Vandaag is Arcil alweer 9 weken, en al 1 1/2 week bij de baasjes. Maar er moesten nog een paar dingen gebeuren om het nog echter te maken. Dat is de registratie van Arcil bij de NDG (Nederlandse Databank Gezelschapsdieren), zodat men weet waar hij thuishoort voor het geval hij wegloopt. Maar dat gaat vast niet gebeuren (hopen we) en aangifte (bij dat woord hoort nooit iets leuks) bij de gemeente voor de hondenbelasting(zie je wel, daar heb je het al). Dus met goede raad van het baasje, dat ze de formulieren in het juiste gleufje moest doen, heeft het vrouwtje ze naar de brievenbus gebracht. Want als ze het niet goed deed, konden ze Arcil niet terugbrengen als hij weg was. Dus heeft ze heel goed opgelet en hoopt dat de postbode dat nu ook doet. Ze heeft het maar druk met Arcil. Buiten alle plasjes opruimen, wil ze ook het blog bijhouden. Eigenlijk heeft ze het gemaakt als een soort fotoalbum. Ze wist wel dat er anderen naar konden kijken, maar had niet verwacht dat dat ook daadwerkelijk zou gebeuren. Maar nu krijgt ze allemaal reacties. En daar wil ze ook weer op reageren. Ze heeft zich daardoor ook al aangemeld bij een forum. Dat moet ze ook nog eens rustig bestuderen hoe dat allemaal werkt. En ondertussen moet het huishouden ook nog doorgaan. 't Baasje moest al zeggen dat er spinrag boven de douche hing. Ja, het huishouden moet er toch maar niet bij inschieten.
Er kwam ook al een reactie van Bas en Belle, ook 2 Drentschse Patrijshonden, uit Belgie. Nou heeft ze al even vlug gekeken naar het blog van Bas en Belle ( www.blog.seniorennet.be/Bas_en_Belle ), maar dat ziet er zo mooi uit, dat ze dat nog een keertje heel rustig wil doen. Ze heeft ook al iets gezien van wijn bottelen. Dat herkent ze wel, want 't baasje is lid van een wijngilde en maakt zelf ook wijn. Vaak helpt ze met het schoonmaken van fruit en het hevelen. Van het weekend gaat ze het helemaal vanaf het begin lezen.
Ik had per ongeluk over Hondje geplast. Toen heeft het vrouwtje heeft 'm onder de kraan gehouden Misschien droogt ie in het zonnetje. Met alleen likken lukt het niet zo.
Wat was dat lekker in die regen gisteren. Lekker met m'n pootjes in de bagger en dan hard naar binnenrennen. Vrouwtje laat voor de zekerheid de handdoeken maar liggen.
Ja, dit is mijn schuilplaatsje. Hier kan ik me lekker verstoppen als er enge dingen zijn. Zoals daarstraks, toen de buurman het gras ging maaien. Ik moest eigenlijk heel nodig poepen. Omdat ik best wel bang was en niet naar buiten durfde moest ik het wel binnendoen. Het vrouwtje begreep dat wel. Ze zei wel, dat ik een bange poeperd ben. En ze had net vandaag willen vertellen dat ik altijd netjes buiten de grote boodschap doe. Vanmorgen ging het ook al niet zo goed. Toen heb ik om 5.15 het vrouwtje wakker gekeft. Ze kwam heel snel naar beneden, maar ik weet niet meer of ik eerst al in de bench had geplast of dat ik plaste omdat het vrouwtje toch te laat was. Maar met plassen ben ik toch al helemaal in de war. Ze zegt dat ik de boel omdraai, want ik ga eerst voor de deur plassen en dan wil ik naar buiten. En dan krijg ik ook geen brokje. Maar ik heb okk heel veel dorst en dan ga ik weer drinken en dan moet ik ook weer plassen. 't Vrouwtje zegt dat het gelijk doorloopt van voor naar achter. En dat ze vrijdag toch maar eens aan de dierenarts vraagt of dit wel goed is. Ze vindt het niet zo erg als ik in huis plas, als alles maar goed is.
