|
Ik was met de auto op weg van
Gent naar Kortrijk, over de E17, en zag plots een voorligger aan het slingeren
gaan, en toen van de baan af tuimelen. Vermoedelijk een klapband, dacht ik.
Ik ben onmiddellijk gestopt, en
ben ernaartoe gelopen. De auto lag ondersteboven, en ik dacht te zien dat er
twee inzittenden geklemd zaten onder het ingedeukte dak van de wagen. Zélf kon
ik hen daar niet uit bevrijden; daar zou de brandweer moeten aan te pas komen.
En er was haast bij, want beiden leken hevig te bloeden.
Ik heb dus onmiddellijk het
noodnummer 112 gebeld.
"Voor
Frans, druk 1. Voor Nederlands, druk 2. Voor Duits, druk 3. Voor Engels, druk
4."
Ik wist niet waar ik het had
toen ik dat hoorde. Eerst in het Frans, trouwens. En daarna in het Nederlands.
En daarna in het Duits, zoals dat hoort in België. Maar het Duits heb ik
afgebroken, want ondertussen had ik mijn tegenwoordigheid van geest
teruggevonden.
Ik heb op '2' gedrukt.
"Voor
een ziekenwagen, druk 1. Voor de politie, druk 2."
Ik voelde een golf van paniek
opkomen, want ik zag de mensen in de auto alsmaar heviger bloeden, en wou zo
rap mogelijk mijn boodschap doorgeven!
Ik was niet helemaal zeker, want
bij een verkeersongeval moet de politie ook komen, om de vaststellingen te
doen. Maar de ziekenwagen leek mij het meest dringend. En de brandweer! Maar
die keuze was er niet direct.
Ik heb na enige aarzeling op '1' gedrukt.
"Indien
ook politie nodig is, druk 1. Indien ook brandweer nodig is, druk 2. Indien
politie én brandweer nodig is, druk 3."
Ik was ondertussen al op van de
zenuwen, maar heb toch op '3'
gedrukt.
"Geef
het aantal gewonden in, en sluit af met een hekje."
Oeps! Ik dacht dat er twee
slachtoffers waren, maar ik ben toch nog eens gaan zien om zeker te zijn. Ja,
er waren er inderdaad twee. En dus had ik dan op '2#' moeten drukken, maar mijn gsm was ondertussen al in stand-by
modus gegaan.
Minister De Crem, waarnemend minister van Binnenlandse Zaken,
burgemeester en alleenheerser van Aalter (en fervent tegenstander van een
windmolenpark in zijn gemeente), heeft het lumineuze idee gelanceerd om het
noodnummer 112 te voorzien van een keuzemenu. Kwestie van de dienstverlening te
verbeteren en het tijdverlies bij noodsituaties te beperken door de oproeper
meteen naar de juiste hulpverlener te dirigeren.
Zoals de meeste ideeën van minister De Crem lijkt dit mij
super-efficiënt.
Voortaan krijg je dus om te beginnen een computerstem te horen in
plaats van een warme menselijke stem, als je het noodnummer 112 belt, wat heel
zeker al onmiddellijk een geruststellend effect zal hebben. En daarna mag je
een cijfer indrukken. Eén op de twee keer zal het verkeerde nummer gekozen
worden. In paniek of uit stress, of in de haast.
"Was het nu '1' of '2'? Ik weet
het niet meer! Misschien moet ik nog eens opnieuw bellen?"
Hopelijk willen de slachtoffers van een ongeval dan het geduld
opbrengen tot de oproeper het juiste nummerke ingedrukt heeft. En desnoods zelf heel hard op de wonde
drukken om het bloeden te stelpen.
|
