De dagelijkse wandelingen zijn op het moment een soort hindernisbaan. Arcil en het vrouwtje hebben een aantal routes in en om het dorp die afwisselend gelopen worden. Maar waar je ook komt: er is altijd wel iets wat het doorlopen belemmert.
Ze wonen in de Betuwe, nou is de appelpluk wel voorbij, maar de tractoren hebben nog van alles te doen.
En omdat Arcil compleet in de stress schiet als ze ook maar in de buurt van een tractor komen proberen ze dat te vermijden.
Niet altijd, want op de één of andere manier moet hij ook leren daar langs te lopen zonder getrek, geblaf en de rest van het circus.
Op een andere weg zijn ze bezig een tuin te verbouwen of aan te leggen (of wat dan ook) en daarbij wordt zwaar materieel gebruikt,
wat hetzelfde effect (of nog erger) sorteert als een tractor. Dan zijn er nog wat andere routes,
maar ook daar wordt of aan de straat gewerkt of een sloot uitgebaggerd.
En dan hebben we het nog niet eens over de normale dagelijkse "problemen" zoals brommers, paarden, auto's met aanhanger enz.
Tot overmaat van ramp is het vrouwtje afgelopen zaterdag gevallen over een uitstekende stoeptegel voor het huis van de buren
(nee het lag niet aan Arcil, dit keer was het haar eigen schuld) en kan nu maar één arm gebruiken,
wat het lopen met een enthousiast hondje ook niet vergemakkelijkt.
Zo, het vrouwtje heeft even stoom afgeblazen na een uiterst moeizame wandeling en gaat straks eens uitzoeken of
de gemeente wat kan/gaat/wil doen aan een aantal tegels voor hun eigen huis
en dat van de buren voor er nog meer ongelukken gebeuren.
Gistermiddag gingen ze weer eens naar een oude bekende plek, het veldje langs de Linge bij Mariënwaerdt. Het was al wat later op de middag, er bestond dus een kans dat het lekker rustig zou zijn. In dat geval zou Arcil lekker los mogen, hoewel dat officieel daar niet mag.
Maar eerst moest er geoefend worden aan de lange lijn die uiteraard mee was genomen.
Arcil zat nog niet vast aan de lijn of hij vloog al weg, Doordat hij aan de lijn zat kwam hij niet verder dan 10 meter, maar dat gaf een aardige ruk aan de arm van het baasje. En dat bleef zo doorgaan, want hij rook natuurlijk van alles en vloog van links naar rechts.
En zo kwam hij ook met de beplanting langs het veldje in aanraking en wisten de baasjes ook gelijk weer waarom ze
hier zo lang niet geweest waren.. Hij kwam eruit met een oor vol klitten.
En gelijk betekende dat ook dat er niet los gelopen ging worden, want het klittenverhaal van de vorige keer
kwam direct weer naar boven in het geheugen. (De laatste keer dat ze hier waren geweest zat de hele onderkant
vol met kleefkruid of wat het dan ook is, inclusief ballen en piemel.
Het vrouwtje is toen een hele middag bezig geweest om Arcil klittenvrij te krijgen.)
Dus om erger te voorkomen moest Arcil aan de lange lijn blijven.
Thuisgekomen bleek het nog een hele klus om de klitten van het oor te krijgen, met wat trekken en met medeneming
van wat haren is het uiteindelijk gelukt.
Toen dat klaar was had Arcil één oor met keurig nette korte haren en één met lange haren. Maar de schaar heeft dat weer gelijkgetrokken
En net als de vorige keer (herinneren ze zich) zeggen de baasjes dat ze daar nóóóit meer gaan lopen.
Het baasje is weer thuis. Hij was in Rome voor zijn werk.
Het vrouwtje en ik denken al te weten wat we op kerstavond gaan doen. Dan moeten we vast naar de nachtmis vanuit Rome kijken. Het baasje heeft in Rome ook nog tijd gehad om de Sint Pieter te bezoeken en denkt nu dat hij precies weet hoe en waar alles gebeurt. Je zal het zien: "o, kijk dat heb ook gezien" of weet je nog? "Daar heb ik een foto van gemaakt".
Het baasje belde vanmiddag. Nou is dat niet zo gek, die belt wel
vaker. Maar vanmiddag belde hij vanuit Italië. Hij moest daarnaartoe
voor zijn werk. Vanmorgen vroeg heeft het vrouwtje hem naar de trein
gebracht en vanmiddag belde hij vanaf een balkonnetje met uitzicht op de
Sint Pieter om te melden dat hij goed was aangekomen. Vrijdagavond komt
hij gelukkig alweer thuis.
