Toen ik midden de jaren zestig van een der medewerkers in ons bedrijf de broodroute op het Zand erbij nam trof ik op de "ütewègen" een chaos van jewelste aan: grote kuilen in de weg, opgevuld met puin-,vergruisde steenkool-,antracietresten en ga zo maar door. De binnenwegen waren niet te berijden! Ondanks de vele klanten die we op het Zand hadden moest er geld bij de bezorging wat kwam door de hoge reparatiekosten van de bestelwagens. Garagebedrijf Berend Mathijsen in Huissen had een goede klant aan ons! Toen ik een goed halfjaar op deze route zat werd ik door enkele tuinders gemaand om te betalen voor het onderhoud van de bij hun in de buurt gelegen binnenwegen of paden. Voorheen betaalde je vader ook ieder jaar 400 gulden aan ons om deze wegen in "goede staat" te houden, kreeg ik te horen. Nog dezelfde avond heb ik alle bakkers uit de omgeving, die ook klanten in dit buitengebied hadden voor een vergadering in ons café bijeen geroepen om te horen of zij ook betalingen verrichtten en welke bedragen ermee gemoeid waren. Aanvankelijk wou niemand iets daarover zeggen maar toen ik met een trapsberekende kostprijs op de proppen kwam hoeveel bezorgkosten er aan de routes verbonden waren, schrokken ze tóch wel even en na een paar rondjes op mijn kosten kwamen de tongen los.  Overeengekomen is toen dat voortaan geen ene bakker meer geldelijke toezeggingen aan tuinders zouden doen voor het zogenaamde onderhoud van de "ütewègen", volgestopt met allerlei stookafval uit hun kassen, waarvoor ze ons het gelag lieten betalen. Ook werd er afgesproken dat ik namens alle bakkers contact op zou nemen met Mr. Bloemers, de Commissaris van de Koningin in de provincie Gelderland om hem attent te maken op de belabberde staat van het bij Huissen horende Zandse wegennet. Een paar weken nadien heeft Mr. Bloemers hieraan gevolg gegeven en is toen in de Derde Zandsestraat(tegenwoordig Elsstraat) opgevangen door Piet Lentjes, de melkboer, die hem  het hele buitengebied heeft laten bewonderen. Enkele jaren later zijn alle binnenwegen geasfalteerd en vandaag vind je in  Huissen en de gehele Gemeente Lingewaard geen wegen meer die herinneringen oproepen aan de riddertijd uit de Mideleeuwen. De vraag van de lezer van dit stuk zou kunnen wezen:,, Had de Gemeente Huissen dit dan niet kunnen oplossen"? Zuiver ambtelijk had dit ontzettend veel tijd in beslag genomen, gezien het feit dat het merendeel van deze binnenwegen particulier bezit was. Door de rechtstreekse  ingreep van het Provinciaal Bestuur kon alles sneller geregeld worden.