Ik ben N, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Schelpje67.
Ik ben een vrouw en woon in Regio Brugge (België) en mijn beroep is Administratief medewerker.
Ik ben geboren op 24/01/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, muziek beluisteren, fotografie,decoratie, films bekijken, internetten, koken, postcrossing, borduren, breien.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
~~Schelpje's blog~~
Moi, je ne cherche pas, je trouve .. You cannot change what’s over, but only where you go
04-07-2009
Tina Turner ft. Sting - On silent wings
There was a time when I would have followed you To the end of the earth I was willing to share it all with you The love, the hurt I've seen you when your dreams were falling in the dust But I never stopped believing in you I always thought our love was strong enough One you could hold on to
You never see it coming You just let it fly On silent wings, silent wings You can't hide what you feel inside !!! you !!! And the fire has left your eyes On silent wings
I see us in our dreams and we're dancing I can almost hear the song But the prayers, they go unanswered But we both know, we're just hanging on I feel ashamed, but I'll never know the reason why The rug was pulled so gently from under my feet I only know that something good has died Between you and me, oh it's just a memory
You never see it coming You just go separate ways On silent wings, silent wings There's no more promises to break Or our love has slipped away On silent wings
You never see it coming But you know it has to end On silent wings, silent wings I will never be the same again I feel the whisper of the wind On silent wings
Epictetus was een stoïcijns denker uit het begin van onze jaartelling. Het stoïcisme gaat ervan uit dat je het geluk uit jezelf moet halen, en niet uit je omgeving.
Want op wat er in je omgeving gebeurt, heb je nauwelijks invloed. Servies breekt, je land wordt afgepakt, een vriend gaat dood . Door een verlies niet als verlies te benaderen, zoals in het dagcitaat gebeurt, kun je je wapenen tegen verdriet. Vrienden, familie, bezittingen, je kunt er over beschikken zoals een gast over zijn hotelkamer. Het verblijf is tijdelijk. En je bent niet de eigenaar.
Epictetus kon het mooi zeggen, en hij handelde er ook naar. Hij leefde alleen, en hechtte zich zo weinig mogelijk. Maar aan het eind van zijn leven adopteerde hij een jongetje dat op sterven na dood was, en zorgde voor hem.
8% van de single vrouwen wijzen mannen voorgoed de deur. Als er zich een geschikte partner aanbiedt, blijft het bij een lat-relatie. Relaties gaan toch maar kapot en we worden er niet gelukkiger van, zeggen ze in een onderzoek.
Dat niet iedere vrouw op een man zit te wachten is niks nieuws. Dat het aantal singles blijft stijgen evenmin. Maar de trend dat zelfbewuste, hoogopgeleide vrouwen een liefdevolle en duurzame relatie niet meer lijken na te streven is dat wel.
Sterker nog, ze geven er zelfs de voorkeur aan voorgoed alleen te blijven.
De oorzaak leggen zij bij de vele teleurstellingen uit het verleden. Zeker als er slippertjes zijn gebeurd, is het vertrouwen in mannen vaak ver te zoeken.
Bovendien zijn deze vrouwen door hun opleiding, ervaring en beroep meestal financieel zelfstandig en vinden ze het maar niets om een man in huis te nemen die bijna nooit thuis zal zijn.
Mijn vrijheid is heilig na een lange werkweek.
Alleen op de bank thuis op een zaterdagavond vinden deze vrouwen allesbehalve zielig. Het is volgens hen zalig en ze waarderen de pluspunten van het alleen leven meer en meer.
De (pas) verworven vrijheid, geen rekening te hoeven houden met een ander en 'wel de lusten maar niet de lasten' zijn veel genoemde redenen om geen vaste relatie meer na te streven.
Vaarwel romantiek?
