Ik ben N, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Schelpje67.
Ik ben een vrouw en woon in Regio Brugge (België) en mijn beroep is Administratief medewerker.
Ik ben geboren op 24/01/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, muziek beluisteren, fotografie,decoratie, films bekijken, internetten, koken, postcrossing, borduren, breien.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
~~Schelpje's blog~~
Moi, je ne cherche pas, je trouve .. You cannot change what’s over, but only where you go
10-04-2009
The Reader
Een aanrader!
Één van de betere films die ik de laatste jaren zag. Een film mét inhoud, die aanzet tot nadenken. Geen klassiek oorlogsdrama, de film speelt zich af in de na-oorlogse jaren.
Ik kende vooraf maar een miniem stukje van de filminhoud en ik ben daar blij om. Voor mij nam het verhaal een verrassende wending In de hoofdrollen Kate Winslet, die haar Oscar meer dan verdiend heeft, en Ralph Fiennes. Voor diegene die de film nog niet gezien hebben, hierna volgt een volledige beschrijving van de film. Als je net zo onbevangen als ik van de film wilt genieten, bekijk dan alleen de trailer.
Naarmate de Holocaust langer geleden plaatsvond, verandert de Holocaust-film. En niet altijd naar ieders zin. Zoals het concentratiekampsprookje La vita è bella twaalf jaar geleden zowel verontwaardiging als lof opriep, zo is nu de moraliteit van de film The Reader onderwerp van debat. De vraag die daarbij steevast opspeelt: in welke mate mag men de verschrikkingen van de jodenvervolging dramatiseren, en daarmee simplificeren?
Aan het einde van het intrigerende, maar ook iets te veel naar melodrama neigende The Reader, lijkt de Britse regisseur Stephen Daldry (Billy Elliot, The Hours) te willen anticiperen op dat debat. Wanneer de met zijn gemoed worstelende hoofdpersoon Michael Berg op bezoek gaat bij een overlevende van de vernietigingskampen, wijst die hem scherp terecht: Berg moet zijn therapie maar halen uit theater of literatuur, en niet uit de kampen. Want, er komt niks uit de kampen.
In zekere zin wil The Reader ook geen (al of niet klassiek) Holocaustdrama zijn, maar een vertelling over de generatie Duitsers van ná de oorlog. Hoe die zich dient te verhouden tot de plegers en omstanders van de nazi-gruwelen dat is de kernvraag die de Duitse rechter en hoogleraar Bernhard Schlink zichzelf oplegde bij het schrijven van zijn roman Der Vorleser. Die wereldwijde besteller uit 1995 geldt inmiddels als verplichte lesstof op de Duitse middelbare scholen.
The Reader begint wanneer het hoofdpersonage Berg eind jaren vijftig plots ziek wordt op straat, en de tramconductrice Hanna Schmitz (Kate Winslet) zich over hem ontfermt. Hij is dan 15, zij 36, maar er ontspint zich al vlot een relatie. Zij brengt hem de seksuele kneepjes bij, hij leest haar voor uit de klassieke literatuur; Homerus, Tsjechov. De camera brengt het naturalistisch in beeld, mooi zonder franje, soms bijna werktuiglijk.
Ondanks een enkel vrolijk moment, hangt er een doem over het geheime samenzijn Hanna is grillig en afstandelijk. En van de ene op de andere dag verdwijnt ze uit zijn leven.
Berg (als scholier en student gespeeld door David Kross) ziet Hanna pas jaren later terug, onverwacht, wanneer hij met zijn professor (Bruno Ganz) en medestudenten een strafproces bijwoont, als onderdeel van een college over de Duitse schuldvraag. Zes vrouwen staan terecht, voor hun gruwelijke misdaden als kampbewaarders. Cruciaal in The Reader is een geheim dat Hanna met zich meedraagt, en dat haar leven op enkele beslissende momenten een wending gaf, en blijft geven. Dat bijna thrillerachtige element heeft ook een weerslag op Bergs leven. Zijn jeugdrelatie, en kennis van haar geheim, maakt hem weliswaar geen dader, maar wel betrokkene. Weer een sprong verder in de tijd; midden jaren negentig, realiseert Berg zich dat hij met zichzelf in het reine moet zien te komen.
Die heen en weer schakelende tijdendans wordt met veel vernuft uitgevoerd. Scenarist David Hare, die eerder voor Daldry het boek The Hours bewerkte, heeft zich niet laten verleiden om door ingevoegde kampscènes meer kleur aan het verhaal te geven. Net als Berg, en de hele naoorlogse Duitse generatie, moet de kijker het doen met kille feiten. Als ethische puzzel steekt The Reader knap en intelligent in elkaar, maar op emotioneel niveau schiet de film soms te kort. De oudere Berg (Ralph Fiennes) blijft vlak, de scènes met diens dochter zijn nogal pathetisch.
Niet hij, maar de voor haar rol met een Oscar bekroonde Kate Winslet maakt The Reader meer dan een geslaagde intellectuele exercitie. Haar sterk lichamelijke spel als de moreel verwrongen Hanna blijft je bij, en is te complex om af te doen als te veel mens, of te weinig monster.
Het woord SOFROLOGIE stamt uit het oude Grieks: SOS: harmonie, vrede PHREN: Bewustzijn, geest LOGOS: studie, wetenschap
CAYCEDIAANSE SOFROLOGIE De term Caycediaanse geeft aan dat het gaat om de methode zoals ze werd ontwikkeld maar ook steeds bijgewerkt wordt door haar grondlegger Alfonso Caycedo, een spaanse neuropsychiater.
