Gisteren naar de puppycursus geweest. Eigenlijk hoopte Arcil een beetje dat het ook daar herfstvakantie was. Maar nee hoor. En hij mocht best nog meedoen. Er waren nog drie andere hondjes met hun baasje. Labrador Sam met baasje Ellen. Puck, mix van boerenfox en Jack Russell met baasje Amber. En Erik met Joep, een Pyreneese herdershond. Over 14 dagen, volgend week is er geen les, komt er nog een tekkel bij en dan is het vol. De andere hondjes waren vorige week al geweest. Arcil is de jongste, de volgende is 3 weken ouder. In het begin was het allemaal wat angstig, maar toen ie eenmaal los was deed hij netjes met alles mee. De les duurde een uur, maar dat gaf geen enkel probleem.
Dit is best wel eng allemaal, ik hou me maar goed vast!
Vanmorgen moest er dus een plasje gevangen worden, maar dacht het vrouwtje:"Dat is geen enkel probleem, want Arcil plast toch overal". Het maakt niet uit waar. Alleen maar heel af en toe zoals ze het graag zou zien. Dus rond 08.00 uur het deurtje open van de bench en maar wachten waar het plasje terecht zou komen. Maar eigenwijs zoals drentjes zijn, had Arcil bedacht het deze keer netjes te doen en gaf dus duidelijk aan dat hij naar buiten wilde. Maar hoe krijg je een plasje uit een grasveld met een pipetje? Waarom Arcil, waarom besluit je net nu een net hondje te zijn? Dus heeft het vrouwtje maar net gedaan alsof ze het niet zag. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar ze wist zo gauw niet hoe het anders op te lossen. Toen het plasje dan eindelijk gepleegd was, moest het nog gepipetterd (of zoiets) worden. Nadat dat gebeurd was, in de auto gestapt om te kijken of er puppycursus was, en zo ja, of ze meekonden doen. (Arcil had het wel weer moeilijk in de auto, dat ging weer niet zo lekker) Het vrouwtje had wel proberen te bellen of het mogelijk was, maar niemand kunnen bereiken. En omdat ze toch een plasje weg moesten brengen, gelijk maar even gekeken bij het trainingsveldje. En ja, er was cursus en ze mochten nog meedoen.( later meer over de cursus) Na de cursus het plasje weggebracht. Ze zouden voor 12 uur gebeld worden. Ondertussen ging het baasje met de trein (OV jaarkaart) naar Leerdam om voer voor Arcil te kopen. Om 11.30 ging de telefoon. Er zaten toch wat kristallen in de urine, hoe oud het plasje was toen het gebracht werd. Dat was toch al gauw een uurtje of twee oud. Eigenlijk was dat al te oud. Het zou kunnen zijn dat door temperatuurveranderingen er kristallen waren neergeslagen, maar voor de zekerheid moest het vrouwtje maar speciaal voer (kattenvoer?) komen halen om het gruis op te lossen of tegen te gaan. Tussendoor belde het baasje belde dat het voer in Leerdam was uitverkocht en dat hij wel naar Culemborg wilde gaan. Of ze even kon bellen of ze daar nog wel voer in voorraad hadden. Dat hadden ze, dus het baasje naar Culemborg, vrouwtje naar dierenarts en Arcil, onwetend van dit alles, lekker te slapen in de bench. Maandag maar opnieuw een plasje vangen en dan wel linea recta naar de praktijk. Eerst maar kijken hoe laat ze open zijn en hopen dat de kristallen erin zaten omdat het plasje niet vers genoeg was, omdat ze eerst naar de cursus zijn gegaan.
Gistermiddag moest Arcil naar de dierendokter, want hij was 9 weken geworden en moest weer een prik krijgen. Maar er was al meer dierendokter- nieuws want de Belgische drent Belle was ook al geweest en die gaat kleine drentjes krijgen. Dus dat is daar een heel feest.
