Het weekend voor wapenstilstand is wordt jaarlijks de winterduathon in Reusel georganiseerd rond 'den Ouwe Brandentoren', op de Peelse Heide. Deze wedstrijd geldt als finale voorbereiding voor heel wat duathleten met het oog op de 'Hel van Kasterlee' één maand later, en is één van de weinige lange afstands-offroad duathlon, met 15 km lopen - 60 km MTB - 7.5 km lopen;
Een ganse week regen, en dat betekent een zeer zware omloop. Had ik al gezegd een zeer zware omloop? Het eerste lopen was reeds plassen overspringen, modderpoelen ontwijken, maar dit was onhoudbaar. De volgende ronden met toeslaande vermoeidheid was er geen ontwijken meer aan. Nat en vuil zou je toch worden.
Vanaf de start werd reeds flink de pees erop gelegd. 4 man scheidde zich af, waaronder één duo-team, en 3 sterke solo's, man van het jaar Seppe Odeyn, en een sterke Bart Borghs en Rik Thijs. Ik volgde na het lopen op 1.5 min op een 4e stek.
Door de natgeworden kledij voelde het zeer fris op de fiets. Ik kon snel afstand nemen op plaats 5 en 6, maar de koude op de spieren verhinderde om in een goed ritme te komen de eerste ronde. Op het einde van de eerste fietsronde kon ik een windvestje aannemen en dit zorgde voor opwarming, en terug een goed ritme. Het parcours was elke ronde onvoorspelbaar, met modderpartijen die deels te voet diende genomen te worden. Had ik al gezegd dat het een zeer zware omloop was? Ik kwam beter in het fietsritme en kon terug tijd terugnemen op plaats 2 en 3, maar dichter dan 1.5 min kon ik niet meer komen;
Het laatste lopen was puur karakter, want kracht en fysiek was volledig in de modder blijven liggen. Met krampen de laatste 7 km aflopen, half wandelend, en 2x stretchend, uiteindelijk zeer voldaan toch nog 4e kunnen finishen.
Dit was geen superdag. Nooit echt goed in het ritme geraakt door koude op de spieren. Iets te scherp getraind?
Ondergetekend, Jan...
Een uitdaging, zeker weten. Nieuwe remblokken vrijdag gemonteerd. Niets van terug te vinden...
