De Hagelandse Chrono in langdorp is al jarenlang een klassieker in onze streek voor de marathon-mtb-liefhebber. Steeds een talrijke opkomst, een prachtig en vertrouwd parcours, veel gekende gezichten, en deze editie ook stralend weer. Liefst 776 vertrekkers gingen de uitdaging aan, met vrij vertrek tussen 9u en 12u. Het is een beetje gokken om het meest geschikte aanvangsuur te kiezen om minimaal last te hebben van overbevolking op dit parcours.
Bert, Jan, Dirk, Wim, en Beny stonden hier aan de start.
Het parcours lag er door het goede weer van de laatste weken droog bij. Ondanks in eigen streek, wisten we toch een 82km, met 1000 hm te overwinnen.
Bert en Jan wisten als koppel te vertrekken en steeds bij elkaar te blijven. Zo kon er flink wat tempo gemaakt worden. Voor het podium kwamen ze net iets te kort. Vanaf de 4e tem 8e plaats zat alles op een zakdoek van slechts 15 seconden. De 'broers Verboven', zo aangekondigd bij de prijsuitrijking, finishten finaal als 7e en 8e. Zeer knap resultaat, in dit talrijk opgekomen deelnemersveld, waarbij de details belangrijk waren in het eindresultaat, zo bleek het secondenspel...
2e manche van het Belgacom MTB Grand Prix, en geldt tevens als het provinciaal kampioenschap voor de provincie Antwerpen;
Voor onze ploeg stond Gerry aan de start bij Masters 2. Gerry was sterk gemotiveerd na zijn podiumplaats vorige week. Een parcoursverkenning eerder deze week wees reeds uit dat dit een stevige interval-wedstrijd zou worden, waarbij een snelle start zeer belangrijk zou worden. De snelle start was ook voor de concurrentie belangrijk.
Geoffry Maes liet er op de site van het Noordkasteel geen twijfel over bestaan. Na het startschot ging hij er als een speer van door om vervolgens op vertrouwde wijze resoluut op de zege af te stevenen. Teamgenoot Kurt Tempst was enkel in de eerste ronde bij machte om het wiel van een ontketende Maes te houden.
Onze Gerry kon ondanks dit geweld toch knap standhouden, en wist finaal 4e te finishen. Knap resultaat weerom!
In het klassement van het provinciaal kampioenschap grijpt Gerry zo net naast die kampioenentrui. Volgens de foto zou hij die toch graag rond zijn schouders dragen ;-)
Geen klassementverplichtingen in Malmedy, echter gezien de traditie van dit parcours, een wedstrijd met de nodige uitstraling.
Op de eerste dag van de Grand Prix d'Europe in Malmedy, een UCI-klasse 1 wedstrijd, stonden onder andere de Masters aan de start. Gerry bewees de afgelopen weken zijn stijgende vorm, en startte bij Masters 2;
Kristof Houben heerste bij de masters 1 en haalde het voor zijn streekgenoot Gody Jacobs. Gerrit Delfosse mocht als derde mee op het podium. Ronny Geerts was dan weer de sterkste bij de Masters 2. De Fransman David Tournant en onze Gerry De Bruyn vergezelden Geerts mee op het podium.
Jawel! Eerste podium voor Gerry dit seizoen. Zeer knap resultaat, en zeer knappe foto !
Olivier startte zondag bij de elite en beloften in Malmedy. In deze zeer sterk bezette wedstrijd waren de plaatsen zeer duur te verdienen en te verdelen. Olivier wist als 22e te finishen in deze ongetwijfeld zware wedstrijd;
Voor de verandering geen podiumfoto van Olivier, maar terecht eentje van Gerry. Alstublieft!
De laatste dag, maar zoals aangekondigd in het roadbook, zeker niet de makkelijkste etappe. Het middengedeelte werd omschreven als 'extreme tough', en de laatste 2 klimmen van de dag zouden moordend steil zijn. En had de organisatie al gelogen tot dusver? Neen dus. Het was moordend, en steil, of beiden tegelijk...
Ik zou vandaag de puntjes op de i zetten na mijn frustratie van een verkeerde weg gisteren. Ik wou mijn conditie echt eens aftasten. Bert begon de dag ook reeds met lichte rugproblemen, maar zeker niet minder gemotiveerd.
Vanaf de start, beiden zeer goed vertrokken. Beiden konden we vlot post vatten in de top 15. Ik kon zelfs vlot doorzetten en kon zelfs de top 10 binnendringen. Dit zou mijn dag worden. Geen problemen met de rug. Ik had mijn zonnebril afgezet, dus vast beraden niet meer verkeerd te rijden.