Normaal gaat het baasje 's avonds met mij wandelen, maar nu ging het
vrouwtje met mij mee. Ze had de jas van het baasje aangetrokken en dat
vond ik best wel gek. Die ben ik eerst maar eens van alle kanten gaan
besnuffelen, maar het rook goed en toen heb haar een goedkeurende lik
over haar gezicht gegeven. En ik heb me ook heel goed gedragen met het
lopen. Alleen tegen één auto heb ik geblaft.
Vanmiddag vroeg het vrouwtje vroeg zich af wat ik in de tuin aan het
doen was, ik liep steeds maar met mijn neus over de grond. Ze heeft het
zelfs gefilmd, maar nu weet ze het nog niet. En ik maak haar lekker ook
niet wijzer.
Inmiddels hebben ze alweer een aantal lessen achter de rug Het
verschil met vorige lessen is dat het privé-les is en dat is wel zo
prettig. Alle aandacht is voor Arcil en zijn baasjes. Zo zijn ze
volop steeds bezig te leren "lopen zonder trekken". Onderdeel daarvan
is Arcil te leren aandacht te hebben voor de baasjes en voor de baasjes leren
de aandacht van Arcil te krijgen en vooral vast te houden. En het lijkt
te gaan werken. Het volgen ging redelijk goed afgelopen vrijdag. Nou is het natuurlijk wel zo dat er geen verdere afleiding is dan het gras dat hier en daar een geurtje heeft dat nodig onderzocht moet worden. Er wordt veel geoefend op gehoorzaamheid (Arcil heeft nogal een eigen willetje), dus als de baasjes "AF" of "ZIT" zeggen, dan moet dat zonder meer gebeuren. Dus tijdens de dagelijkse wandelingen wordt dat verschillende keren geoefend en dat lukt goed.
Ook werd er geoefend met de lange lijn. Dan mag hij zo'n beetje doen wat hij wil, maar is het wel de bedoeling dat hij onmiddellijk komt als hij geroepen wordt en dat ging heel goed. Het enige wat niet helemaal goed ging, is dat het vrouwtje niet vlug over het touw sprong toen Arcil wegrende om achter iets aan te gaan en prompt door een soort lasso gevloerd werd.
Bij Belle, Heros, Hera en co (zie blog Bas en Belle) zeggen ze dat de pruimentijd voorbij is,
dat is omdat het overal zo stilletjes is op de bloggen, ook hier.
Dat klopt: het is druiventijd.
Drie wijnboeren in wording, waaronder het baasje, gingen op hun wijngaard voor
kwantiteit in plaats van kwaliteit (sorry heren, grapje).
Dat hebben ze geweten. Eerst een weekend blauwe druiven plukken, toen een weekend witte
en tot slot nog een keer blauwe.
En al die druiven moesten van de steeltjes, dus daar konden ze wel wat hulp bij gebruiken,
van het vrouwtje dan, mij konden ze helemaal niet gebruiken.
Ze zeggen dat ze volgend jaar voor kwaliteit gaan door vanaf het begin de juiste manier van snoeien te hanteren.
Hoewel: die moeten ze eerst nog uitvinden.
Dit staat nu in de garage te pruttelen, dat wordt doordrinken baasje.
Gelukkig was het wel mooi weer. Nu kon ik lekker in de tuin spelen. Dat is ook wel leuk hoor, dan verstopt het vrouwtje een bal of iets anders en dan moet ik het zoeken. Ze zegt dat ik veel te goed ben, want ik vind het bijna altijd gelijk.
Wat ik niet kan is vogeltjes vangen. Die zijn me te vlug af of ze zitten te hoog. Op het dak van het tuinhuisje zat een duif en die was helemaal niet bang van mij. Ik was maar naar hem aan het blaffen, maar hij ging niet weg en ik kon er ook niet bij. Het baasje zegt dat ik wel een minuut op mijn achterpoten heb gestaan om naar die duif te kijken.
Het vrouwtje vindt het gek dat ik uit die emmer drink, maar dat is veel lekkerder dan schoon water uit een bak.
Er zitten ook blaadjes in, net als in thee. Dat drinkt het vrouwtje ook en dat vindt ze heel gewoon. Nou ik wil ook wel
eens iets anders dan alleen maar kraanwater.
En dan heb ik ook nog geholpen in de tuin, dat mocht wel. Alleen sleepte ik de takken weg van de afvalbak
in plaats van ze er naar toe te brengen.
Dat probeerde het vrouwtje me wel te laten doen, maar ik vond het veel leuker om ermee in het gras te spelen.
