In Duitsland heeft de Justitie een nauwkeurig onderzoek verricht en de administratie van concentratiekamp Majdanek gecheckt. Van de kampbewakers uit die tijd zijn de meeste overleden. Degenen die nog in leven zijn hebben een leeftijd van tegen de negentig of ouder. Een twintigtal zijn er gearresteerd en het Duitse Openbaar Ministerie heeft hen in staat van beschuldiging gesteld voor het plegen van misdaden tegen de mensheid. Kamp Majdanek: In de beginjaren van 1940-1941, begin '42  was het een krijgsgevangenkamp, waarin veel Russische gevangen genomen militairen zaten. Door kommer en kwel zijn die, voor zover ik weet, allemaal omgekomen. Kamp Majdanek was gelegen nabij de plaats Lublin in Oost-Polen. Toen de Russen geruimd waren, hebben de Duitse Nazi's het kamp ingericht als concentratie-en vernietigingskamp. De eerste ploeg Joden die daarin gebracht werden waren Poolse Joden en verder ook bewoners van Joodse afkomst uit Slowakije en de protectoraten Bohemen en Moravië, nadien werd het kamp ook bevolkt door 'foute'  Poolse plattelanders, Joodse bewoners vanuit het getto van Warschau en Bialystok, uit de eigen omgeving van Lublin, Griekse Joden en nadien tevens door Joden uit alle windstreken, waarbij ook Nederlanders.  In oktober 1943 brak er grote onrust uit in het kamp en door de gevangenen werden enkele SS-bewakers doodgeschoten. Op 3 november 1943 namen de Duitsers wraak en op die dag werden bij Aktion Erntefest (Actie oogstfeest) 18000 gevangenen gefusilleerd. Vooraf moesten deze gevangenen zelf greppels graven, waarin hun door machinegeweren ontzielde lichamen vielen, waarna door bulldozers de grond weer geëgaliseerd werd. Kamp Majdanek was heel summier afgeschermd. Kwam je daar terecht, dan werd je na een kort verblijf doodgeschoten en/of vergast. In de vier aan elkaar gebouwde verbrandingsovens werden de lichamen gecremeerd. Op 24 juli werd het kamp Majdanek door de Russen bevrijd. Men trof daar slechts een paar honderd gevangenen aan. Men schat dat in dit kamp met de Russische krijgsgevangen erbij gerekend een miljoen mensen hier een ellendige dood gevonden hebben. Oorlogsmisdaden verjaren nooit en het is voor de nabestaanden te hopen dat de wrede, voormalige nog in leven zijnde kampbewakers, hun verdiende straf niet ontlopen. 


Tikfoutje in tekst foto's: Het is geen Dublin, maar Lublin