Vandaag is Arcil alweer 11 weken en komende zondag alweer 4 weken bij de baasjes. Hij is inmiddels al zo hard gegroeid dat hij z'n kop tegen de onderkant van de eettafel stoot en de salontafel van aanwezige dingen kan ontdoen. Ook de vensterbank is in de gevarenzone gekomen. Laten we het afkloppen, maar de schade is tot nu toe beperkt gebleven tot z'n eigen riempje. Alles wat zich op ooghoogte en lager bevindt, wordt terdege onderzocht. Als Arcil tot de orde wordt geroepen denkt hij het delict te verdoezelen door er, zeer onschuldig kijkend, aan te gaan likken. Ook een plastic dopje, dat op de grond viel, had hij te pakken gekregen. Het vrouwtje wilde het afpakken maar dat ging zomaar niet. Vrouwtje, ook niet dom, deed wat water in een bakje in de hoop dat Arcil het dopje los zou laten. Maar Arcil probeerde in eerste instantie met het dopje in zijn bek water te pakken. Dat lukte toch niet. Wat nu? Nou dan het dopje maar in het water laten vallen in de hoop dat het vrouwtje het niet ziet. Maar helaas voor Arcil....
Op het moment dat dit wordt geschreven vist Arcil een gebruikt theezakje van de salontafel en loopt er, met het zakje uit zijn bek bengelend, heel parmantig mee weg.
Kleine
hondjes laten grote boeren. (zie vorig plaatje) "t Vrouwtje wist niet
wat ze hoorde, ze keek al beschuldigend in de richting van het baasje.
Maar die zat te lachen en zei, "zie je wel dat het normaal is". Ze is
er wijselijk maar niet op ingegaan.
Gisteren heeft Arcil 2
keer in huis geplast. Hij was compleet door het dolle heen ( ja, dan is
het moeilijk om je plas op te houden tot je buiten bent) en stuiterde
zo ongeveer de kamer door. Dat was voor een groot deel te danken aan de
eend, die heeft het vrouwtje dan ook maar weggelegd voor de rest van de
dag. Maar hoe krijg je een dolgedraaid hondje rustig? Uiteindelijk maar
door hem in de bench te lokken en daar bleek dat dat wel nodig was,
want het duurde niet lang of hij lag te slapen en te snurken (zo hond,
zo baas???).
Vanmiddag, om een uur of vijf, gingen Arcil en het
vrouwtje wandelen, om te wennen aan auto's. Maar dan moet je eerst de
door de hal en dan de drempel over naar het garagepad. Dat gaat iedere
keer ietsje beter. Ze komen al zonder veel problemen op het garagepad.
Maar dan begint het echte werk pas, de straat. ( de echte
uitlaatgebieden zijn nog te ver om te lopen voor Arcil) Zo rond vijf
uur komen er nog al wat auto's langs. Dus gaat hij eerst maar eens op
z'n achterwerk bekijken of hij het risico durft te nemen. Nou vooruit
dan maar, omdat het vrouwtje zo aandringt. Arcil kan niet goed kiezen
tussen bang en nieuwsgierig . Die brommer was in ieder geval eng.
Naarmate ze verder van huis komen hoe makkelijker het gaat. Maar op de
terugweg moet het vrouwtje op de rem trappen. Ze probeert Arcil
onderweg te laten stoppen en dan ook te laten zitten tot ze zegt dat
hij weer mag. Dan wordt de sprint weer ingezet en vervolgens weer op
rem getrapt. En zo doe je nog aardig lang over 100 meter. En.....vandaag maar 1 keer in huis geplast.
Arcil heeft ze allemaal aangevallen. Als eerste de stofzuiger. Die had hij al eerder gezien en gehoord, maar was steeds veilig op een afstandje gebleven. Maar vandaag moest het er maar eens van komen. Hij diende verslagen te worden. Na een voorzichtige benadering van het rooie gevaar en een onderzoekend snuffelen aan de slang werd de eerste tik uitgedeeld. Heel voorzichtig werd afgewacht wat het ding terug zou doen. Er gebeurde niets en er werden aan aantal fermere tikken aan gewaagd. Opeens maakte het een raar geluid en ging het achter het vrouwtje aanrijden. Hoe dit ding te stoppen? Nog meer tikken uitdelen, blaffen, grommen? Kwispelen misschien? Alles maar geprobeerd. Niets hielp. Dan er toch nog nog maar eens over nadenken. Het werd wel weer stil, maar waardoor dat nou was???
En dan de televisie. Daar had Arcil nog niet veel van meegekregen, omdat de televisie alleen maar aanging als Arcil sliep. Maar vanmiddag had het vrouwtje de televisie aangezet, zomaar. Plotsling praatte er een vreemde vrouw in de kamer. Toch maar eens kijken waar die was. Nee, er was niemand en toch moest er nog iemand zijn. Opeens begreep Arcil dat dat geluid uit een kast kwam, maar eens even kijken. Ja hoor, daar was ze. Toch maar eens proberen of ze er uitkwam als ie ging blaffen. Nee, dat werkte niet. En toen ging ze nog zingen ook. Nog maar wat harder blaffen en ook maar gaan janken. Ook hier hielp niets en ook hier werd het vanzelf weer stil.
En vanmiddag kreeg Arcil de eend. Die had liggen te wachten tot Arcil groot genoeg was. Dat was een feest. Daar kon-ie tenminste van winnen. En vaak ook. En maar piepen die eend. Het was wel even schrikken voor Arcil, toen die in zijn enthousiasme om de eend te verslaan, bovenop de oranje kalkoen viel, die prompt ook piepte. Arcil keek eens verbaasd naar zijn achterste met een blik van, "dat geluid, daar vandaan, ken ik nog niet".
Arcil leek vandaag besloten te hebben zijn baasjes te helpen herinneren aan alles wat ze hem verboden hebben, door dat alles gewoon de hele dag door herhaaldelijk te doen. Dus het "nee, Arcil" of "Arcil nee" was niet van de lucht. Niet aan de bank zitten, niet op de bank springen, niet aan de snoeren bijten, niet aan de plinten kluiven, niet aan de planten zitten, niet aan de stoelpoten knagen enz. Af en toe werd er zo'n rondje gemaakt en er maar weer achteraan, om hem met een vriendelijk doch dringend "nee Arcil" te laten stoppen met datgene waar hij op dat moment mee bezig was. Soms leek het te werken, maar dan greep-ie uit pure frustratie z'n piepende kale oranje kalkoen (of wat het dan ook voorstelt) en ging een aantal rondjes door de kamer racen, niets en niemand ontziend. Vandaag of morgen doet hij zichzelf nog wat aan. Ook was het een leuk spelletje om om de haverklap de tuin in te willen en dan daar een paar rondjes te racen om dan vervolgens binnen een plasje te komen doen en dat uiteraard begeleid door natte modderpootjes. En tot slot als een soort grande finale vond hij het nodig om ook de grote boodschap binnen te doen. Dat had hij behalve de eerste dag nog niet gedaan. Vervolgens vleide meneer zich prinsheerlijk neer op een smerige handdoek om daar te gaan liggen snurken.
