Het baasje is min of meer hersteld en weer naar zijn werk. Dus Arcil en het vrouwtje moeten zich weer met zijn tweetjes zien te vermaken. 

Dat vermaken in huis en tuin lukt aardig, maar op straat is Arcil de enige die zich vermaakt. 

Doordat het vrouwtje de arm in het gips had, heeft ze een tijdje niet met Arcil gelopen. 

Tot nu toe was ze dus aardig onder de glibberige toestand uitgekomen. Maar daar kwam vandaag een eind aan. 

Als één of ander stripfiguur hing ze achter Arcil aan de lijn te bungelen, proberend op de been te blijven door 

gladde plekken te omzeilen. Dat daar dan af en toe een onvertogen woord bij viel is zeer te begrijpen, vooral als Arcil iets in het besneeuwde struikgewas meende te zien en daar dan onmiddellijk een ferme duik in nam. 

Midden op straat lopen is ook niet te doen, want dan moeten ze alsnog snel de kant in als er een auto langs wil. 

En bovendien zijn dan ook de fietsers een leuke prooi voor Arcil.

 Eigenlijk hadden de baasjes afgelopen week lekker willen gaan wandelen in een bos met Arcil, maar doordat het baasje ziek 

werd is dat er niet van gekomen.

Nu willen ze toch nog proberen om met Oud en Nieuw ergens een huisje ergens te huren, 

ook al om het vuurwerk-geknal  thuis te ontlopen. 

Eerst was er nog sprake van dat het baasje vrijdag moest werken, maar dat is niet het geval.  

Ze zijn er daarom wel erg laat mee. Het vrouwtje is de hele middag al zonder resultaat aan het zoeken geweest. 

Maar wie weet vinden ze nog wat.