|
Op 17 juni 2010 kwam in een verpleeghuis in een van onze grote steden op 93-jarige leeftijd te overlijden de oorlogsheld Luitenant-Kolonel Tïvadar Spier. In militaire kringen was Spier een welgeziene gast bij herdenkingen. In 1955 werd hij als laatste militair van de oude garde door Prins Bernhard tot ridder geslagen in de Militaire Willemsorde. Na een lange periode van stilte was het in 2009 kapitein Marco Kroon die zich verdienstelijk had gemaakt in Afghanistan, die uit handen van Koningin Beatrix deze orde ook ontving. Bij mij is het wel een beetje vreemd overgekomen dat deze oorlogsheld zonder enige militaire eer begraven is en ik vind dat de directie van het Haagse verpleeghuis Nebo toch wat attenter had moeten wezen. Zijn zoon Wim uit zijn eerste huwelijk had hij in 2007 te kennen gegeven dat hij bij het verscheiden graag met militaire eer begraven wilde worden, maar deze schijnt bij zijn dood in het geheel niet ingeschakeld te zijn geworden of te laat geïnformeerd om een en ander te regelen.
Tïvadar Spier voltooide zijn officiersopleiding direct na de Tweede Wereldoorlog in Engeland. Gedurende de bezettingsjaren zat hij ondergedoken bij een kennis in Rotterdam. Tijdens de strijd in Nederlands-Indië (1946-1949)) was hij commandant van de Speciale Troepen, vocht van 1951 tot 1954 ook in Korea en onderscheidde zich in deze strijd door zijn kordate optreden en strategisch inzicht in moeilijke omstandigheden. Hiervoor heeft hij enkele hoge Amerikaanse onderscheidingen ontvangen.
Spier was een echte militair van de oude garde, een keiharde uitvoerder van opdrachten en getrouw aan het Vaderland. Zijn mentale instelling is gevormd in zijn jeugd die hij doorgebracht heeft in Nederlands-Indië waar zijn vader een hoge politiepost bekleedde en het Nederlands gezag op Java vertegenwoordigde. Tegenwoordig komen we nog heel weinig personen met deze instelling tegen. Vroeger heb ik veel in Bronbeek te Arnhem gelopen en had vaak urenlang een onderhoud met van die oude kolonialen die in Atjeh en Lombok gevochten hadden en nadien ook met oud-militairen die gevochten hadden tegen Soekarno.
Het koloniale tijdperk was er een van een mentaliteit die vandaag onbegrijpelijk is en alleen mensen van boven de 75 kunnen hier nog over meepraten en hebben begrip voor dit soort mensen die hun uiterste best gedaan hebben de belangen van Nederland op eigen bodem en in den vreemde te verdedigen; dit wil natuurlijk niet zeggen dat je het volledig eens was met alles wat daar onder Nederlands gezag heeft plaatsgevonden, maar je weet het wel te plaatsen in het raam van die tijd.
Je moet aan het front gestaan hebben of zelf de Tweede Wereldoorlog meegemaakt hebben, mogelijk in een Jappenkamp gezeten om het militaire gedachtegoed te begrijpen. Dat deze gedachtegang totaal geen rol meer speelt in Nederland hebben we gemerkt bij de uitslag van de verkiezingen waar veel burgers gekozen hebben en gestemd op een stroming die een leefbare samenleving verstoort. Voor ons, de oude garde is dit onbegrijpelijk en doordat men de lasten gaat leggen bij de hardwerkende burger en gaat bezuinigen op zorgbudgetten van onze medeburgers en onze landsverdediging geeft men zich over aan een nú nog onzichtbare vijand die binnenkort in het geweer komt. Van Spier mogen ze zeggen wat ze willen, in Indië en Korea schoot hij op alles wat hem in de weg stond, maar soldaten die onder hem stonden en zich overgaven aan het verkrachten van vrouwen of gingen plunderen werden zwaar bestraft en de meeste hebben geen retourkaartje Nederland eraan overgehouden.
Lees mijn stukjes over Nederlands-Indië van 26/10/2008 & 13/10/2009 en korea 5/4/2009. U vindt ze ook onder de categorie: Oorlogen na 2de Wereldoorlog!
Moge Tïvadar Spier rusten in vrede en moge de Heer hem in alles genadig zijn!
|
Groooooooooote dikke kuzzzzzzzzzz van je vriendinneke,Rebecca.