Gistermorgen was het weer zover, er moest weer een plasje opgevangen
worden. Maar oefening baar kunst. "t Vrouwtje wachtte precies lang
genoeg met het bakje onder te Arcil te houden, dat hij zo snel niet kon
stoppen met plassen en dus kwam er een redelijke hoeveelheid in het
bakje terecht. Toen moest er een beetje over het stripje gedruppeld
worden om te kijken of een door de dierenarts-assistente aangeduid geel
vakje groen zou worden. Dat gebeurde niet, toen voor de zekerheid het
restant er ook maar over heen gegoten. Maar ook nu bleef het vakje
gewoon geel. De conclusie mag dus zijn, dat er geen sprake is van
suiker. Misschien doen we nog een tweede testje, tenslotte hadden we 3
stripjes meegekregen, we worden er vanzelf handig in. En over een
kleine 2 weken zitten we alweer bij de dierenarts en spreken we alles
nog eens door. Gisteren heeft Arcil nog 2 keer op de grond in huis
gegeplast en vandaag tot nu toe nog helemaal niet. Hij gaat keurig voor
de deur staan als hij een plasje moet. Maar soms 'moet' hij ook een
blaadje, maar het verschil tussen die twee herkennen de baasjes niet.
Dus er toch maar even uit, voor het geval dat.
Thea, het zusje
van het vrouwtje, was gisteren helemaal uit Egmond aan Zee gekomen om
Arcil te zien. Heel even was dat wennen, maar daarna vond hij het
heerlijk om lekker geaaid te worden. Ze had ook een hele mooie houten
knoop aan haar jasje. maar dat is toch niet gelukt om die eraf te
krijgen, hoewel hij wel erg z'n best deed. Vanmorgen (ze bleef een
nachtje slapen) werd ze al net zo enthousiast begroet als de baasjes.
Als Arcil straks wat ouder is, kan hij daar mooi op het strand en in het water spelen, want ze woont heel dicht bij de zee. Dat lijkt de baasjes ook wel leuk, om Arcil met de golven te zien spelen.
Vanavond zijn we het baasje een eindje tegemoet gelopen toen die terugkwam van zijn werk. Dat was heel spannend, al die verschillende blaadjes, struiken en vooral de buxushagen. Maar daar mag Arcil zeker niet aankomen. Aan de lijn lopen is nog niet wat het wezen moet, van huis af blijft Arcil het liefst op z'n achterwerk zitten en moet dus 'meegetrokken' worden, op de terugweg is het precies andersom. Dan wordt al het baasje (of het vrouwtje) mee teruggesleurd. Maar langzamerhand gaat het steed beter, hij gaat al redeliijk zelfstandig over de drempel van de voordeur bij het naar buiten gaan. Weer naar binnen is geen probleem.
Later op de avond was er even paniek. Terwijl de baasjes aan het eten waren lag Arcil in de bench en was kennelijk aan het proberen hoe sterk de spijlen waren, want op een gegeven moment kwam er een panisch gejank uit de bench. De baasjes vlogen van tafel, zat Arcil met z'n bekkie klem tussen de spijlen. Met een prima tegenwoordigheid van geest heeft het baasje de spijlen uit elkaar gtrokken en kwam Arcil vrij en er heelhuids vanaf. Dat was wel een angstig moment. Maar gelukkig was hij even later alweer lekker aan het dollen en ging zelfs de bench weer in. En nu maar hopen dat hij wat ontzag heeft gekregen voor de spijlen.
Met het plassen en drinken van Arcil gaat het heel goed. Het was vanmorgen zelfs zo dat hij de hoeveelheid water, die hij kreeg, niet in 1 keer naar binnenslobberde. Zoals de dierenarts al zei, het zindelijk worden zal dan waarschijnlijk ook beter gaan. En dat klopt ook wel, hij geeft meestal wel aan wanneer hij moet plassen. Alleen soms tijdens zo'n heel blije, enthousiaste begroeting wil het nog wel eens misgaan of als het vrouwtje even niet goed oplet. Maar dan kijkt hij beschuldigend dat ze maar beter op had moeten letten en dat hij er ook niets aan kan doen.
Vanmorgen had het vrouwtje een heel druk programma, dus Arcil moest een tijdje alleen blijven, maar ze had er alle vertrouwen in. Ze moest de stripjes halen om de urine van Arcil te testen. Ze moest pasfoto's laten maken voor het verlengen van het rijbewijs. Daar weten ze ook wel van wanten, vorig jaar betaalde ze nog ongeveer 5 euro voor 4 pasfoto's en nu krijgt ze er ongevraagd 6 voor 10 euro. Wat moet je nou met 6 pasfoto's? Na de boodschappen nog maar even naar het gemeentehuis om verlenging van haar rijbewijs aan te vragen. Daar had ze geluk, want er kwam net een loket vrij. Wat ze kwam doen? Rijbewijs verlengen? Heeft u een nummertje getrokken? Ze begreep er niets van. Een nummertje, er wacht toch niemand? Nee, maar ze moest toch maar een nummertje trekken. Dus maar naar een of ander apparaat, waar je op in kan toetsen waarvoor je komt. Dus gedrukt op Rijbewijs. Maar waar komt dat nummertje er uit. Dat kwam nog niet, want eerst moest ze nog aangeven of het voor een nieuwe, verlopen, verlengen enz. was. Daar was het nummertje, nr. 111. Neemt u s.v.p. plaaats in de wachtuimte tot u geroepen wordt. Op zoek naar de wachtruimte, roept de mijnheer vanachter het vrije loket: "Komt u maar!". Ze keek eens in de lege ruimte om zich heen en zei quasi verbaasd "Oh, ben ik al aan de beurt?" Waarop de meneer omstandig ging uitleggen dat, als ze geen nummertje trok, de computer niet ging werken. Dat was voor de beveiliging en zo. Daarna weer naar huis, waar een heel lief hondje zich heerlijk uitrekte na een dutje terwijl het vrouwtje weg was.
Het waterrantsoen werkt goed, tot nu toe. Er is pas 1 keer een
plasje op de grond terechtgekomen. Arcil wil wel meer water, maar moet
het er maar mee doen. Hij probeert dan wel, heel slim achter een plant
verstopt, uit de vijver te drinken, maar dat laat het vrouwtje niet toe.
Het
was vandaag een rustig dagje tot Arcil de kolder in z'n kop kreeg en
als een gek door de kamer aan het rennen ging. Hij wilde tegen alles op springen, de bank, de tafel, het vrouwtje. Maar sprong een keer mis en viel nogal
hard met z'n koppie op de grond. Het vrouwtje kreeg er hoofdpijn van. Arcil
piepte wel, maar rende daarna weer net zo hard door. Dus maar even
buiten laten afkoelen en hem daarna in de bench gedaan om even tot
rust te komen. Toen meneertje wakker werd begon het feest van voren af
aan. Op een gegeven moment, toen het vrouwtje aardappels stond te schillen was het wel erg rustig en jawel, hij was
bezig een snoertje door te bijten. Dat was alweer schrikken voor het
vrouwtje.
Ja, ja, "ter leering ende vermaeck". Het vermaak lukt wel, maar leren moeten zowel hondje als baasje nog veel. 1 ding hebben de baasjes door ( en niet van) Arcil al wel geleerd en dat is, dat ze geen schoenen en/of sloffen in de kamer moeten laten slingeren.