Beleven deze vrouwen dan enkel sprankje romantiek meer? Vaak niet. Deze vrouwen voelen zich echt goed in hun vel, zijn zelfverzekerd en houden het bij een occasionele nacht vol stomende seks. Rozen of vioolmuziek is echter niet aan hen besteed.
Mocht er zich dan toch een bijzondere man aanbieden, dan verkiezen deze vrouwen een lat-relatie. Volgens hen is dit voor hen de beste garantie om hun eigen identiteit, vrijheid en zelfstandigheid te behouden.
Mooi meegenomen is dat volgens hen een lat-relatie de relatie langer spannend houdt en dat de kans op sleur tot een minimum beperkt wordt.
Epictetus was een stoïcijns denker uit het begin van onze jaartelling. Het stoïcisme gaat ervan uit dat je het geluk uit jezelf moet halen, en niet uit je omgeving. Alleen door jezelf geestelijk te ontwikkelen, kom je verder. En je leven kun je maar het beste op een gelijkmatige, onverstoorbare manier leven.
Ik heb het boek af en toe met ingehouden adem gelezen! Zeer treffend, realistisch geschreven.
(Recensie van Gerd Boeren)
April in Parijs van Michael Walnner
Onmogelijke liefde
Jongeren van nu zouden problemen hebben met het situeren van Wereldoorlog II. Dat is ondenkbaar voor vroegere generaties, die of de oorlog zelf meemaakten, of ouders hadden die dat deden. Alle overleveringen, alle films en alle boeken over die periode zijn quasi unaniem: het Duitse volk was heilig overtuigd van eigen superioriteit en het Duitse volk was de vijand.
In 'April in Parijs' van de Oostenrijkse schrijver Michael Wallner is dat nog altijd zo, met één belangrijk verschil. De hoofdpersoon uit het boek, de tolk Roth, zit middenin de oorlog, maar hij heeft er net zon hekel aan als elk ander weldenkend mens. Dat is erg lastig als je een Duits korporaal bent in bezet Parijs. Dat is zelfs dubbel lastig, want Roth kan met zijn twijfels niet terecht bij zijn Duitse makkers, en ook niet bij de Parijzenaars die hem niet zien als individu maar als lid van de bezettende groep. Om te ontsnappen aan de oorlogswaanzin trekt Roth als de tijd er rijp voor is Franse burgerkleding aan. Dat is een hachelijke onderneming: op het niet dragen van het Duitse uniform staan strenge straffen. Roth heeft het er voor over. Hij geniet van zijn wandelingetjes als monsieur François. Al snel ontmoet hij Chantal, dochter van een boekhandelaar. Roth wordt op slag verliefd maar ontdekt dat Chantal bij het verzet zit. Omdat Roth als tolk ingezet wordt tijdens verhoren van de Gestapo, komt hij er achter dat de verzetsgroep van Chantal ernstig gevaar loopt. Roth staat voor een verscheurende keuze. Kiest hij voor zijn land of voor zijn liefde? Zijn keuze maakt hem tot opgejaagd wild en het einde van het boek beschrijft dan ook een helse tocht naar Bretagne.
Het is niet verwonderlijk dat van 'April in Parijs' de filmrechten inmiddels zijn verkocht. De roman tovert beelden op je netvlies, verloopt erg vlot en zit vol onverwachte plotwendingen waardoor het de kenmerken van een thriller krijgt. Je merkt erg goed dat de touwtjes stevig in handen zijn van een professioneel regisseur, al komt de afwikkeling van het verhaal eerder ongeloofwaardig over. Naast beelden komen ook gevoelens prima uit de verf. Het wantrouwen in bezet gebied, de angst voor represailles, de kilte tussen mensen staan in opmerkelijk contrast met de onmogelijke liefde tussen Roth en Chantal en de vriendschap tussen Roth en zijn bovenbuur. Dit alles beschrijft Wallner in een ingetogen, onderkoelde stijl. Als laatste pluspunt is er de cover. Een treffende foto van de Franse fotograaf Robert Doisneau toont een onhandig dansend paartje. Het zwierige meisje staat voor Chantal en de net iets te enthousiaste jongen lijkt Roth. Samen staan ze symbool voor de onmogelijke liefdesgeschiedenis uit dit prachtige boek.
