Geen klassementverplichtingen in Malmedy, echter gezien de traditie van dit parcours, een wedstrijd met de nodige uitstraling.
Op de eerste dag van de Grand Prix d'Europe in Malmedy, een UCI-klasse 1 wedstrijd, stonden onder andere de Masters aan de start. Gerry bewees de afgelopen weken zijn stijgende vorm, en startte bij Masters 2;
Kristof Houben heerste bij de masters 1 en haalde het voor zijn streekgenoot Gody Jacobs. Gerrit Delfosse mocht als derde mee op het podium. Ronny Geerts was dan weer de sterkste bij de Masters 2. De Fransman David Tournant en onze Gerry De Bruyn vergezelden Geerts mee op het podium.
Jawel! Eerste podium voor Gerry dit seizoen. Zeer knap resultaat, en zeer knappe foto !
Olivier startte zondag bij de elite en beloften in Malmedy. In deze zeer sterk bezette wedstrijd waren de plaatsen zeer duur te verdienen en te verdelen. Olivier wist als 22e te finishen in deze ongetwijfeld zware wedstrijd;
Voor de verandering geen podiumfoto van Olivier, maar terecht eentje van Gerry. Alstublieft!
De laatste dag, maar zoals aangekondigd in het roadbook, zeker niet de makkelijkste etappe. Het middengedeelte werd omschreven als 'extreme tough', en de laatste 2 klimmen van de dag zouden moordend steil zijn. En had de organisatie al gelogen tot dusver? Neen dus. Het was moordend, en steil, of beiden tegelijk...
Ik zou vandaag de puntjes op de i zetten na mijn frustratie van een verkeerde weg gisteren. Ik wou mijn conditie echt eens aftasten. Bert begon de dag ook reeds met lichte rugproblemen, maar zeker niet minder gemotiveerd.
Vanaf de start, beiden zeer goed vertrokken. Beiden konden we vlot post vatten in de top 15. Ik kon zelfs vlot doorzetten en kon zelfs de top 10 binnendringen. Dit zou mijn dag worden. Geen problemen met de rug. Ik had mijn zonnebril afgezet, dus vast beraden niet meer verkeerd te rijden.
Gans het weekend veel pech gezien, en ervaren, en vandaag zou zeker niet anders zijn. Talrijke platte banden. Gisteren Robby Meul in de prikkeldraad zien hangen. Vandaag onderweg stond Hans Planckaert met een gebroken sleutelbeen aan de kant. Op dezelfde plaats gaat Bert serieus tegen de ondergrond. De impact was zo groot dat zijn achterste wiel loskwam uit de fiets. Ikzelf zou op dezelfde plaats ook even van de fiets moeten om mijn toch wat afgeweken pad terug recht te zetten. Vanaf dat moment breekt mijn rug opnieuw;
Ik en Bert komen zo opnieuw bij elkaar, ongeveer op positie 17;
Ik krijg het toch nog serieus lastig met mijn rug, en moet Bert opnieuw laten rijden. Bert vindt zijn tweede adem. Een 20-tal km verder zie ik plots Bert uit tegenovergestelde richting rijden. Hij deed aan extra sightseeing, alsof de toer niet lang genoeg was. Verkeerde pad gekozen, en zo terug samen. Het gaat terug goed met beiden en we weten terug tot plaats 15 te rijden.
Net op dat moment gaat mijn chainsuckprotector tussen mijn cranckstel op zo'n 10 km voor de finish. Blokkage van het cranck. Gedaan BEMC, zo dacht ik, voor mij...
Bert rijdt verder, en na een zeer lastige finale, wist hij nog net top 20, op een 19e plaats te finishen. Zeer knap resultaat. Na wat teleurstellend gevloek en getier wist ik met het nodige sleutelwerk het euvel te verhelpen. Ik zou toch nog kunnen finishen, en zelfs met een 29e plaats zelfs nog top 30. Niet gedacht;
Bert finisht 12e in het algemeen klassement. Ikzelf zit op een 19e plaats toch nog knap in de top 20, wel wat gefrustreerd na de pech van vandaag.