Vanmorgen was het dan weer zover. 't Vrouwtje zou een plasje vangen. Zelf was ze niet verder gekomen dan Arcil het maar op de vloer te laten doen en het dan met een pipetje op te nemenen, maar dat gaf maar weinig resultaat. Had er nooit aan gedacht dat je er ook een bakje onder kon houden, zoals het baasje van Bas en Belle. Dat ging dan wel niet zo goed, maar het vrouwtje zou wel eens proberen of zij dat wel kon. Sonja (van Kyra) was het ook al eens gelukt. Vanmorgen om 05.30 hoefde ze nog geen poging te doen, want het plasje mocht absoluut niet ouder zijn dan een uur en de praktijk ging pas om 08.30 open. Dus om 08.00 uur Arcil naar buiten en het vrouwtje er achteraan met een plastic bakje. Natuurlijk ging Arcil ergens onder een boom met laaghangende takken z'n plasje plegen en stopte accuut toen het bakje eronder werd geschoven. Mislukt, dus maar wachten op het volgende plasmoment en wat het vrouwtje betrof moest dat dan maar weer binnen zijn. Het vrouwtje bleef op wacht staan met het plastic bakje om onmiddelijk ter plekke te kunnen zijn. De handdoek voor de buitendeur was al weggehaald, want Arcil mocht het eens in z'n koppie halen het op die handdoek te doen. En ja, precies daar had hij uitgekozen om z'n plas te deponeren. Het vrouwtje er op af met het bakje en was nog net op tijd om toch wel een druppeltje of 6 op te vangen. De rest ging ernaast of lag al op de vloer. Toen die druppels toch nog maar in een pipetje proberen te krijgen, want in dat bakje waren ze wel erg moeilijk te vinden. Precies om 09.00 uur was het plasje bij de dokter. Ze zou gebeld worden over de uitslag. 's Middags om 14.30 nog steeds niets gehoord, dus maar zelf gebeld, maar ze hadden het erg druk. Later in de middag belde de dierenarts, dat er eigenlijk niets bijzonders gevonden was. Wel was het soortelijk gewicht erg laag maar dat kon komen omdat hij zoveel drinkt (als Arcil vindt dat hij binnen niet genoeg krijgt, pakt hij wel uit de vijver). Ook was er wel wat suiker gevonden, "maar, zou het kunnen dat u het plasje in een jampotje hebt opgevangen?". Onmiddelijk moest ze weer aan het verhaal van het baasje van Bas en Belle (vertelt het binnenkort op hun blog) denken. Maar nee, het was gewoon een oud plastic bakje en wat er ooit allemaal ingezeten heeft, weet ze niet meer. Voor de zekerheid zal de dokter nog een paar strips klaarleggen om het suikergehalte te meten. Dan kan het vrouwtje zelf kijken welke kleur het stripje krijgt, als het plasje op de grond ligt. Maar gezien de leeftijd en dat er eerder geen sprake van was lijkt dat onwaarschijnlijk. En gezien de levendigheid zal er niets ernstigs aan de hand zijn. Waarschijnlijk is het gewoon een plashond. Veel drinken en veel plassen. Voorlopig krijgt hij niet meer dan een halve liter water per dag. En komt er voorlopig gaas om de vijver, ook wat rustiger voor de vissen.
Vandaag weer een verslag over gisteren. 't Vrouwtje loopt iedere keer een dag achter. Dat komt omdat ze aan het experimenteren is geslagen met de foto's en van alles en nog wat. En dan verdwijnt er van alles. En niet in de prullenmand, maar gewoon ....weg. En dan maar weer opnieuw beginnen.
Vandaar:
gisteren maar eens gaan kijken op het landgoed Marienwaerdt in Beesd. dat is hier vlakbij. Alleen ligt het aan de andere kant van de rivier de Linge. Dus moest Arcil toch weer de auto in. Heen ging het wel goed, maar terug was het weer foute boel. Al die rotondes doen hem de das om. Misschien gaat dat wat beter als hij wat groter is en uit het raampje kan kijken. In eerste instantie geparkeerd op een nogal druk parkeerterreinen vandaar een stukje gaan lopen. Maar dat was te druk, veel volk en ook veel auto's. Het was voor Arcil te ver lopen naar een rustiger stuk. Op het kleine stukje dat we daar liepen, moesten we al verschillende keren stoppen om te vertellen wat voor hond en hoe oud Arcil was en om hem te laten aaien. Dat vond-ie de ene keer wel leuk en de andere niet of wat minder. Ook waren er mensen die het ras herkenden. Met de auto zijn we toen op zoek gegaan naar een plek waar het wat rustiger was. Daar vonden we een mooi bospad, waar honden aangelijnd moesten blijven. Dat leek ons wel wat. Daar gingen we. Na nog geen 50 meter gelopen te hebben kwamen er al een loslopende labrador en een klein, voor ons onbekend soort hondje, recht op ons af. Arcil schoot weer achter de benen. De labrador vloog voorbij. Maar het kleintje moest toch wel even snuffelen. Voor de rest hebben we even op een weilandje langs de Linge gelopen en gespeeld. Arcil heeft geprobeerd of rauwe brandnetel lekker is. Maar volgende keer wil-ie er toch liever thee van.
Voor het geval Arcil ging jagen, had het baasje een bijpassend hoofddeksel opgezet.
Gisteren naar de puppycursus geweest. Eigenlijk hoopte Arcil een beetje dat het ook daar herfstvakantie was. Maar nee hoor. En hij mocht best nog meedoen. Er waren nog drie andere hondjes met hun baasje. Labrador Sam met baasje Ellen. Puck, mix van boerenfox en Jack Russell met baasje Amber. En Erik met Joep, een Pyreneese herdershond. Over 14 dagen, volgend week is er geen les, komt er nog een tekkel bij en dan is het vol. De andere hondjes waren vorige week al geweest. Arcil is de jongste, de volgende is 3 weken ouder. In het begin was het allemaal wat angstig, maar toen ie eenmaal los was deed hij netjes met alles mee. De les duurde een uur, maar dat gaf geen enkel probleem.
Dit is best wel eng allemaal, ik hou me maar goed vast!
Vanmorgen moest er dus een plasje gevangen worden, maar dacht het vrouwtje:"Dat is geen enkel probleem, want Arcil plast toch overal". Het maakt niet uit waar. Alleen maar heel af en toe zoals ze het graag zou zien. Dus rond 08.00 uur het deurtje open van de bench en maar wachten waar het plasje terecht zou komen. Maar eigenwijs zoals drentjes zijn, had Arcil bedacht het deze keer netjes te doen en gaf dus duidelijk aan dat hij naar buiten wilde. Maar hoe krijg je een plasje uit een grasveld met een pipetje? Waarom Arcil, waarom besluit je net nu een net hondje te zijn? Dus heeft het vrouwtje maar net gedaan alsof ze het niet zag. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar ze wist zo gauw niet hoe het anders op te lossen. Toen het plasje dan eindelijk gepleegd was, moest het nog gepipetterd (of zoiets) worden. Nadat dat gebeurd was, in de auto gestapt om te kijken of er puppycursus was, en zo ja, of ze meekonden doen. (Arcil had het wel weer moeilijk in de auto, dat ging weer niet zo lekker) Het vrouwtje had wel proberen te bellen of het mogelijk was, maar niemand kunnen bereiken. En omdat ze toch een plasje weg moesten brengen, gelijk maar even gekeken bij het trainingsveldje. En ja, er was cursus en ze mochten nog meedoen.( later meer over de cursus) Na de cursus het plasje weggebracht. Ze zouden voor 12 uur gebeld worden. Ondertussen ging het baasje met de trein (OV jaarkaart) naar Leerdam om voer voor Arcil te kopen. Om 11.30 ging de telefoon. Er zaten toch wat kristallen in de urine, hoe oud het plasje was toen het gebracht werd. Dat was toch al gauw een uurtje of twee oud. Eigenlijk was dat al te oud. Het zou kunnen zijn dat door temperatuurveranderingen er kristallen waren neergeslagen, maar voor de zekerheid moest het vrouwtje maar speciaal voer (kattenvoer?) komen halen om het gruis op te lossen of tegen te gaan. Tussendoor belde het baasje belde dat het voer in Leerdam was uitverkocht en dat hij wel naar Culemborg wilde gaan. Of ze even kon bellen of ze daar nog wel voer in voorraad hadden. Dat hadden ze, dus het baasje naar Culemborg, vrouwtje naar dierenarts en Arcil, onwetend van dit alles, lekker te slapen in de bench. Maandag maar opnieuw een plasje vangen en dan wel linea recta naar de praktijk. Eerst maar kijken hoe laat ze open zijn en hopen dat de kristallen erin zaten omdat het plasje niet vers genoeg was, omdat ze eerst naar de cursus zijn gegaan.
