Veel vechtsporten beginnen aan de buitenkant en blijven aan de buitenkant. Hun uiterlijke focus is praktisch en de prestaties zijn snel en bieden een veel zekerder en efficiëntere weg naar martiale prestaties. Deze vechtsystemen hebben sinds de oudheid hun tactieken ontwikkeld volgens de vijanden waarmee ze werden geconfronteerd. Het beoefenen van deze krijgskunsten vormt een integraal onderdeel van wat je doet en hoe je denkt. Je zoekt naar zwakheden bij je vijand en exploiteert ze.
Iedere beginnende Aikidoka bestudeert naast met wat men kan zien, horen en voelen, ook de Aiki, iets dat niet kan gezien worden, noch gehoord. Aiki is iets anders. Het is de basis in Aikido, kijk hoe jouw geest beweegt in een spiegel paradox. Het toont je het tactische inzicht en mogelijkheden om je trainingsmethoden en bewegingspatronen van de vijand te observeren, nog voordat je ze moet bevechten.
Kijk naar de evolutie van O-senseis demonstraties. Ze worden groter en groter en zien er minder en minder agressief uit. Er werd meermaals opgetekend dat hij boos werd op zijn Uke's, toen hun aanvallen hem dwongen om doeltreffende technieken uit te voeren, in plaats van de Aiki-demonstratie waarop hij had gehoopt.
We zijn allemaal samen op de tatami om Aikido te bestuderen in al zijn aspecten, om te leren om bewust te zijn van de omgeving, om één te worden met de ruimte om je heen. Aikido verenigd en breidt zich uit naar het oneindige, als een alfabetiseringsoefening van een nieuwe taal: het alfabet, grammatica, vervoegingen, verbuigingen en vocabulaire, om zo een persoonlijk woordenboek bij de hand te hebben, om te navigeren in het leven met deze nieuwe taal.
Deze taal van harmonie moet samen met timing, ki, centrum, extensie en meedogendheid tot een ontspannen en vloeiend gesprek leiden, met anderen en met jezelf, in een intern gesprek dat niemand anders beantwoordt, in je eigen grote stilte van de eeuwigheid.
Winnen betekent het verslaan van conflicten die in ons schuilen." (Morihei Ueshiba).
De ware test van je opleiding is niet wat je weet, maar hoe je deelt met wat je weet, met anderen.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Tenchi-nage.
Tenchi-nage is een van de basisworpen in Aikido en wordt
veel beoefend in dojo's. De meest voorkomende toepassing is op de aanval
ryotedori, wanneer beide polsen worden gepakt, maar de worp kan tegen vrijwel
elke aanval worden uitgevoerd. Tenchi-nage betekent hemel en aarde worp, wat
verwijst naar de armbewegingen in de techniek: een arm gaat omhoog en de andere
gaat omlaag. Aan het einde van de worp neigen de armen naar het midden te
bewegen van de Tori, achter de aanvaller. De arm die naar beneden gaat, zorgt
ervoor dat de aanvaller uit balans raakt, terwijl de arm die omhoog gaat de
worp vervolledigd.
Tenchi-nage is een populaire techniek onder de Uke-Aikidokas,
vooral om de valtechniek te oefenen, zowel de voorwaartse val (mae ukemi) als
de achterwaartse val (ushiro ukemi), het verhoogt de controle over de aanvaller
enerzijds en de worp kan worden aangepast aan de valvaardigheden van de
aanvaller anderzijds. Aikido, een pad van beheersing, een weg van innerlijke
concentratie en discipline.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Torifune.
De
Kunst van de Vrede begint bij jezelf: totaal bewustzijn, ben je je bewust van
je omgeving, je tegenstander, je trainingspartner, de menigte om je heen, hun
fysiologische aspect, mentale conditie, vastberadenheid, doel, strategie,
manier van denken, geografie, cultuur.
Torifune
oefening staat symbool voor de hemel (yan) en voor de aarde (Ying) (uit Ueshibas
Izanami en Izanagi). In deze bewegingen moet de bekken op dezelfde hoogte
worden gehouden om te voorkomen dat het lichaam te veel schommelen. Het lichaam
moet verticaal en recht zijn. Het innerlijke gevoel moet zo zijn dat het hele
lichaam trekt en duwt. Dit is de basis van de coördinatie van bewegingen bij
het uitvoeren van de oefening. Tijdens de oefening focus men zich op het punt
zo ' n 3 meter voor je.