De sofrologie is een methode die u terug in contact brengt met uw eigen lichaam. Dat gebeurt door middel van ademhalings-, concentratie- en ontspanningstechnieken. Ze vordert een goed evenwicht tussen lichaam en geest. De Sofrologie bevat een grote variëteit aan statische en dynamische oefeningen die gemakkelijk in het alledaagse leven, zittend of staand, kunnen toegepast worden.
De sofrologie is een praxis, een doen. Het is een bewegingsleer. Door de bewustwording van de beweging, bereikt men de ziel van de mensen en kan men alle vormen van psychosomatische klachten behandelen. Om ons te kunnen concentreren moeten we alle (voor)oordelen die ons zeggen dat we ons niet kunnen concentreren, opzij schuiven. Door ons te concentreren, kunnen we beter één zijn met ons lichaam. Tijdens de oefeningen die gegeven worden, leert men bewust te worden van de vorm, van de aanwezigheid van het lichaam en van de zwaartekracht, de beweging. Een mens die zich op die manier concentreert is zeker in contact met zichzelf. Omdat de mens van vandaag aangetast is door de consumptiemaatschappij, helpt de sofroloog de mens terug bewust te worden van zijn waarden. Wij willen een andere manier van existeren ontdekken. Één die ons in staat stelt om zin te geven aan de daden die we stellen.
Nut van Sofrologie
De Sofrologie kan vanaf een leeftijd van 7 jaar worden toegepast.
Medische Indicaties
Zoals bij alle ernstige problemen raden wij ook hier aan eerst de huisarts te raadplegen. Zij zijn op de hoogte van de techniek en zullen doorverwijzen indien nodig.
Profylactische Indicaties
Op persoonlijk vlak :
- aanwakkeren van zelfvertrouwen,
- herstel van harmonie en rust binnen zichzelf,
- ontdekken van nieuwe waarden,
- aanwakkeren en dynamiseren van persoonlijke mogelijkheden,
- het leren omgaan met stress op het werk en het uitwerken van een anti-stress plan,
Als je jezelf niet zo happy voelt zijn er talloze stappen die je kunt doorlopen om een beter en gelukkiger gevoel te krijgen. Een van die leuke trucs is jezelf gelukkig faken en zo je hersenen voor de gek houden.
Gelukkiger worden is niet moeilijk
Op soChicken hebben we je al vaker tips gegeven hoe je jezelf snel beter kunt voelen. Zo hebben we het gehad over methodes als dankbaarheid, innerlijke rust en meer genieten van het leven. En hoewel deze manieren stuk voor stuk erg krachtig zijn kan het nog eenvoudiger door de kracht van je hersenen te gebruiken.
Maak gebruik van een omgekeerde hersenverbinding
Onderzoek heeft aangetoond dat mensen die in sombere tijden gewoon beginnen te lachen zich direct beter voelen. Normaal gesproken zul je, wanneer je je goed voelt, automatisch gaan lachen. Je hersenen activeren je lach zodra er zogezegd 'iets te lachen valt'. Je hersenen leggen de link 'voel ik me goed, dan ga ik lachen'.
Gedachten en emoties kunnen ervoor zorgen dat je je minder gelukkig voelt. Je kunt jezelf een flinke dip aanpraten als je er niets tegen doet. In zo'n situatie kun je besluiten om geluk te 'faken'. Wanneer je plotseling begint te lachen maak je namelijk gebruik van een omgekeerde hersenverbinding.
Je voelt je beter omdat je lacht, niet andersom
Lachen is het resultaat van een goed gevoel, normaal gesproken. In dit geval kies je er voor te lachen terwijl er eigenlijk niets te lachen valt. Je doorbreekt je sombere emoties met een stralende glimlach, en wellicht zelfs een namaak lachbui.
Door dit gedrag raken je hersenen in de war. Je lichaam associeërt een lach met een goed gevoel, dus nu klopt er iets niet. Je hersenen doen hard hun best om je gedrag in een hokje te plaatsen, en zien geen andere mogelijkheid dan de lach terug te linken naar het gevoel dat er normaal gesproken bij past: geluk!
Door je lach te faken kun je een gevoel van geluk oproepen. En dat zonder lijstjes te maken, te mediteren of de natuur op te zoeken!
Waarom is het goed om te lachen?
Wanneer je lacht, ook als je het faked, komen er stofjes vrij in de hersenen die gelukkig maken. Deze stoffen zorgen bovendien voor de aansterking van je immuunsysteem. Door regelmatig te lachen word je gezonder. Niet alleen word je beter bestand tegen allerlei ziektes, maar je lichaam blijft in vorm en je gaat veroudering tegen. Een lekkere lachbui is ook nog eens een flinke uitdaging voor je buikspieren en je conditie!
Is dit dan lachtherapie?
Juist. Lachtherapie is een manier om jezelf door middel van lachen beter te voelen. Je houdt je lichaam voor de gek door gewoon te gaan lachen, dan komt de rest vanzelf. Er zijn zelfs cursussen in te volgen, hoewel dat er uiteraard wel een beetje raar uit ziet. Ook het kijken naar lachende mensen kan je stemming sterk beinvloeden. Meer lezen over lachtherapie? Bekijk dan deze website.
![lachen [320x200].jpg](https://blogimages.bloggen.be/schelpje67/attach/1016.jpg){kind=link}