Gistermiddag moest Arcil naar de dierendokter, want hij was 9 weken geworden en moest weer een prik krijgen. Maar er was al meer dierendokter- nieuws want de Belgische drent Belle was ook al geweest en die gaat kleine drentjes krijgen. Dus dat is daar een heel feest.
Nadat Arcil het baasje geholpen had met de tuin, was de beurt aan Arcil. Om met de auto bij de dierendokter te komen moest Arcil in de auto. In het begin is het hartstikke leuk, tot die ronde dingen beginnen of als het baasje anders rijdt heb je van die gekke hobbels en dan begint het maagje raar te doen. En of er wat in zit of niet, er wil wat uit. Laatst, dat hele lange stuk (vanuit Drenthe) ging alleen in het begin maar niet zo goed, dat waren toen ook best wel veel bochten, maar daarna ging het heel goed. In de auto, voor de deur van de dokter ging het dan ook mis. Maar gelukkig had het vrouwtje een rol keukenpapier en een handdoek mee.
Binnen was het toch wel weer even wennen, maar Emmy, de assistente heeft even lekker met hem geknuffeld en hem gewogen. Dat is een hele toer, want natuurlijk wil hij niet stil zitten. Maar ze hebben het afgemaakt op 5,6 kilo. Dat is dus in 2 weken tijd 1,6 kilo erbij. Vanwege het vele plassen en drinken van Arcil stelde ze voor om, voor de zekerheid, wat urine na te kijken. De baasjes zouden een pipetje meekrijgen. Daarna was de dokter aan de beurt om de prik te geven. Daar merk je niks van, want er wordt een lekker koekje geserveerd en dan let je nergens meer op. Alleen daarna als je denkt dat je bijna klaar bent dan duwen ze nog een spuit in je neus. Tegen kennelhoest, zeggen ze. Maar daar kwam er weer een koekje. En toen wilde de dokter ook nog knuffelen, want ze wilde niet die mevrouw zijn die alleen maar spuiten geeft. Maar dat onthoudt -ie vast wel.
Thuis gekomen de spulletjes gepakt. Er zat ook nog een pak puppyvoer bij en een speeltje. En antivlooienspul. Maar waar was het pipetje? Het vrouwtje had het doosje waar het pipetje in zou zitten, bj het vlooienspul in haar tas gedaan. Wel vlooienspul , maar geen pipetje. Dus maar naar de praktijk gebeld. Ze hadden het in dat doosje gedaan. 't Vrouwtje ging heel erg aan zichzelf twijfelen. Waar was het dan gebleven? Want het vlooienspul zat er wel in. Maar uiteindelijk was de assistente vergeten dat "plaspipetje" erbij te doen. Die dacht dat het om het vlooienpipetje ging. Want een "plaspipetje" heet een "buisje om urine op te vangen". Maar bij het wijnmaken gebruikt het baasje ook pipetjes, dus dat kon zo worden opgelost.
Ja, dit is het werk van Arcil. Hans heeft een paar weken geleden een aantal druiven geplant in de hoop daar over een aantal jaren de druiven van te plukken. Van deze zal dat alvast niet meer lukken.
Vandaag is Arcil alweer 9 weken, en al 1 1/2 week bij de baasjes. Maar er moesten nog een paar dingen gebeuren om het nog echter te maken. Dat is de registratie van Arcil bij de NDG (Nederlandse Databank Gezelschapsdieren), zodat men weet waar hij thuishoort voor het geval hij wegloopt. Maar dat gaat vast niet gebeuren (hopen we) en aangifte (bij dat woord hoort nooit iets leuks) bij de gemeente voor de hondenbelasting(zie je wel, daar heb je het al). Dus met goede raad van het baasje, dat ze de formulieren in het juiste gleufje moest doen, heeft het vrouwtje ze naar de brievenbus gebracht. Want als ze het niet goed deed, konden ze Arcil niet terugbrengen als hij weg was. Dus heeft ze heel goed opgelet en hoopt dat de postbode dat nu ook doet. Ze heeft het maar druk met Arcil. Buiten alle plasjes opruimen, wil ze ook het blog bijhouden. Eigenlijk heeft ze het gemaakt als een soort fotoalbum. Ze wist wel dat er anderen naar konden kijken, maar had niet verwacht dat dat ook daadwerkelijk zou gebeuren. Maar nu krijgt ze allemaal reacties. En daar wil ze ook weer op reageren. Ze heeft zich daardoor ook al aangemeld bij een forum. Dat moet ze ook nog eens rustig bestuderen hoe dat allemaal werkt. En ondertussen moet het huishouden ook nog doorgaan. 't Baasje moest al zeggen dat er spinrag boven de douche hing. Ja, het huishouden moet er toch maar niet bij inschieten.
Er kwam ook al een reactie van Bas en Belle, ook 2 Drentschse Patrijshonden, uit Belgie. Nou heeft ze al even vlug gekeken naar het blog van Bas en Belle ( www.blog.seniorennet.be/Bas_en_Belle ), maar dat ziet er zo mooi uit, dat ze dat nog een keertje heel rustig wil doen. Ze heeft ook al iets gezien van wijn bottelen. Dat herkent ze wel, want 't baasje is lid van een wijngilde en maakt zelf ook wijn. Vaak helpt ze met het schoonmaken van fruit en het hevelen. Van het weekend gaat ze het helemaal vanaf het begin lezen.
Ik had per ongeluk over Hondje geplast. Toen heeft het vrouwtje heeft 'm onder de kraan gehouden Misschien droogt ie in het zonnetje. Met alleen likken lukt het niet zo.
Wat was dat lekker in die regen gisteren. Lekker met m'n pootjes in de bagger en dan hard naar binnenrennen. Vrouwtje laat voor de zekerheid de handdoeken maar liggen.
Ja, dit is mijn schuilplaatsje. Hier kan ik me lekker verstoppen als er enge dingen zijn. Zoals daarstraks, toen de buurman het gras ging maaien. Ik moest eigenlijk heel nodig poepen. Omdat ik best wel bang was en niet naar buiten durfde moest ik het wel binnendoen. Het vrouwtje begreep dat wel. Ze zei wel, dat ik een bange poeperd ben. En ze had net vandaag willen vertellen dat ik altijd netjes buiten de grote boodschap doe. Vanmorgen ging het ook al niet zo goed. Toen heb ik om 5.15 het vrouwtje wakker gekeft. Ze kwam heel snel naar beneden, maar ik weet niet meer of ik eerst al in de bench had geplast of dat ik plaste omdat het vrouwtje toch te laat was. Maar met plassen ben ik toch al helemaal in de war. Ze zegt dat ik de boel omdraai, want ik ga eerst voor de deur plassen en dan wil ik naar buiten. En dan krijg ik ook geen brokje. Maar ik heb okk heel veel dorst en dan ga ik weer drinken en dan moet ik ook weer plassen. 't Vrouwtje zegt dat het gelijk doorloopt van voor naar achter. En dat ze vrijdag toch maar eens aan de dierenarts vraagt of dit wel goed is. Ze vindt het niet zo erg als ik in huis plas, als alles maar goed is.
