Op 8 januari is het bericht van de verdwijning van Google al op het blog van Bas en Belle vermeld. Google is nog steeds zoek en in de afgelopen week is hij enkele malen gezien.
Vandaar dat we het nogmaals geplaatste bericht ook hier plaatsen met het idee dat alle beetjes helpen.
We hopen dat Google snel gevonden wordt.
Lieve vrienden en bekenden
Vrijdag 7 januari is Google spoorloos verdwenen terwijl hij mee was met de uitlaat service. Er zijn heel veel mensen aan het zoeken geweest. Vandaag (16.01.2011) is er weer een grote zoekactie, maar aangezien er maar twee keer een vermoeden is geweest dat hij is gezien, zijn we een beetje bang geworden dat hij is meegenomen. Daarom stuur ik jullie allemaal deze mail. Ik hoop dat jullie hem ook weer door willen sturen zodat het werkt als een olievlek en wie weet, is er iemand die Google ziet lopen. Ook als je mensen kent in Belgie of Duitsland, stuur hen alsjeblieft ook deze mail door.
Google is een zachtaardige vriendelijke reu van een jaar oud. Zijn baasjes hebben alleen hem. Zij hebben geen kinderen. Zij missen Google verschrikkelijk! Laten we allemaal onze ogen en oren goed open houden.
Google is vermist / Google is missing
Sinds 7-1-2011 rond 13.00 uur is Google vermist. Tijdens wandeling met de uitlaatservice
in het Schuttersbos in Eindhoven. Parkeerplaats aan de Rode Heikorstlaan.
Hij is zaterdag gezien in de buurt nabij dit bos. Helaas is hij daarna niet meer gezien.
Het baasje is min of meer hersteld en weer naar zijn werk. Dus Arcil en het vrouwtje moeten zich weer met zijn tweetjes zien te vermaken.
Dat vermaken in huis en tuin lukt aardig, maar op straat is Arcil de enige die zich vermaakt.
Doordat het vrouwtje de arm in het gips had, heeft ze een tijdje niet met Arcil gelopen.
Tot nu toe was ze dus aardig onder de glibberige toestand uitgekomen. Maar daar kwam vandaag een eind aan.
Als één of ander stripfiguur hing ze achter Arcil aan de lijn te bungelen, proberend op de been te blijven door
gladde plekken te omzeilen. Dat daar dan af en toe een onvertogen woord bij viel is zeer te begrijpen, vooral als Arcil iets in het besneeuwde struikgewas meende te zien en daar dan onmiddellijk een ferme duik in nam.
Midden op straat lopen is ook niet te doen, want dan moeten ze alsnog snel de kant in als er een auto langs wil.
En bovendien zijn dan ook de fietsers een leuke prooi voor Arcil.
Eigenlijk hadden de baasjes afgelopen week lekker willen gaan wandelen in een bos met Arcil, maar doordat het baasje ziek
werd is dat er niet van gekomen.
Nu willen ze toch nog proberen om met Oud en Nieuw ergens een huisje ergens te huren,
ook al om het vuurwerk-geknal thuis te ontlopen.
Eerst was er nog sprake van dat het baasje vrijdag moest werken, maar dat is niet het geval.
Ze zijn er daarom wel erg laat mee. Het vrouwtje is de hele middag al zonder resultaat aan het zoeken geweest.
De baasjes hebben een nieuwe auto. Die hebben ze vrijdag gehaald. Ze vonden het niet zo'n goed idee om er al een eind mee te gaan rijden, want het was glad en er was sneeuw en ijzel voorspeld. En dat zou het hele weekend zo blijven.
Ik vond dat niet zo erg, want ik kon toch nog niet mee. Er moet nog een nieuw hondenrek in, want de oude past niet. Nou vind ik zelf een hondenrek niet nodig, ik wil best wel op de achterbank liggen. Via internet hebben ze een nieuw rek besteld,
als het goed is komt dat volgende week
En dan gaan ze ook nog iets van een kleed of zo zoeken, om achterin te leggen, om te voorkomen dat de bekleding vies wordt.