Wanneer heb jij tijd om eens lekker lui te zijn? Nooit? Dan wordt het tijd om daar eens tijd voor te nemen. Lekker lui zijn is namelijk heel gezond!
Met de nodige mooie zonnige dagen in het vooruitzicht wordt het tijd om eens wat tijd te plannen om lekker lui te zijn. Zo kun even helemaal bijkomen van alle drukte, stress en spanningen. Waarom? Omdat lekker lui zijn heel gezond is.
Wij geven je genoeg argumenten om een paar lekker luie dagen in je agenda te zetten!
Van rust word je slimmer Ja, als je genoeg rust neemt en slaapjes doet, rusten je hersenen ook uit. Je hersencellen krijgen dan de kans om te herstellen van alle activiteiten van de dag. Als je dus maar genoeg rust neemt, word je vanzelf slimmer.
Van slaap word je mooier Goed nieuws: het schoonheidsslaapje is géén mythe! Van slaap word je echt mooier. Je (huid)cellen krijgen dan de kans om zich te vernieuwen, waardoor je er weer helemaal mooi en fris uitziet.
Van slaap blijf je gezond Heb je vaak last van allerlei verkoudheidjes, griepjes en aanverwante aandoeningen? Ga dan zeker eens wat vroeger/vaker slapen en rusten. In je slaap maak je namelijk de meeste antistoffen aan. Met genoeg rust blijft je immuunsysteem in topconditie.
Slaap is je oerbescherming Als mens ben je nou eenmaal geen nachtdier, dat geldt al sinds de oertijd. Door genoeg te slapen bespaar je energie en voel je je simpelweg beter en veilig.
Van slaap word je slank Als je níet genoeg slaapt, loop je meer risico op overgewicht dan wanneer je wel goed slaapt. Dat heeft te maken met de hormoonhuishouding. Des te meer reden dus om flink te slapen.
Met genoeg rust laad je jezelf op Soms is het gewoon allemaal teveel, loop je achter de feiten én jezelf aan en krijg je het allemaal nog steeds niet klaar. De oplossing: Rust nemen! Door genoeg te rusten kun je dingen weer in perspectief krijgen, is je incasseringsvermogen wat groter en kun je er weer tegenaan.
Uitgerust is gewoon veiliger Je bent het eigenlijk gewoon verplicht aan jezelf om genoeg te rusten. Met genoeg rust blijf je scherp en dat is allemaal maar goed. Stel je voor dat je in de auto zit te suffen, of op je werk niet goed oplet Doe jezelf een plezier en rust lekker uit!
Lachen is heerlijk en leuk en bovendien erg gezond! Zelfs zó gezond dat er een lach-yogaclub bestaat! Wil jij weten waarom je veel moet lachen om gezond te blijven? Wij vertellen het je graag!
Lekkere stofjes
Mensen lachen veel te weinig, dat is duidelijk. Heel jammer, want wanneer je lacht maakt je lichaam een hele hoop heerlijke stofjes aan. Endorfine wordt aangemaakt waar je lekker ontspannen van raakt. Ook beginnen stofjes als serotine en dopamine in je lichaam rond te dwarrelen, waar je weer helemaal happy van wordt!
Heel sociaal
Lachende mensen trainen onbewust hun gezichtsspieren. Door het trainen van deze spieren krijgt jouw gezicht supersnel een heerlijke blos. Van lachen ga je stralen en mensen vinden je aantrekkelijker. Goed voor je zelfvertrouwen en het geeft je sociale leven een boost.
Mooi gezond!