En nu lopen wij rond met een t-shirt... 'I survived BEMC'.... Zeer toepasselijk, en yes we survived.
Pffffft, wat was dat lastig, maar zeer blij om deze eerste editie te mogen meemaken. De volgende zal zeker zo mooi niet meer zijn ;-).
Uw pioniers,
Jan en Bert. En hop volgende week naar de Transgermany. Hadden we ons beter kunnen voorbereiden?
En bedankt aan de familie om dit weekend zeer goed voor ons te zorgen. En bedankt aan Peter voor de La Chouffe nadien op het terras. Het was één van de betere ;-)
Dag 2 van de BEMC was weeral eentje met schitterend weer. We hadden echt wel geluk met dit zonnetje op dit parcours. Met regenval zouden hier niet veel deelnemers thuiskomen.
Benieuwd hoe iedereen zou gerecupereerd zijn. Start en aankomst op dezelfde plaats, dus logistiek wel praktisch. De eerste 3 km verliep geneutraliseerd achter een wagen gezien we door de markt van Bomal dienden te passeren. Zodra de wagen voorop plaats maakte ging het direct steil bergop en zeer snel. De posities van gisteren waren wat bekend, en al snel zocht iedereen zijn groepje op. Vanaf het begin reeds een aantal klimmen, waarop zelfs te voet het moeilijk klauteren was. De groepjes werden snel gebroken.
En zo ook mijn rug. Na 30 km neig ik om op te geven. De pijn straalt zover uit dat kracht zetten op de trappers niet meer mogelijk is. Met de nodige peptalk bleef ik toch maar doorrijden, en na halfweg vind ik mijn beste benen van het weekend. Vanuit een 33e plaats wist ik terug te komen tot plaats 20. Ik zou nog maar één minuut achter Bert hangen, die steeds goed wist stand te houden op plaats 19.
Na 2 onschuldige omwegjes, wist ik één keer zeer fatsoenlijk fout te rijden. Een zeer onduidelijke bepijling was soms ons deel. Ook de leiders van de rit Joris Massaer en Bas Peters ondervonden dit, en zouden de koppositie op die manier verliezen. Ik verlies direct een 15-tal plaatsen.
Zeer frustrerend, zeker na de sterke finale tot dusver.
Al bij al, nog een redelijk resultaat, als 32e. Bert nogmaals knap 19e. Beiden nog steeds in top 25 van het klassement, dus we konden ook de dag nadien in de eerste box van start.
Het parcours vandaag was iets minder ruw, maar zeker niet minder makkelijk. Met zeer steile klimmen in het begin, en zeker op het einde wisten we onze tandwielen zeer goed te benutten.
De BEMC is een nieuw begrip vanaf dit jaar op de MTB-scene. De organisatie kondigde dit evenement vooraf aan als "De BeMC onderscheidt zich van de andere meerdaagse evenementen in de Benelux door de lastigheidgraad van het parcours en het feit dat de ritten van start tot finish als wedstrijd gereden worden. De BeMC uitrijden zal een prestatie zijn waarop zowel wedstrijdrijders als recreanten oprecht fier mogen zijn!"
Bert, en uw verslaggever Jan gingen van start...
En of het te onderscheiden is door de lastigheidsgraad? Jawadde. En of we fier zijn... hmmm;
Dag 1 ging van start in het centrum van La Roche op het al gezellige place du Bronze. Het aantal deelnemers was gelimiteerd tot zo'n dikke 250, waardoor van druk drummen niet al te veel sprake was. Het evenement telde 2 klassementen. Eén op tijd, en één met punten, die op een aantal hellingen met snelste klimtijd te verdienen waren. De start vanuit La Roche naar Beausaint was zo ééntje. Niet treuzelen dus, en direct vanaf het startschot de pees erop. Het was direct duidelijk dat dit het doel van mijn Croc-maatje Mike Mulkens was. Mike zou 3 dagen alle maximum punten weten te bemachtigen, met het puntenklassement als beloning;
We waren redelijk vooraan gestart, en meteen was duidelijk dat hier niet getemporiseerd werd. Veel nationale toppers aan de start, dus gas geven. De hellingen kwamen talrijk en opeenvolgend. Van recuperatie, in tegenstelling tot andere marathons weinig of geen sprake. Somtijds was het improviseren op het parcours, gezien niet meteen veelvuldig bereden paadjes dienden overwonnen te worden.
