Daar waar de Belgen in de tijd van Julius Caesar nog een uitzonderlijk
volk waren, de "dappersten onder de
Galliërs", blinken we nu eigenlijk vooral uit in middelmatigheid.
Er is een tijd geweest dat we tot de top van de wereld behoorden als
het ging over de kwaliteit van ons onderwijs en het kennisniveau van onze
kinderen. Maar dat is helaas al lang niet meer het geval, omdat we nu volgens
de onderwijsexperts moeten inzetten op het "welbevinden"
van de schoolgaande jeugd.
Er is ook een tijd geweest dat Belgische sporters in allerlei
sporttakken tot de wereldtop behoorden. Ik denk hierbij aan een Eddy Merckx,
een Gaston Roelants, een Raymond Ceulemans, een Justine Henin. Dat is nu heel
wat minder. We moeten het stellen met Nina Derwael en Naffi Thiam, en dat is
het zowat. Als je bedenkt dat Nederland op de laatste Olympische Zomerspelen 19
medailles behaald heeft, waarvan 8 gouden, en België slechts 6 medailles in
totaal, waarvan 2 gouden, dan weten we ongeveer wel waar we ons land
tegenwoordig kunnen situeren op sportief vlak. Als we in de sport toch een
beetje een gevoel van nationale trots willen ervaren, moeten we Hollanders
adopteren zoals Mathieu van der Poel en Max Verstappen.
Dit gezegd zijnde: er zijn toch enkele aspecten waarbij België bij de
top van de wereld behoort.
Onze schilders bijvoorbeeld. Al moeten we daarvoor in onze verre kunstgeschiedenis
graven: Rubens, Bruegel, Van Eyck. Maar de Hollanders gunnen ons hierbij onze
glorie niet, en dan komen zij af met figuren als Rembrandt, Vermeer of Van
Gogh. De duurste schilderijen in de wereld zijn dus niet van een Belg, maar wel
van een Nederlander.
Als het gaat over "bierbrouwen"
staan we ook aan de top. Er zijn in ons land ongeveer 263 bierbrouwers, en een
aantal van onze bieren worden steevast genomineerd als "beste bier" te wereld. En de allergrootste brouwerij ter wereld is
(in naam toch) Belgisch. Maar helaas: ook hier zijn we onze koppositie aan het
verliezen aan de Hollanders. Terwijl er in 2013 amper 165 brouwerijen waren in
Nederland, zijn er nu al 312, en ze lachen ons al vierkant uit omdat wij ter
plaatse trappelen.
Maar als het gaat over de duur van een regeringsvorming zijn we
onklopbaar. Het wereldrecord, met een duur van 541 dagen, leken we even kwijt te
spelen aan Noord-Ierland, maar hun prestatie is niet erkend door het Guinness Book of Records. En we zitten
nu toch ook al bijna 17 maanden, of 514 dagen, zonder echte regering. Als we
nog even volhouden, kunnen we ons record nog een heel stuk scherper stellen.
Ook bij de statistieken over het aantal dodelijke slachtoffers van de
Covid-19 epidemie zijn we "uitmuntend"
bezig. Als je kijkt naar het aantal corona-sterfgevallen per inwoner, dan staat
België op een eenzame hoogte van meer dan 73 doden per 100.000 inwoners, op
respectabele afstand gevolgd door Spanje (met ongeveer 56) en Italië (met
ongeveer 50), landen waarvan nochtans beweerd werd dat ze "bijzonder zwaar getroffen" zijn.
Waarbij we ook heel hoog scoren, is als het gaat over het aantal
zelfdodingen. In 2016, de meest recente gegevens, zijn in België 1903 mensen
gestorven door zelfdoding, dat zijn er gemiddeld 5 per dag. Daarmee komen we
met ongeveer 17 (geslaagde) zelfmoorden per 100.000 inwoners aan de top van
alle landen in West-Europa. Dat zou onder andere liggen aan onze piekerende
aard, en onze schaamte om hulp te zoeken.
Ik hoop dat ik me vergis, maar ik vrees dat deze corona-periode van
eenzaamheid en angst en onzekerheid dit alleen maar nog erger zal maken. Het
stijgend aantal oproepen naar Tele-Onthaal doet alvast het ergste vermoeden.
Ik ben niet helemaal zeker of deze records en uitzonderlijke cijfers
veel reden zijn voor nationale trots. Maar ja, het is al wat we hebben, hee!
|