Het lijkt erop dat we een aardige routine ontwikkeld hebben. 's Morgens om 5.30 opstaan, Arcil uit de bench laten, dan het begroetingsritueel en in de tuin laten. Ondertussen Hans weghelpen, Arcil wat water geven en daarna nog even laten dollen. Dan nog even de tuin in en rond 6.30 hij de bench en ik boven het bed in. Zo tussen 8.00 en 8.30 beginnen we opnieuw, maar nu met eten voor Arcil en weglating van Hans. Dan speelt hij een tijdje en als ik denk dat hij moe is, lok ik hem de bench in. En ga me met de normale dagelijkse dingen bezighouden.
Vanmorgen kwam het vrouwtje met een grote tas de kamer in en pakte nog een andere tas en sleutels. Arcil hield het vanuit de bench angstvallig in de gaten. Wat gaat er nu gebeuren? Ze gaat toch niet weg? Zo stout is-ie toch niet geweest? Ja hoor, ze gaat echt weg. Zuchtend ging-ie maar weer liggen. Maar na een uurtje was ze er alweer. Ze had (zo snel mogelijk) boodschappen gedaan om zo vlug mogelijk weer bij Arcil te zijn, want dit was de eerste keer dat hij alleen bleef. Maar Arcil zat heel lief te wachten tot ze hem weer uit de bench liet en toen hebben ze heel leuk gespeeld. Alleen zou het vrouwtje krab-en bijtbestendige armen en handen moeten hebben, want nu zegt ze steeds dat Arcil rustig moet doen en dan is het lang niet zo leuk. Maar er zijn zoveel leuke dingen. Soms schuift-ie per ongeluk z'n kluif onder een kast als de baasjes het niet zien en dan gaat -ie aan de kast gaan liggen kluiven om de kluif eronder vandaan te krijgen. Dan worden ze weer boos, maar ze weten niet dat de kluif er onder ligt. Gelukkig kreeg hij een nieuwe kluif, dus maar proberen die onder diezelfde kast te krijgen als ze kijken. En ja hoor, na een hele tijd lukte het eindelijk en het vrouwtje zag het toevallig ook nog. Voor de zekerheid nog maar even aan de kast kluiven, want dan komt ze vast wel overeind. Gelukt, maar wat neemt ze nu mee? Een lang zwart ding met een soort van hand eraan. Ze gaat 'm toch niet slaan? Nee, dat doet ze vast niet. Dat doet ze nooit. Oh nee, ze gaat er mee onder de kast en "hee, daar liggen 2 kluiven". zegt ze. Ze geeft Arcil de mooie nieuwe kluif, maar daar heeft -ie al die moeite niet voor gedaan. Dat ouwe afgekloven stukje is veel lekkerder. Gelukkig kreeg-ie dat ook nog. dus dat maar gauw veiliggesteld in de bench.
Terwijl 't vrouwtje bezig is de steentjes bij elkaar te vegen, gaat Arcil ervan tussen met de stoffer. Dat is leuk en nu maar snel naar de bench rennen anders pakt ze het weer af. Dat rennen is wel een beetje moeilijk, want eerst moet er nog een drempel overwonnen worden en dat is best lastig met zo'n raar ding in je bek. Maaar 't vrouwtje komt hem helemaal niet achterna. die pakt wat anders. En ja hoor, dat is de zoveelste foto. Het is maar goed dat ze inmiddels weet hoe het allemaal werkt. Tot voor een paar weken kon ze alleen nog maar e-mailen en een beetje op internet kijken en natuurlijk spelletjes doen. Nu heeft ze al een weblog aangemaakt, kan ze foto's maken en ze zelfs op de computer zetten en daarvandaan weer hier naar toe. Dat wordt nog wel eens wat. Misschien leert ze ook nog wel eens een hondje op te voeden. Want als ze weer achter de computer zit en (heel hardleers) de sloffen weer onder de stoel heeft liggen, gaat Arcil er mee vandoor. Dat had ze pas bij de tweede slof in de gaten. Maar Arcil heeft ze, heel slim, niet naar de bench gebracht, maar naar een bijzettafeltje met 3 bladen. Op de hele lage kan-ie mooi liggen en z'n prooi naar toe brengen zonder dat 't vrouwtje het kan zien
De baasjes denken dat Arcil heel slim is, want hij weet best wel aan te geven, wanneer hij plassen moet. Maar als hij net geweest is en weer eens iets doet wat niet mag en dus bestraffend wordt toegesproken dan doet hij het nijd in de kamer (denken ze). Dan gaat hij ook nog hoopvol zitten wachten op een brokje als hij binnen heeft geplast. Zo van: " Kijk eens, hoe goed ik heb geplast".
