|
Het bleef een beetje kwakkelen met het weer. De baasjes hadden beloofd dat we een keer Belle, Heros en Hera zouden
gaan bezoeken in La Magdeleine als we in Frankrijk waren, maar het mooist zou zijn als het dan mooi weer was.
Dus toen het ernaar uitzag dat dat het geval zou zijn werd de afspraak gemaakt. We zouden er dan ook een nachtje blijven.
Het was nog altijd 140 km rijden en dat over mooie maar kronkelige en omhoog en omlaag gaande wegen.
Af en toe heb ik maar eens gepiept. Dan dachten ze dat ik moest plassen, maar dat was niet zo.
Ik werd gewoon een beetje misselijk. Maar ik heb niet gespuugd hoor.
Toen we er eindelijk aankwamen werden we begroet door 3 enthousiaste drenten,
waarbij ik vond dat Heros wat al te enthousiast was. Die nam me gelijk in een soort van houdgreep. Dat liet ik niet
op me zitten. Heros vond denk ik, dat hij zijn moeder en zus moest beschermen.
Toen leek het de baasjes een goed idee om Heros en mij tijdens een wandeling goed kennis met elkaar te maken.
Dus gingen het baasje van Heros en mijn baasje met Heros en mij op pad. Dat ging eerst best wel goed en
de baasjes waren al blij. Toen gingen we een korenveld in, dat was heel leuk, daar kon je lekker in springen.
Je kon alleen niet meer zien waar je was
en toen botste ik ineens tegen Heros op. Dat was schrikken, van de schrik begonnen we opnieuw te vechten.
Dat vond mijn baasje niet zo'n goed idee en wilde ons uit elkaar halen en werd toen prompt in zijn hand gebeten.
Dat was wel erg jammer, want de rest van de dag was het ziekenhuis-werk. Het baasje van Heros heeft
mijn baasje overal heen gereden (dank je wel nog). Gelukkig bleek er niets vitaals geraakt te zijn en met
2 hechtingen in zijn hand kwam hij er vanaf.
Onze vrouwtjes hebben tijdens het wachten gezellig zitten kletsen en omdat Heros mee was mocht ik in
de tuin bij Belle en Hera blijven. Dat vond ik wel wat, ik heb ze allebei grondig besnuffeld.
Daar waren ze het eigenlijk niet zo mee eens,
dus dan kreeg weer een grauw of een snauw, maar ik gaf het niet op. Het vrouwtje heeft er geen foto
van gemaakt, maar ze zei dat ik heel ondeugend keek.
Toen de baasjes eindelijk terugkwamen moesten ze wel zorgen dat Heros en ik niet bij elkaar in
de buurt kwamen, dat vonden ze wel jammer.
Hera en Belle houden Heros gezelschap
Nadat de baasjes heerlijk gegeten en gedronken hadden, oude herinneringen hadden opgehaald en
de deugden en ondeugden van ons drenten besproken te hebben gingen we allemaal slapen.
's Morgens heb ik toch nog even in het koren mogen springen en zijn de baasjes een pint wezen pakken.
En hebben de vrouwtjes nog maar eens wat gekletst.
's Middags op de terugweg naar huis (het vrouwtje moest rijden) hebben de baasjes me niet meer gehoord.
De volgende dag trouwens ook niet, het is best vermoeiend hoor om een paar teven achterna te zitten.
30-06-2011 om 16:32
geschreven door Jiltje 
|
