|
Het is een erg nobel en groothartig streven om ervoor zorgen dat je
nabestaanden, je geliefden, na je dood een appeltje voor de dorst hebben. Om te
willen dat je kinderen, erfgenamen, hun leven kunnen opbouwen op een bredere en
meer stevige financiële basis dan je zelf hebt gehad.
Dat moet Karl Lagerfeld ook
gedacht hebben. Hij had op het einde van zijn leven een immens fortuin bijeen
gesprokkeld, en hij moet in het vooruitzicht van het onvermijdelijke gedacht
hebben: "Ik wil mijn meest geliefde
nabestaande een mooi sommetje nalaten, zodat zij zonder al te grote materiële
zorgen verder kan in haar leven."
Zo gezegd, zo gedaan, dus. En hij heeft zijn kat een fortuin
nagelaten: een flink deel van ongeveer 200 miljoen dollar die te verdelen viel.
Als dat niet bijzonder lief was van Karl, dan weet ik het ook niet
meer. Want anders bleef zijn Choupette
misschien wel achter in bittere armoede! Je mag niet vergeten dat Choupette héél veel kosten heeft: twee "nanny's", een kok, een bodyguard, een
privé-dokter en een "agent" moeten
door haar betaald worden. En dat allemaal met de schamele erfenis van Karl.
Of toch niet? Zo te horen heeft Choupette
haar eigen inkomsten, en die zijn niet te onderschatten. Ze heeft een eigen
make-up lijn en een handtassenlijn. En ze heeft zelfs haar eigen boek
uitgegeven. Ze heeft ook haar eigen Instagram-account waar ze een zakgeldje aan
verdient. En een eigen webshop. Kortom: ze verdient vermoedelijk méér dan wij
allemaal samen.
U dacht misschien dat ik zopas het script verklapt heb van de nieuwste
aflevering van "Family Guy", een
animatieserie waarin met alles en iedereen de draak gestoken wordt? Nee hoor,
ik heb niets verzonnen; het is allemaal bittere ernst.
En daar heb ik twee bedenkingen bij.
Bedenking één bij de mentale gezondheid van Karl Lagerfeld: hoe komt
iemand er in godsnaam bij om zowat 100 miljoen dollar na te laten aan een kat??
Is er echt géén betere bestemming van zijn erfenis te bedenken? Er zou heel
zeker wel iemand geweest zijn die zich, gratis en voor niets, over zijn kat zou
ontfermd hebben als haar baasje er niet meer was. En ik stel me zo voor dat een
kat géén privé-dokter of privé-kok nodig heeft.
Bedenking twee bij de mentale gezondheid van al die duizenden of
misschien zelfs miljoenen idioten die de Instagram-account van een kat volgen!
Hebben die echt niets beter te doen? Is hun intellectueel niveau echt niet
hoger dan dat van een kat? Om dan nog maar te zwijgen over de achterlijke snobs
die Choupette make-up willen kopen,
of herejezusnogaantoe, een Choupette
handtas. Ik vermoed dat die spullen niet goedkoop zullen zijn, en dat de
klanten van Choupette zich in de "betere"
maatschappelijke kringen bevinden. De schrik slaat mij om het hart bij de
gedachte dat het dit soort mensen zouden zijn die de economie sturen. Ik hoop
vurig dat het alléén maar gaat om leeghoofden, genre de Kardashians, die óók geld te veel hebben.
Maar dan volgt de
onvermijdelijke vraag: "Hoe komen die dan
aan al dat geld?"
Doordat andere mensen zich aan hen vergapen, mensen die
al even leeghoofdig zijn, of nog erger.
Het draait gewoon allemaal om leeghoofdigheid! Waarom heb ik daar niet
eerder aan gedacht? Dé sleutel tot succes in deze materialistische wereld is: leeghoofdigheid. Samen met een gezonde
portie stupiditeit.
Ik ga me direct gaan omscholen, zie!
Misschien is dit trouwens ook wel een goed idee voor Prinses Delphine?
Om haar minuscuul aandeel in de erfenis van haar vader met eigen
inkomsten aan te vullen, zou zij een kunstzinnige kledinglijn voor
leeghoofden kunnen ontwerpen. Succes verzekerd!
|
