Arcil, Charlie en Rakker Drie van de vijf honden van de Beginnende Elementaire Gehoorzaamheids cursus. Er worden pogingen ondernomen om ze te leren komen, lopen zonder trekken, zitten, liggen, weer staan en wachten. Het enige dat er over het algemeen goed inzit is "ZIT". De rest lukt thuis ook wel redelijk, maar gaat moeizaam op de cursus. Arcils aandacht gaat meer uit naar de grassprietjes dan naar het vrouwtje. Dan zijn er natuurlijk ook nog heel veel andere honden die zijn belangstelling hebben. Als er een handvol belonings-brokjes voorgehouden wordt, wil het af en toe nog wel eens even lukken de aandacht te krijgen. En dan maar proberen vast te houden. En omdat beelden meer zeggen dan woorden, ter illustratie, 2 filmpjes.
Vanmorgen was nou niet bepaald de beste wandeling ooit. Het begon heel
plezierig, het zonnetje scheen weer na een vreselijk druilerige dag
gisteren. De tuin lag er heerlijk fris bij. En omdat het nog redelijk vroeg (een uur of 9) was, gingen we
op weg naar de molen. Zo vroeg zijn de fietsers, die per trein en per
auto komen, nog niet gearriveerd en hebben we de weg nog voor onszelf.
Na een half uurtje lopen keren we weer om, om dezelfde weg terug te
lopen. Opeens duikt Arcil het gras aan de zijkant in en komt eruit met
een stuk eenden-kadaver in zijn bek. Met geen mogelijkheid was het er
uit te krijgen. Dan maar proberen zo snel mogelijk naar huis te lopen
en hopen dat hij met een bak eten te verleiden is zijn prooi op te
geven. De mensen keken ons wel raar na, een bijna hardlopend vrouwtje
met een hond met iets ondefinieerbaars in zijn bek. Dat het iets van
een beest was, moet wel te zien zijn geweest, want er bungelde een poot
buitenboord. Het stuk eend verdween zo langzamerhand steeds verder naar
binnen en op een bepaald moment werd de poot gedumpt en was van de rest
niets meer te zien. Her voordeel was wel dat hij nog nooit zo netjes
aan de lijn meegelopen heeft en geen tijd had voor andere rottigheid.
Want daarna probeerde hij weer katten en vogels na te springen. Het
vrouwtje had hem intussen goed zitten en riep: ".......hond, ik zet je
op internet" toen juist een keurig nette dame op een fiets passeerde en heel
vriendelijk "goedemorgen" zei. Een beetje schaapachtig heeft het
vrouwtje een goedemorgen terug gewenst. Thuisgekomen toch maar de
dierenarts gebeld. Het was nog niet warm genoeg voor botulisme (daar
had het vrouwtje nog niet eens bij nagedacht, wel aan een of andere
ander soort vergiftiging en verstoppingen) en voor de rest zou het wel
loslopen. Wel in de gaten houden of de ontlasting gewoon doorgaat.
Vanmorgen weer vroeg opgestaan en dit keer het boekje "Wandelen met uw
hond" er weer eens bij gepakt. Bij een kopje koffie besloten we de
TomTom de weg naar Austerlitz te laten wijzen. Straatnaam was
aangegeven, maar geen (huis)nummer, dus om maar wat in te tikken een
"1" ingetikt. Hetgeen prompt de geheel verkeerde kant was, maar door de
straat verder gewoon een paar kilometer te volgen kwamen we ook simpel
waar we wilden zijn. Zonder TomTom was het ongetwijfeld uitgedraaid op
een speurtocht zonder prijs in het verschiet. Doordat we er vroeg
waren, +/- 10 uur, was er nog parkeerplek genoeg. Bij de ingang stond
een duidelijk bord met
daarop aangegeven diverse routes. We besloten
de route voor Nordic Walking te doen, die zou ongeveer 5 kwartier
duren. Het weer was een beetje aan het twijfelen, het wilde gaan
regenen of toch maar niet. Even een paar spetters, toch maar niet
doorzetten. Misschien dat het mede daardoor en het vroege uur heel erg
rustig was in het bos, dat overigens prachtig is. Ergens onderweg
kwamen we een mooi heideveld tegen met een bankje. Het baasje opperde
dat dit wel een mooi plekje was voor een Kyra-foto. Dus geprobeerd
Arcil op het bankje te lokken, maar Arcil is duidelijk geen Kyra. Een
beetje rollebollen in het heideveld lukt nog wel en dan snel afdrukken
als hij even ligt en vervolgens hopen dat het wat wordt.
