Leuk dat het was, gisteren. Vrij vroeg ging het al op weg naar de Loonse en Drunense Duinen. Het was nog mistig maar toch had Arcil al gauw door welke kant ze opgingen. Het laatste stukje sprong hij van enthousiasme alle kanten op in de auto. Het was nog heerlijk rustig op de parkeerplaats zodat hij gelijk vanuit de auto los mocht. In no-time was hij dan ook al uit het zicht verdwenen, maar kwam toch weer gauw kijken, waar de baasjes bleven. Al snel had hij een maatje gevonden dat dezelfde kant opging en rende en dolde daarmee totdat die een andere kant op moest. Vrolijk rende hij weer naar de baasjes en toen kwamen ze ineens hele vreemde figuren tegen. Een heel oud vrouwtje vroeg aan de baasjes of ze Roodkapje hadden gezien en of ze alsjeblieft niet aan de Boze Wolf wilden verklappen waar ze was.
Ze beloofden Roodkapje die kant op te sturen en niets tegen de Boze Wolf te zeggen. Opeen s zag Arcil een hele dikke man met een worst in zijn handen, dat was Holle Bolle Gijs. Arcil wilde de worst pakken, maar Holle Bolle Gijs hield die zo hoog dat Arcil er niet bij kon. Toen kwamen ze ook nog een heks tegen. Arcil keek zijn ogen uit. Toen er een mooie prinses aankwam kon hij het niet laten en sprong met zijn baggerpootjes tegen de mooie roze jurk. Gelukkig was het een goedlachse prinses. Zo was het toch nog druk in het bos, met allemaal sprookjesfiguren en kinderen die ze moesten opsporen. Iedereen had een hoop plezier en Arcil vond het ook prachtig. De baasjes ook, die waren heel trots op Arcil, want hij was zo leuk aan het spelen, maar vergat de baasjes niet. Af en toe kwam hij naar ze toe om even een aai of een knuffel te halen en dan ging hij weer. Ook als ze riepen kwam hij (meestal) snel aangerend.
Toen ze bijna aan het einde van de route waren zaten er 2 dames met 3 Tervuerense herder-puppy's in het zand. Daar moest Arcil het zijne van hebben en ging er vrolijk op af. De baasjes waren alert en benieuwd hoe dat zou gaan, want Arcil ziet puppy's, alleen maar aangelijnd bij het uitlaten en wordt nogal wild als hij dan een ander hondje ziet, puppy of niet. Maar het ging fantastisch, hij heeft ze alle drie besnuffeld, heel voorzichtig. Hij kreeg zelfs een complimentje van de dames.
Daarna ging het nog even naar ma- en pa-baasje, waar hij natuurlijk ook weer in de watten werd gelegd. Een paar dikke knuffels van ma-baasje, een zak hondenkoekjes en nog een kauwbot op de koop toe. Het enige minpuntje was dat Arcil het nodig vond om zijn poot op te tillen tegen de salontafel en zo een herinnering achter te laten.
En als je had gedacht dat het na de druiven gedaan was met wijnmaken,
dan is dat mis gedacht. Want wijn kun je van alles maken, zelfs van
paardenbloemen. Maar daar hebben we al over verteld. Nee, nu waren de
peren aan de beurt. Omdat de oogst dit jaar zo groot was en daardoor de
geldelijke opbrengst laag, bleven er rijen perenbomen ongeplukt achter.
Dus is het baasje met een grote ton op perenpluk gegaan. Hij kwam thuis
met 20 kilo (oftewel 78 hele grote peren), die ook allemaal weer
verwerkt moesten worden. Andere jaren werd het vrouwtje aan het
schillen gezet van12 kilo en dat was een hele klus. maar deze keer
hoefde ze alleen de steeltjes er maar af te halen en in stukken te
snijden en daarna deed het baasje ze door een hakselaar (nee, niet die
voor de tuin). De flessen sap van de rode en witte druiven staan helder
te worden en/of te gisten in de garage en keuken. En omdat de gisting
van de de geperste perenprut, het liefst enigszins warm staand, op gang
moest komen is deze fles zelfs doorgedrongen tot de woonkamer en staat
daar nu te bubbelen. Maar nu vindt het vrouwtje het mooi geweest. Maar
het baasje herinnerde haar er fijntjes aan, dat er nog vlierbessen en rode bessen
in de vriezer liggen die nog verwerkt moeten worden.