Gans het weekend veel pech gezien, en ervaren, en vandaag zou zeker niet anders zijn. Talrijke platte banden. Gisteren Robby Meul in de prikkeldraad zien hangen. Vandaag onderweg stond Hans Planckaert met een gebroken sleutelbeen aan de kant. Op dezelfde plaats gaat Bert serieus tegen de ondergrond. De impact was zo groot dat zijn achterste wiel loskwam uit de fiets. Ikzelf zou op dezelfde plaats ook even van de fiets moeten om mijn toch wat afgeweken pad terug recht te zetten. Vanaf dat moment breekt mijn rug opnieuw;
Ik en Bert komen zo opnieuw bij elkaar, ongeveer op positie 17;
Ik krijg het toch nog serieus lastig met mijn rug, en moet Bert opnieuw laten rijden. Bert vindt zijn tweede adem. Een 20-tal km verder zie ik plots Bert uit tegenovergestelde richting rijden. Hij deed aan extra sightseeing, alsof de toer niet lang genoeg was. Verkeerde pad gekozen, en zo terug samen. Het gaat terug goed met beiden en we weten terug tot plaats 15 te rijden.
Net op dat moment gaat mijn chainsuckprotector tussen mijn cranckstel op zo'n 10 km voor de finish. Blokkage van het cranck. Gedaan BEMC, zo dacht ik, voor mij...
Bert rijdt verder, en na een zeer lastige finale, wist hij nog net top 20, op een 19e plaats te finishen. Zeer knap resultaat. Na wat teleurstellend gevloek en getier wist ik met het nodige sleutelwerk het euvel te verhelpen. Ik zou toch nog kunnen finishen, en zelfs met een 29e plaats zelfs nog top 30. Niet gedacht;
Bert finisht 12e in het algemeen klassement. Ikzelf zit op een 19e plaats toch nog knap in de top 20, wel wat gefrustreerd na de pech van vandaag.
En nu lopen wij rond met een t-shirt... 'I survived BEMC'.... Zeer toepasselijk, en yes we survived.
Pffffft, wat was dat lastig, maar zeer blij om deze eerste editie te mogen meemaken. De volgende zal zeker zo mooi niet meer zijn ;-).
Uw pioniers,
Jan en Bert. En hop volgende week naar de Transgermany. Hadden we ons beter kunnen voorbereiden?
En bedankt aan de familie om dit weekend zeer goed voor ons te zorgen. En bedankt aan Peter voor de La Chouffe nadien op het terras. Het was één van de betere ;-)
Dag 2 van de BEMC was weeral eentje met schitterend weer. We hadden echt wel geluk met dit zonnetje op dit parcours. Met regenval zouden hier niet veel deelnemers thuiskomen.
Benieuwd hoe iedereen zou gerecupereerd zijn. Start en aankomst op dezelfde plaats, dus logistiek wel praktisch. De eerste 3 km verliep geneutraliseerd achter een wagen gezien we door de markt van Bomal dienden te passeren. Zodra de wagen voorop plaats maakte ging het direct steil bergop en zeer snel. De posities van gisteren waren wat bekend, en al snel zocht iedereen zijn groepje op. Vanaf het begin reeds een aantal klimmen, waarop zelfs te voet het moeilijk klauteren was. De groepjes werden snel gebroken.
En zo ook mijn rug. Na 30 km neig ik om op te geven. De pijn straalt zover uit dat kracht zetten op de trappers niet meer mogelijk is. Met de nodige peptalk bleef ik toch maar doorrijden, en na halfweg vind ik mijn beste benen van het weekend. Vanuit een 33e plaats wist ik terug te komen tot plaats 20. Ik zou nog maar één minuut achter Bert hangen, die steeds goed wist stand te houden op plaats 19.
Na 2 onschuldige omwegjes, wist ik één keer zeer fatsoenlijk fout te rijden. Een zeer onduidelijke bepijling was soms ons deel. Ook de leiders van de rit Joris Massaer en Bas Peters ondervonden dit, en zouden de koppositie op die manier verliezen. Ik verlies direct een 15-tal plaatsen.
Zeer frustrerend, zeker na de sterke finale tot dusver.
Al bij al, nog een redelijk resultaat, als 32e. Bert nogmaals knap 19e. Beiden nog steeds in top 25 van het klassement, dus we konden ook de dag nadien in de eerste box van start.
Het parcours vandaag was iets minder ruw, maar zeker niet minder makkelijk. Met zeer steile klimmen in het begin, en zeker op het einde wisten we onze tandwielen zeer goed te benutten.
