet ik weer linksaf, en dus opnieuw
oversteken om het Trekpad langs de Schelde, kant Merelbeke, op te rijden. Ik
ben er niet zo happig op om daar de weg te dwarsen, aan de voet van de brug,
want die brug is tamelijk steil en als er een auto van de andere kant van de
Schelde zou aankomen, vanuit Semmerzake, dan zie je die niet naderen. En ook
die auto kan mij niet zien. Aangezien ze daar behoorlijk snel rijden, ben ik
bang dat die auto's mij zouden omver kegelen terwijl ik aan het oversteken ben.
En dus doe ik dat niet, en rijd langs de linkerkant op het fietspad de brug
over, waarbij ik er wel goed op let om zo ver mogelijk uit te wijken als er fietsers
van de andere kant komen; fietsers die wél correct aan de rechterkant van de
weg rijden. En die ene keer kwamen inderdaad fietsers van de andere kant: een
vader met zijn twee zonen. De vader reageerde niet op mijn verkeersovertreding,
maar zijn oudste zoon, een manneke van een jaar of 12, wél: "Ge rijdt wel langs de verkeerde kant, hee!"
Ik heb er niets op gezegd; ik kón er ook niets op zeggen, want hij had gelijk.
Ik heb alléén gedacht: "Dat ventje is
precies wel mondig genoeg!"
En meer recent was ik gaan fietsen langs het groene en pittoreske
Munte. Ik was de berg naar de kerk van Munte aan het op zwoegen toen ik op het
kerkplein een bende jongeren ontwaarde die daar op het terras van taverne Oud Munte vermoedelijk iets gedronken of
gegeten hadden en zich blijkbaar aan het opmaken waren om verder te trekken. Zo
te zien waren ze nog niet helemaal klaar, want ze stonden (niet bepaald volgens
de corona-richtlijnen) dicht bijeen op het zebrapad te dralen: met elkaar te
overleggen, een drinkbus weg stoppen, een rugzak beter vast sjorren. Ik was
bijna boven, en écht niet van plan om te stoppen. Dus zocht ik een gaatje
tussen de discuterende jonge gasten om verder te kunnen. Omdat ze zo druk bezig
waren, zagen ze mij blijkbaar helemaal niet aankomen (of ze verkozen mij te
negeren), en dus rinkelde ik even met mijn fietsbel om zeker te zijn dat er
niet één van die jongeren een onverhoedse beweging zou maken en tegen mij aan
zou botsen. Eén van die meisje reageerde: "Sorry
meneer!", maar één van die jongens riep mij na: "Dit is hier wél een zebrapad, hee!" Even dacht ik eraan om tóch te
stoppen en die kerel aan te spreken om uit te leggen dat een zebrapad wél aan
de voetgangers voorrang geeft bij het oversteken, maar niet bedoeld is als
keuvelruimte. Maar ik heb niet de gewoonte de confrontatie op te zoeken, en al
zeker niet om een zinloze discussie aan te gaan. Ik ben verder gereden, en
dacht: "Die jongeman is precies wel
mondig genoeg!"
Waarmee ik bij mijn punt gekomen ben: vroeger werd altijd beweerd dat
de Vlaamse jeugd "niet mondig genoeg" was, dit in tegenstelling tot de Hollandse jongeren. En dat
werd gezien als een tekortkoming van ons onderwijs. Dat is ondertussen sterk veranderd, want men heeft in het onderwijs
van vandaag hard ingezet op "mondigheid".
En, zoals ik al eerder eens heb aangegeven, op het "welbevinden" van de schoolgaande jeugd.
Helaas heeft men hierbij uit het oog verloren dat het onderwijs vooral
bedoeld zou moeten zijn om kennis te verwerven, om inzicht te ontwikkelen, om
kritisch te leren denken, om intelligenter
te worden, om grenzen te verleggen.
Op die manier kweken we in ons modern onderwijs een complete generatie
kritiekloze "volgers", die het wel
héél goed zullen kunnen zeggen, maar
die niet de intelligentie zullen bezitten om een eigen mening te vormen en
kritisch na te denken. En die dus een paar schoenen zullen kopen omdat een influencer die aangeprezen heeft. Die
een standbeeld gaan besmeuren en vandaliseren omdat iemand op Facebook of
WhatsApp beweerd heeft dat het zo hoort, ook al weten ze verder niets zinnigs
te vertellen over het afgebeelde personage. Die gaan betogen "voor het klimaat", ook al begrijpen ze
geen snars van de problematiek. Die politie-combi's of brandweerauto's of
ambulances gaan aanvallen omdat iemand ergens geschreven heeft dat die symbool
staan voor de verfoeide gevestigde orde. Die 5G zendmasten in brand gaan steken
omdat iemand het idee gelanceerd heeft dat 5G corona veroorzaakt.
Een generatie mondige jongeren
die heel veel lawaai maken en zich hard laten horen, maar die eigenlijk niets
te zeggen hebben omdat ze geen inhoud
meer hebben. Kortom: de ideale profielen voor onze politici van morgen.
Jongeren zoals Dries, dus.
Pas 27 jaar, en al verkozen in het parlement.
|