Nadat Arcil het baasje geholpen had met de tuin, was de beurt aan Arcil. Om met de auto bij de dierendokter te komen moest Arcil in de auto. In het begin is het hartstikke leuk, tot die ronde dingen beginnen of als het baasje anders rijdt heb je van die gekke hobbels en dan begint het maagje raar te doen. En of er wat in zit of niet, er wil wat uit. Laatst, dat hele lange stuk (vanuit Drenthe) ging alleen in het begin maar niet zo goed, dat waren toen ook best wel veel bochten, maar daarna ging het heel goed. In de auto, voor de deur van de dokter ging het dan ook mis. Maar gelukkig had het vrouwtje een rol keukenpapier en een handdoek mee.
Binnen was het toch wel weer even wennen, maar Emmy, de assistente heeft even lekker met hem geknuffeld en hem gewogen. Dat is een hele toer, want natuurlijk wil hij niet stil zitten. Maar ze hebben het afgemaakt op 5,6 kilo. Dat is dus in 2 weken tijd 1,6 kilo erbij. Vanwege het vele plassen en drinken van Arcil stelde ze voor om, voor de zekerheid, wat urine na te kijken. De baasjes zouden een pipetje meekrijgen. Daarna was de dokter aan de beurt om de prik te geven. Daar merk je niks van, want er wordt een lekker koekje geserveerd en dan let je nergens meer op. Alleen daarna als je denkt dat je bijna klaar bent dan duwen ze nog een spuit in je neus. Tegen kennelhoest, zeggen ze. Maar daar kwam er weer een koekje. En toen wilde de dokter ook nog knuffelen, want ze wilde niet die mevrouw zijn die alleen maar spuiten geeft. Maar dat onthoudt -ie vast wel.
Thuis gekomen de spulletjes gepakt. Er zat ook nog een pak puppyvoer bij en een speeltje. En antivlooienspul. Maar waar was het pipetje? Het vrouwtje had het doosje waar het pipetje in zou zitten, bj het vlooienspul in haar tas gedaan. Wel vlooienspul , maar geen pipetje. Dus maar naar de praktijk gebeld. Ze hadden het in dat doosje gedaan. 't Vrouwtje ging heel erg aan zichzelf twijfelen. Waar was het dan gebleven? Want het vlooienspul zat er wel in. Maar uiteindelijk was de assistente vergeten dat "plaspipetje" erbij te doen. Die dacht dat het om het vlooienpipetje ging. Want een "plaspipetje" heet een "buisje om urine op te vangen". Maar bij het wijnmaken gebruikt het baasje ook pipetjes, dus dat kon zo worden opgelost.
Ja, dit is het werk van Arcil. Hans heeft een paar weken geleden een aantal druiven geplant in de hoop daar over een aantal jaren de druiven van te plukken. Van deze zal dat alvast niet meer lukken.
Vandaag is Arcil alweer 9 weken, en al 1 1/2 week bij de baasjes. Maar er moesten nog een paar dingen gebeuren om het nog echter te maken. Dat is de registratie van Arcil bij de NDG (Nederlandse Databank Gezelschapsdieren), zodat men weet waar hij thuishoort voor het geval hij wegloopt. Maar dat gaat vast niet gebeuren (hopen we) en aangifte (bij dat woord hoort nooit iets leuks) bij de gemeente voor de hondenbelasting(zie je wel, daar heb je het al). Dus met goede raad van het baasje, dat ze de formulieren in het juiste gleufje moest doen, heeft het vrouwtje ze naar de brievenbus gebracht. Want als ze het niet goed deed, konden ze Arcil niet terugbrengen als hij weg was. Dus heeft ze heel goed opgelet en hoopt dat de postbode dat nu ook doet. Ze heeft het maar druk met Arcil. Buiten alle plasjes opruimen, wil ze ook het blog bijhouden. Eigenlijk heeft ze het gemaakt als een soort fotoalbum. Ze wist wel dat er anderen naar konden kijken, maar had niet verwacht dat dat ook daadwerkelijk zou gebeuren. Maar nu krijgt ze allemaal reacties. En daar wil ze ook weer op reageren. Ze heeft zich daardoor ook al aangemeld bij een forum. Dat moet ze ook nog eens rustig bestuderen hoe dat allemaal werkt. En ondertussen moet het huishouden ook nog doorgaan. 't Baasje moest al zeggen dat er spinrag boven de douche hing. Ja, het huishouden moet er toch maar niet bij inschieten.