De boomsleepwerken in de buurt van Erezée maakten het parcours zeer ruw. Karsporen tot 1 m diep, zonder overdrijven, nog gesapig gevuld met water waren ons deel.
Bert wist meteen in de top 15 plaats te nemen, en kon hier redelijk goed standhouden. Geen sinecure, gezien de 17 aangekondigde topfavorieten vooraf, en wij met onze naam daar niet tussenstonden ;-)
Ikzelf had na een goede start wat af te rekenen met rugproblemen, maar zoals de drie dagen voor mij zouden telkens zouden verlopen, wist ik telkens een zeer goede finale te rijden, en telkens terug de top 20 te bereiken in de finale. Maar niet alles heb je zelf in de hand zo zou blijken...
De eerste dag konden wij zeer goed standhouden na al dat geweld vooraan. We wisten zelfs niet zoveel tijd te verliezen vonden we. Na een klein omwegje door mezelf wisten we toch op plaats 14 en 15 te finishen. Knap resultaat in deze bezetting en lastigheidsgraad.
Meteen vroegen we ons af hoeveel van de gestartte deelnemers hier zouden finishen. Dit was toch wel zeer lastig. Benieuwd naar morgen.
Slechts 3 dagen na de zware Waimes-marathon stond Olivier opnieuw aan de start in de Wallonia Cup om zijn leidersplaats in het klassement te verdedigen. Zouden de benen reeds gerecupereerd zijn...?
Ook Gery wist hier te starten;
Olivier bleek nog niet over de volledige capaciteit te beschikken. Hij wist toch nog een knappe 6e plaats uit de brand te slepen;
Gery deed minstens even goed met een 7e plaats in Masters 2;
Knap, knap, knap....
Volgend weekend staat de 'Hardest mountainbike tour in de benelux' - BeMC op het programma voor Bert en Jan. 3 dagen over 250 km, met zo'n 2400 hm per dag. Jawadde...;
Hemelvaartdag is de jaarlijkse traditie van les Cimes de Waimes, een MTB-marathon van 85 km, over 'slechts' (aldus Olivier) 8 bergjes, of Cimes, maar toch goed voor een 1800 hm;
Met een recordaantal inschrijvingen van 925 deelnemers op de langste afstand van 85km beloofde het een hectische bedoening te worden, zeker met bijkomend een recorddeelname op de kortere afstanden over 45 en 65 km op hetzelfde parcours. Onderweg kwamen de afstanden samen, zodat de 85km achteraan het deelnemersveld van deze kortere afstanden belandde. Geen sinecure, zo bleek, en slalommen buiten de ideale lijn als gevolg.
De hevige regenval van de dagen vooraf zouden onze opdracht zeker niet makkelijker maken. De Hoge Venen houden het vocht goed vast in de ondergrond, dus zeer zompige stukken als gevolg. Na halfweg, de steile klim naar het skistation van Ovifat, zouden we dit over een kleine km bovenop Botrange kunnen ervaren. Een geluk dat de assen van onze 29er wielen wat hoger steken, maar het slijk kwam bijna tot aan de assen. Een aanslag op het materiaal;
De dag zelf was zeer zonnig, echter nachtvorst maakte de kledijkeuze alsnog moeilijk. Het was zeer koud aan de start met de koude mouwen en broek, maar na de startklim zouden we het snel warm hebben.
