.

Het baasje is min of meer hersteld en weer naar zijn werk. Dus Arcil en het vrouwtje moeten zich weer met zijn tweetjes zien te vermaken. 

Dat vermaken in huis en tuin lukt aardig, maar op straat is Arcil de enige die zich vermaakt. 

Doordat het vrouwtje de arm in het gips had, heeft ze een tijdje niet met Arcil gelopen. 

Tot nu toe was ze dus aardig onder de glibberige toestand uitgekomen. Maar daar kwam vandaag een eind aan. 

Als één of ander stripfiguur hing ze achter Arcil aan de lijn te bungelen, proberend op de been te blijven door 

gladde plekken te omzeilen. Dat daar dan af en toe een onvertogen woord bij viel is zeer te begrijpen, vooral als Arcil iets in het besneeuwde struikgewas meende te zien en daar dan onmiddellijk een ferme duik in nam. 

Midden op straat lopen is ook niet te doen, want dan moeten ze alsnog snel de kant in als er een auto langs wil. 

En bovendien zijn dan ook de fietsers een leuke prooi voor Arcil.

 Eigenlijk hadden de baasjes afgelopen week lekker willen gaan wandelen in een bos met Arcil, maar doordat het baasje ziek 

werd is dat er niet van gekomen.

Nu willen ze toch nog proberen om met Oud en Nieuw ergens een huisje ergens te huren, 

ook al om het vuurwerk-geknal  thuis te ontlopen. 

Eerst was er nog sprake van dat het baasje vrijdag moest werken, maar dat is niet het geval.  

Ze zijn er daarom wel erg laat mee. Het vrouwtje is de hele middag al zonder resultaat aan het zoeken geweest. 

Maar wie weet vinden ze nog wat.

 

 

 

Altijd wat te doen in de tuin. Als het niet het baasje helpen is, dan is het wel vogeltjes van hun voer afhelpen.

.

De baasjes zouden vanavond eigenlijk wijn uit eigen wijngaard gaan proeven. Vooral het baasje had zich daar erg op verheugd. 

Het gaat namelijk om de wijn van de druivenoogst van vorig jaar uit eigen wijngaard.

 

Met de 2 andere wijngaardeniers was afgesproken dat ze de eigengemaakte wijnen eens gingen proeven en vergelijken. 

De vrouwen waren daarbij ook uitgenodigd. Dus dat beloofde een leuke avond te worden. 

Ook voor Arcil, want die had leuk weer met hondje Tikkel  kunnen spelen. Die kent hij nog van een eerdere logeerpartij. 

Maar helaas, het baasje ligt ziek (griep??) op bed, dus dat hebben ze moeten afbellen 

Komende week is het baasje vrij, het is te hopen dat hij snel hersteld is.

En dan nog maar weer

een paar sneeuwfoto's.

Het houdt niet op. ook vanavond, nadat het de hele dag niet gesneeuwd heeft,

is het weer gaan sneeuwen. 

De eerste autoritjes heeft Arcil inmiddels achter de rug. Het in de auto springen gaat nog niet van harte. 

In de vorige auto had hij alle ruimte om te landen, nu moet hij over een opstaande rand heen en de ruimte is ook een stuk kleiner. 

Maar de baasjes hebben daar een mooi nestje gemaakt. Om de bekleding te beschermen hebben ze de kofferbak bekleed met vijverfolie. 

Dat hebben ze zo veel mogelijk op maat geknipt en er  klittenband tegenaan geplakt en daar de bekleding mee "beplakt". 

Het kussen uit de bench blijkt precies in de achterbak te passen en ziedaar een heerlijk nestje.

 In de vorige auto was de achterbank neergeklapt en had Arcil de hele ruimte tot zijn beschikking. Nu is hij aangewezen op de kofferbak. 

De baasjes komen er achter dat het voor hen een stuk rustiger is. Arcil kan niet meer heen en weer rennen en gaat ook wat sneller liggen, 

waardoor hij niet meer ziet wat er buiten gebeurt, zoals b.v. een langs lopende hond. 

Dat is altijd aanleiding om een concert te geven. Wat pech is voor Arcil , is dat het vrouwtje zo ver weg zit 

dat ze hem onderweg geen "snoepjes" kan geven. Maar misschien is dat ook helemaal niet meer nodig, 

omdat hij in het vervolg lekker gaat slapen in de auto.

 

Deze mocht niet ontbreken.

Het sneeuwt en het sneeuwt maar door. Niet heel hard maar wel gestaag. Arcil vermaakt zich uren in de tuin. 

