|
De nationale en internationale sportcompetities komen stilaan weer op
gang. Er wordt in diverse landen zelfs nú al weer gevoetbald. Zonder publiek
weliswaar. Het idee van een sportwedstrijd "achter
gesloten deuren" snap ik eigenlijk niet goed, want het mooiste aan zo'n
wedstrijd is de ambiance, de sfeer, de mensenmassa die intens mee leeft.
Maar goed: de competities moesten en zouden dringend weer opstarten.
Want één van de meest "dramatische" (zo
lijkt het toch) gevolgen van dit corona-virus was zéker dat alle professionele
sportcompetities in het voorjaar afgebroken werden. Het wielerseizoen is zelfs
niet eens serieus kunnen beginnen.
(Het grappige, of vreemde, hierbij is dat, net als de rest van het
VRT-journaal, zélfs het sporthoofdstukje in deze corona-tijden elke dag langer
duurde dan voorheen, hoewel er niet eens gesport werd.)
De Belgische voetbalcompetitie in de eerste klasse moest stopgezet
worden op één speeldag vóór het reguliere einde. Met uiteraard typisch
Belgische complicaties. Want de ploeg die op dat moment eerste stond, is als
kampioen uitgeroepen, en wie laatste stond, moet degraderen. Ik heb altijd
gedacht dat het principe inderdaad zo duidelijk was, en dat het daar
uiteindelijk allemaal om draait: op het einde van de competitie uitmaken wie de
beste en wie de slechtste was. Maar in België is niets simpel, en dus is er
heibel in de keet, en moet een rechtbank tussenbeide komen.
Dat het stopzetten van die wieler- en voetbalcompetities zó "dramatisch" was, komt omdat het
blijkbaar om "big business" gaat. We
spreken over budgetten van tussen 12 en 42 miljoen euro voor elk van de grote
wielerploegen. De omzet van de Ronde van Frankrijk alléén al bedraagt 160
miljoen euro. En in het profvoetbal zijn de bedragen nog hallucinanter: de
omzet van de 30 rijkste Europese clubs wordt geschat op 8,3 miljard euro. Dat
behoorlijk paniekerig gereageerd wordt op het idee dat het wieler- of voetbalseizoen
2020 een totaal fiasco zou worden, hoeft dus geen verbazing te wekken.
Maar ik begrijp het niet. Ik begrijp het concept van "sportsponsoring" totaal niet.
Wat heeft een bedrijf ermee te winnen dat iemand op een fiets rond
rijdt met de naam van het bedrijf op de rug van zijn shirt en op zijn borst?
Dat Greg Van Avermaet over de kasseien dokkert met "CCC" op zijn rug, "so what"?
Dat kan mij in elk geval geen bal schelen. Voor mijn part rijdt hij rond met "XXX" op zijn shirt, het maakt mij geen
fluit uit. En dat hij dan de Ronde van Vlaanderen zou winnen en met de beide
handen zou wijzen naar "CCC" op zijn
borst, of naar "XXX", het zal mij
worst wezen. Hoe kan zoiets een voordeel opleveren voor "CCC"? Zijn de producten van "CCC"
(schoenen en handtassen, blijkbaar: ik heb het opgezocht) zó veel beter omdat
Greg Van Avermaet rondfietst met "CCC"
op zijn rug en een koers wint? Of gaan we allemaal ontsmettende handgel van Ineos kopen als Chris Froome de Tour
wint? En zouden de klanten massaal voor BNP-Paribas
kiezen omdat RSC Anderlecht voetbalt met truitjes waar de bank als sponsor op
figureert?
Dat is toch allemaal flauwekul? Het feit dat een bedrijf een sportclub
sponsort zegt toch niets over dat bedrijf zelf? Het maakt een bedrijf niet
beter of competenter of méér verantwoordelijk, als zijn of haar naam op een
sportshirt vermeld staat? Het zegt niets over de kwaliteit van haar of zijn
producten als iemand het zegegebaar kan maken met de naam van dat bedrijf op
zijn of haar borst? En toch blijken die bedrijven miljoenen over te hebben voor
de sportsponsoring. Ik begrijp het niet.
(En wat ik al helemaal niet begrijp, is dat er mensen zijn,
wielertoeristen, die zowaar veel geld betalen
voor een truitje waarop "Ineos"
gedrukt staat. In mijn simpele geest wordt iemand betaald om reclame te maken
voor een bedrijf of voor een product. Dat iemand zélf zou willen betalen om
reclame te mogen maken, dat gaat mijn petje helemaal te boven.)
"Sportsponsoring", een
miljoenen- of zelfs miljarden-business? Ik begrijp het niet.
"Het gaat om naambekendheid!"
zal u zeggen. Zonder Greg Van Avermaet hadden we zelfs nooit over "CCC" gehoord, en zonder Chris Froome
niet over "Ineos".
Tja, dat zou kunnen. Maar zijn er voor die bedrijven écht geen betere
manieren te bedenken om zich in de belangstelling te werken? Waarbij ze in de
publiciteit komen op een manier die ook écht iets zégt over het bedrijf en/of
het product? Met een zinvolle actie, bijvoorbeeld. "CCC" zou schoenen kunnen schenken aan straatkinderen overal ter
wereld, die nu op blote voeten rondlopen. "Ineos"
zou iets kunnen doen aan de energievoorziening in sloppenwijken waar de mensen
zich nauwelijks kunnen verwarmen in de winter.
Het zou hen veel minder geld kosten, maar het zou honderd keer zo veel
opbrengen, ook aan imago-vorming.
|