Het gedonderjaag is nu al begonnen. Na weer een rustige nacht, Arcil heeft vanaf 23.00 gisteravond tot vanmorgen 6.20 in z'n bench doorgebracht, is het gelijk na het plassen al bal. Happen, bijten enz.
Later in de ochtend:
Na nog een tijdje dollen toch maar weer z'n bench opgezocht. Heel stilletjes ben ik naar boven gegaan, om te proberen nog een uurtje te slapen. Dat lukte wonderwel. Ik werd namelijk pas om 9.15 weer wakker. Dus snel naar beneden om te kijken hoe Arcil het maakte. Die lag heerlijk op een botje te kluiven. Rustig het deurtje opengemaakt en Arcil naar buiten. Terwijl hij in de tuin rondrende ben ik bezig geweest de laatste steentjes die, (als een soort versiering om een randje beton aan het oog te onttrekken) voor de schuifpui lagen weg te halen. Iedere keer als Arcil naar binnenkwam nam hij zo'n steentje mee naar binnen. We waren bang dat hij die door zou slikken. Inmiddels lag er al een hele verzameling, die ik al had afgepakt, op een tafeltje. Gisteravond had Hans al het meeste weggehaald, maar het werd te donker om alles weg te halen.
Nog even over gisteren. We waren op een gegeven moment Arcil zo zat dat we hem in z'n bench gelokt hebben en toen het deurtje dichtgedaan. Daar was hij het helemaal niet mee eens, hij ging tekeer als een mager speenvarken. Tsja, wie heeft dan wie te pakken? Toch maar laten razen, hij mocht eens denken dat het werkt. Op een gegeven moment gaf hij het op en toen heb ik maar weer snel het deurtje opengemaakt. Maar gelukkig ging de nacht weer prima.
Vandaag was het zover. Arcil zou vandaag de eerste officiele visite krijgen. De vader en moeder van het baasje, Gert en Nel. Maar eerst mocht hij nog met Hans wandelen in de straat. Dus netjes het riempje om, dat was al niet leuk. Toe de voordeur uit, dat ging nog net. Maar dan de straat, he. Er was helemaal niemand, geen mens, geen kind, zelfs geen hond. En toch vond-ie het doodeng. Hij dook steeds achter de benen van de baas. En dan lig je eindelijk lekker in je bench te slapen, komt er visite. Daar schrik je dan zo van dat je het mooie eigengemaakte tussenschot er bijna uittrapte. En maar blaffen. En maar weer verstoppen achter de benen van de baasjes. Held!!!! 't Heeft even geduurd, maar uiteindelijk kroop hij uit z'n schulp en zat lekker bij Nel op schoot. Dan is-ie net de aanbiddelijkheid zelve. Zooo schattig, dat je je niet kan voorstellen dat hij zo tekeer kan gaan. Ook vanavond na het eten was het weer bal. Maar ik heb meen ik ergens gelezen dat ze dan hun energie nog kwijtwillen en dat je ze hun gang maar moet laten gaan. Ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar 1 ding weet ik wel, morgen krijgt hij z'n eten na ons.
