Totaal buiten verwachting, geraak ik nog eens op het internet. Hier is dat haast onmogelijk omdat iedereen hier z'n eigen computerke meeneemt. Aansluiting heb je dus wel op de meeste plaatsen, maar gene computer. Nu zijn we op weg naar Arches National Park. We stopten voor een heerlijke koffie onderweg, en kapoef, is hier toch wel een internetcafe, gerund door een hele vriendelijke dame die speciaal voor mij den boel in orde bracht zodat ik effe kon, kan en doe.
We zagen, voelden, proefden en genoten vooral van de Grand Canyon... Mensenlief, da's gewoonweg niet te beschrijven. 'k Heb dat natuurlijk wel geprobeerd in m'n eigen notities, maar die zijn voor later. Da's veel te veel om hier neer te pennen. Ik val steeds maar in herhaling hier. Die natuur, dat wijdse, dat grootse. Zelfs ik word er enorm stil van. Het tegenovergestelde gebeurt natuurlijk ook wel, dat ik er niet kan over zwijgen dus, ocharme Erik...
We verbleven met gemak een hele dag, je koopt daar trouwens een zevendagenpas, maar als we zo lang blijven, halen we onze deadline niet. Niet dat ik dat erg zou vinden se, maar mijne baas zou mijn excuuseke niet goed verteren vrees ik.
We rijden van het ene gebergte naar het andere. Dit weekeinde verbleven we in een stadje Bluff genaamd. In Utah... We zijn er drie nachten gebleven ons motel was fantastisch. We wandelden daar langs de San Juan River, de plaatselijke watervoorziening. Het is een echt puur pioniersstadje waarop de inwoners erg fier zijn en ze proberen de oude huizen in hun originele staat terug op te bouwen. Een oude dame vertelde me in geuren en kleuren het stadsverhaal. Dat zuiders accent waarmee ze hier spreken heeft me al meermaals doen lachen. 'k Probeer dat na te doen, maar 'k denk niet da'k er goed in ben.
Volgende nacht zullen we in Moab proberen te overnachten. Nu stillekes aan maken dat we weg zijn, om te proberen een degelijke plaats om te overnachten te vinden alvorens ons terug in de wijdse natuur te gooien, zoals we gisteren deden. 'k Heb Erik meegelokt op een trail dat mocht tellen. We hebben originele muurschilderingen gezien als top of the bill op dat trail. We moesten klimmem, slangen ontwijken, tussen rotsen door wringen en weer steil naar beneden, maar het was de moeite.
We zitten in een klein stadje Flagstaff genaamd. Twee uurtjes rijden naar de Grand Canyon, waar we morgen zo vroeg mogelijk naartoe trekken. Net fris gedoucht, zetten we ons in de zetel in de openbare ruimte van deze travellers hostel. Is er een vriendelijke joviale -zoals de meesten Amerikanen trouwens- kerel, die ons vraagt wat we morgen gaan doen. Ik vertel het hem en mogen we alle mogelijke vragen afvuren over de Canyons. Blijkt deze man gids te zijn in het National Park. We hebben er dus een les geschiedenis aardrijkskunde en wetenschappen opzitten. Priveles van een echte kenner, niet uit de boekskes.
Las Vegas is een ongeloofelijke fakestad, maar best leuk voor heel efkes dan... Die neonverlichtinen, die namaak-europese gebouwen waar iedereen zo gek van blijkt te zijn, trekt op geen botten. Daarom juist moesten we het zien natuurlijk. De gezichten, de uitdrukkingen van die gokkende mensen, wanneer ze verliezen aan die kaskes. Er wordt gevloekt, maar ook gelachen. Een vrouw zit als bezeten aan zo'n machientje terwijl haar moeder in een rolstoel naast haar zit mee te kijken. Ze wint een kleinigheid en gilt het uit van de pret, moeder zit mee te juichen in die rolstoel. Ik kijk er naar en geniet met volle teugen. We wandelen de boel af van het ene hotel casino naar het andere, maar ook naar de gewone wijken.
Hoover Dam wad Emotion voor mij, want daar kwam ik tot de vervelende vaststelling dat ik een verkeerde memokaart in het foto aparaat had steken, verdomme. Gelukkig had ik al wel enkele fotootjes genomen, maar gedaan is gedaan. Als ge me nog niet kwaad hebt gezien, was dat beslist het goede moment dat es mee te maken. Gelukkig heeft Erik m'n dagje gered. We gingen prompt op zoek naar een winkel met de juiste verkoopwaar, en die redding is gelukt. Ik kan m'n hartje weer ophalen.
Maar goed ook want het krioelt hier van de natuurparken. De natuur is hier zo prachtig. We rijden van de ene bergpas naar de andere, de ene besneeuwd, de andere een woestenij, weer een andere uit rotsen enz...
Manlief, ik ga nogal kunnen vertellen thuis hoor... jongens, hou jullie maar al vast aan mijn woordenstromen die jullie zullen bedelven!
Alvast onze warme, snikhete groetjes en hou jullie goed!!!