(voor de echte Kyra-foto's klik hiernaast onder "mijn favorieten" op Kyra)
We
kwamen maar heel weinig andere mensen tegen. Een stuk of wat met
honden, een paar fietsers, wat hardlopers en een ouder echtpaar waarvan
mijnheer met Nordic Walking stokken aan het lopen was. Arcil was
kennelijk erg blij dat hij wat ander volk tegenkwam, dat hij eerst
tegen mevrouw opsprong en vervolgens bijna een van de stokken onder
mijnheer vandaan rende. Het vrouwtje zei nog: "Sorry, u zult het wel
niet geloven, maar hij zit op cursus", waarop mijnheer heel vriendelijk
zei: "Ach, wij hebben toch ook niet alles gelijk geleerd".
Nou zeggen de baasjes dat ze met mij van alles beleven. Dat moeten zij
nodig zeggen. Vanmiddag zei het baasje tegen het vrouwtje:" Ik ga
paardenbloemen plukken." Paardenbloemen? Ik weet dat het vrouwtje rozen
mooi vindt, dus of ze nou blij zal zijn met paardenbloemen betwijfel ik
toch wel. Een uurtje of twee later komt hij terug met een plastic zak
vol met paardenbloemen. Dus niet netjes een boeket, maar gewoon in een
zak gegooid. Gaat-ie ermee aan tafel zitten met een emmer voor hem en
gaat ze stuk voor stuk van de steeltjes en zoveel mogelijk groen
ontdoen. Of het vrouwtje hem niet even wilde helpen? Nou nee, die zat
lekker een boek te lezen. En als hij zo nodig wijn (?) van
paardenbloemen wil maken, moet hij zelf ook maar het werk doen. Maar op
een gegeven moment zag ze ook wel dat het niet opschoot en is toen toch
maar gaan helpen. Ondertussen vertelde het baasje dat het in Engeland
heel normaal is om paardenbloemen te plukken en er wijn van te maken.
Er is zelfs een traditionele dag voor het plukken, St. George's Day op
23 april.
Na een uurtje stevig doorwerken was de klus geklaard en konden de paardenbloemen ingevroren worden. Ja, gekker moet het niet worden. Volgende week gaat het baasje er kokend water over gieten en nog wat dingen toevoegen en als het goed is, is er dan ergens in augustus paardenbloemenwijn. We zullen het zien!
Vanmorgen zaten de baasjes al vroeg aan de koffie en thee, want het zou
alweer mooi weer worden. En als ze naar het bos wilden moesten ze dat
vroeg doen, want ten eerste zou het wel eens heel druk kunnen worden en
ten tweede zou er vanmiddag visite komen.
Dus werd om 9.30 de reis
aanvaard. Ze hadden geluk met een parkeerplek en om kwart over tien
waren ze al aan het wandelen. In eerste instantie leek de drukte mee te
vallen, maar zoals verwacht werd het steeds drukker. Er reden ook heel
wat fietsers rond, die een enorme aantrekkignskracht uitoefenden op
Arcil en de vele hardlopers niet te vergeten. De vorige keer dat
ze er waren, was alles nog kaal en nu was er al heel veel groen. Nog
eventjes en en dan zie je door het groen de bomen en de honden niet meer.
Zelfs
het water lijkt blauwer, maar nog steeds is Arcil niet over te halen
een verkoelende duik te nemen, hoewel het zo vroeg op de ochtend nog
fris genoeg was zonder dat.
Hey boss, I see some horses over there. I think I'm gonna chase them!