Was dat schrikken stond ik lief naar het baasje te kwispelen, die met wat knopjes bezig was, begint er ineens een andere man te praten. Hoe kan dat nou? Daar is het baasje, maar waar is die pratende man? In de hoek staat wel een groot bruin ding, dat praat. Gisteren kwam daar toch muziek uit? Maar toen zei het baasje, dat daar soms wel eens een meneer, of ook wel eens een mevrouw, in zit die Frans praat. Ik was best wel een beetje bang, maar toen het vrouwtje er gewoon bij ging zitten, ben ik ook maar even gaan kijken. Maar nu komt er gelukkig weer muziek uit. Dat vindt het vrouwtje ook fijner, heeft ze me verteld. Want die meneer verstaat ze niet zo goed. Ik was er in de war van, maar ik maak de baasjes lekker ook in de war. Dat is hartstikke leuk. Dan ga ik lekker in hun broekspijpen hangen of zo en dan gaan ze weer in allerlei boeken kijken. Maar daar worden ze niet veel wijzer van. Want ze zeggen, dat ze makkelijk praten hebben in die boeken, want die kennen Arcil (dat ben ik) niet. Wat ook leuk is, is in hun handen bijten. Hoe harder ze roepen dat dat niet mag, hoe leuker ik het vind. Als ze dan uiteindelijk hun handen omhoog houden, dan ga ik gewoon lekker hoog springen. Wat was dat leuk en wat waren ze moe.
Zowel Arcil als het vrouwtje zijn uitgevloerd. Ze zijn bijna de hele dag aan het vechten geweest wie de hoogste in rang is. Helaas besluit Arcil op dit moment (23.03 uur) dat hij nog niet moe genoeg is, en begint weer met een gordijn te sleuren. Men zegt, dat puppy's veel moeten slapen. Maar daar heeft Arcil nog nooit van gehoord. Misschien gehoord wel maar niet geluisterd. Ondertussen nog even geplast en gepoept. Eerst geplast en net toen hij weer binnen was besloot hij toch ook nog maar te poepen. Misschien om het overzichtelijk te houden of om het vrouwtje te pesten. Of zou het zijn om zeker te zijn van 2 brokjes?
Ons wordt steeds gevraagd hoe het met onze nachtrust gaat. De vraag " Hoe is het gesteld met de dagrust?" zou beter zijn. Dagrust is er niet bij. Vandaag vanwege het mooie weer vrij veel tijd in de tuin doorgebracht. Ieder blaadje, ieder grassprietje is voor Arcil. Probeer hem daar maar eens van af te houden. We hebben ook een vijver in de tuin. Die heeft ook nogal wat aantrekkingskracht. En ik heb toch liever niet dat hij daarin valt. Dus rustig een boek lezen is er dan niet bij. Laat in de middag en vanavond was hij helemaal door het dolle heen en totaal niet meer in de hand te houden. Was ons zeker weer aan het uitproberen. Zo, Arcil slaapt uiteindelijk en het vrouwtje gaat dat ook doen.
Ik zit hier verstopt achter een boom. Dan kan het baasje lekker niet zien wat ik doe
Arcil werd ook nog even gewogen. Het was wel moeilijk om hem lang genoeg stil te houden, maar uiteindelijk werd het 4,95 kilo. Precies een week geleden woog hij 4 kilo. Ondertussen kwam er een mevrouw met een kat in een reiskooi binnen. dat was toch ook wel weer interressant. De mevrouw was ook wel leuk volgens Arcil. Hij ging er meteen op af om nog wat aaien te krijgen en natuurlijk lukte dat. Van de meneer, die aan de balie stond moest hij niet veel hebben, terwijl die hem zo aardig toesprak. Want wat had Arcil een mooie tekening en je kon zo wel zien dat het een hele grote hond zou worden, heel behoedzaam schoof hij richting die meneer en toen was alles goed. Toen we op weg naar buiten gingen, kwam er net een grote hond binnen. Dat was wat minder leuk. Toen lag er ineens een klein plasje op de grond. De dierenarts had dat gezien en kwam gelijk met een stuk keukenrol. (Bij haar trok hij het toch maar niet uit de handen.) Ze zei tegenArcil dat het niet erg was dat hij plaste, want dat het betekent dat hij keurig begreep wat zijn plaats in de roedel was. Tja, z'n soortgenoot hoefde er niets voor te doen om te zorgen dat hij de hogere in rang is. Hij probeert ons ervan te overtuigen dat hij dat hier is. Voor een 8 weken oud hondje doet hij net alsof hij heel wat mans is.