Tijdens
het trekken met de handen visualiseert men dat men de "aarde" trekt
door het geluid van hy te zeggen, als de handen duwen, visualiseren dat ze
"de aarde" duwen door het geluid van ho te zeggen. Het ritme van de
oefening zal geleidelijk versnellen, maar de versnelling moet natuurlijk en
zonder versnelling van de adem plaatsvinden. In deze positie creëren we een
"brug" die ons verbindt met de hemel en de aarde.
"Op
dit Aikidopad moet je op een brug staan die tussen hemel en aarde drijft (Ame
no Ukihashi).
De bewegingen moeten natuurlijk zijn - vrij en
ontspannen, zonder onnodige spanning. We moeten bewegen volgens de structuur
van je lichaam. De meeste studenten begrijpen dit niet in één keer. Het duurt
meestal vele jaren om uit te zoeken hoe je natuurlijk moet bewegen. Bij degenen
die de natuurlijke beweging onder de knie hebben, wordt de techniek duidelijk,
kracht en energie stijgt, de perceptie neemt toe, bewegingen worden snel en
continu.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Kokyo-ryoku.
Hoewel
de oprichter van Aikido, Morihei Ueshiba zeer religieus was, heeft men geen
religie nodig om Aikido te leren . OSensei zei dat de Aikidoka, waarbij het
lichaam en geest beetje bij beetje, dag na dag wordt begeleidt naar
zelfontplooiing om automatisch in harmonie met het universum te leven. Morihei
zei: 'Adem is de draad die samen de schepping vormt. Wanneer de talloze
ademhalingsvariaties in het universum kunnen worden waargenomen, worden de
individuele technieken van Aikido geboren."
De
KOKYU-beweging zelf is afgeleid van het heffen en snijden met het zwaard. Ademhaling
versterkt concentratie en aandacht, zorgt voor een goede interne conditie.
Kokyu-nage
of ademworp is een worp met talloze variaties. De kokyu-ademhaling is een
buikademhaling waarbij je je focust op je centrum (tanden). Dit is de krachtademhaling
die in alle budosporten wordt gebruikt. In Aikido wordt het vaak kokyu ryoku
genoemd, wat gewoon ademkracht betekent. Kokyu betekent eigenlijk in en uitademen,
waarbij je de kracht van de aanvaller opneemt en het hem teruggeeft, meestal in
een worp. Gebruik het momentum van de aanval om te beslissen hoe kokyo-nage te
gebruiken. Bij elke Aikido-techniek is het een goed principe om je hele lichaam
in elke fase van een techniek te bewegen en niet alleen aan het begin ervan.
Als je te lang stilstaat, ben je kwetsbaar voor een tegenaanval.
De
basis Kokyo-oefening is Kokyoho (zittend), die bestaat uit een trainingspartner
die beide polsen van een andere trainingspartner grijpt, die vervolgens de
persoon die grijpt duwt. Deze oefening is een pure toepassing van de
KOKYU-beweging, die bestaat uit het laten zakken van de ellebogen, het naar
buiten draaien van de handbladen en naar voren duwen met de handbladen. Als een
persoon KOKYU RYOKU heeft verworven, wordt deze uit de handbladen geleid en
wordt de duwkracht vergroot.
Het is gebruikelijk om in Aikido de les af te sluiten met
de oefening suwari (zittend) kokyuho of in kokyu dosa (beweging), waarbij Tori en
Uke elkaar helpen om hun ademhaling te verbeteren en te centreren, de
ademhaling die een buikademhaling moet zijn. Deze samenwerking is een zeer
belangrijk element in de activiteiten van de Aikidoka's.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Shiho-nage.
Concentratie is het vermogen om zich volledig op het
juiste onderwerp te concentreren zonder aandacht te hebben voor de afleiding.
Dit is de eerste kwaliteit die ontwikkeld moet worden. Het stelt de Aikidoka in
staat om de omgeving duidelijk te zien, alles op te merken en te corrigeren en
duidelijk te bepalen welke techniek er moet toegepast worden. Om deze
duidelijke perceptie en staat van diepe concentratie te bereiken, is het nodig
om te ontspannen en je geest te beheersen.