Op
de zandvlakte gingen ze even lekker uitrusten in het zonnetje en toen,
oh grote schrik, kwam er een groep te paard aan, die zo'n buitenrit aan
het maken waren, die het baasje ook wel eens maakt. Dat wilde Arcil wel
eens van dichtbij bekijken en ging er als een speer vandoor. Terugroepen lukt dan niet meer. Wat hem
uiteindelijk toch terug deed komen was het woordje "RUILEN" met een
vraagteken uitgesproken. Hij bracht dan wel niks mee om te ruilen, maar
kreeg toch maar een koekje en..... een riem.
Het vrouwtje is alsmaar bezig over mij te schrijven en mij te filmen en
te fotograferen, maar het baasje wil ook wel eens wat aandacht. Dus
heeft ze het fototoestel meegenomen naar de manege, waar het baasje
paardrijdt. Hij is daar hard aan het oefenen om in de vakantie in
Drenthe mooie buitenritten te kunnen maken. Toen ze daar aankwam ging
het baasje (haar prins op het witte paard) net voetballen, vertelde ze
later. Dat vond ze wel raar want het baasje is juist blij dat het deze
vakantie een voetballoze vakantie wordt. Om het jaar is er een WK of
een EK en altijd in de periode dat zij met vakantie gaan. Maar hij ging
toch paardrijden. Ja, hij ging wel voetballen, maar op een paard, met
een hele grote voetbal. Het is dat ze het gefilmd heeft, anders zou ik
het niet geloven. Toen het baasje klaar was ging ze nog mee naar de
stal en daar kwam ineens een varken uit de stal van Lamour (het paard waar het baasje op gereden had). Zoiets had
ik nog nooit gezien. Wel schapen, lammetjes, geiten en van de week
kleine geitjes en jonge eendjes. En een paar ganzen, we zijn vreselijk
tekeer gegaan tegen elkaar, zei het vrouwtje. Nou was dit eens wat anders of niet?
Rond half 11 zijn we van huis gegaan om de toch wel lange rit (ruim 150 kilometer) naar Scherpenheuvel in België te ondernemen. Daar zouden we gaan meedoen aan een wandeling voor Drentsche patrijshonden en hun baasjes. Maar de baasjes van Belle, Hera en Heros hadden gezegd dat het voor ons makkelijker zou zijn om eerst naar Vosselaar te komen, zodat zij voor ons uit konden rijden naar Scherpenheuvel. Want daar was ook tegelijkertijd een wielrenwedstrijd georganiseerd waardoor er nogal wat wegomleggingen zouden zijn. En dan kom je er ook met de TomTom niet meer uit. De reis verliep zo vlot, dat we net na twaalf uur (met tussenstop) al in Vosselaar waren. Het dirigent-baasje met zijn koor- (b)engeltjes Na de kennismaking van baasjes en honden (en vice versa) en een kopje koffie ging het verder naar Scherpenheuvel. We zijn daar netjes heen geloodst door het baasje van Belle en pups. Daar aangekomen stonden er al heel wat mensen te wachten in het heerlijke zonnetje. Het zonnetje dat ons de hele dag niet in de steek zou laten.
Tijdens het wachten op de dingen die gingen komen hebben Arcil en Floyd al wat nader kennisgemaakt.
Hergroepering
Even uitblazen
Lekker uitrazen in een heel groot veld.
Toe Arcil, nog een heel klein stukje, dan mag je slapen.
Het was een prachtige wandeling met prachtig weer. De wandeling ging het eerste stuk aangelijnd door straatjes en langs terrasjes, die er eigenlijk toch ook wel aanlokkelijk uitzagen. Maar een drankje moesten we eerst maar eens gaan verdienen. Langs grote velden en smalle wegen gingen we verder en konden de honden los. Voor de fietsers die zo af en toe langs kwamen had Arcil nu eens niet zo veel interesse, er was veel te veel anders te beleven. Soms verdwenen er honden een heel eind het veld in, maar kwamen toch weer netjes terug bij de baasjes. Arcil hield ons ook goed in de gaten en dat was maar goed ook, want soms was het moeilijk je eigen hond te herkennen in die losgeslagen meute. Na een uurtje of twee eindigde de wandeling op een mooi veld waar tafels en stoelen en het belangrijkste van al, een verkoelend drankje, klaar stonden. Een aantal honden had onderweg al een verfrissing gekregen, nadat iemand zo vriendelijk was een tuinslang te lenen aan baasjes, waarvan de honden een duik hadden genomen in een....... tja, hoe zal ik het noemen. Modderbad, riool of een combinatie daarvan????? Het baasje vroeg aan het vrouwtje of ze het erg vond om terug te rijden, dan kon hij nog een biertje nemen. Het was wel heel lang geleden dat het vrouwtje zo'n eind had gereden. Maar het was zo'n mooie dag geweest en het weer leek ook nog goed te blijven, dus vooruit maar.