Maar dat gedoe met die druiven is nu gelukkig bijna voorbij.
Voor degenen die meer foto's van de wijngaard over de druivenpluk en verwerking ervan
Het was lekker weer gisteren en het baasje was vrij. Dat vonden de baasjes een mooie gelegenheid om eens naar een ander deel
van de Loonse en Drunense Duinen te gaan.
Daar mogen dan wel geen honden loslopen, maar aan een lijn van 10 meter kun je nog een aardig eindje weg snuffelen.
Soms ging het net even te snel voor het baasje. Arcil ging af en toe achter een boom langs,
maar wist dan helaas niet meer dezelfde weg terug te vinden.
En dan kon het baasje niet anders dan er zelf maar achteraan gaan. Inmiddels had Arcil dan alweer een andere
weg genomen en moest het baasje springen om niet door het touw gevloerd te worden.
De baasjes keken hun ogen uit bij zoveel moois in het herfstbos,
heel veel verschillende soorten paddenstoelen en mossen. Het was net een sprookje.
Een prachtige vliegenzwam zei helaas "krak" onder het gewicht van Arcil toen die kwam kijken wat het vrouwtje wilde fotograferen.
Ze heeft nog gekeken of ze kabouter Spillebeen nog zag liggen.
Maar die had misschien zijn thuis wel gemaakt in het holletje onder in deze boom.
Ook deze keer had Arcil een aanvaring met een mountainbiker. Ze kwamen
met zijn tweeën van achteren aan fietsen, dat hoor je niet. Pas toen
ze vlak achter Arcil en en de baasjes waren hoorden ze iets en was Arcil
binnen de kortste keren bezig om één van de twee te belagen. Dan is
10 meter lijn nog een eind om snel in te halen. De mountainbikers keken
niet blij. Maar de baasjes ook niet, want wanneer en hoe leert
Arcil het af om achter fietsers aan te gaan?
Arcil: Dat was weer een mooie
lange wandeling. Daarna zijn we nog naar ma- en pa-baasje geweest en
heb ik
een lekkere kluif en
snoepjes gekregen en heb ik daar ook nog in de tuin rond gerend.
Toen we weer thuis waren was ik best wel moeen nadat ik had gegeten ben ik zo mijn bench ingerold.
En daar gingen ze weer, de regen in. Op woensdag na is het de hele week al miezerig, regenachtig, buiig, maar zelden droog.
Kortom troosteloos.
Het voordeel is dat er niet veel ander volk op straat is en dat er dus ook geen ruzie gemaakt kan worden met andere honden.
En dat er goed geoefend kan worden met "volg". Dat wil nog niet al te best lukken, maar we blijven er aan werken..
Waar hij wel heel goed in is, is "pootjes". Als Acril in de tuin is geweest en weer binnen komt, zegt het vrouwtjes "pootjes" en
dan loopt Arcil regelrecht naar de bijkeuken en worden de pootjes afgedroogd.
Na iedere wandeling zit Arcil van boven tot onder en van voren naar achter onder de bagger.
Maar ook dat loopt soepeltjes, eerst schurkt hij lekker met z'n kop in de handdoek, dan rost het vrouwtje met de handdoek over zijn rug,
dan de pootjes aan de ene kant, na "omdraaien" de pootjes aan de andere kant.
Dan gaat hij er nog even goed voor staan met de pootjes een beetje uit elkaar, zodat het vrouwtje de onderkant ook goed kan drogen. En ondertussen hebben ze de grootste pret.
Omdat het zulk nat en vies weer is is het vrouwtje maar aan het behangen geslagen. Anders zou ze dat later dit jaar gaan doen.
(de rug is een stuk beter, alhoewel je eigenlijk geen fratsen zoals behangen moet uithalen).
Het gaat om een klein (logeer) kamertje, maar het staat helemaal vol.
En de dingen die erin staan haal je er niet makkelijk even uit. Dus dat is heen en weer schuiven.
Het behang dat er op zat ging er niet erg makkelijk af. Normaal gesproken vindt ze dat het leukste werk,
maar nu duidelijk minder. De helft van het kamertje is nu behangen en de andere helft hoopt ze vandaag en morgen af te maken.
De gordijnroede moet ook weer terug opgehangen worden, maar de gaatjes zijn weg.
Daar is mooi overheen behangen en moeilijk terug te vinden.
Met hier en daar een beetje prikken zijn er 2 al weer gevonden, nu de andere 2 nog.
Is behangen in? Kennelijk, ook bij Bas en Belle wordt er behangen, zie blog.
Vooral voor degenen die het verzoek om naar Frick uit te kijken nog niet
eerder onder ogen hebben gehad.