Shiho-nage bevat deze grondige filosofische implicatie
dat het hart van Aikido onthult. O-sensei noemde het zwaaien van het zwaard in
de vier richtingen en symboliseert erkentelijkheid. Hij waarschuwde om nooit
te concentreren op één aanvaller, maar om bewust te zijn van meerdere
aanvallers, uit alle richtingen. Handen, hoofd, heupen en voeten moeten perfect
samenwerken bij de worp. Onderbreek de continuïteit van de beweging niet.
Shihonage kan zowel omote (voor de aanvaller) als ura
(achter de aanvaller) worden gedaan. Deze tegenstellingen hebben brede en
ingewikkelde betekenissen in de Japanse taal, maar in Aikido verwijst het
vooral naar de invalshoek van je benadering van de techniek. In omote, beweeg
je voor de aanvaller, goed zichtbaar terwijl je in ura achter de aanvaller
staat, uit zijn of haar zicht. Zoek gedurende de hele uitvoering stabiliteit, leun niet
voorwaarts, noch achterwaarts en neutraliseer de kracht van de aanvaller, in coördinatie
met je ademhaling. De studie begint in eerste instantie door simpelweg bewust
te zijn van wat de adem doet terwijl we bewegen. De adem kan hierbij een
subtiele onzichtbare kracht uitstralen. Wees ermee verbonden, harmoniseer
lichaam en geest met de ademhaling en voor de shiho-nage uit.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Atemi en Irimi.
Veel Aikido studenten (van beginners tot ervaren
studenten) maken zich zorgen over het praktische gebruik Aikido als
zelfverdediging. De atemis (aanvallen) in de dojo zijn vaak onrealistisch en
worden soms zwak uitgevoerd in kracht en snelheid. In de eerste plaats is het
belangrijk om te begrijpen dat de Aikido-techniek wordt toegepast tegen
gestileerde en geïdealiseerde aanvallen. Dit maakt de basisprincipes van
bewegingen in Aikido toegankelijk voor studenten. Veel Aikido technieken kunnen
niet effectief worden toegepast zonder de correcte atemi. Als de ervaring
groter wordt, moeten de snelheid en kracht van de aanval toenemen, zodat de
student de belangrijkste technieken van bewegingen in Aikido kan aanpassen aan
de verscheidenheid aan aanvallen.
Er is geen aanval in de kunst van de
Aikido-wereld. Als je aanvalt, betekent dat dat je jezelf niet kan controleren.
Doch loop ook nooit weg van een uitdaging, maar probeer je tegenstander niet te
onderwerpen. Laat aanvallers je benaderen op de manier die ze willen en ga dan
met ze mee.
Het fundamentele verschil tussen
aanvallen in Aikido met andere gevechtsporten is, dat hun doel niet is om
schade en verwondingen te veroorzaken aan de vijand, soms met dodelijk
resultaat, maar om afleiding te hebben dat soms niet langer dan een seconde
duurt, voldoende om het initiatief te onderscheppen voor een effectieve ontvangst,
op de voorwaarde van de Aikidoka zelf, te scheppen.
Aikido-technieken worden massaal geoefend
als verdediging, niet als aanvalstechnieken, doch om je Aikido-vaardigheden te
vergroten, moeten je je aanvalsvaardigheden dienovereenkomstig ook verbeteren.
Atemis moeten steeds krachtig en efficiënt uitgevoerd worden, anders zullen ze
niet het beoogde reactie creëren. De aanval en de verdediging zijn met elkaar
verbonden.
Yoko- en sho-menuchi en Chudan tsuki zijn hierbij de belangrijkste
aanvalstechnieken, met een slag naar de zijkant van het hoofd of recht op het
hoofd of naar de buik, respectievelijk. In aikido is dit vaak een wapenloze
simulatie van de zwaardaanval met dezelfde naam. Je gebruikt de rand van je
hand in plaats van een zwaard. De slag kan ook met een mes gedaan worden.