Ik zal ze maar in die waan laten dat dat gaat lukken, maar ik weet wel beter.
Eén keer een goeie wandeling en de auto is ingewijd en als de eerste vegen erin zitten worden ze vanzelf makkelijker, denk ik zo.
Niet leuk voor de baasjes, maar ik heb me prima vermaakt in die sneeuw.
De dagelijkse wandelingen zijn op het moment een soort hindernisbaan. Arcil en het vrouwtje hebben een aantal routes in en om het dorp die afwisselend gelopen worden. Maar waar je ook komt: er is altijd wel iets wat het doorlopen belemmert.
Ze wonen in de Betuwe, nou is de appelpluk wel voorbij, maar de tractoren hebben nog van alles te doen.
En omdat Arcil compleet in de stress schiet als ze ook maar in de buurt van een tractor komen proberen ze dat te vermijden.
Niet altijd, want op de één of andere manier moet hij ook leren daar langs te lopen zonder getrek, geblaf en de rest van het circus.
Op een andere weg zijn ze bezig een tuin te verbouwen of aan te leggen (of wat dan ook) en daarbij wordt zwaar materieel gebruikt,
wat hetzelfde effect (of nog erger) sorteert als een tractor. Dan zijn er nog wat andere routes,
maar ook daar wordt of aan de straat gewerkt of een sloot uitgebaggerd.
En dan hebben we het nog niet eens over de normale dagelijkse "problemen" zoals brommers, paarden, auto's met aanhanger enz.
Tot overmaat van ramp is het vrouwtje afgelopen zaterdag gevallen over een uitstekende stoeptegel voor het huis van de buren
(nee het lag niet aan Arcil, dit keer was het haar eigen schuld) en kan nu maar één arm gebruiken,
wat het lopen met een enthousiast hondje ook niet vergemakkelijkt.
Zo, het vrouwtje heeft even stoom afgeblazen na een uiterst moeizame wandeling en gaat straks eens uitzoeken of
de gemeente wat kan/gaat/wil doen aan een aantal tegels voor hun eigen huis
en dat van de buren voor er nog meer ongelukken gebeuren.
Gistermiddag gingen ze weer eens naar een oude bekende plek, het veldje langs de Linge bij Mariënwaerdt. Het was al wat later op de middag, er bestond dus een kans dat het lekker rustig zou zijn. In dat geval zou Arcil lekker los mogen, hoewel dat officieel daar niet mag.
Maar eerst moest er geoefend worden aan de lange lijn die uiteraard mee was genomen.
Arcil zat nog niet vast aan de lijn of hij vloog al weg, Doordat hij aan de lijn zat kwam hij niet verder dan 10 meter, maar dat gaf een aardige ruk aan de arm van het baasje. En dat bleef zo doorgaan, want hij rook natuurlijk van alles en vloog van links naar rechts.
En zo kwam hij ook met de beplanting langs het veldje in aanraking en wisten de baasjes ook gelijk weer waarom ze
hier zo lang niet geweest waren.. Hij kwam eruit met een oor vol klitten.
En gelijk betekende dat ook dat er niet los gelopen ging worden, want het klittenverhaal van de vorige keer
kwam direct weer naar boven in het geheugen. (De laatste keer dat ze hier waren geweest zat de hele onderkant
vol met kleefkruid of wat het dan ook is, inclusief ballen en piemel.
Het vrouwtje is toen een hele middag bezig geweest om Arcil klittenvrij te krijgen.)
Dus om erger te voorkomen moest Arcil aan de lange lijn blijven.
Thuisgekomen bleek het nog een hele klus om de klitten van het oor te krijgen, met wat trekken en met medeneming
van wat haren is het uiteindelijk gelukt.
Toen dat klaar was had Arcil één oor met keurig nette korte haren en één met lange haren. Maar de schaar heeft dat weer gelijkgetrokken
En net als de vorige keer (herinneren ze zich) zeggen de baasjes dat ze daar nóóóit meer gaan lopen.
. 
