|
Heeft u vorige lente ook die hallucinante beelden gezien van
bergbeklimmers in de Himalaya, die letterlijk in een file stonden aan te
schuiven om de Mount Everest of één van die andere reuzen te beklimmen?
Afgezien van de vreemde vaststelling dat tegenwoordig blijkbaar zowat
iedereen zich geroepen (en bekwaam) voelt om aan dat soort beklimmingen te
beginnen, had ik vooral de bedenking: dit zijn de mensen die op de autosnelweg
met hun luxe-auto doorheen de files slalommen omdat ze gehaast zijn en geen
tijd willen verliezen, en nu staan ze aan te schuiven in de bittere kou en in
onmenselijke weersomstandigheden. Want laat daar géén misverstand over bestaan:
een beklimming op die hoge bergtoppen is géén vakantie, het is afzien! De kou,
de wind, de ijle lucht, de inspanningen: wie daar niet grondig voor getraind is
en er zich niet intens op voorbereid heeft, komt daar niet ongeschonden uit. En
als je dan bovendien ook nog eens uren moet staan wachten in die ijskoude wind,
terwijl je neus aan het afvriezen is, dan is de kans op een foute afloop echt
wel héél reëel.
Wie doet zoiets? En waarom? Nood aan zelfbevestiging? De behoefte om
zich tegenover je bekenden te bewijzen? Macho-mentaliteit? De drang om je
grenzen te verleggen? Ik zou het niet weten. Het zijn allemaal impulsen en ideeën
die mij alvast helemaal vreemd zijn en die ik moeilijk kan begrijpen.
Maar goed: velen voelen zich blijkbaar geroepen. Ze doen maar. Wat kan
het mij schelen.
Ware het niet dat ze daar allemaal samen een ongelooflijke massa troep
achterlaten. Tonnen vuilnis en afval die het laatste restje ongerepte natuur op
onze aarde verkrachten: in de eerste helft van 2018 alleen al minstens 16.000
kilo. Zelfs het dak van de wereld is niet veilig voor onze drang tot
nestbevuiling.
Al moet ik daar meteen een kanttekening bij maken: het topje van de
wereld was sowieso al flink vervuild door de mens, lang voordat de grote massa
zich geroepen voelde om de steile weg omhoog te kiezen. Er zijn in de ijsschotsen
van gletsjers op méér dan 7000 meter hoogte, sporen gevonden van giftige
stoffen zoals Cadmium of Nikkel die daar terecht gekomen zijn via de wind. Vanuit
onze streken de lucht ingeblazen door de verbranding van kolen tijdens de
eerste industriële revolutie, in de 18de eeuw al. Of door het
afbranden van bossen om plaats te maken voor de groeiende menselijke
populaties.
Maar niet alleen op die onherbergzame bergtoppen laten wij onze
vervuilende sporen na: ook in de uiterste poolgebieden is er geen ongerepte
natuur meer te vinden. Nog afgezien van de totaal onverwachte restanten van
micro-plastics in het verre poolijs.
De race om de ondergrondse rijkdommen van de poolgebieden te
exploiteren, woedt van jaar tot jaar steeds heviger: ook daar zal de hebzucht
van de mens alles wat nog zuiver is komen verpesten.
Donald Trump heeft alvast het plan aangekondigd om in Groenland een
Amerikaans consulaat te openen, nadat zijn poging om het eiland te kopen
afgeketst werd. Kwestie van dichterbij te zitten als het er zal op aankomen de
bodem onder de smeltende ijsvlaktes op de Noordpool leeg te roven. En ook de
Russen hebben hun hebberige tentakels al uitgespreid om hun deel van de koek
niet te missen.
Een nieuwe "koude oorlog"
is in de maak; letterlijk dan.
|