De baasjes vinden het zo wel even mooi geweest. Die hebben een nieuwe auto gekocht en die gaan ze morgen halen. 

Maar om nou de eerste kilometers in dit weer te gaan rijden.....???

De baasjes hebben al heel lang een DVD/Video-recorder (of hoe zo'n ding ook heten mag). 

Alleen het DVD-gedeelte daarvan werd gebruikt om dingen op te nemen. 

Maar van de week bleek dat niet goed meer te werken. Bij het afspelen ging het beeld heel hard rollen om uiteindelijk 

stil te blijven staan. Ook een nieuw dvd'tje erin hielp niet. 

Maar gelukkig hadden ze nog het video-gedeelte dat  maar zelden was gebruikt. Dus videoband erin en opnemen maar. 

Dat leek zowaar goed te gaan. Toen de videorecorder werd aangezet om het opgenomene te gaan bekijken werd het vrouwtje 

wèl een héél eind teruggeworpen in de tijd. Er was een vooraankondiging te zien dat Sonja Barend Jamie Oliver zou ontvangen. 

Maar ja, waar was het programma gebleven dat het vrouwtje opgenomen had?

Tot zusje Thea, die er ook was, de briljante opmerking plaatste: "Moet je dat ding niet terugspoelen?"

  

Tja, die wetenschap was bij het vrouwtje verloren gegaan bij het voortschrijden der techniek. 

Ook Arcil had er nogal wat moeite mee. Dat is een hondje van deze tijd en had nog nooit eerder het geluid van 

het terugspoelen van een videoband gehoord. Bij een eerste klik ging hij maar eens even kijken, maar toen het spoelen begon zette hij 

hem heel hard in zijn achteruit en ging vanaf een afstandje met een scheef koppie staan kijken wat daar allemaal gebeurde.

. 

En toen er ook nog een of ander ding uit kwam trok hij zich maar helemaal terug uit de gevarenzone en ging veilig bij het vrouwtje zitten, die

iedereen nog heel hartelijk bedankt voor de beterschaps-wensen.

Over iets meer dan een week wordt er opnieuw naar de arm gekeken.

We gaan er vanuit dat de boel dan weer geheeld is en dat alles weer zijn normale gangetje kan gaan.

 

Omdat ze tijd over heeft is het vrouwtje maar eens met het foto-programma gaan spelen en Arcil is natuurlijk de pineut.

Omdat de arm, waar het vrouwtje laatst op is gevallen maar niet beter werd, is ze woensdag naar 

de huisarts gegaan. Die vond het nodig om een foto te laten maken, dus maar naar de dichtstbijzijnde polikliniek met het idee 

dat het wel met een sisser af zou lopen. Maar nee, er zat toch ergens een scheurtje, dus moest ze naar het

 ziekenhuis om er een orthopeed naar te laten kijken.

Meestal pikt de hond de plek van de baas, maar....????

 

Gistermiddag gingen ze weer eens naar een oude bekende plek, het veldje langs de Linge bij Mariënwaerdt. Het was al wat later op de middag, er bestond dus een kans dat het lekker rustig zou zijn. In dat geval zou Arcil lekker los mogen, hoewel dat officieel daar niet mag. 

Maar eerst moest er geoefend worden aan de lange lijn die uiteraard mee was genomen. 

Arcil zat nog niet vast aan de lijn of hij vloog al weg, Doordat hij aan de lijn zat kwam hij niet verder dan 10 meter, maar dat gaf een aardige ruk aan de arm van het baasje. En dat bleef zo doorgaan, want hij rook natuurlijk van alles en vloog van links naar rechts. 

En zo kwam hij ook met de beplanting langs het veldje in aanraking en wisten de baasjes ook gelijk weer waarom ze

 hier zo lang niet geweest waren.. Hij kwam eruit met een oor vol klitten.

 

En gelijk betekende dat ook dat er niet los gelopen ging worden, want het klittenverhaal van de vorige keer 

kwam direct weer naar boven in het geheugen. (De laatste keer dat ze hier waren geweest zat de hele onderkant 

 vol met kleefkruid of wat het dan ook is, inclusief ballen en piemel. 

Het vrouwtje is toen een hele middag bezig geweest om Arcil klittenvrij te krijgen.) 

Dus om erger te voorkomen moest Arcil aan de lange lijn blijven.

 

Thuisgekomen bleek het nog een hele klus om de klitten van het oor te krijgen, met wat trekken en met medeneming 

van wat haren is het uiteindelijk gelukt. 