Het lijkt erop dat we een aardige routine ontwikkeld hebben. 's Morgens om 5.30 opstaan, Arcil uit de bench laten, dan het begroetingsritueel en in de tuin laten. Ondertussen Hans weghelpen, Arcil wat water geven en daarna nog even laten dollen. Dan nog even de tuin in en rond 6.30 hij de bench en ik boven het bed in. Zo tussen 8.00 en 8.30 beginnen we opnieuw, maar nu met eten voor Arcil en weglating van Hans. Dan speelt hij een tijdje en als ik denk dat hij moe is, lok ik hem de bench in. En ga me met de normale dagelijkse dingen bezighouden.
Vanmorgen kwam het vrouwtje met een grote tas de kamer in en pakte nog een andere tas en sleutels. Arcil hield het vanuit de bench angstvallig in de gaten. Wat gaat er nu gebeuren? Ze gaat toch niet weg? Zo stout is-ie toch niet geweest? Ja hoor, ze gaat echt weg. Zuchtend ging-ie maar weer liggen. Maar na een uurtje was ze er alweer. Ze had (zo snel mogelijk) boodschappen gedaan om zo vlug mogelijk weer bij Arcil te zijn, want dit was de eerste keer dat hij alleen bleef. Maar Arcil zat heel lief te wachten tot ze hem weer uit de bench liet en toen hebben ze heel leuk gespeeld. Alleen zou het vrouwtje krab-en bijtbestendige armen en handen moeten hebben, want nu zegt ze steeds dat Arcil rustig moet doen en dan is het lang niet zo leuk. Maar er zijn zoveel leuke dingen. Soms schuift-ie per ongeluk z'n kluif onder een kast als de baasjes het niet zien en dan gaat -ie aan de kast gaan liggen kluiven om de kluif eronder vandaan te krijgen. Dan worden ze weer boos, maar ze weten niet dat de kluif er onder ligt. Gelukkig kreeg hij een nieuwe kluif, dus maar proberen die onder diezelfde kast te krijgen als ze kijken. En ja hoor, na een hele tijd lukte het eindelijk en het vrouwtje zag het toevallig ook nog. Voor de zekerheid nog maar even aan de kast kluiven, want dan komt ze vast wel overeind. Gelukt, maar wat neemt ze nu mee? Een lang zwart ding met een soort van hand eraan. Ze gaat 'm toch niet slaan? Nee, dat doet ze vast niet. Dat doet ze nooit. Oh nee, ze gaat er mee onder de kast en "hee, daar liggen 2 kluiven". zegt ze. Ze geeft Arcil de mooie nieuwe kluif, maar daar heeft -ie al die moeite niet voor gedaan. Dat ouwe afgekloven stukje is veel lekkerder. Gelukkig kreeg-ie dat ook nog. dus dat maar gauw veiliggesteld in de bench.
Terwijl 't vrouwtje bezig is de steentjes bij elkaar te vegen, gaat Arcil ervan tussen met de stoffer. Dat is leuk en nu maar snel naar de bench rennen anders pakt ze het weer af. Dat rennen is wel een beetje moeilijk, want eerst moet er nog een drempel overwonnen worden en dat is best lastig met zo'n raar ding in je bek. Maaar 't vrouwtje komt hem helemaal niet achterna. die pakt wat anders. En ja hoor, dat is de zoveelste foto. Het is maar goed dat ze inmiddels weet hoe het allemaal werkt. Tot voor een paar weken kon ze alleen nog maar e-mailen en een beetje op internet kijken en natuurlijk spelletjes doen. Nu heeft ze al een weblog aangemaakt, kan ze foto's maken en ze zelfs op de computer zetten en daarvandaan weer hier naar toe. Dat wordt nog wel eens wat. Misschien leert ze ook nog wel eens een hondje op te voeden. Want als ze weer achter de computer zit en (heel hardleers) de sloffen weer onder de stoel heeft liggen, gaat Arcil er mee vandoor. Dat had ze pas bij de tweede slof in de gaten. Maar Arcil heeft ze, heel slim, niet naar de bench gebracht, maar naar een bijzettafeltje met 3 bladen. Op de hele lage kan-ie mooi liggen en z'n prooi naar toe brengen zonder dat 't vrouwtje het kan zien
De baasjes denken dat Arcil heel slim is, want hij weet best wel aan te geven, wanneer hij plassen moet. Maar als hij net geweest is en weer eens iets doet wat niet mag en dus bestraffend wordt toegesproken dan doet hij het nijd in de kamer (denken ze). Dan gaat hij ook nog hoopvol zitten wachten op een brokje als hij binnen heeft geplast. Zo van: " Kijk eens, hoe goed ik heb geplast".
Het gedonderjaag is nu al begonnen. Na weer een rustige nacht, Arcil heeft vanaf 23.00 gisteravond tot vanmorgen 6.20 in z'n bench doorgebracht, is het gelijk na het plassen al bal. Happen, bijten enz.
Later in de ochtend:
Na nog een tijdje dollen toch maar weer z'n bench opgezocht. Heel stilletjes ben ik naar boven gegaan, om te proberen nog een uurtje te slapen. Dat lukte wonderwel. Ik werd namelijk pas om 9.15 weer wakker. Dus snel naar beneden om te kijken hoe Arcil het maakte. Die lag heerlijk op een botje te kluiven. Rustig het deurtje opengemaakt en Arcil naar buiten. Terwijl hij in de tuin rondrende ben ik bezig geweest de laatste steentjes die, (als een soort versiering om een randje beton aan het oog te onttrekken) voor de schuifpui lagen weg te halen. Iedere keer als Arcil naar binnenkwam nam hij zo'n steentje mee naar binnen. We waren bang dat hij die door zou slikken. Inmiddels lag er al een hele verzameling, die ik al had afgepakt, op een tafeltje. Gisteravond had Hans al het meeste weggehaald, maar het werd te donker om alles weg te halen.
Nog even over gisteren. We waren op een gegeven moment Arcil zo zat dat we hem in z'n bench gelokt hebben en toen het deurtje dichtgedaan. Daar was hij het helemaal niet mee eens, hij ging tekeer als een mager speenvarken. Tsja, wie heeft dan wie te pakken? Toch maar laten razen, hij mocht eens denken dat het werkt. Op een gegeven moment gaf hij het op en toen heb ik maar weer snel het deurtje opengemaakt. Maar gelukkig ging de nacht weer prima.
Vandaag was het zover. Arcil zou vandaag de eerste officiele visite krijgen. De vader en moeder van het baasje, Gert en Nel. Maar eerst mocht hij nog met Hans wandelen in de straat. Dus netjes het riempje om, dat was al niet leuk. Toe de voordeur uit, dat ging nog net. Maar dan de straat, he. Er was helemaal niemand, geen mens, geen kind, zelfs geen hond. En toch vond-ie het doodeng. Hij dook steeds achter de benen van de baas. En dan lig je eindelijk lekker in je bench te slapen, komt er visite. Daar schrik je dan zo van dat je het mooie eigengemaakte tussenschot er bijna uittrapte. En maar blaffen. En maar weer verstoppen achter de benen van de baasjes. Held!!!! 't Heeft even geduurd, maar uiteindelijk kroop hij uit z'n schulp en zat lekker bij Nel op schoot. Dan is-ie net de aanbiddelijkheid zelve. Zooo schattig, dat je je niet kan voorstellen dat hij zo tekeer kan gaan. Ook vanavond na het eten was het weer bal. Maar ik heb meen ik ergens gelezen dat ze dan hun energie nog kwijtwillen en dat je ze hun gang maar moet laten gaan. Ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar 1 ding weet ik wel, morgen krijgt hij z'n eten na ons.
