|
Melanomen: Het zijn vaak kleine oppervlakkige huidgezwelletjes, soms ontaarde moedervlekken en wat je ook heel vaak ziet kleine bloederige plekjes op de huid. Ik heb er zelf mee te maken gehad en een drietal van die bultjes zijn bij voor plm. 7 jaar geleden verwijderd en een van die plekjes was duidelijk een melanoom. De huidarts adviseerde me om niet meer onder de zonnebank te gaan liggen, niet al teveel buiten te vertoeven en als die koperen ploert in de vroege middag hoog aan de hemel staat binnenshuis of onder een notenboom de koelte op te zoeken. Uit de krant: Gisteren las ik in een of ander dagblad dat wetenschappelijk was vastgesteld dat zonnecrème-of olie ons geen enkele bescherming biedt tegen het voorkomen van een huidkankergezwelletje. In de handel zijn ontelbare middelen die onze huid beschermen tegen zonlicht, wind, kou of beten van insecten. Om met fel zonlicht bloot rond te lopen en helemaal geen middeltjes te gebruiken raad ik iedereen af. Veel mensen zijn echte zonaanbidders en weerhoudt die maar eens om als het mooi weer is te gaan zwemmen, zonnen of fietsen. Jojoba-of Simmondsia-Chinensis: (zie inzet) Dit is het zaad waaruit olie geperst kan worden of zonnecrème gefabriceerd kan worden die ons voor 90 procent beschermt tegen de gevaren van de zon. Al eeuwenlang werd het door de Indianen en Papoea's gebruikt om hun naakte lichaam daarmee in te smeren en ik ben in de bushbush van de Gordel van Smaragd nog nooit een man of vrouw tegengekomen met plekjes en huidklachten zoals bij mij het geval was. Tropenkleding: Voor jaren geleden zag je in tropische landen onze koloniebestuurders, de planters, onze zendelingen, missionarissen en marine mensen allemaal in gesloten witte kleding rondlopen. Wit absorbeert de warmte, houdt ons lichaam koel en uit luchtige, natuurlijk ademde stof gefabriceerd is het een ideale bescherming tegen de felle zon. De inlandse personeelsleden, die bij ons werkten of de leerlingen op onze internaten waren eveneens allemaal in het wit gekleed. Klimaatwisseling: Ons zeeklimaat is aardig aan het omslaan en zo langzaamaan komen wij binnenkort op de kaart te staan als een land met een subtropisch klimaat. We zitten nog steeds opgescheept met een economische crisistijd en als ik de landelijke kledingindustrie een advies mag geven blijven we oranje joggingspakken maken (in de hoop dat er veel in te juichen valt) en mooie oranje maatpakken, maar gaan we eveneens naast de olijfgroene kakikleding ook weer witte maatkleding fabriceren om vrij en frank in moeders natuur rond te lopen. Ook een luchtige strohoed of pet beschermt ons koppie en de inhoudelijke weke massa daaronder tegen al te felle zonnestralen en houdt het hoofd koel.
 Dit is een foto uit 1936 van mijn boomlange (2,04m) oom Everard die als priester-missionaris naar Amerika vertrok en de langste tijd van zijn leven verbleef in het warme Californië

|