Er kwam ook al een reactie van Bas en Belle, ook 2 Drentschse Patrijshonden, uit Belgie. Nou heeft ze al even vlug gekeken naar het blog van Bas en Belle ( www.blog.seniorennet.be/Bas_en_Belle ), maar dat ziet er zo mooi uit, dat ze dat nog een keertje heel rustig wil doen. Ze heeft ook al iets gezien van wijn bottelen. Dat herkent ze wel, want 't baasje is lid van een wijngilde en maakt zelf ook wijn. Vaak helpt ze met het schoonmaken van fruit en het hevelen. Van het weekend gaat ze het helemaal vanaf het begin lezen.
Ik had per ongeluk over Hondje geplast. Toen heeft het vrouwtje heeft 'm onder de kraan gehouden Misschien droogt ie in het zonnetje. Met alleen likken lukt het niet zo.
Wat was dat lekker in die regen gisteren. Lekker met m'n pootjes in de bagger en dan hard naar binnenrennen. Vrouwtje laat voor de zekerheid de handdoeken maar liggen.
Ja, dit is mijn schuilplaatsje. Hier kan ik me lekker verstoppen als er enge dingen zijn. Zoals daarstraks, toen de buurman het gras ging maaien. Ik moest eigenlijk heel nodig poepen. Omdat ik best wel bang was en niet naar buiten durfde moest ik het wel binnendoen. Het vrouwtje begreep dat wel. Ze zei wel, dat ik een bange poeperd ben. En ze had net vandaag willen vertellen dat ik altijd netjes buiten de grote boodschap doe. Vanmorgen ging het ook al niet zo goed. Toen heb ik om 5.15 het vrouwtje wakker gekeft. Ze kwam heel snel naar beneden, maar ik weet niet meer of ik eerst al in de bench had geplast of dat ik plaste omdat het vrouwtje toch te laat was. Maar met plassen ben ik toch al helemaal in de war. Ze zegt dat ik de boel omdraai, want ik ga eerst voor de deur plassen en dan wil ik naar buiten. En dan krijg ik ook geen brokje. Maar ik heb okk heel veel dorst en dan ga ik weer drinken en dan moet ik ook weer plassen. 't Vrouwtje zegt dat het gelijk doorloopt van voor naar achter. En dat ze vrijdag toch maar eens aan de dierenarts vraagt of dit wel goed is. Ze vindt het niet zo erg als ik in huis plas, als alles maar goed is.
Het lijkt erop dat we een aardige routine ontwikkeld hebben. 's Morgens om 5.30 opstaan, Arcil uit de bench laten, dan het begroetingsritueel en in de tuin laten. Ondertussen Hans weghelpen, Arcil wat water geven en daarna nog even laten dollen. Dan nog even de tuin in en rond 6.30 hij de bench en ik boven het bed in. Zo tussen 8.00 en 8.30 beginnen we opnieuw, maar nu met eten voor Arcil en weglating van Hans. Dan speelt hij een tijdje en als ik denk dat hij moe is, lok ik hem de bench in. En ga me met de normale dagelijkse dingen bezighouden.