Was dat schrikken stond ik lief naar het baasje te kwispelen, die met wat knopjes bezig was, begint er ineens een andere man te praten. Hoe kan dat nou? Daar is het baasje, maar waar is die pratende man? In de hoek staat wel een groot bruin ding, dat praat. Gisteren kwam daar toch muziek uit? Maar toen zei het baasje, dat daar soms wel eens een meneer, of ook wel eens een mevrouw, in zit die Frans praat. Ik was best wel een beetje bang, maar toen het vrouwtje er gewoon bij ging zitten, ben ik ook maar even gaan kijken. Maar nu komt er gelukkig weer muziek uit. Dat vindt het vrouwtje ook fijner, heeft ze me verteld. Want die meneer verstaat ze niet zo goed. Ik was er in de war van, maar ik maak de baasjes lekker ook in de war. Dat is hartstikke leuk. Dan ga ik lekker in hun broekspijpen hangen of zo en dan gaan ze weer in allerlei boeken kijken. Maar daar worden ze niet veel wijzer van. Want ze zeggen, dat ze makkelijk praten hebben in die boeken, want die kennen Arcil (dat ben ik) niet. Wat ook leuk is, is in hun handen bijten. Hoe harder ze roepen dat dat niet mag, hoe leuker ik het vind. Als ze dan uiteindelijk hun handen omhoog houden, dan ga ik gewoon lekker hoog springen. Wat was dat leuk en wat waren ze moe.
Zowel Arcil als het vrouwtje zijn uitgevloerd. Ze zijn bijna de hele dag aan het vechten geweest wie de hoogste in rang is. Helaas besluit Arcil op dit moment (23.03 uur) dat hij nog niet moe genoeg is, en begint weer met een gordijn te sleuren. Men zegt, dat puppy's veel moeten slapen. Maar daar heeft Arcil nog nooit van gehoord. Misschien gehoord wel maar niet geluisterd. Ondertussen nog even geplast en gepoept. Eerst geplast en net toen hij weer binnen was besloot hij toch ook nog maar te poepen. Misschien om het overzichtelijk te houden of om het vrouwtje te pesten. Of zou het zijn om zeker te zijn van 2 brokjes?
Ons wordt steeds gevraagd hoe het met onze nachtrust gaat. De vraag " Hoe is het gesteld met de dagrust?" zou beter zijn. Dagrust is er niet bij. Vandaag vanwege het mooie weer vrij veel tijd in de tuin doorgebracht. Ieder blaadje, ieder grassprietje is voor Arcil. Probeer hem daar maar eens van af te houden. We hebben ook een vijver in de tuin. Die heeft ook nogal wat aantrekkingskracht. En ik heb toch liever niet dat hij daarin valt. Dus rustig een boek lezen is er dan niet bij. Laat in de middag en vanavond was hij helemaal door het dolle heen en totaal niet meer in de hand te houden. Was ons zeker weer aan het uitproberen. Zo, Arcil slaapt uiteindelijk en het vrouwtje gaat dat ook doen.
Ik zit hier verstopt achter een boom. Dan kan het baasje lekker niet zien wat ik doe
Arcil werd ook nog even gewogen. Het was wel moeilijk om hem lang genoeg stil te houden, maar uiteindelijk werd het 4,95 kilo. Precies een week geleden woog hij 4 kilo. Ondertussen kwam er een mevrouw met een kat in een reiskooi binnen. dat was toch ook wel weer interressant. De mevrouw was ook wel leuk volgens Arcil. Hij ging er meteen op af om nog wat aaien te krijgen en natuurlijk lukte dat. Van de meneer, die aan de balie stond moest hij niet veel hebben, terwijl die hem zo aardig toesprak. Want wat had Arcil een mooie tekening en je kon zo wel zien dat het een hele grote hond zou worden, heel behoedzaam schoof hij richting die meneer en toen was alles goed. Toen we op weg naar buiten gingen, kwam er net een grote hond binnen. Dat was wat minder leuk. Toen lag er ineens een klein plasje op de grond. De dierenarts had dat gezien en kwam gelijk met een stuk keukenrol. (Bij haar trok hij het toch maar niet uit de handen.) Ze zei tegenArcil dat het niet erg was dat hij plaste, want dat het betekent dat hij keurig begreep wat zijn plaats in de roedel was. Tja, z'n soortgenoot hoefde er niets voor te doen om te zorgen dat hij de hogere in rang is. Hij probeert ons ervan te overtuigen dat hij dat hier is. Voor een 8 weken oud hondje doet hij net alsof hij heel wat mans is.
Voor ik het vergeet, Hij heeft weer heel netjes de nacht doorgebracht. Een ingebouwd wekkertje wekt me iedere morgen tussen 5.15 en 5.30. Dan ga ik gelijk naar beneden om Arcil naar buiten te laten. Tot op heden gaat dat geweldig goed. Meestal (klinkt net of hij al weken bij ons is) raast hij dan ook even uit en dan gaan we allebei nog een uurtje of iets langer slapen.
Hij heeft weer een paar nieuwe spelletjes ontdekt. Hij krijgt namelijk, als hij netjes buiten plast, gelijk een puppybrokje. Af en toe denkt z'n vrouwtje dat hij geplast heeft en krijgt hij een brokje. Dus nu zit-ie af en toe in de plashouding, bij voorkeur op een plaats waar het moeilijk te zien is, en komt hoopvol om een brokje. Of hij gaat voor de schuifpui staan alsof hij naar buiten wil om te plassen. Dus de schuifpui wordt maar weer eens opengedaan en dan gaat meneer alleen een blaadje halen.
Het baasje is vrij vandaag, dus maar even gauw met hem op de foto, voor je het weet zie je hem de hele week weer niet. Maar hij wilde alleen maar met die grote hoed. Ik ben ook bij de dierendokter geweest, dat was best wel eng. maar ze waren heel aardig. Ze gingen me allemaal aaien en zeiden dat ik een mooi hondje ben. Ik heb wel daar geplast, maar dat was van de schrik, omdat er een andere (grote) hond was. Volgende week mag ik weer, want dan krijg ik een prik.
Het was wel spannend allemaal. Weer in de auto, Maar dat lijkt hij wel leuk te vinden. Probeert uit het raampje te kijken, maar dat lukt niet erg. Dan gaat hij maar rustig liggen. En toen naar de dierenarts om vast even kennis te maken, dan is hij dat enigszins gewend, want volgende week krijgt hij z'n 9 weken- enting. Toen we met Arcil, aan het riempje, binnenkwamen, kwamen er gelijk een paar meisjes op af om hem lekker aan te halen, dat hij vond ie wel prettig. De praktijkruimte in was even iets minder, dat rook een beetje vreemd. Maar ook daar was hij al vrij snel aan het kwispelen. Alleen op de tafel was het toch wel even bibberen. Ze heeft hem gelijk maar even nagekeken. Alles was prima in orde. Dat verwachtten we ook wel, maar altijd prettig om te horen. Nog wat tips gekregen en dat was dat. Arcil vond het er kennelijk nogal leuk, want het kostte enige moeite hem weer mee te krijgen. Bij de assistente een afspraak gemaakt voor volgende week. Ook voor een puppybegeleidingconsult. Dat wordt door de praktijk aangeboden. Daar maken we dus dankbaar gebruik van. Wordt vervolgd. Er moet ook nog eten gemaakt worden.