Ueshiba heeft altijd aan zijn discipelen herhaald dat de
natuur en Aikido dezelfde principes hebben. Een vogeltje vecht tegen de
weerstand van de lucht, maar het geeft niet om de wind, omdat het de windkracht
gebruikt als zijn voordeel. Ook in Aikido probeert de leerling te leren om de
kracht te veranderen in zijn eigen energie, niet om het te bestrijden. Hierbij
is Irimi de beweging waarbij de Aikidoka rechtstreeks in een aanvalsbeweging
binnentreedt en is één van de zeldzame technieken in Aikido dat harmonie
symboliseert. Als de tegenstander voor je aanvalt sta je in het volgende moment
achter de aanvaller. Bootst hierbij de draaiing van de aarde weer, begeleid de tegenstander
terug naar boven en krachtig terug naar beneden. Dat is Irimi nage. Het vereist
toewijding en dapperheid omdat het gepaard gaat met het zich binnen de sfeer
van de kracht van aanvaller te plaatsen. Bij Irimi zet men een stap vooruit, in
een schuine hoek op het moment van de aanval met een doorslaggevende toegewijde
intentie. Het momentum van de aanval in combinatie met de voorwaartse ingang
creëert een verrassende, onverwachte effect op de aanvaller.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Gokyo.
Aikido
is een pad zonder einde. Het is iets dat een persoon zijn hele leven kan
bestuderen en voortdurend nieuwe en interessante aspecten ontdekt om te
verkennen en te ontwikkelen. Hoewel dit een zegen is, is het ook een bron van
frustratie in die vooruitgang die traag kan zijn en veel leerplateaus met zich
meebrengt.
De techniek Gokyo of "vijfde techniek" is een eenvoudige
Aikido elleboogbesturingstechniek die wordt gebruikt in situaties zoals het
verwijderen van een mes of Tanto uit de hand van een tegenstander en is in
principe gelijk aan Ikkyo.
Aikido-training
heeft, naast vele voordelen, waaronder zelfverdediging, zelfverbetering,
fysieke fitheid, kameraadschap, enz. ook dit leuke aspect van Gokyo, immers,
waar anders kun je de polsen van mensen (pijnlijk) verdraaien en hierbij niet
worden aangeklaagd?
De
oprichter herinnerde ons in zijn dojo te Iwama eraan hoe we schadelijke Aikido-praktijken
voor ons lichaam moeten vermijden. Toen Ueshiba een bloedvlek op de witte
tatami zag, stopte hij onmiddellijk met de praktijk om uit te zoeken wie er
bloedde en zei: "Doe jezelf of anderen geen pijn. Jullie zijn de zonen van
de goden en jullie ouders hebben me opgedragen om voor jullie te zorgen. Wat
zal ik je ouders vertellen als je een ongeluk hebt?"
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Yonkyo.
Yonkyo, "de vierde techniek", is een
van de basistechnieken (katamewaza) van aikido: met beide handen wordt de
onderarm vastgepakt. De knokkels vanaf de palmzijde (van de wijsvinger) worden
aangebracht op de radiale zenuw van de onderarm en tegen het periosteum van het
onderarmbot geduwd. Draai vervolgens naar buiten naar het onderarmbot aan de
duimzijde van de arm van de tegenstander. Het is deze draaiing die de pijn
veroorzaakt, niet de initiële druk. Deze yonkyo druk-pijn moet worden gebruikt
als een manier om het evenwicht van de tegenstander te doorbreken, om hem of
haar af te leiden. Zowat één derde van alle mensen zijn ongevoelig voor de
yonkyo-techniek, ondanks de druk-precisie van een ervaren Aikidoka. Deze grip
is eigenlijk hetzelfde als de zwaardgreep. De handposities zijn naar binnen
gedraaid, de kracht van de greep zit in de pink. Als je de pols van Uke op
ongeveer dezelfde manier vastpakt als een zwaard, ben je op de goede weg zijn.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Sankyo.
Sankyo,
"de derde techniek", is een van de basistechnieken van aikido. Het
bevat een draai van de pols, waardoor je het hele lichaam van de tegenstander
controleert. Sankyo is enigszins verwant aan de zwaardtechniek yokogiri, de
horizontale snede. Sankyo is als een brug tussen het centrum van de tegenstander
en de Tori, waar hun lichamen de pilaren van die brug zijn en de arm van de tegenstander
de spanwijdte. Grijp met je hand de vingers van de hand van je partner terwijl
jezelf naast uw partner positioneert (Kuden). Ga als volgende stap cirkelvormig
voor je tegenstander staan terwijl je de elleboog van je partner in een
impulserende beweging cirkelvormig buigt. Deze greep maakt een verplaatsing van
uw handen mogelijk zonder de controle over uw partner te verliezen.
