|
Kerstmis,
vrede op aarde voor iedereen.
Ik zoek
alvast weer veel cadeaus bijeen.
We zullen 's
avonds de voeten onder tafel schuiven,
om later,
met ons buikje rond, het jaar weer uit te wuiven.
Elders op de
wereld is het beeld niet zo fraai:
daar staat
op de tafel geen appelvlaai.
Daar voert
honger helaas de boventoon,
zoals het al
jaren past in het dagelijks patroon.
Na het diner
kijk ik naar het journaal,
om te weten
wat er gebeurd is allemaal.
En ik zie Donald
die weer een sanctie heeft bedacht,
tegen een
land dat durft te spotten met zijn macht.
Ik zie
mensen die verjaagd worden uit hun eigen land,
omdat er
oorlog is om oliebronnen in het zand.
Ik zie
kinderen die moeten gaan lopen
omdat
generaals hun eigen bevolking in ellende dopen.
Ik zie
vrouwen die verkracht worden en vermoord,
en er is
niemand die zich daaraan stoort.
Ik zie
legers die ziekenhuizen bombarderen,
gewoon omdat
de ene sjeik de andere een lesje wilde leren.
Ik zie
ziektes overal weer beginnen op te duiken,
hoewel we de
middelen hebben om ze allemaal te fnuiken.
Ik zie
landen in brand en andere gegeseld door storm,
het
ontregelde klimaat wordt precies de nieuwe norm.
Ik zie
klimaatactivisten die furieus betogen,
maar zelf
geen windmolen in hun buurt gedogen.
Ik zie jonge
mannen die hun rijbewijs kwijt zijn geraakt,
en de
volgende week al weer nieuwe slachtoffers hebben gemaakt.
Ik zie
moordenaars en verkrachters vrij rondlopen op straat
omdat er
alweer een tekort is aan een magistraat.
Ik zie
farma-bedrijven die miljarden binnenrijven
omdat men
hier per sms geneeskunde moet bedrijven.
Ik zie
politici bekvechten en liegen,
en hun
kiezers vierkant bedriegen.
Kerstmis,
vrede op aarde en geluk voor allen:
als dat
volgend jaar eens voor kon vallen.
Laten we
misschien bij elkaar beginnen,
en onze
naasten hard beminnen.
Laten we in
het komende jaar
wat minder
hard zijn voor elkaar.
Wat minder
zelfzuchtig zijn vooral,
wat meer aan
een ander geven bovenal.
En misschien
nog wel het meest:
maak van
elke ontmoeting een feest.
Vergeten we
ook niet dat letterlijk alles mag,
zelfs
spotten met het klimaatverdrag.
Als het maar
helpt om niet te verzuren.
Want alleen
dan kunnen we alles blijven verduren.
Mijn
kerstwens is dus simpelweg deze:
blijf
volgend jaar vooral mijn blog verder lezen.
|
