|
Jonge mannen zonder enig normbesef, maar met een
snelle wagen: een dodelijke kwaal, waar helaas veel te omzichtig en veel te
zacht wordt mee omgegaan. "Zachte heelmeester maken stinkende wonden.", weet je
wel.
Het idee is nobel: "Iedereen verdient een tweede
kans!", maar hun slachtoffers krijgen jammer genoeg maar al te vaak géén tweede
kans.
En dan zou een verhaal zoals dit wel eens echt kunnen gebeurd zijn (of
echt kunnen gebeuren):
"Verdomme toch!
Ik had me echt wel voorgenomen
om iets voorzichtiger te rijden, nadat ik vorige week mijn rijbewijs was kwijt
gespeeld en een jaar rijverbod had gekregen. Ik vond de straf wel zwaar
overdreven: ik had een beetje te veel gedronken, en ben met de auto van mijn pa
aan 160 geflitst op de autostrade. Is dat nu zó erg?
Hoe dan ook: ik reed zonder
rijbewijs rond met mijn eigen nagelnieuwe sportkar, en wou liever niet door de
politie aan de kant gezet worden. Maar ja, dat laatste glas en die laatste
joint waren er misschien toch net iets te veel aan. Ik voelde me super goed, en
we waren in de auto aan het chillen, ik en mijn maten, en ik heb het gaspedaal
eens ferm ingeduwd. Hoe kon ik weten dat er juist op dat moment een gast op een
zebrapad de straat zou oversteken?
De rechter was bijzonder boos op
mij: vijf jaar rijverbod, en mijn auto in beslag genomen.
Ik was oprecht geschokt door die
strenge uitspraak. Okee, die gast ligt in het ziekenhuis, maar het was toch
niet mijn schuld dat hij voor mijn neus kwam opdoemen, zeker? Ik had hem gewoon
te laat gezien, omdat ik met mijn maten aan het dollen was.
Die vijf jaar rijverbod, dat kan
mij niet zo veel schelen. Eén jaar of vijf jaar, of levenslang, dat maakt mij
niets uit; ik trek me dat toch niet aan. Maar dat ik mijn karretje kwijt ben,
dat is vervelend: hoe moet ik het volgende weekend dan op zwier gaan?
Verdomme toch. Hoeveel pech kan
iemand hebben?
Ik had de auto van mijn vriendin
geleend om de bloemetjes buiten te zetten, dit weekend. Ik vond dat ik wel een
beetje ontspanning kon gebruiken na die rechtszaak van vorige week. En het zit
mij weeral tegen! We waren bezig met een serieus gesprek over de grieten, en ik
had daardoor eventjes niet goed op de weg gelet. En ik heb aan 90 per uur een
fietser van het fietspad gemaaid.
Mijn vriendin zal razend zijn
als ze merkt dat ik haar mooie auto geblutst heb. En dan mag ik volgend weekend
zéker de auto niet opnieuw gebruiken. Ik ben dus direct doorgereden naar de
garage van een kameraad van mij. Die zal de auto wel in een wip weer oplappen,
en mijn vriendin zal het nooit merken.
Verdomme toch. Van je maten moet
je het hebben!
Dienen typ van de garage is mij
gaan verraden bij de politie. Deze keer heb ik echt de volle laag gekregen van
de rechter. Hij zou "een voorbeeld stellen", zei hij. Ik heb een levenslang
rijverbod aan mijn been wegens 'vluchtmisdrijf'. Wat had ik dan moeten gedaan
hebben? Ik kon toch niet naar die ouwe fietser die daar op de grond lag, gaan
kijken, zeker? Ik kan niet tegen bloed!
Het ergste is dat mijn vriendin
het afgetrapt is, mét haar auto, nadat de politie aan haar deur was geweest
omdat het ongeval met haar wagentje gebeurd was. Nu moet ik voor het volgend
weekend een auto zien te huren om op stap te kunnen gaan!
Maar dat zal wel
lukken, denk ik: mijn kameraad zorgt wel voor een auto voor mij. En dan kan ik nog eens
ferm gaan doorzakken; ik heb het nodig na al die miserie!"
|