Lachen is goed voor je gezondheid. Je gaat je er geestelijk veel gezonder van voelen, maar het is ook super voor je lijf. Een flinke slappe lach is super voor het 'trainen' van je buikspieren. Ook werkt lachen bloeddruk verlagend en maakt het je longcapaciteit groter, dus meer uithoudingsvermogen!
Sexy!
Van lachen krijg je heerlijke blosjes, hartstikke sexy en onwijs mooi! Daarnaast zorgt endorfine, waar je zo ontspannen van wordt, ook voor veel meer lust. Lekker veel lachen verhoogt je zin in seks. Lijkt je seksleven in de sleur te raken? Maak je lief dan lekker aan het lachen! Lukt het niet? Doe dan eens een lesje lachyoga!
Toen ik deze uitdrukking voor het eerst las, ik weet niet meer waar, vond ik het maar een rare paradox. Wat kon er nou fijner zijn dan krijgen wat je graag hebben wilt. Het bovenste cadeau (een hond) van je verlanglijstje, bijvoorbeeld.
Tekst: Karin Bosveld
Wat de uitdrukking eigenlijk beschrijft is de wet van aandacht. Je vindt hem in vele wijsheidstradities, ook de christelijke: 'Vraagt, en u zal gegeven worden'. Dat waar je je aandacht op richt, je energie in steekt, wordt groter. Denk maar aan je planten, die beter groeien als je tegen ze praat. Dat zit 'm natuurlijk niet alleen in dat praten, je zult er echt ook een plensje water achteraan moeten gooien, maar door jouw aandacht kunnen je planten beter gedijen. Dat geldt helaas ook voor minder aangename dingen. Een probleem bijvoorbeeld. Inmiddels al weer even geleden gebeurde er iets naars in mijn leven. Iets dat me kwetste en diep teleurstelde, maar waar niets aan te veranderen viel. Ik was er akelig van. Sliep slecht: s morgens werd ik steeds in alle vroegte wakker en daar gingen mijn gedachten weer: rond en rond dat wat me zo dwars zat en waar ik geen uitweg in zag. En ineens schoot door me heen: wat je aandacht geeft groeit. Dat was dus precies wat ik aan het doen was. Al mijn energie richten op wat ik als negatief ervaarde, en het dus groter en groter maken. Met welk doel? Veranderde ik er iets mee? In tegendeel, ik hield de situatie, of in elk geval mijn gevoel daarover, vast door er constant mee bezig te zijn. Is het dan beter om zo'n probleem (of liever gezegd, iets wat je als een probleem ervaart, want dat label geef je zelf) te negeren? Uiteindelijk wel. Maar dan is het wel handig om het eerst te erkennen. Want dat waar je niet naar wilt kijken blijft zich aan je opdringen, net zo lang tot je het wilt zien. Loslaten begint met accepteren. Er naar kijken: goed zo is het dus. Dit voel ik dus. Maar dan kun je besluiten het niet verder te voeden met je aandacht. Want dat kun je wel zelf kiezen. Je kunt er voor kiezen die aandacht te richten op iets dat veel meer de moeite waard is om te laten groeien. Wat gaat er wel goed in je leven? Waar krijg je energie van? Wat maakt dat je je fijn voelt? Richt je daar liever op.
Met die hond is heeft het goed gewerkt destijds, trouwens. Met de planten wat minder. Misschien toch wat vaker water geven.
Het prachtige Schotse eiland Fidra is al tientallen jaren in het bezit van de familie McAllister. Vooral de jongste telg, de elfjarige Miller is verknocht aan het eiland met daarop hun oude vakantiehuis, waar hij al heel wat heerlijke vakanties en vrije dagen heeft doorgebracht. Op een heerlijke nazomerdag, laat in de middag komt er echter een abrupt einde aan zijn zorgeloze leventje.