Dit is al een oude foto hoor, net zoals die grote, want hier ben ik pas 7 weken en 6 dagen. En zeg nou zelf, 8 weken klinkt toch veel beter. Zo, nu ga ik gauw weer slapen en zal het vrouwtje straks wel verder schrijven.
Ja, vandaag is Arcil 8 weken en vannacht heeft-ie helemaal alleen in de bench in de woonkamer geslapen. Ik heb met m'n oren halfopen (als dat al mogelijk is) geslapen en van alles gehoord. Geloei van koeien, auto's, vogeltjes en iets dat op het geluid van een ezel leek. Maar Arcil heb ik niet gehoord. Vanmorgen om 5.15 uur hoorde Hans, toen hij uit bed ging, wat tegen spijlen krabben. Daar stond Arcil, klaar wakker zonder piepen, te wachten op de dingen die komen gingen. En dat was ik, die het deurtje van de bench openmaakte. Daarop volgde een gezellige begroeting. Hans, die even kwam kijken voor hij zich in de badkamer terugtrok, werd ook zeer enthousiast begroet. Daarna even de tuin in om te plassen, naar binnen om water te drinken, Hans "helpen" met schoenen aantrekken door alvast de veters voor hem te pakken. Daarna de tuin weer ingestuurd, want de grote boodschap leek eraan te komen. En dat was ook zo. Weer even dollen met alles wat voorhanden was en toen uitgeput de bench weer ingewaggeld.
Vannacht weer op de bank geslapen. Arcil ging al vrij vroeg slapen in zijn bench en heeft na 22.00 uur niet meer geplast. Het gevolg was dat ik om 3.15 uur wakker werd gepiept. Snel een joggingpak aangeschoten en Arcil buiten gezet en daar heeft-ie keurig geplast. Weer terug in de bench gezet, heel even gepiept en snel weer in slaap gevallen. Om 5.40 werden Arcil en ik ruw gewekt door de baas met de mededeling dat hij over een kwartier weg wilde. Dat betekent : Koffie apparaat aanzetten (was 's avonds al klaargezet) - Brood (gisteren al klaargemaakt), koffiemelk en gewone melk uit koelkast pakken - Thermoskan, koffiekopje (melk en suiker erin doen} en melkbeker (melk inschenken) klaarzetten - Brood in tas doen - Als koffie klaar koffie in kopje doen en rest in thermoskan. Ondertussen water voor thee voor mezelf koken. En dat alles terwijl Arcil bij iedere stap die ik zet of voor m'n voeten loopt of erachter. Of hij stopt plotseling om een pootje te wassen. Dat is dus continue uitkijken waar je loopt. En dat terwijl je net je bed uit bent, oftewel de bank afbent. Ondertussen voor de deur piepen, dus deur open en er zelf achteraan waar hij dan alleen een afgevallen boomblaadje oppikt en naar binnen brengt. Inmiddels is manlief dan ook beneden en dan wordt die het moeilijk gemaakt om z'n schoenen aan te trekken. Arcil weer naar buiten waar hij nu echt een plasje doet. Vervolgens begint er een dollemans-kwartiertje. De gordijnen en de kranten moeten er weer aan geloven. Op de bank springen gaan we ook maar eens proberen. Dat lukt nog niet, maar ik ben bang dat dat niet lang meer duurt. En dat mag niet. Dus dat is weer een NEE erbij. Hij weet inmiddels ook dat z'n eten in de keuken klaar staat en stond al piepend tegen de kastdeurtjes aan te springen. Dat krijgt hij rond een uur of acht. Nu ligt hij na alle vermoeienissen weer te slapen in z'n mand en zal ik z'n eten gaan neerzetten.
Arcil heeft het zo druk als een klein baasje met vreselijk ondeugend zijn. Zo heeft hij al ontdekt dat lange gordijnen zeer geschikt zijn om je achter te verstoppen en het vrouwtje maar zoeken en als je dan gevonden bent, kun je altijd nog proberen ze dicht te trekken. En dan het vrouwtje maar weer roepen "Arcil NEE". Maar heel vaak roept ze per ongeluk "nee Jodocus", want vroeger had ze een ondeugende kat die Jodocus heette. Zelfs als hij stil is, vindt ze het verdacht. Hij zal wel weer ergens heel stilletjes zitten plassen. Want de krant bij de schuifpui waar hij zo netjes op plaste wordt daar niet meer voor gebruikt. Die wordt nu aangevallen alsof het een prooi is. In de kamer plassen is nu een leuk spelletje geworden. Want als er dan een plas(je) ligt, komt ze met een stuk keukenpapier en wat is er dan leuker om te proberen dat uit haar handen te trekken. Het liefst als dat al lekker nat is en dan met dat stuk zo hard mogelijk wegrennen. En dan is er ook nog de mop, die kun je ook nog lekker nazitten. De vloer is nog nooit zo schoon geweest door al dat dweilen. Ja, het is een druk baasje. Zo kun je ook een stukje kluif in de slof van het vrouwtje doen, want als ze achter de computer zit, doet ze haar sloffen uit om op haar benen te zitten. En dan kun je of wachten tot ze ze weer aantrekt of als een gek de slof met kluif en al rennend vooruit duwen. Zo heeft Arcil het druk en ik ook.
De nacht zijn we aardig goed doorgekomen. Hans heeft de bench met de helft verkleind door in het midden een stuk tuingaas vast te zetten. Ik heb nog een deken/dun kussen gemaakt van een oud dekbed, dat we gelukkig nog bewaard hadden en een lap gordijnstof, die volgens mij allang vergaan had moeten zijn. Die lag namelijk al 25 jaar te wachten op een bestemming, omdat hij nooit gebruikt is voor het doel waarvoor hij was aangeschaft. In de mand ligt al zo'n zelfde combinatie en voldoet goed. Vanaf gistermiddag Arcil steeds in de bench gelokt met een speeltje, een puppybrokje en uiteindelijk een kauwbotje. Het deurtje lieten we open. Dat ging allemaal aardig goed. We konden zelfs de kamer uit en hij bleef rustig liggen. Hans heeft gisteravond opgepast, want ik ging tafeltennissen. Bij terugkomst kreeg ik een geweldige begroeting, maar eigenlijk krijgen we dat de hele dag al. Hans moest een goede nachtrust hebben, want die ging vandaag weer werken. Dus ik zou beneden op de bank gaan slapen. Hans ging rond half elf naar boven om, heerlijk riant op de Auping van 1.60 breed, te gaan slapen. Klinkt dit jaloers???? Nog een keer Arcil uitgelaten, de televisie aangezet, Arcil in de bench gelokt en na +/- 5 minuten, toen hij lekker lag te kluiven, het deurtje dichtgedaan. Dat vond-ie toch niet zo leuk. Daar ging het, eerst zachtjes dan weer wat harder. Alle geluiden die hij in huis heeft, heeft hij uitgeprobeerd. En ik maar doen of ik niks hoorde. Op een gegeven moment de televisie uitgedaan en een lamp op een heel lage stand aangelaten en ben gaan liggen. Heel af en toe Arcil geruststellend toegesproken. Alles bij elkaar heeft het een kleine 20 minuten geduurd en de rest van de nacht heb ik hem niet meer gehoord. Ik ben zelfs vannacht nog de kamer uitgeweest en hij werd wel wakker maar bleef rustg liggen. Ook vanmorgen, toen ik om 5.40 uur opstond, bleef hij heel rustg tot ik het deurtje openmaakte. Komend nacht willen we het weer zo doen en dan hoop ik dat ik ook weer op dat heerlijke bed boven kan gaan slapen.
