|
Ik ben verzot op het hoekje van
de tuin van onze buurman, dat aan onze tuin grenst. Het is erg schaduwrijk, en
een beetje afgelegen: een oase van rust in onze drukke buurt. Vreemd genoeg zie
ik onze buren zelden in dat hoekje van hun tuin zitten.
En daarom heb ik gedacht: "Waarom zou ik daar niet af en toe gebruik van kunnen maken? Anders ligt dat er
toch maar verloren bij."
En dus heb ik een deel van de omheining
weg gehaald, en ik heb daar een tuintafel en een paar stoelen geplaatst. Het is
echt genieten! Ik ben blij dat ik op dat idee gekomen ben.
Mijn buurman heeft het op een
dag toch bemerkt, en hij is komen klagen. Hij vond het niet kunnen, wat ik
gedaan heb. Maar ik heb hem uitgelegd dat dit stukje tuin er toch maar verloren
bij lag. En dat mijn oom de burgemeester is van onze gemeente, en hoofd van de
politie. Toen heeft hij het maar zozo gelaten.
We zijn ondertussen enkele
maanden verder, en ik heb echt al héél veel plezier beleefd aan mijn nieuw
verworven stukje groen. Regelmatig geef ik er een kleine party samen met mijn
vrienden, en het is reuze gezellig, samen onder het gebladerte. Mijn buurman is
daar niet zo blij mee, maar als hij eens komt klagen, dan herinner ik hem aan
mijn oom.
Ik vind het een beetje jammer om
zó weinig van dat perceeltje te profiteren, en daarom heb ik besloten om er een
barbecue te bouwen: een stevige bakstenen barbecue met een echte oven en zo. Ik
heb er alvast ook een stapel brandhout bij gelegd. Dat leek voor mijn buurman
toch nét een stap te ver, en hij is naar de politie gestapt. Huisvredebreuk en
vernieling van eigendommen en meer van dat. De politiecommissaris is nadien op
bezoek geweest, samen met de burgemeester. En ze hebben mijn buurman duidelijk
gemaakt dat hij er zich maar bij neer te leggen had. Tenslotte deed hij zelf
toch niet echt iets nuttig met dat stukje tuin. Sindsdien is er een soort koude
oorlog tussen mijn buur en mij, maar zolang hij niet al té heftig reageert,
trek ik mij dat niet aan.
We zijn een jaar verder, en ik
ben meer en meer aan dat stukje tuin met BBQ gehecht geraakt. Ik maak er dan
ook veelvuldig gebruik van. Ondanks de boze blikken en herhaalde klachten van
mijn buurman.
Vorige nacht heb ik een vreemde
droom gehad. Ik heb gedroomd dat God mij in een boodschap kwam vertellen dat
dit land eigenlijk van oudsher aan mij toebehoorde, en dat het aan mij beloofd
was.
En dus ben ik deze morgen een
afsluiting gaan plaatsen zodat mijn buur mijn stukje tuin niet meer zou kunnen
binnendringen. Hij moet van mijn eigendom weg blijven!
Hij is in blinde colère de
nieuwe omheining komen afbreken, maar dat soort agressie accepteer ik niet. Als
hij dát maar weet!
Morgen stap ik naar de
burgemeester, en zal een plan voorstellen om de burenruzie te beslechten en de
vrede te herstellen.
In mijn plan blijft de omheining
tussen mijn nieuw stukje en zijn tuin behouden, want dat ene stukje wordt aan
mijn tuin toegevoegd. En er zal binnen zijn tuin, aan zijn kant van de
omheining, een pad moeten voorzien worden langs de afscheiding tussen onze
tuinen, zodat ik vanaf de straatkant gemakkelijk mijn rust-hoekje kan bereiken
zonder elke keer over zijn grondgebied te moeten lopen. Dat kleine strookje
land is hij dan ook wel kwijt.
Daarmee komt een einde aan een
domme burenruzie over iets waar eigenlijk geen discussie over had mogen
bestaan. Dat stukje grond is immers van mij; het is altijd al van mij geweest.
God zelf heeft het bevestigd.
Voor zijn eigen welzijn hoop ik
nu maar dat mijn buur dit plan zal accepteren. Het is al bij al toch een héél
faire deal. Ik maak immers verder geen enkele aanspraken meer op stukken van
zijn tuin!
Voorlopig toch niet. Hij heeft
wel een heel mooie groentetuin aangelegd, op een perceeltje heel vruchtbare
grond, en dat interesseert mij wel, want bij mij wil er niks groeien. Maar we
zien nog wel.
|