Ondanks heel wat zoektochten en vermeldingen op diverse bloggen is Frick nog steeds niet gevonden. Onderstaand verzoek is via mail bij ons binnengekomen en omdat alle kleine beetjes helpen hopen we dat jullie tijdens wandelingen of wat dan ook de ogen open willen houden. Je weet maar nooit waar hij zich zich inmiddels bevindt.
Geachte,
Sorry dat ik u lastig val, maar mag
ik even uw aandacht vragen voor het volgende aub.
Op 22 aug
verdween de Nova Scotia Duck Tolling Retriever reu Frick uit de tuin van
zijn baasjes te Arendonk, België. (Ondanks een ong 2 meter hoge
omheining.) Arendonk ligt in de grensstreek Nederland - België.
Sindsdien zijn er enkele mensen die zeggen hem gezien te hebben op
het natuurgebied de Liereman te oud Turnhout, Belgie. ( grensstreek met
Nederland)
De allerlaatste keer dat hij "gezien" zou zijn, is
vrijdag 10 sept avonds op de Hogemierdse weg richting Ravels .
Dit is zeer kort aan de Nederlandse grens. Aangezien hij iedere keer
in het donker gezien is, heb ik zelf soms twijfels of de mensen
misschien een vos gezien hebben omdat hij steeds snel verdween als hij
gezien en geroepen werd.
Even wat bijzonderheden;
Frick is een 4 jarige
ongecastreerde reu, ras Nova Scotia duck tolling retriever.
Hij
is netjes opgevoed en is een heel gehoorzame, mensgerichte hond.
Ongeveer 52 cm groot en had een gewicht van een 24 kg toen hij verdween.
Hij is roodbruin van kleur, met een beetje witte aftekeningen,
halflange vacht.
Hij is gechipt en getatoeëerd. Chipnummer: 981100000178162. Tatoeage
rechtse oor BHLVIF. In de bijlage twee foto's van Frick.
Ik
weet dat de kans klein is dat hij bij U opduikt, maar wil u toch vragen,
indien er een hond bij u binnenkomt die aan deze beschrijving enigszins
beantwoordt, zijn chip / tatoeage te controleren. Er is een kans dat
hij gewoon gestolen is of meegenomen door ( misschien goedbedoelende)
mensen.
Wij missen hem enorm en willen alles doen om hem terug te krijgen.
Misschien kunt u deze mail doorsturen naar collega's die ik nog niet
benaderd heb..
Het is weer oogsttijd. Na een inspectieronde, afgelopen zondag werd besloten dat de druiven geplukt moesten worden. De wespen hadden de smaak al flink te pakken en na wat druiven geproefd en wat moeilijke dingen gemeten te hebben (althans moeilijk volgens het vrouwtje) kwam eruit dat er het liefst deze week mee begonnen moest worden.
De drie mannen hebben er een vrije (mid)dag aan geofferd en in een rap tempo waren de meegebrachte kratten en teilen gevuld. Het vrouwtje heeft ook nog even een handje geholpen. Het lijkt een grotere oogst te worden dan vorig jaar. Er is nu slechts een gedeelte van de rode druiven geplukt. Er hangt nog een heleboel wat nog wel wat rijpen kan. En dan zijn zo ongeveer ook de witte aan de beurt.
Ja heren, jullie kunnen nu wel een toost uitbrengen met het eindproduct van vorig jaar maar...
Als je een nieuw speeltje hebt, zoals een fototoestel, dan moet dat natuurlijk uitgeprobeerd worden. De eerste beginselen zijn vaak snel eigen gemaakt. Maar de reden waarom je een nieuwe hebt gekocht is dat je er wat meer mee wil doen dan met het oude.
Maar ja, daarvoor moet de handleiding bestudeerd worden en dat is nou net niet de grootste hobby van het vrouwtje.
Die is meer van "druk maar op een knopje en zie maar wat er gebeurt". En als dan de handleiding niet in een boekje maar op een cd-tje wordt meegeleverd, dan wordt het echt problematisch. Dan moet je er echt voor achter de pc gaan zitten.
Maar onlangs is ze toch maar eens begonnen met een functie op te zoeken die ze heel graag wilde hebben.
Hoe die heet wist ze niet, maar ze wilde meerdere foto's in korte tijd achter elkaar kunnen maken. Dat blijkt "burst" te heten.
En achteraf: zoals zoveel dingen, als je het weet is het eigenlijk heel simpel.
En nog grappig ook want als je ze achter elkaar krijg je een hééél klein, vertraagd, filmpje.
. 