Olivier, Dirk, Jan en Bert stonden goed vooraan in de start. Wim, en Beny stonden iets verder in de eerste startbox;
Na de eerste Cimes was een groffe schifting al gemaakt. Olivier ging zeer vlot mee met de kop van de wedstrijd. Bert en Jan volgden in een achtervolgende groep. Dirk volgde iets verder, met Wim en Beny;
Na samenkomst van de verschillende afstanden verlies je echter snel zicht op de posities in de wedstrijd. De sponsor wist ons onderweg wel met de nodige woorden te bevoorraden.
Na een sterke prestatie in de Wallonia Cup kon Olivier ook in het marathon-gebeuren zijn goede vorm etaleren. Hij finisht 4e algemeen, en als 3e elite. Een zeer puike prestatie in deze zeer sterk bezette marathon. Verder een zeer puike prestatie van de ploeg met 3 man bij de eerste 50 op een kleine 1000 deelnemers! Waar zouden we stranden in een eventueel ploegenklassement?
12 mei stond de 5e manche van de Merida Wallonia Cup op het programma in Ouren; Olivier heeft een goed klassement te verdedigen, en stond dus gemotiveerd aan de start. Geen probleem voor onze Olivier. Altijd de rust zelve, maar koelbloedig in het resultaat. Een schitterende 2e plaats bij de elite als resultaat.
Gery deed al niet veel slechter met een 4e plaats bij Masters2. Het podium komt in zicht;
Proficiat Olivier en Gery!
....
Ergens tussen Westerlo en Huy 2 ijverige mannen aan het trainen voor zo'n ritje van 200 km...
Voor de eerste maal werd er op en rond de chartreuzeberg in Holsbeek een 6u-MTB race georganiseerd, onder de naam shortbiketeamchallenge;
De Shortbike Teamchallenge is een wedstrijd op recreatieve basis die verschillende teams van maximum 5 renners langsheen een uitdagend en tegelijk technisch parcours van ca. 6,6 km op en rond de Chartreuzeberg. De renners kiezen zelf wanneer en hoe vaak zij elkaar aflossen. Het team met de meeste rondjes na 6 uur is de winnaar. Iedereen die van een uitdaging houdt is welkom. Zowel solorijders als teams zijn toegelaten.
Bert stond als solorijder aan de start van deze lange en zware opdracht. Om 10u werd de start gegeven. De wedstrijd liep door tot 16u. Vanaf de start legde Bert er meteen de pees op, en op de eerste klim van de dag wist hij reeds een kloof te slaan met nummer 2... Ze zouden Bert slechts na 6u terug zien. Vroeg vertrokken, en ganse wedstrijd op kop alleen weten vol te houden.
Een week na de HOT-marathon, en op een droger parcours, was het wereldbekertijd in Houffalize. Het middelpunt van de MTB-wereld bevond zich in Houffalize. Voor ons team 2 afgevaardigden op post in de open wedstrijd vooraf. Dirk en Beny;
Beny : 16e van 46 master 2
Dirk : 16e van 76 master 1
Zeer moedig op dit zeer technisch veeleisende parcours;
Allesbehalve HOT op paasmaandag in Houffalize. Het was regenen geblazen vanaf de start tot voorbij de aankomst. De temperaturen gingen slechts net over het vriespunt. Materiaal en lichaam hadden het zwaar te verduren, en de ondergrond had last om het vele water op te nemen. Baggeren dus, en gladde rotspartijen. Het was opletten! De marathon op maandag was het sluitstuk van een driedaagse in Houffalize. Beny durfde de drie dagen na elkaar aan. Wim, Jan, Bert en Matthias starten maandag ook in de marathon over 80 km met bijna 2000 hm. Geen deelname aan het klassement, betekent gans achteraan het pak aansluiten in de start, en dus zo'n 300 man voor jou om je weg door te zoeken. Geen sinecure, hoewel de steile startklim reeds toeliet om vlot plaatsen goed te maken, echter zal reeds krachten wegnemen.