Dat was de indruk die Arcil maakte tijdens de "workshop" voor
jachthonden. Sterk door de kracht waarmee hij aan de lijn trok, pittig
door het enthousiasme waarmee hij overal op afging en knuffelhond omdat
hij zo af en toe heerlijk aan de voeten van het vrouwtje ging zitten en
met een vragende blik omhoog om een knuffel vroeg(en die natuurlijk ook
kreeg). De workshop hield voornamelijk in dat er gedemonstreerd werd
wat de hond na verloop van tijd zou kunnen.
Loopt het vrouwtje overal te verkondigen dat Arcil tegenwoordig zijn kussen niet meer stukmaakt en daarom binnenkort een mooi nieuw kussen voor in de bench krijgt en een nieuwe voor in de mand, vond ze dit vanmorgen. Ze vond het niet helemáál zo, het kussen lag nog in de bench met Arcil vrolijk kwispelend tussen de vlokken. Inmiddels ligt het gerepareerde kussen met nog een hoek armer, weer in de bench. Waarschijnlijk is Arcil de bench beu. Hij ligt er eigenlijk alleen 's nachts nog in met het deurtje dicht of als de baasjes langere tijd van huis zijn. Zo langzamerhand vindt Arcil dat hij ook wel op de bank mag, maar dat vinden de baasjes niet goed. Dus doet hij dat stiekem, bijvoorbeeld als ze in de garage of boven zijn. Maar of het hem op deze manier gaat lukken???? Voorlopig slaapt hij op een weer wat kleiner kussen in de bench. Want een bankstel onder de vlokken zien de baasjes niet zo zitten.
Woensdag was het alweer de zesde les van de cursus. De cursus wordt gegeven op het terrein van een manege. We zijn buiten begonnen op een mooi groot grasveld, maar vanaf 1 oktober worden de lessen binnen in de manege gegeven. Dat betekent één grote zandbak met een overheerlijke paardenlucht met hier en daar nog een stukje drol, een klein paradijs voor hondjes. Leek het volgen aan de lijn de laatste keer redelijk te gaan, nu was het één groot drama. Het vrouwtje werd er moedeloos van. Gelukkig ging "VOET" goed en "AF" ook. Maar daar moesten we het die avond dan ook mee doen. Op commando komen: "VOOR", daar had het vrouwtje alle vertrouwen in, want dat gaat in het bos over een grote afstand vrijwel altijd fantastisch. Dus toen Carolien, de instructrice vroeg; "Zullen we Arcil maar over de halve afstand laten komen in plaats van de hele?", sprak het vrouwtje vol vertrouwen; "Nee hoor, hij kan dat best, dat hebben we heel goed geoefend in het bos en in de tuin en dat gaat heel goed." Nou wordt het terrein gescheiden door netten om de verschillende groepen honden uit elkaar te houden en dat had Arcil kennelijk niet helemaal in de gaten. Want in plaats van regelrecht naar het vrouwtje te lopen, liep hij in zijn vrijheidsdrang regelrecht het net in. Gevolg: net over de grond, les ernaast verstoord. Het vrouwtje (die daar inmiddels niet meer van verblikt of verbloosd) bleef stoicijns "Arcil voor" en "kom dan" roepen. Uiteindelijk kwam hij dan toch en zei Carolien "Dat ging heel goed". Wat er heel goed ging zei ze er niet bij.