Voor ik het vergeet, Hij heeft weer heel netjes de nacht doorgebracht. Een ingebouwd wekkertje wekt me iedere morgen tussen 5.15 en 5.30. Dan ga ik gelijk naar beneden om Arcil naar buiten te laten. Tot op heden gaat dat geweldig goed. Meestal (klinkt net of hij al weken bij ons is) raast hij dan ook even uit en dan gaan we allebei nog een uurtje of iets langer slapen.
Hij heeft weer een paar nieuwe spelletjes ontdekt. Hij krijgt namelijk, als hij netjes buiten plast, gelijk een puppybrokje. Af en toe denkt z'n vrouwtje dat hij geplast heeft en krijgt hij een brokje. Dus nu zit-ie af en toe in de plashouding, bij voorkeur op een plaats waar het moeilijk te zien is, en komt hoopvol om een brokje. Of hij gaat voor de schuifpui staan alsof hij naar buiten wil om te plassen. Dus de schuifpui wordt maar weer eens opengedaan en dan gaat meneer alleen een blaadje halen.
Het baasje is vrij vandaag, dus maar even gauw met hem op de foto, voor je het weet zie je hem de hele week weer niet. Maar hij wilde alleen maar met die grote hoed. Ik ben ook bij de dierendokter geweest, dat was best wel eng. maar ze waren heel aardig. Ze gingen me allemaal aaien en zeiden dat ik een mooi hondje ben. Ik heb wel daar geplast, maar dat was van de schrik, omdat er een andere (grote) hond was. Volgende week mag ik weer, want dan krijg ik een prik.
Het was wel spannend allemaal. Weer in de auto, Maar dat lijkt hij wel leuk te vinden. Probeert uit het raampje te kijken, maar dat lukt niet erg. Dan gaat hij maar rustig liggen. En toen naar de dierenarts om vast even kennis te maken, dan is hij dat enigszins gewend, want volgende week krijgt hij z'n 9 weken- enting. Toen we met Arcil, aan het riempje, binnenkwamen, kwamen er gelijk een paar meisjes op af om hem lekker aan te halen, dat hij vond ie wel prettig. De praktijkruimte in was even iets minder, dat rook een beetje vreemd. Maar ook daar was hij al vrij snel aan het kwispelen. Alleen op de tafel was het toch wel even bibberen. Ze heeft hem gelijk maar even nagekeken. Alles was prima in orde. Dat verwachtten we ook wel, maar altijd prettig om te horen. Nog wat tips gekregen en dat was dat. Arcil vond het er kennelijk nogal leuk, want het kostte enige moeite hem weer mee te krijgen. Bij de assistente een afspraak gemaakt voor volgende week. Ook voor een puppybegeleidingconsult. Dat wordt door de praktijk aangeboden. Daar maken we dus dankbaar gebruik van. Wordt vervolgd. Er moet ook nog eten gemaakt worden.
Dit is al een oude foto hoor, net zoals die grote, want hier ben ik pas 7 weken en 6 dagen. En zeg nou zelf, 8 weken klinkt toch veel beter. Zo, nu ga ik gauw weer slapen en zal het vrouwtje straks wel verder schrijven.
Ja, vandaag is Arcil 8 weken en vannacht heeft-ie helemaal alleen in de bench in de woonkamer geslapen. Ik heb met m'n oren halfopen (als dat al mogelijk is) geslapen en van alles gehoord. Geloei van koeien, auto's, vogeltjes en iets dat op het geluid van een ezel leek. Maar Arcil heb ik niet gehoord. Vanmorgen om 5.15 uur hoorde Hans, toen hij uit bed ging, wat tegen spijlen krabben. Daar stond Arcil, klaar wakker zonder piepen, te wachten op de dingen die komen gingen. En dat was ik, die het deurtje van de bench openmaakte. Daarop volgde een gezellige begroeting. Hans, die even kwam kijken voor hij zich in de badkamer terugtrok, werd ook zeer enthousiast begroet. Daarna even de tuin in om te plassen, naar binnen om water te drinken, Hans "helpen" met schoenen aantrekken door alvast de veters voor hem te pakken. Daarna de tuin weer ingestuurd, want de grote boodschap leek eraan te komen. En dat was ook zo. Weer even dollen met alles wat voorhanden was en toen uitgeput de bench weer ingewaggeld.