Vanmorgen kwam het vrouwtje met een grote tas de kamer in en pakte nog een andere tas en sleutels. Arcil hield het vanuit de bench angstvallig in de gaten. Wat gaat er nu gebeuren? Ze gaat toch niet weg? Zo stout is-ie toch niet geweest? Ja hoor, ze gaat echt weg. Zuchtend ging-ie maar weer liggen. Maar na een uurtje was ze er alweer. Ze had (zo snel mogelijk) boodschappen gedaan om zo vlug mogelijk weer bij Arcil te zijn, want dit was de eerste keer dat hij alleen bleef. Maar Arcil zat heel lief te wachten tot ze hem weer uit de bench liet en toen hebben ze heel leuk gespeeld. Alleen zou het vrouwtje krab-en bijtbestendige armen en handen moeten hebben, want nu zegt ze steeds dat Arcil rustig moet doen en dan is het lang niet zo leuk. Maar er zijn zoveel leuke dingen. Soms schuift-ie per ongeluk z'n kluif onder een kast als de baasjes het niet zien en dan gaat -ie aan de kast gaan liggen kluiven om de kluif eronder vandaan te krijgen. Dan worden ze weer boos, maar ze weten niet dat de kluif er onder ligt. Gelukkig kreeg hij een nieuwe kluif, dus maar proberen die onder diezelfde kast te krijgen als ze kijken. En ja hoor, na een hele tijd lukte het eindelijk en het vrouwtje zag het toevallig ook nog. Voor de zekerheid nog maar even aan de kast kluiven, want dan komt ze vast wel overeind. Gelukt, maar wat neemt ze nu mee? Een lang zwart ding met een soort van hand eraan. Ze gaat 'm toch niet slaan? Nee, dat doet ze vast niet. Dat doet ze nooit. Oh nee, ze gaat er mee onder de kast en "hee, daar liggen 2 kluiven". zegt ze. Ze geeft Arcil de mooie nieuwe kluif, maar daar heeft -ie al die moeite niet voor gedaan. Dat ouwe afgekloven stukje is veel lekkerder. Gelukkig kreeg-ie dat ook nog. dus dat maar gauw veiliggesteld in de bench.
Terwijl 't vrouwtje bezig is de steentjes bij elkaar te vegen, gaat Arcil ervan tussen met de stoffer. Dat is leuk en nu maar snel naar de bench rennen anders pakt ze het weer af. Dat rennen is wel een beetje moeilijk, want eerst moet er nog een drempel overwonnen worden en dat is best lastig met zo'n raar ding in je bek. Maaar 't vrouwtje komt hem helemaal niet achterna. die pakt wat anders. En ja hoor, dat is de zoveelste foto. Het is maar goed dat ze inmiddels weet hoe het allemaal werkt. Tot voor een paar weken kon ze alleen nog maar e-mailen en een beetje op internet kijken en natuurlijk spelletjes doen. Nu heeft ze al een weblog aangemaakt, kan ze foto's maken en ze zelfs op de computer zetten en daarvandaan weer hier naar toe. Dat wordt nog wel eens wat. Misschien leert ze ook nog wel eens een hondje op te voeden. Want als ze weer achter de computer zit en (heel hardleers) de sloffen weer onder de stoel heeft liggen, gaat Arcil er mee vandoor. Dat had ze pas bij de tweede slof in de gaten. Maar Arcil heeft ze, heel slim, niet naar de bench gebracht, maar naar een bijzettafeltje met 3 bladen. Op de hele lage kan-ie mooi liggen en z'n prooi naar toe brengen zonder dat 't vrouwtje het kan zien
De baasjes denken dat Arcil heel slim is, want hij weet best wel aan te geven, wanneer hij plassen moet. Maar als hij net geweest is en weer eens iets doet wat niet mag en dus bestraffend wordt toegesproken dan doet hij het nijd in de kamer (denken ze). Dan gaat hij ook nog hoopvol zitten wachten op een brokje als hij binnen heeft geplast. Zo van: " Kijk eens, hoe goed ik heb geplast".
Het gedonderjaag is nu al begonnen. Na weer een rustige nacht, Arcil heeft vanaf 23.00 gisteravond tot vanmorgen 6.20 in z'n bench doorgebracht, is het gelijk na het plassen al bal. Happen, bijten enz.
