|
Is er iemand die de "dagelijkse
cijfers" omtrent de Covid-19 besmetting niet op de voet volgt? Het scorebord
stond gisteren (27 april) op bijna 3 miljoen besmettingen en iets meer dan 207.000
dodelijke slachtoffers, wereldwijd. Als je weet dat een "normale" griepepidemie jaarlijks om en bij 250.000 sterfgevallen
veroorzaakt, dan valt nu al te voorspellen dat het SARS-CoV-2 virus het in de
cijfers zal winnen van het influenza-virus. Of zoals veel mensen het bij
herhaling formuleerden: "Dit is niet
zomaar een griepje."
Maar verklaart en rechtvaardigt dat de immense aandacht voor het virus
en voor de ziekte? De media-aandacht en politieke aandacht zijn ongezien en
buitensporig. In die mate zelfs dat er totaal geen plaats of ruimte of tijd is
voor andere dingen, andere problemen, andere ziektes. Terwijl er heus wel
andere problemen zijn op deze wereld die onze aandacht verdienen en nodig
hebben, en waar de media (en wij zelf) ook wel eens zouden mogen bij stil
staan. Een mens zou zich op den duur gaan afvragen of al die aandacht voor
Covid-19 misschien niet het ideale excuus zou zijn om al de rest te kunnen en mogen
vergeten of negeren?
Zoals die andere ziekte, bij voorbeeld, die al tientallen jaren
woekert en in sommige landen echte slachtingen aanricht, en die we maar niet
onder controle krijgen. Ook al kennen we de boosdoener en de remedie perfect.
Maar de wil ontbreekt, of de slagkracht, om er effectief werk van te maken om
de ziekte uit te roeien. En er spelen veel te veel verborgen agenda's om de middelen
op een gepaste en efficiënte manier in te zetten.
En dan heb ik het over Tuberculose.
Hoewel TBC een bacteriële
infectie is, en Covid-19 een virale infectie, zijn er toch enkele markante
gelijkenissen: de beide ziektes zijn erg besmettelijk, in de beide gevallen
gebeurt de besmetting vooral door partikels die een besmet persoon uitademt of -hoest, en in de beide gevallen zijn het vooral de longen die aangetast worden.
Maar er zijn ook enkele, even markante, verschillen.
Het eerste grote verschil is dat er voor TBC wél een geneesmiddel
bestaat, en dat de ziekte perfect kan behandeld worden. Méér zelfs: we hebben,
medisch gezien, de mogelijkheid om de ziekte bijna volledig uit te
roeien. De ziekteverwekker is al gekend van in 1882 en sinds de late jaren
vijftig van de vorige eeuw bestaan er antibiotica waarmee alle patiënten in
principe volledig kunnen genezen. Al duiken de laatste jaren ook TBC-bacillen
op die resistent blijken te zijn tegen de meest-gebruikte antibiotica. (Maar
over het gevaar van resistente bacteriën heb ik het al eens gehad in een eerder
stukje.)
In West-Europa is de ziekte trouwens zo goed als verdwenen, behalve
bij die groepen die overal en altijd uit de boot vallen.
Wie oud genoeg is, herinnert zich misschien nog de jaarlijkse horror
van de "krasjes" in de arm: de verplichte TBC-test, die in de jaren zestig van
de vorige eeuw nog gangbaar was omdat Tuberculose een veel voorkomende ziekte
was. Maar die test is al lang afgeschaft wegens overbodig. In België bij
voorbeeld waren er in 2018 maar 981 nieuwe gevallen meer, op een heel jaar
tijd. Dat is nauwelijks méér dan er dagelijks geregistreerd worden voor
Covid-19.
En toch lukt dat maar niet op wereldschaal.
Laat ons misschien ook eens naar het scorebord van Tuberculose kijken:
in 2015 waren naar schatting wereldwijd 10,4 miljoen mensen ziek door een
TBC-besmetting, en het dodental werd geschat op 1,8 miljoen. Daarmee staat Tuberculose
in de Top-10 van de oorzaken van sterfgevallen wereldwijd, en is het de meest
dodelijke infectieziekte ter wereld.
Waarom blijven ondanks alles toch zó veel mensen aan de ziekte
sterven? En waarom halen die cijfers zo goed als nooit de media?
Het antwoord is verbijsterend simpel: omdat TBC een ziekte van "de derde wereld" is. En dus interesseert
het ons maar matig.
De overgrote meerderheid van de zieken en slachtoffers zijn te vinden
in "ontwikkelingslanden", waar de
gezondheidszorg onbestaande is of volledig verwoest werd. De ergst getroffen
landen zijn landen van Zuidelijk Afrika, en India, Pakistan en Bangladesh in Azië,
en ook Indonesië.
En dát is het tweede verschil met Covid-19: er wordt met geen woord
over gerept in onze media.
Of hoe zelfs besmettelijke ziektes gediscrimineerd
worden als ze ons niet persoonlijk raken. Bij 200.000 corona-doden is de wereld
compleet stilgevallen, maar 1,8 miljoen TBC-doden veroorzaken zelfs geen rimpeltje
in onze beschaving.
|