Uitgerust en gebruind zet het gezinnetje na een paar dagen uitwaaien nietsvermoedend weer voet aan wal, waar ze opgewacht worden door de politie, die vader Douglas onmiddellijk in de boeien slaat. Hij wordt verdacht van de moord op drie meisjes en alle schijn is tegen hem. Millers wereldje stort in: zijn vader, die hij tot dan toe aanbeden heeft, is een moordenaar en uitgerekend op zijn geliefde eiland is het lijk gevonden van een van de vermoorde meisjes. Vader McAllistar blijft volhouden dat hij onschuldig is en wordt hierin gesteund door zijn vrienden en familie. Op zijn oogappeltje na. De kleine Miller kan het niet aan, raakt volledig uit balans, keert zijn vader de rug toe en neemt uiteindelijk afstand van zijn jeugd en familie.
Dertig jaar later krijgt Miller bericht dat zijn oude vader, die nog altijd vast zit, op sterven ligt. Als hij met lood in zijn schoenen teruggaat naar de plaats waar hij is opgegroeid, is zijn vader net overleden. Miller erft het huis aan wal en het vakantiehuis, op zijn eens zo geliefde eiland Fidra. Om de boel te regelen verblijft Miller voorlopig in zijn ouderlijk huis en daar komen alle herinneringen van toen weer in alle hevigheid naar boven. Hij krijgt ongevraagd het hele dossier Douglas McAllister in handen en hij ontmoet de oude vrienden van zijn vader. Opnieuw verslagen en helemaal in de war besluit Miller uiteindelijk toch om het dossier nog een keer vluchtig door te lezen, zodat hij daarna alles definitief kan afsluiten. Deze informatie brengt echter zoveel nieuwe zaken aan het licht dat Miller gaat twijfelen. Was zijn vader dan toch onschuldig? Maar wie heeft die meisjes dan wel vermoord? Ineens wil hij nog maar één ding: de waarheid boven tafel krijgen. Samen met jeugdvriendinnetje Catriona gaat hij op onderzoek uit en ontdekt hij dingen, die hij misschien liever nooit geweten had.
Een zondermeer spannend geschreven verhaal en dat is vooral te danken aan het briljante plot. Ruim driehonderd bladzijden lang wist Sue Walker mij als lezer in onzekerheid te houden en dat vind ik een knap staaltje werk. Ook was ik onder de indruk van de grimmige, duistere en dreigende sfeer die eigenlijk nooit verslapte. Het hele verhaal was van begin tot eind in een duistere donkere, trieste wolk gehuld. Consequent volgehouden en dat was maar goed ook, want juist door deze stabiele factoren werd het uiteindelijk toch nog een overzichtelijk geheel. Voor de rest werd ik namelijk alle kanten opgegooid door de eindeloze flashbacks en het gerommel met de tijd. De perspectieven wisselden elkaar in hoog tempo af en om de verwarring compleet te maken werden er ook nog eens brieven en stukken uit boeken opgevoerd.
Psychologische misdaadroman met een degelijk, goed uitgewerkt plot en een geloofwaardige hoofdpersoon.
Over de auteur Televisiejournaliste Sue Walker werd geboren in Edinburgh en woont momenteel aan de kust van Sussex. Vrijwel al haar verhalen spelen zich af op indrukwekkende locaties in Schotland.
In Wallonië zeggen ze: Als je geen fouten maakt, heb je niet geleefd. Op de een of andere manier zitten we zo in elkaar dat we ook psychologisch en sociaal leren door fouten te maken.
Dat is niet leuk, maar wat doe je eraan? Misschien gewoon accepteren dat fouten bij het leven horen. In dat geval kun je het beste de fouten zo mooi mogelijk maken, ze omringen met charme en liefde, het jezelf en de ander vergeven en ervan leren.
Maar probeer dezelfde fout niet weer te maken, want eenmaal fout is fout, bij de tweede keer wordt het een gewoonte. En daar leer je niet veel van.
Gelezen: "De dag van de waarheid" van Sue Walker.