De snelle mannen waren dus ver weg, toch schuiven we allen goed op binnen de top 100. Bert zag zijn vlotte start na 10 km teniet, door een lekke band. Met modderhanden een band herstellen is niet altijd eenvoudig, en dus kon Bert op het einde van de rij opnieuw zijn pad vervolgen van ver achteraan naar voren. Jan wist vlot naar een top 30 positie te fietsen, en kon hier ook standhouden. Matthias en Wim kwamen langzaam binnen de top 100. Beny voelde het verdict reeds van 3 dagen fietsen en volgde iets later.
Na 40km liggen de posities redelijk vast. De frisheid is bij velen ver zoek, en ieder gaat op z'n elan verder. Moe maar tevreden bollen we over de streep. Op het einde dienden we nog even het wereldbekerparcours af te leggen. Door de regenval lag dit er onmogelijk, en gevaarlijk bij. Zelfs te voet waren de afdalingen vol risico. Dat belooft voor zondag?
Net als in Pepingen domineerde Jonas De Backer de wedstrijd in Archennes. De beloften gingen na de eliten van start en de sterke U23 van Vanomoblil wist elke elite op te pakken . De Backer kon kleppers als Frans Claes , Olivier Labie (4 bikes) en Jorgen Flion op dit zeer technisch parcours bijbenen en achter zich te houden. Met zijn vierde plaats algemeen kaapte Jorgen Flion ( Barracuda Comp) de Waalse titel weg.
Pieter Geluykens werd tweede bij de beloften na een ijzersterke Jonas De Backer en pakte de FCWB titel U23. Versluys Pro biker Jeff Luyten vervolledigde het podium van de beloften in de 3 de Merida Wallonia Cup in Archennes.
Weeral een knap resultaat van Olivier. Sterk seizoen tot dusver!!
Afgelopen zondag stond de Primavera op de agenda. Een chrono is geen echte wedstrijd omdat je een snelle tijd moet afleggen over het parcours waar ook de toertocht overgaat. Desondanks de kort nacht door wisseling van winteruur naar zomeruur vonden meer dan 2000 bikers de weg naar Andenne, het merendeel koos voor de toertocht, 400 bikers kozen voor de grote afstand en lieten hun rit chronometreren. Door tussen 2000 deelnemers te laveren zal de factor geluk wat mee moeten zitten. De chrono is een dikke 65 kilometer lang en we kregen meer dan 1500 hoogtemeters te verwerken. Continu op en af, een kurkdroge ondergrond met enkele plassen om ons toch wat poetswerk te geven. Waaslander Michiel Van Aelbroeck klokte in Andenne de beste tijd af.
Bert, Jan en Wim aan de start van de chrono. Dirk koos als toertochtrijder voor een training.
Bert en Jan wisten tot 5km voor het einde samen te blijven, zonder echt te forceren, na een week ziekte met koorts voor Jan. Bert klokt af met een 15e tijd. Jan staat niet in de uitslag? Wim wist een 92e tijd neer te zetten.
Bert = 15e; Jan = niet in uitslag (zal tussen 15 en 20e zijn); Wim = 92e
In Pepingen stond de eerste wedstrijd van de Flanderscup op de agenda;
Vlug werd duidelijk dat, behoudens pech uiteraard, thuisrijder Joris Massaer en Jonas De Backer zouden gaan strijden voor de zege. Dit duo kwam na de eerste ronde reeds licht afgescheiden de finish gepasseerd en de bouwde in de volgende ronden gestaag haar voorsprong uit. Een sprint zou uiteindelijk de beslissing brengen en daarin trok De Backer aan het langste eind.
Jimmy Tielens kwam vervolgens opzetten, ging op en over Sander Elen, en nestelde zich zo op de derde plaats. Even gaf Tielens de indruk naar het kopduo toe te kunnen rijden, maar zover kwam het echter niet. Olivier kwam wat later op gang en wist knap op een vijfde plaats te finishen.
Gerry en Benny stonden aan de start bij de masters 2. Een knappe 9e plaats voor Gerry, en een 22e plaast voor Benny.
