|
Ik heb gisteren van mijn gsm een dikke pluim gekregen. Niet zomaar een
pluim, maar een échte ster en zelfs een kroontje om mij te feliciteren. Nu ja,
eigenlijk niet van mijn gsm, maar eerder van de stappenteller op mijn gsm: "Proficiat! U hebt uw doel van de dag
bereikt!" en een beetje later: "Proficiat!
Weer een nieuw record gehaald!" Mijn dag kon niet meer stuk.
Ik ben erg blij met mijn gsm. Hij is altijd vriendelijk tegen mij, en
hij geeft mij af en toe een complimentje. Iedereen heeft op tijd en stond een
complimentje nodig, hee.
Ik heb de pluim dan ook wel verdiend, gisteren. In de voormiddag heb
ik mijn stoute schoenen aangetrokken om te voet tot bij de dokter te gaan; na
de middag opnieuw mijn stoute schoenen aan, voor een fikse wandeling naar het postkantoor
en naar de apotheek.
Het was aangenaam wandelen in de zon, op de laatste dag van maart. En
daarom verwondert het mij een beetje dat er zó weinig volk op straat te zien
was: een paar zeldzame fietsers, een stel moedige jogsters, enkele spelende
kinderen. Maar verder: eenzaamheid, en stilte. Afgezien van de honden die zich ook
nu weer achter een haag verstopt hadden om mij de stuipen op het lijf te jagen.
De corona-hysterie houdt de mensen duidelijk binnen, in hun kot.
Het voelde allemaal trouwens vreemd en ongewoon aan, gisteren.
Bij de dokter bijvoorbeeld. Anders zit de wachtzaal daar altijd
stampvol, maar nu: niemand. De wachtzaal was een beetje anders ingericht, en
het aantal zitplaatsen was beperkt: "afstand
houden", weet u wel. Maar er zijn nu blijkbaar toch veel minder plaatsen
nodig: de mensen blijven thuis, ziek of niet. Een bedenking die de huisarts
zich ook maakte: veel mensen die vermoedelijk ernstig ziek zijn, los van
Corona, blijven nu weg bij de dokter. Uit angst voor het virus.
Ik ben benieuwd of men na afloop van de Corona-epidemie ook cijfers
zal vrijgeven over het aantal mensen dat niet door Covid-19 maar wél als gevolg van de paniek gestorven zijn in deze
periode. Het zal dan wel om "collateral
damage" gaan, zeker?
De dokter had trouwens ook zijn bedenkingen bij de hele heisa, en hij
verwees naar het kwart miljoen
griepdoden in de wereld, elk jaar.
Maar verder hield ook hij zich nauwgezet aan de regels: ik kreeg mijn
voorschriftjes zonder fysiek onderzoek, en hij droeg een mondmasker en
ontsmette zijn handen met een alcoholgel. Ook ik werd vriendelijk verzocht mijn
handen te ontsmetten.
In de wachtzaal hing een papierke met de in acht te nemen voorzorgen
om te voorkomen dat je besmet raakt met "viri".
Voor de duidelijkheid stond er nog bij: "corona-viri
en griep". Want inderdaad: de voorzorgen waar nu op gehamerd wordt, zijn
eigenlijk de normale voorzorgen die iedereen zou moeten nemen bij om het even welk virus dat rondwaart.
Ik was een beetje verbaasd over het woord "viri", maar ik vermoedde dat dit het wetenschappelijk meervoud is
van "virus". Als het woord "virus" uit het Latijn komt, dan is "viri" een logisch meervoud. (Zoals "cycli" het meervoud is van "cyclus".) Al heb ik achteraf ontdekt dat
het correcte meervoud van virus "vira"
is in het Latijn. Als wij spreken over "virussen",
dan zijn we eigenlijk verkeerd: dan hebben we het eerder over een auto in
Rusland waar ze met méér dan drie in zitten. (Grapje!)
De quasi lege wachtzaal betekent wel dat de dokters in deze tijden
véél minder patiënten hebben. En datzelfde geldt ook voor andere zorgverleners,
zoals dierenartsen, kinesisten, enzoverder. Het valt te vrezen dat hun inkomsten
de voorbije en komende weken zullen gedecimeerd zijn, en dat velen van hen nu de
broeksriem zullen moeten aanhalen en misschien wel zwarte sneeuw zullen zien.
Maar geen nood, hee: we hebben een wit laken uitgehangen, en om acht
uur zullen we allemaal applaudisseren. Daar zullen ze zeker hard mee geholpen
zijn!
Ook bij de Post zit de Corona-vrees er diep in: de loketten zijn
afgeschermd met plexiglas, en er is een lint gespannen op minstens een halve
meter afstand van de balie. Om iets bij de post gedaan te krijgen, moet je een
lange arm hebben tegenwoordig.
De andere klanten bleven braaf op afstand achter mij wachten. Eén ding
is zeker: iedereen is véél meer gedisciplineerd dan voorheen.
Of dat een blijvend dan wel een tijdelijk effect zou zijn? Geen idee!
Maar een mens moet positief blijven, niet?
Bij de apotheek hetzelfde fenomeen: de loketten afgeschermd met een ambachtelijk
en inderhaast versneden stuk plexiglas, en maximum twee klanten tegelijk in de
winkel. En de apothekeres heeft zelf het ontvangstbewijsje afgetekend, zodat ik
de mogelijk besmette stylo niet moest aanraken. Wat ik best wel grappig vond,
maar vooral erg lief.
En het is dát wat pas écht opvallend was: de vriendelijkheid en
jovialiteit waarmee ik overal aangesproken werd. Ik was niet zomaar een
nummerke in een lange en drukke rij, ik was een "persoon".
Iedereen is duidelijk véél vriendelijker, dezer dagen. Maar ook nu
weer: of dat een blijvend dan wel een tijdelijk effect zou zijn? Geen idee!
Laat ons positief blijven, en hopen.
En ondertussen een dikke pluim
geven aan al die mensen die hun werk blijven doen, met een glimlach, en ervoor
zorgen dat de wereld niet compleet stil valt.
|
