Er wordt van alles en nog wat geschreven over het Midden-Oosten. Het is en blijft zonder meer het gistende wereldkruitvat waar vroeg of laat een Derde Wereldoorlog zal uit voortkomen. Laten we heel eerlijk wezen: Het gaat daar niet om al die slachtoffers die er in de loop van de laatste jaren in Libië, Jemen, De Libanon, Egypte en Syrië gevallen zijn; nee de wereld is angstig voor de Moslimwereld. Met het in het leven roepen van een democratisch Libië, Egypte en diverse andere landen, die met al die verdeelde landsgroeperingen totaal niet rijp zijn voor een democratie, is er nu een zekere patstelling geschapen, waarbij op alle fronten niets ondernomen wordt om  een ommekeer te bewerkstelligen. De Amerikaanse president Barak Obama is met aanvankelijk gespierde taal hard van stapel gelopen, heeft een gedeelte van de USA Zesde Vloot kortbij de Syrische kust gestationeerd en ook de Russen zijn om de Syrische regering te steunen met drie oorlogsboten (zie bijlage) via de Bosporus naar de oostkust van de  Middellandse Zee vertrokken en gaan een schild om Syrië leggen met patriots, die mogelijk op Syrië afgevuurde kruisraketten gaan opvangen. Premier David Cameron heeft verteld dat in een Engels laboratorium met reststukken van de gifraketten is vastgesteld dat het hier gaat om munitie van het reguliere Syrische leger en de president van Syrië, Bashar al-Assad, hiervoor verantwoordelijk is. Gesteld door China wordt dat als er een Westerse aanval op Syrië, ter vergelding voor het gebruik van gifgas, gaat plaatsvinden dat dit een geweldige dreun zal wezen voor de wereldeconomie en mogelijk een nucleair drama zonder weerga. Met Irak en de Golfoorlog van destijds is alles begonnen en heeft men een haat-en nijdklimaat geschapen tussen Oosterlingen (ook op geloofsgronden onderling) en Westerlingen en niemand kan hier nog iets aan veranderen. Het is wereldwijd economisch al uit de hand gelopen en wat er nu kan of gaat gebeuren is onvoorspelbaar, maar dat de hel ooit los gaat barsten is absoluut een feit.  
















Herman van Rompuy-voorzitter van de Europese raad-aan het woord