De terugreis is ook weer prima verlopen, op een opspattend steentje na, waardoor er nu een put in de voorruit zit. De hele dag geen enkele file gezien. Dat maken we niet vaak meer mee. Al met al, Arcil en de baasjes hebben de reis er graag voor over gehad. Het was een geweldige dag, goed georganiseerd in een mooie omgeving. Met dank aan de Belgische Vereniging voor Drentsche Patrijshonden en alle anderen die hun steentje hebben bijgedragen. Het prachtige weer maakte het plaatje compleet.
Terwijl het vrouwtje in de keuken de bloemetjes schuin stond af te snijden, viel er per ongeluk ééntje op de grond. Arcil was er als de kippen bij en liep er parmantig mee weg. In eerste instantie kon hij zo in een reclame voor: "Geef eens een bloemetje weg". Maar het vrouwtje kreeg hem mooi niet. Het werd meer een reclame voor: "Eet eens wat anders, eet een bloemetje"
Zo af en toe gaan het vrouwtje en Arcil met het baasje mee naar de wijngaard. Dat doen ze voornamelijk als het mooi weer is. En dat was het afgelopen zondag. Ze durven Arcil niet los te laten lopen en om hem nou de hele tijd vast te houden aan de riem is het ook niet helemaal. Maar gelukkig staan daar palen in de grond. Vervolgens neme men een sleepkabel, die doet men om de paal en door de uiteinden haalt men de riem en voilà, daar is een mooie lange lijn voor Arcil. Arcil lag lekker in het zonnetje, het baasje moest nog wat takken opruimen en tet vrouwtje ging ondertussen wat foto's maken van de wijngaard. Zo kunnen ze mooi bijhouden hoe snel (of langzaam) alles groeit en bloeit. Natuurlijk moest Arcil ook weer op de foto.
Zaterdagmorgen, vroeg op. Normaal gesproken hadden we om 9.00 uur op de
puppycursus moeten zijn, dus vroeg opstaan mocht geen enkel probleem
zijn. We wilden bijtijds naar het bos, zodat we de meute voor zouden
zijn. Dus keurig netjes zaten we om 9.15 uur in de auto en waren om
10.00 uur in het bos. Het was wat bewolkt of was het nevelig. Maar
dachten we, straks trekt het wel open en dan lopen we lekker in het
zonnetje. Helaas dat gebeurde niet, maar het was wel heerlijk om te
lopen en nog lekker rustig. We konden nu mooi zien dat Arcil ons in de
gaten hield, waarschijnlijk omdat er niet veel andere honden waren om
hem af te leiden. De keren dat hij met andere honden speelde luisterde
hij goed als we weer door wilden lopen. Ook hebben we weer geprobeerd
Arcil het water in te krijgen. Hij gaat iedere keer een stukje verder.
Maar de eenden hoeven nog niet bang te zijn.
Het
laatste stuk van de wandeling is een zandvlakte met een aantal mooie
bomen. Daar was een hele groep amateur-fotografen foto's aan het maken.
Eén van hen probeerde Arcil naar zich toe te lokken, want die wilde wel
eens wat anders dan bomen fotgraferen. Uiteindelijk was Arcil zo
nieuwsgierig dat hij stil bleef staan in plaats van een oorlogsdans
rond de fotograaf te maken. Vroeg één van de anderen; "Is het gelukt?"
Antwoord van de man; "Als het fototoestel aan was geweest, dan was het
een mooie foto geworden?" We zijn nog maar even blijven staan, zo heeft
hij toch nog een paar plaatjes kunnen schieten.