Merida Wallonia Cup - Thieusies // VTT Sart-Tilman
Op verschillende fronten actief geweest afgelopen weekend. Een deel van de ploeg was aan het werk in Thieusieus in verschillende categoriën. Anderen gingen van start in Sart-Tilman;
Olivier, Dirk, Gerry en Benny stonden aan de start in Thieusies. Olivier had een 2e podiumplaats van het seizoen beet!
Olivier - 2e elite; Dirk - uitslag masters 1 niet beschikbaar; Gerry - 7e masters 2; Benny - 20e masters 2;
Bert en Mathias waren actief in Sart-Tilman. Een marathon met groepstart over 55 km.
Off-topic van het mountainbikegebeuren, maar een mooie discipline om te delen...
Cani-cross is een discipline van sportieve inspanning van beiden, loper en hun hond.
Het reglement is simpel, het zo vlug mogelijk voltooien van een loopparcours , rekening houdend met de sportieve prestaties/beperkingen van de honden.
Indien de hond niet meer wil lopen of vertraagt is het verboden het dier met zich mee te trekken, op straffe van onmiddellijke uitsluiting.
De hond draagt een harnas en is verbonden door een elastische leiband, max. 2m uitgerekt, vastgemaakt aan een riem rond de taille van de loper.
Dit gezegd zijnde, zo startte Dirk zaterdag in de Canicross in Spa. Hij wist samen met zijn hond Kwatta de 4km in de snelste tijd te overbruggen. Goed voor een 1e plaats!!
De eerste lentedag van het jaar, op de eerste echte afspraak van het seizoen. De zon motiveert, en dus veel starters in alle reeksen. De resultaten spraken voor zich. Een eerste podiumplaats van het seizoen voor de ploeg als resultaat, en meteen in de elite-categorie!
Jonas De Backer (U23) nam in de eerste ronde het initiatief en nam Joris Massaer, Frans Claes en Ruben Scheire op sleeptouw. Jorgen Flion, Sander Elen, Ruben Scheire , Tim Wijnants en Nicolas Vermeulen maakten op dat moment de top 10 rond. Olivier situeerde zich net binnen de top 15.
In de tweede ronde wist een groepje met Massaer, De Backer en Claes zich af te scheiden en pakte wat voorsprong op Flion, Elen en Scheire. De Backer ( Vanomobil ) en Massaer ( Los Pedalos) trokken goed door en Frans Claes moest de rol vooraan lossen. De motor van Olivier kwam langzaam op toeren, en sloeg niet meer af. Olivier kon zo opschuiven naar een knappe 4e plaats algemeen. De kaarten waren geschuld en Joris Massaer reed zich probleemloos naar de zege bij de eliten en klopte Frans Claes( Connections) en Olivier.
Dirk en Gerry wisten eveneens de top 10 binnen te rijden in hun respectievelijke categoriën.
Olivier = 3e plaats Elite / 57 deelnemers Dirk = 9e plaats Masters 1/ 54 deelnemers Gerry = 9e plaats Masters 2 / 41 deelnemers
Olivier en Dirk hadden een sportieve stage achter de rug in Spanje. Tijd voor een tussentijdse test dus... Olivier nam een kopstart met het lopen, en wist binnen de top 5 in de solo-categorie zijn looponderdeel af te ronden. Nu een snelle MTB-rit en de eerste overwinning in zicht? Neen dus. 2 km later gebroken ketting en game over;
Dirk wist te finishen met een knappe 12e plaats algemeen, en 7e solo;
Zondag 26 februari zijn we 'internationaal' geweest met de ploeg, in Alphen vlakbij Baarle-Hertog voor de 'Classique d'Alphen'. Bert, Jan, Matthias, Wim en Beny tekenden present. Matthias debuteerde in het wedstrijdgebeuren, en met gunstig resultaat!
Na een gezamenlijk losrijden en een korte pitstop begaven we ons naar de start. Wat een Hollandse gekte! Alvast 270 deelnemers tekenden present, en dus was het drummen geblazen. We stonden enkele minuten te laat aan de start om in goede positie te kunnen starten. Een Nederlandse collega naast ons nam de hoop op een goede positionering reeds weg, met de melding dat zelfs de brede aanloopstrook onvoldoende zou zijn om dit volledig goed te maken, en we konden hem achteraf geen ongelijk geven.
