Opnieuw zonnig weer bij de start. Het weer is de renners
gunstig(er) dit voorjaar. Hoewel het zeer fris is en bij het toekomen nog
enkele graslandjes bevroren zijn. Maar geen vrees voor de koude, want met de Roc
d'Ardennes zijn er 2200hm op 80km te overwinnen. Beginnend met de beklimming
van Saint Roch, moesten op de top de armstukken al snel uit en was het ideaal
bikeweer voor de rest van de rit. Met een startplaats in de tweede box stonden
er heel wat renners present. 300 licentierijders en 500 recreanten gingen van
start, met vooraan de toppers van het marathon gebeuren. De Roc d'Ardenne is
een uci marathon serie wedstrijd. Belgen die bij de eerste 20 finishen komen in
aanmerking voor het WK marathon in Zuid-Afrika. Een goede bezetting dus.
Mathias kwam er ook aan de start en zette zich na een korte
opwarming in de tweede startbox. Met de lange asfalt beklimming in Houffalize
kan er bij de start wel wat goed gemaakt worden. Al bekoop je dit al dan niet
wel boven aan de top. Daar kwamen er al weer enkele voorbij maar er was toch
een netto winst van plaatsjes. De eerste 40km werden de zwaardere, iets
technische van de race. Hoewel er toch iets meer uitdaging mocht inzitten. Na
twee uur was het drinken op en werden er bussen aangegeven. Helaas viel deze er
snel weer uit en is het volgende anderhalf uur verder gereden op twee gels, die
dan weer een steen vormde op de maag. Al bij al viel de hinder nog mee. Aan de
laatste bevoorrading kreeg ik opnieuw een bus toegereikt, maar was de wedstrijd
bijna voorbij. De race was snel, en met de verhouding afstand tot hoogtemeters
kwam er een hoog gemiddelde bij de renners. Uiteindelijk wel een mooie race,
maar zeker het tussenstuk mocht uitdagender.
Op paasmaandag stond 'Le Trefle Hallonienne' op het
programma. Een cross-country marathon van 70km met 2010 hoogtemeters. Een niet
te onderschatten parcours dus, gelukkig lag het er kurkdroog bij, in het begin
althans. Mathias, Jan, Bert en Wim S stonden aan de start.
Iets na 9h30 werd het startshot gegeven met enige vertraging
omwille van de talrijke opkomst. Mathias stond ook in de menigte en kon van
start gaan rond de 100ste (?) plaatst ongeveer. Een getal daar op plakken is
altijd moeilijk. Maar na de eerste klim waren er al wat plaatjes goed gemaakt
en werd het vinden van een vlot tempo de volgende opdracht.
Het leuke aan de marathon was dat die drie lussen maakte,
die telkens opnieuw voorbij de start kwamen. Handig voor de organisatie, want
ze moeten minder bevoorraden ten velde, en handig voor de biker om de lengte
van de wedstrijd in te schatten.
Het parcours was mooi en afwisselend. Al snel vonden
Mathias, Bert en Jan een gelijkaardig tempo en bleven ze het grootste deel van
de wedstrijd samen. Mooi plaatje, alle drie op de epic en net in de nieuwe
teamoutfit. Mathias zocht in de laatste bevoorrading vers drinken op en moest de groep laten rijden, maar posities lagen ietwat vast. Op het einde was het nog opletten geblazen op een glibberige finale na een wolkbreuk;