Gisteren bij thuiskomst is Arcil lekker aan het snuffelen geslagen en begon ons onmiddelijk overal achterna te lopen en om aandacht te vragen. Die heeft hij uiteraard gekregen. We hebben hem al vrij snel in de tuin gezet, want het eerste plasje (zeg maar plas) lag al op de vloer voor we we er erg in hadden. De tuin is ook schitterend voor een klein nieuwsgierig hondje, want er liggen heeeel veeeel blaadjes die je lekker achterna kan zitten en opeten is ook lekker. De rest van de dag verliep in het teken van Arcil. Er stond een grote mand klaar met allemaal speeltjes die ook gelijk uitgeprobeerd moesten worden. Zowel door Arcil als door ons. Leuk hoor die piepende dingen (nog wel). Ik gebruik een soort van oranje kalkoen met een piep om hem te laten komen. Vooralsnog werkt het ook nog. De mand, met m'n eigengemaakte kussen, viel ook goed in de smaak.De bench viel ook wel in de smaak, maar niet op de manier die wij bedoelden. Hij gebruikte hem zoals een kat een kattenbak gebruikt. Het was de bedoeling dat hij er 's nachts in zou slapen. Maar dat durfden we dus niet aan. Dat hebben we als volgt opgelost: De mand hebben we boven op het logeerkamertje gezet en ik ben daar gaan slapen ( voor de duidelijkheid ik op het logeerbed en de hond in de mand). Ik heb eerst wat liggen lezen en daarna een klein lampje laten branden. Af en toe was het even piepen, dan dacht ik, " daar zul je het hebben, dat wordt zo janken". Maar nee hoor, hij heeft keurig de nacht doorgeslapen, ik wat minder. Vanmorgen om half zes besloot ik om op te staan en Arcil keek me ietwat verbaasd aan, van moet ik nu al wakker worden. Hondje naar beneden gedragen en gelijk weer in de tuin gezet waar hij heel netjes geplast en gepoept heeft. Bij de schuifpui hebben we een krant gelegd en inmiddels heeft hij door dat er van hem verwacht wordt dat hij daar z'n behoefte doet. tenminste als wij niet alert genoeg zijn. Vannacht moet-ie in de bench en hoe dat gaat?????
Vandaag hebben we Arcil gehaald. Hij lijkt zich al aardig thuis te voelen. Vanmorgen om 9.45 uur zaten we in de auto op weg naa Nieuw Amsterdam. De weersverwachting was 'veel regen en harde wind" en dat was ook zo. Vooral vanaf iets voor Meppel werd het echt slecht. Rond twaalf uur kwamen we op de plaats van bestemming aan. Aan de deur werden we ontvangen door Nelly van der Toorn en moeder Senna. In de kamer was begroeting iets drukker. Zes kleine drentjes deden pogingen om in onze broekspijpen te klimmen. Mijnheer had het op dat moment erg druk met opruimen van het een en ander aan uitwerpselen. Bij een kopje koffie met een stukje vlaai werden de laatste zaken geregeld, zoals bijv. de papieren (stamboom komt later) en een tabletje om te ontwormen voor komende week. Ook kregen we een puppypakket met daarin voer en een speeltouw in de vorm van een kluif. Na afscheid genomen te hebben ging om 12.45 uur het avontuur beginnen. We waren Nieuw-Amsterdam nog niet uit of Daar kwam het ontbijt van Arcil al naar buiten. Gelukkig lagen de keukenrol, een plastic zak en een handdoek bij de hand. Nou, dat kon een lange reis worden. Maar na nog een kein beetje gebibber ging her verder werkelijk fantastisch. Hij heeft heerlijk liggen slapen. Hobbels in de weg deerden hem ook niet. Na nog wat file waren eindelijk om !5.30 thuis.
Vandaag vroeg naar Leerdam geweest om puppyvoer (Fokker) te halen. Dit is wat Arcil tot op heden gewend is te krijgen. Gelijk nog een touwknop meegenomen om mee te spelen, Arcil dan. En wij doen misschien wel met hem mee. Omdat het vandaag dierendag is kregen we nog een smulpakketje mee. Heel leuk, maar helaas alleen geschikt voor volwassen honden. In ieder geval 1 van de 2 dingen. Op de andere zijn de letters zo klein dat ik het morgen bij daglicht nog maar eens probeer te lezen. We kunnen er in ieder geval een andere hondeneigenaar blij mee maken. Daarna zijn we bij een cursus voor honden wezen kijken. Er waren op dat moment volwassen honden bezig. Het leek een zeer gezellig rommeltje. Binnenkort maken wij daar waarschijnlijk ook deel van uit, bij de puppycursus dan. Om deze hondendag in stijl af te sluiten zijn we naar de fokkersdag in Barneveld geweest. Zie bijgaande sfeerfoto. Daar hebben we wat rondgekeken en ons ingeschreven als lid van de vereniging van de Drentsche patrijshond. Leuk om zoveel dezelfde en toch heel verschillende honden te zien. Uiteraard hebben we ook weer het een en ander aangeschaft, zoals een boek, nog een speeltje en in hoogte verstelbare bakken. En een "Hier waak ik " bordje. Dat wilde Hans heel graag voor aan de tuinpoort. Wij zijn er klaar voor (denken we en hopen we). Morgen gaan we hem halen. Dat wordt heel spannend allemaal, zowel voor Arcil als voor ons.
Ja, nu staat hij nog op een stoel. Dat is wel leuk om te kijken hoe hij gegroeid is, maar nu mag hij snel weer vergeten dat hij eens op een stoel heeft gestaan.
Dit is zo'n beetje de laatste foto voor de verhuizing van Arcil. Deze kwam mee met het bericht of we hem wat eerder konden halen. Hij is in een paar weken enorm gegroeid. En daar lopen er 8 van rond. Een drukte van belang dus.
Zondag gaan we Arcil halen. Vrijdag kan nog niet, omdat hij nog niet is gechipt. Dat gebeurt die vrijdag wel, maar ergens tussen 11.00 en 13.00 uur. Dan zouden we hem pas daarna kunnen halen. De reis duurt ongeveer 2 1/2 uur. Dan zouden we pas laat in de middag weer zijn. Bovendien heb je vrijwel zeker met files te maken zo vlak voor het weekend en dit 'heerlijke' weer. Nu moeten we thuis nog de laatste maatregelen treffen. Zoals bijv. de woonkamer Arcil-proof te maken. Zal wel niet lukken, maar we doen een poging. Morgen gaan we nog een keer uit eten. Dat zal er de komende tijd niet van komen. Zo verdient het hondje zich zelf uiteindelijk weer terug.
Als Arcil straks wat ouder is, kan hij daar mooi op het strand en in het water spelen, want ze woont heel dicht bij de zee. Dat lijkt de baasjes ook wel leuk, om Arcil met de golven te zien spelen.
Voor het geval Arcil ging jagen, had het baasje een bijpassend hoofddeksel opgezet.
Puck, Sam en Arcil