Het
is belangrijk om de Sankyo niet te overdrijven, anders zullen leden van de dojo
snel hun polsen beschadigen.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Nikyo.
Nikyo,
"de tweede techniek", is een van de basistechnieken van Aikido. Het
bevat een draaiing van de pols, die behoorlijk pijnlijk kan zijn als deze met
teveel kracht wordt gedaan. Bij de polswisseling van Nikyo moet je de hand van
Uke stevig op het zachte gedeelte onder jouw sleutelbeen drukken, zodat er een
hoek wordt gevormd tussen de hand en de onderarm van de tegenstander. Deze hoek
verzwakt de pols van de tegenstander. Let wel, de arm van de tegenstander moet
gebogen zijn. Als het recht is, moet je de hijikime osae (elleboogcontrole)
uitvoeren. Wanneer je druk uitoefent op de pols van de tegenstander, moet dit in
de richting van het centrum van de aanvaller gebeuren. Bij Nikyo wordt vooral
aan precisie en gevoeligheid gewerkt, in plaats van kracht, want Nikyo kan
onmiddellijk een scherpe pijn veroorzaken, waarbij de tegenstander
gecontroleerd kan worden door zijn wil om verder te vechten te breken
(figuurlijk bedoeld), die hem onwillekeurig op zijn knieën laat vallen om deze
pijnlijke druk te verlichten.
De
exacte etiologie van deze pijn wordt veroorzaakt door een periosteale
zenuwcompressie tussen het pisiforme beentje in de pols (één van de acht
handwortelbeentjes, de ossa carpi) en de ellepijp (ulna), het bot dat zich in
de onderarm aan de zijde van de pink bevindt, twee beenderen die elkaar normaal
nooit raken. Daarnaast heeft men bij Nikyo ook nog een torsie van de
bottenarticulatie in de handpalm en de verstoring van de ligamenteuze
onderarmspieren (pezen) en gedeeltelijke gewrichtskapselstrekking en het
voordeel van deze techniek is, dat het toepasbaar is in kleine ruimtes.
Mijn top-10 technisch notitieboekje van Aikido: Ikkyo.
Ikkyo
is de eerste techniek van Aikido. Het is wat de naam betekent, een soort
inleiding tot Aikido. Naarmate je ikkyo ontwikkelt en verfijnd zal dit ook in
al je volgende Aikidotechnieken weerspiegelen, zoals in de ude-osae (controle
van de arm), kotemawashi (wending van de voorarm) of kote-hineri
(verdraaiing van de voorarm). Het wordt nooit saai ! Waarschijnlijk zijn er
ongeveer even veel variaties als er Aikidokas zijn. Zoals bij elke
Aikidotechniek is het de bedoeling om het 'gevoel' van techniek te ontwikkelen.
"Intellectualisatie" van het ikkyo-principe is niet hetzelfde als
ervaren. Een subtiele beweging is vaak niet zichtbaar, dus "voelen"
is een enorme bron van leren. Het herkennen van het juiste gevoel van deze
techniek kan de informatie tienvoudig overdragen. Gebruik andere zintuigen,
voel de techniek en probeer dit ook over te brengen.
Bloggen over zelfreflectie over het pad van Aikido.
Starten met bloggen over Aikido?
Ik hoop de meest waardevolle kennis van wat Aikidokas oefenen, namelijk nederigheid, harmonie en respect (het moeilijkste dat iemand kan leren), hiermee kan toelichten. Aikido richt zich niet alleen op lichamelijke training, maar ook mentale training om kritisch en analytisch te zijn voor en om onszelf.
Sinds mei 1991 streef ik als Aikidoka
er naar om een bescheiden bijdrage te leveren, met persoonlijke reflecties, over wat Aikido kan betekenen in het dagelijks leven, om wie je bent en wie je zal
zijn met Aikido. Zelfreflectie is iets waar we allemaal te weinig tijd voor
vrijmaken.
"Aikido is voor de hele wereld. Train
niet om egoïstische redenen, maar voor alle mensen." M.Ueshiba (1883-1969)