Later in de ochtend:
Na nog een tijdje dollen toch maar weer z'n bench opgezocht. Heel stilletjes ben ik naar boven gegaan, om te proberen nog een uurtje te slapen. Dat lukte wonderwel. Ik werd namelijk pas om 9.15 weer wakker. Dus snel naar beneden om te kijken hoe Arcil het maakte. Die lag heerlijk op een botje te kluiven. Rustig het deurtje opengemaakt en Arcil naar buiten. Terwijl hij in de tuin rondrende ben ik bezig geweest de laatste steentjes die, (als een soort versiering om een randje beton aan het oog te onttrekken) voor de schuifpui lagen weg te halen. Iedere keer als Arcil naar binnenkwam nam hij zo'n steentje mee naar binnen. We waren bang dat hij die door zou slikken. Inmiddels lag er al een hele verzameling, die ik al had afgepakt, op een tafeltje. Gisteravond had Hans al het meeste weggehaald, maar het werd te donker om alles weg te halen.
Nog even over gisteren. We waren op een gegeven moment Arcil zo zat dat we hem in z'n bench gelokt hebben en toen het deurtje dichtgedaan. Daar was hij het helemaal niet mee eens, hij ging tekeer als een mager speenvarken. Tsja, wie heeft dan wie te pakken? Toch maar laten razen, hij mocht eens denken dat het werkt. Op een gegeven moment gaf hij het op en toen heb ik maar weer snel het deurtje opengemaakt. Maar gelukkig ging de nacht weer prima.
Vandaag was het zover. Arcil zou vandaag de eerste officiele visite krijgen. De vader en moeder van het baasje, Gert en Nel. Maar eerst mocht hij nog met Hans wandelen in de straat. Dus netjes het riempje om, dat was al niet leuk. Toe de voordeur uit, dat ging nog net. Maar dan de straat, he. Er was helemaal niemand, geen mens, geen kind, zelfs geen hond. En toch vond-ie het doodeng. Hij dook steeds achter de benen van de baas. En dan lig je eindelijk lekker in je bench te slapen, komt er visite. Daar schrik je dan zo van dat je het mooie eigengemaakte tussenschot er bijna uittrapte. En maar blaffen. En maar weer verstoppen achter de benen van de baasjes. Held!!!! 't Heeft even geduurd, maar uiteindelijk kroop hij uit z'n schulp en zat lekker bij Nel op schoot. Dan is-ie net de aanbiddelijkheid zelve. Zooo schattig, dat je je niet kan voorstellen dat hij zo tekeer kan gaan. Ook vanavond na het eten was het weer bal. Maar ik heb meen ik ergens gelezen dat ze dan hun energie nog kwijtwillen en dat je ze hun gang maar moet laten gaan. Ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar 1 ding weet ik wel, morgen krijgt hij z'n eten na ons.
Was dat schrikken stond ik lief naar het baasje te kwispelen, die met wat knopjes bezig was, begint er ineens een andere man te praten. Hoe kan dat nou? Daar is het baasje, maar waar is die pratende man? In de hoek staat wel een groot bruin ding, dat praat. Gisteren kwam daar toch muziek uit? Maar toen zei het baasje, dat daar soms wel eens een meneer, of ook wel eens een mevrouw, in zit die Frans praat. Ik was best wel een beetje bang, maar toen het vrouwtje er gewoon bij ging zitten, ben ik ook maar even gaan kijken. Maar nu komt er gelukkig weer muziek uit. Dat vindt het vrouwtje ook fijner, heeft ze me verteld. Want die meneer verstaat ze niet zo goed. Ik was er in de war van, maar ik maak de baasjes lekker ook in de war. Dat is hartstikke leuk. Dan ga ik lekker in hun broekspijpen hangen of zo en dan gaan ze weer in allerlei boeken kijken. Maar daar worden ze niet veel wijzer van. Want ze zeggen, dat ze makkelijk praten hebben in die boeken, want die kennen Arcil (dat ben ik) niet. Wat ook leuk is, is in hun handen bijten. Hoe harder ze roepen dat dat niet mag, hoe leuker ik het vind. Als ze dan uiteindelijk hun handen omhoog houden, dan ga ik gewoon lekker hoog springen. Wat was dat leuk en wat waren ze moe.
Puck, Sam en Arcil