Vrijdag was het prachtig weer. 's Morgens heeft het baasje het gras
gemaaid en de gaten, die Arcil had gegraven, dichtgemaakt. Arcil mocht
aan een lijn, aan een pin in de grond, in de tuin. Zo kon hij het baasje
niet in de weg lopen en gelijk was het een goede oefening voor de
vakantie. Want de tuin die bij het huisje hoort, zal waarschijnlijk
niet afgeschut zijn. Het is wel even wennen, maar al snel kende hij de
grenzen van het gebied. Toen het baasje klaar was, mocht hij weer
lekker los. 's Middags zijn we weer naar Mariënwaerdt geweest. Daar was
het heerlijk rustig en lekker warm. Zo warm dat Arcil met de bal die hij net gehaald had
af en toe neerplofte op de plek waar hij hem gevonden had. Toen het vrouwtje even op een boomstam zat (het baasje en Arcil waren
een bal aan het zoeken) hoorde ze wat ritselen, maar ze zag niets. Even
later weer wat geritsel, weer kijken en ja hoor, daar zat een pad vlak
voor haar voeten. Voordat Arcil de pad in het vizier zou krijgen, is ze
maar naar het baasje en Arcil toegelopen. Arcil had inmiddels kilometers hard gelopen en was aan het hijgen als
een postpeerd, zoals het vrouwtjes moeder vroeger zei. Om hem af te
laten koelen zijn ze naar de waterkant gelopen om te proberen Arcil in
het water te lokken.
Gisteren zijn we begonnen met een nieuwe cursus( B.E.G.beginnende
elementaire gehoorzaamheid) bij een andere hondenschool. Wij zijn
ingedeeld om 20.30 uur. Voor de eerste keer was gevraagd wat vroeger te
komen. Omdat we ook niet precies wisten hoe druk het verkeer zou zijn,
zijn we om 19.45 gaan rijden. het gevolg was dat we al om 20.05 op de
plaats van bestemming waren. Daar begon het gelijk al goed, want Arcil
was de auto al uit en rende de vrijheid tegemoet voor we hem vast
hadden om de riem om te doen. Gelukkig liet hij zich redelijk snel door
een beloning paaien. Toen begon de tocht naar het oefenterrein. Het
aanwezige publiek kon gelijk constateren dat hier heel veel te leren
viel. Arcil wilde alle kanten op, behalve de goede. Uiteindelijk zijn
we aan de rand van het veld beland waar heel veel honden en hondjes aan
het oefenen waren. Dat had uiteraard ook weer de nodige
aantrekkingskracht. Toen de les begon bleek de groep te bestaan uit een
beagle, 2 herders en Arcil. Een aangemelde border-collie was niet op
komen dagen. De eerste oefening was 'aandacht vragen'. Dat is een
probleem, Arcil is overal mee bezig. Je krijgt wel aandacht, maar zodra
het brokje waar hij mee gelokt wordt er in zit, is de aandacht weer
elders. Het commando 'ZIT' lukt meestal wel, maar als er veel
afleiding is wordt dat ook al moeilijker. "AF" gaat eigenlijk altijd
goed (wel een beloning bij nodig). 'Lopen zonder trekken' lukt goed
als er een beloning voor z'n neus hangt. En tot slot voor we het hek
uit gingen de hond laten wachten tot de baas er er eerst door is. Dat
gaf geen enkel probleem omdat Arcil het veel te druk had met te ruiken
welke honden er allemaal voor hem voor het hek hadden moeten wachten.
Maar het commando "WACHT" wordt thuis al met veel succes gebruikt. Ook
buitenshuis, als er een auto passeert, wil het nog wel eens lukken. Vandaag hebben we in ieder geval alweer hard geoefend op lopen zonder trekken. Maar ook daar blijft afleiding een groot probleem
De frisse lente-tuin
(voor de echte Kyra-foto's klik hiernaast onder "mijn favorieten" op Kyra)
Het dirigent-baasje met zijn koor- (b)engeltjes
Hergroepering
Lekker uitrazen in een heel groot veld.
