|
Gent in
2020, volgens mijn kristallen bol.
Gent: de meest leefbare stad in
Vlaanderen. Daar hebben de groene verantwoordelijken in het stadsbestuur wel
voor gezorgd. Een knip hier en een knip daar, en de hele stad binnen de ring
één grote lage-emissiezone. Super voor de luchtkwaliteit, super voor de
verkeersveiligheid, super voor de gezelligheid. Wie zou in zo'n stad niet
willen wonen?
En dus had ik het besluit
genomen om naar Gent te verhuizen. Al zijn er wel een paar akkefietjes die de
vreugde wat vergald hebben.
Het begon al bij de verhuis. De
verhuiswagen mocht de stad niet in, wegens te vervuilend. Gelukkig kon dat vlug
geregeld worden door te betalen voor een tijdelijke vergunning. Een paar
honderd euro onverwachte kosten.
Daarna raakte de verhuisfirma
niet bij mijn nieuwe woning omdat ik vlak na een harde knip was komen wonen.
Een flinke omweg en een hele rondrit later had ik toch al mijn spullen. Het
circulatieplan: toch even wennen.
Na de verhuis konden we in ons
nieuw huisje intrekken. Het was wel een beetje zoeken om de weg te vinden in de
Gentse straten, want af en toe bots ik op een onverwachte hindernis: een knip.
Het circulatieplan, weet je wel.
Ik heb geen garage, en wil mijn
auto toch graag in de buurt parkeren. Ik rijd 's avonds mijn voortuintje op;
dat staat er toch maar verpieterd bij. Maar helaas: de volgende dag heb ik al
een vermaning in de bus, want dat is niet toegestaan. Auto's mogen niet op de
voortuintjes geparkeerd worden, want we moeten het groen in de stad bewaren en
koesteren. Ik mag wel langs de straat parkeren. Als ik een vergunning koop.
Weer een paar honderd euro kosten. Jaarlijks te betalen.
Oeps: een tijdje later een
gasboete in mijn brievenbus omdat mijn auto blijkbaar té oud, en dus té
vervuilend is. Maar dat kan geregeld worden: als ik een vergunning koop. Een
paar honderd euro. Jaarlijks. Dat helpt het milieu geen stap vooruit, maar het
brengt al gauw elk jaar een miljoen of zo op voor de stadskas.
Of ik zou een nieuwe auto kunnen
kopen, een propere. Maar geld voor een nieuwe auto heb ik niet, en die
jaarlijkse vergunning, die wil ik niet betalen. Ik verkoop dus mijn auto, en
krijg daar een gratis abonnement voor het Openbaar Vervoer voor in de plaats.
Voortaan doe ik mijn verplaatsingen in Gent met de tram of de bus. Of met de
fiets misschien, maar dat durf ik niet goed, met die tramsporen overal.
Alleen een beetje spijtig dat de
bus af en toe niet afkomt. Of dat hij stampvol is als hij wél komt, en dat ik
dan met mijn boodschappen moet jongleren om de bus op te raken. En dat ik bij
veel haltes in regen en wind moet staan bibberen omdat er geen overdekking
voorzien is of omdat er geen plaats is in het bushokje.
Maar verder: super-stad, Gent. Leefbaar,
veilig, gezond!
Zeker voor wie zich een huis mét garage én
een nieuwe auto kan permitteren.
|
')