Het parcours was gelegen aan recreatieterrein 't Zand in Alphen. Het was een zeer mooi zanderig en heuvelachtig parcours over 4 ronden, samen goed voor 45 km en 450 hm. Door het mooie weer was het zeer goed berijdbaar, en het bespaarde grondig poetswerk aan onze fiets. Dit was zeer leuk rijden.
Beny wist een perfecte start te maken, echter had niet veel later reeds af te rekenen met een valpartij, en wist zijn goede positie niet vast te houden. Bert had snel een gat gevonden om een aantal plaatsen goed te maken, maar mede eveneens door een val in de aanloop heeft hij de kop van de wedstrijd in het gedrum ook nooit kunnen bekijken. Mathias, Wim en Jan volgden verder op. In de aanloop was het soms zelfs voet aan grond zetten van het gedrum in de single tracks.
Pas na één volle ronde was er ruimte om door te fietsen, maar waren de posities reeds ver verdeeld. Desondanks reden we een plezante wedstrijd, zonder pech en met het plezier van inhalen.
Bert wist zich uiteindelijk nog mooi 10e te plaatsen, na een lange inhaalrace. Jan was iets te snel aan de finish en was aanvankelijk niet mee opgenomen in de uitslag. Uiteindelijk toch op een 30e plaats opgenomen in de uitslag. Wim en Matthias wisten samen de race te beëindigen op een 61en 62e plaats. Beny zat met een 94e plaats nog net in de top 100.
Een dag na de koude wedstrijd in Bolderberg werden de beentjes losgereden in de knappe zoenkmarathon in Heverlee. Hoewel lossschudden? Bij -11°C komt alles wat trager los, maar het was een schitterende tocht van 65 km. Olivier, Jan, Dirk en Bert tekenden present. Onze 29ers denderden vlot het heuvelige parcours af. Met 800 hm was dit reeds een stevige training!
Na de MTB-wedstrijd in Bolderberg ging eveneens de duathlon van start. Met Dirk en Benny was het team ook hier vertegenwoordigd. Geen simpele opdracht bij dit koude weer. Dirk eindigde knap 20e bij de seniors. Benny zette een identieke 20e plaats ernaast bij de veteranen. Goed bezig!
Met Belgisch kampioen Tim Van Hemel mocht een mooie winnaar bijgeschreven worden op het palmares. Al tijdens de inleidende loopproef over 3 km kon hij zich afscheiden samen met Pieter Rijnders. Eenmaal op de mountainbike moest Rijnders al snel de rol lossen en stond even later zelfs met pech aan de kant.
Iets verderop trachtte het tweetal Micha Van Den Eynde en Roel Cristael tevergeefs het gaatje te dichten op Van Hemel. Geen probleem voor Van Hemel want in de afsluitende loopproef kon hij zijn voorsprong terug verder uitdiepen om uiteindelijk met grote voorsprong te zegevieren voor Van Den Eynde en Cristael.
Eerste wedstrijd van het seizoen. Bert was reeds op post. Al onmiddellijk een patat gegeven. Bert eindigt knap 6e!
De 150 deelnemers, een mix van recreanten en toppers, zorgden voor een mooie wedstrijd op het pittige parcours in de bossen rond de Bolderbergse Kluis.
De hard bevroren ondergrond zorgde voor een zeer snelle wedstrijd. Winnaar Mike Mulkens kon de 29 km nog net binnen het uur afwerken.
Tot halfkoers trotseerde een zevental, waaronder Bert, vooraan de barre weersomstandigheden. Teveel volk, oordeelde Gerrit Delfosse en op zijn demarrage had enkel Mike Mulkens een antwoord. Net voor het ingaan van de laatste ronde kon Mulkens definitief afrekenen met Delfosse. Genkenaar Gody Jacobs vervolledigde het podium. Bert eindigde niet veel later 6e.