Vannacht weer op de bank geslapen. Arcil ging al vrij vroeg slapen in zijn bench en heeft na 22.00 uur niet meer geplast. Het gevolg was dat ik om 3.15 uur wakker werd gepiept. Snel een joggingpak aangeschoten en Arcil buiten gezet en daar heeft-ie keurig geplast. Weer terug in de bench gezet, heel even gepiept en snel weer in slaap gevallen. Om 5.40 werden Arcil en ik ruw gewekt door de baas met de mededeling dat hij over een kwartier weg wilde. Dat betekent : Koffie apparaat aanzetten (was 's avonds al klaargezet) - Brood (gisteren al klaargemaakt), koffiemelk en gewone melk uit koelkast pakken - Thermoskan, koffiekopje (melk en suiker erin doen} en melkbeker (melk inschenken) klaarzetten - Brood in tas doen - Als koffie klaar koffie in kopje doen en rest in thermoskan. Ondertussen water voor thee voor mezelf koken. En dat alles terwijl Arcil bij iedere stap die ik zet of voor m'n voeten loopt of erachter. Of hij stopt plotseling om een pootje te wassen. Dat is dus continue uitkijken waar je loopt. En dat terwijl je net je bed uit bent, oftewel de bank afbent. Ondertussen voor de deur piepen, dus deur open en er zelf achteraan waar hij dan alleen een afgevallen boomblaadje oppikt en naar binnen brengt. Inmiddels is manlief dan ook beneden en dan wordt die het moeilijk gemaakt om z'n schoenen aan te trekken. Arcil weer naar buiten waar hij nu echt een plasje doet. Vervolgens begint er een dollemans-kwartiertje. De gordijnen en de kranten moeten er weer aan geloven. Op de bank springen gaan we ook maar eens proberen. Dat lukt nog niet, maar ik ben bang dat dat niet lang meer duurt. En dat mag niet. Dus dat is weer een NEE erbij. Hij weet inmiddels ook dat z'n eten in de keuken klaar staat en stond al piepend tegen de kastdeurtjes aan te springen. Dat krijgt hij rond een uur of acht. Nu ligt hij na alle vermoeienissen weer te slapen in z'n mand en zal ik z'n eten gaan neerzetten.
Arcil heeft het zo druk als een klein baasje met vreselijk ondeugend zijn. Zo heeft hij al ontdekt dat lange gordijnen zeer geschikt zijn om je achter te verstoppen en het vrouwtje maar zoeken en als je dan gevonden bent, kun je altijd nog proberen ze dicht te trekken. En dan het vrouwtje maar weer roepen "Arcil NEE". Maar heel vaak roept ze per ongeluk "nee Jodocus", want vroeger had ze een ondeugende kat die Jodocus heette. Zelfs als hij stil is, vindt ze het verdacht. Hij zal wel weer ergens heel stilletjes zitten plassen. Want de krant bij de schuifpui waar hij zo netjes op plaste wordt daar niet meer voor gebruikt. Die wordt nu aangevallen alsof het een prooi is. In de kamer plassen is nu een leuk spelletje geworden. Want als er dan een plas(je) ligt, komt ze met een stuk keukenpapier en wat is er dan leuker om te proberen dat uit haar handen te trekken. Het liefst als dat al lekker nat is en dan met dat stuk zo hard mogelijk wegrennen. En dan is er ook nog de mop, die kun je ook nog lekker nazitten. De vloer is nog nooit zo schoon geweest door al dat dweilen. Ja, het is een druk baasje. Zo kun je ook een stukje kluif in de slof van het vrouwtje doen, want als ze achter de computer zit, doet ze haar sloffen uit om op haar benen te zitten. En dan kun je of wachten tot ze ze weer aantrekt of als een gek de slof met kluif en al rennend vooruit duwen. Zo heeft Arcil het druk en ik ook.