Toen dat klaar was had Arcil één oor met keurig nette korte haren en één met lange haren. Maar de schaar heeft dat weer gelijkgetrokken

 

En net als de vorige keer (herinneren ze zich) zeggen de baasjes dat ze daar nóóóit meer gaan lopen. 

(Tot ze het weer vergeten natuurlijk)

Zoals Michka, Gerard en Belle & co opperen zou het inderdaad wel eens om een egel kunnen gaan. 

Ongeveer 30 cm. voor de oorspronkelijke tuinafscheiding (een laurierhaag) staat een houten schutting. 

Die ruimte daartussen is een paradijs voor egels en andere kleine dieren. Daar ligt het vol met takjes, eikeltjes, bladeren enz. 

Zeer regelmatig is Arcil daar ook aan het graven of naar iets daarachter aan het blaffen.

Vóór  Arcil bij de baasjes kwam liep er 's avonds in de zomer wel eens een egel door de tuin,

maar die is daarna nooit meer gezien.

Alleen wat geritsel verraadt dat er zich iets achter de schutting bevindt.

Het baasje belde vanmiddag. Nou is dat niet zo gek, die belt wel vaker. Maar vanmiddag belde hij vanuit Italië.
 Hij moest daarnaartoe voor zijn werk. Vanmorgen vroeg heeft het vrouwtje hem naar de trein gebracht en
vanmiddag belde hij vanaf een balkonnetje met uitzicht op de Sint Pieter om te melden dat hij goed was aangekomen.
Vrijdagavond komt hij gelukkig alweer thuis.
Normaal gaat het baasje 's avonds met mij wandelen, maar nu ging het vrouwtje met mij mee.
Ze had de jas van het baasje aangetrokken en dat vond ik best wel gek. Die ben ik eerst maar eens van alle kanten
gaan besnuffelen, maar het rook goed en toen heb haar een goedkeurende lik over haar gezicht gegeven.
En ik heb me ook heel goed gedragen met het lopen. Alleen tegen één auto heb ik geblaft.
 
Vanmiddag vroeg het vrouwtje vroeg zich af wat ik in de tuin aan het doen was,
ik liep steeds maar met mijn neus over de grond. Ze heeft het zelfs gefilmd, maar nu weet ze het nog niet.
En ik maak haar lekker ook niet wijzer.
 

Inmiddels hebben ze alweer een aantal lessen achter de rug
Het verschil met vorige lessen is dat het privé-les is en dat is wel zo prettig.
Alle aandacht is voor Arcil en zijn baasjes. Zo zijn ze volop steeds bezig te leren "lopen zonder trekken".
Onderdeel daarvan is Arcil te leren aandacht te hebben voor de baasjes en voor de baasjes
leren de aandacht van Arcil te krijgen en vooral vast te houden. En het lijkt te gaan werken.

Het volgen ging redelijk goed afgelopen vrijdag.
 Nou is het natuurlijk wel zo dat er geen verdere afleiding is dan
het gras dat hier en daar een geurtje heeft dat nodig onderzocht moet worden.
Er wordt veel geoefend op gehoorzaamheid (Arcil heeft nogal een eigen willetje), dus als de baasjes "AF" of "ZIT"
zeggen, dan moet dat zonder meer gebeuren. Dus tijdens de dagelijkse wandelingen wordt
dat verschillende keren geoefend en dat lukt goed.

Ook werd er geoefend met de lange lijn. Dan mag hij zo'n beetje doen wat hij wil, maar is het wel de bedoeling
dat hij onmiddellijk komt als hij geroepen wordt en dat ging heel goed.
Het enige wat niet helemaal goed ging, is dat het vrouwtje niet vlug over het touw sprong toen Arcil wegrende
om achter iets aan te gaan en prompt door een soort lasso gevloerd werd.

Van de week was het vrouwtje bladeren bij elkaar aan het harken. Vooral Arcil vindt dat een leuke klus, maar dan het tegenovergestelde.

Toen het vrouwtje weer een hoopje bladeren had geharkt zag Arcil dat er

weer een speeltje meegeharkt was, want dat gebeurt nogal eens. Natuurlijk moet dat dan gered worden.

Gelukkig lag het deze keer aan de zijkant en bleef de schade beperkt.

Terwijl ze lekker bezig waren kwam er ook weer  zo'n grote defensie- helikopter over en dan laat Arcil alles liggen 

waar hij op dat moment mee bezig was. 

Als hij hem al in de verte hoort aankomen begint hij alvast te springen en te rennen om er zoveel 

mogelijk van mee te krijgen en vooral niets te missen.

Deze keer had het vrouwtje het fototoestel bij de hand en heeft het maar eens gefilmd.