Dinsdag mocht Arcil weer een dagje uit logeren. Eigenlijk hadden de
baasjes het idee dat hij het de vorige keer niet naar zijn zin had
gehad. Toen ze er achter kwamen dat er op blaf-afstand ook een pension
(hier heet het hotel) zat, besloten ze hem daar een dag op proef naar
toe te laten gaan. Ook al omdat ze er goede berichten over hoorden. 's
Morgens om 8.15 uur heeft het vrouwtje hem weggebracht en om 16.00 uur
kon ze hem weer halen en kreeg dan gelijk een rondleiding. Toen ze er
om vier uur aankwam zag ze al op een afstandje dat Arcil het goed naar
zijn zin had. Hij was heerlijk aan het ravotten met zijn kooi-genoot
Flap. Volgens de dames van het hotel was het fantastisch gegaan. De
ruimtes waar de honden verblijven zijn behoorlijk ruim met een eigen
binnenverblijf met buitenren. En dan zijn er nog nog een flink aantal
speelweiden. Er wordt zorgvuldig gekeken welke honden met elkaar kunnen
spelen. En Arcil en Flap bleken het uitstekend met elkaar te kunnen
vinden. Ook met de verzorgsters liep het prima. Dus mag Arcil daar weer
naar toe als de baasjes naar Athene gaan. Flap zal er dan
waarschijnlijk ook weer zijn, want die zit daar 4 dagen per week in de
dagopvang.
Gisteren was het dierendag, maar het baasje had het veel te druk met de laatste lootjes van de wijnmakerij. Nu moesten de witte druiven nog geperst worden. Maar gelukkig dacht het vrouwtje er wel aan en kreeg Arcil een varkensoor. Tenminste, ze zei dat dat het was. Hij vond het maar een raar ding en ging er eerst maar eens flink mee gooien. Tot hij in de gaten kreeg dat er toch wel een lekker smaakje aanzat en is hem toen lekker in de bench in stukken gaan scheuren en toen opeten. Eigenlijk dacht hij dat er helemaal niet (echt) gewandeld ging worden, maar 's middags gingen ze toch richting Mariënwaerdt. En toen hij daar zijn grote vriend Theo zag staan met een lieve mevrouw en een hondje, werd het echt een groot feest. De hondjes moesten elkaar leren kennen want binnenkort, als de baasjes naar Athene zijn, mag Arcil daar een middag spelen en misschien wel een nachtje logeren. Nadat ze een heel stuk gelopen hadden, gingen de baasjes met z'n allen wat drinken en kregen Arcil en Tikkel een bak water, die ze samen moesten delen, maar waarvan Arcil het grootste gedeelte voor zijn rekening nam. Daarna hebben ze nog een mooi stuk teruggelopen naar de parkeerplaats, waar de mooie auto die daar stond van de baasjes van Tikkel bleek te zijn.
Gisteren eindelijk maar weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. Van de zomer was het er veel te druk met mensen, paarden en
fietsers. Daarom is het eigenlijk wel prettig dat het wat kouder wordt.
Gistermorgen waren we om kwart over tien in het bos en het was
inderdaad heerlijk rustig. Zo af en toe een wandelaar met of zonder
hond en ook hele stukken dat er niemand te zien was. Arcil kon zich
heerlijk uitleven, maar bleef de baasjes netjes in de gaten houden. Op
de cursus hebben ze het commando "VOOR" geleerd en om de een of andere
reden luistert Arcil daar wel naar, terwijl "HIER" volkomen in de wind
wordt geslagen. Dus is "VOOR" goed geoefend en vooral goed beloond.
Soms wordt Arcil dan ook even aangelijnd, vaak ook niet. Dat allemaal
in de hoop dat hij, in geval van noodzakelijke aanlijning, netjes
"VOOR" komt. Ergens op de route door het bos ligt een groot water.
Hoewl Arcil niet zwemt heeft dat toch een grote aantrekkingskracht. En
kennelijk was er iets dat hem nog meer aantrok, want terwijl de baasjes
aan de kant stonden te praten, hoorden ze een enorme plons en zagen ze
Arcil een aantal meters verderop in het (groene) water zeer
voorzichtig, met alleen de kop nog droog, naar de kant ploeteren.
Datgene (???) waar hij kennelijk achteraan was gegaan was "gevlogen".
Helaas, helaas had het vrouwtje het fototoestel niet snel genoeg
gereed. Daarna nog over de zandvlakte en ging er een nat, bemodderd en
zanderig hondje weer in de auto, waar gelukkig nog een handdoek lag.
Helaas, helaas had het vrouwtje het fototoestel niet snel genoeg
gereed. Daarna nog over de zandvlakte en ging er een nat, bemodderd en
zanderig hondje weer in de auto, waar gelukkig nog een handdoek lag.
