Er is iets wat ik niet heb...  en ik ben best wel jaloers op mensen die dat wèl hebben...

Mijn echtgenoot, bijvoorbeeld.  Of Nel.  Zij zeker en vast ook.

Dadenkracht.

De kracht om ideeën om te toveren in daden.  Om deze dan ook volledig uit te voeren.  Tot het einde.

De kracht om door te werken.  Er gewoon voor te gaan.  Zonder te treuzelen omdat je tussendoor bedenkt dat je evengoed ondertussen dit en dat ook aan kan pakken.

De kracht om van niets naar iets te gaan, ondertussen alle hindernissen wegwerkend, zonder vermurwen.

Ik heb het niet.

Nooit gehad.

Waarom niet, dat is een goede vraag...

Kijk, ik ben een denker.  Ik heb vaak nieuwe ideeën.  Schitterende plannen.  Prachtige bedenkingen.  

Maar het lukt mij meestal niet om deze te realiseren.  Steevast heb ik er hulp voor nodig.  Een duwtje in de rug, of een grote duw zelfs.. Hier thuis komt het er vaak uiteindelijk op neer dat ik bedenk, en dat de echtgenoot uitvoert...

Bovendien lijk ik niet recht op een doel af te kunnen gaan.  Steeds opnieuw word ik afgeleid door wat op mijn weg komt.  Zie ik bergen waar anderen hooguit een heuveltje lijken te bespeuren.  Neem ik keer op keer de langste weg.  Met veel bochten.

Ook ontbreekt het mij aan volharding om eentonige fysieke taken uit te voeren.  Wil mijn lichaam dan vaak niet mee.  Wat ik niet zo goed begrijp.  Laat mij een voetbalmatch spelen en ik loop me te pletter.  Maar onkruid wieden, bijvoorbeeld, houd ik niet langer dan een kwartier vol.

Ten slotte is het voor mij vaak heel moeilijk om een overzicht te krijgen over wanorde.  Verlies ik mij in details.  Moet ik stukje per stukje kunnen bekijken.

Soms denk ik dat ik gewoon niet genoeg gestimuleerd ben in mijn dadenkracht.  Dat in mijn schoolcarrière een grote potentie aan dadenkracht verloren is gegaan.  Om nooit meer terug te komen...

Soms denk ik dat het gewoon aan mezelf ligt.  Dat ik eerder een lui type ben.

Soms denk ik dat ik gewoon teveel denk.

Alleszins, 

ik ben blij dat er mensen bestaan die wèl dadenkracht bezitten.  Die effectief en onverzettelijk te werk kunnen gaan.  In een rechte lijn tot aan de finish.

Zodat ik het niet hoef te doen.

Of tenminste, zodat ik me kan concentreren op de dingen waar ik wèl goed in ben...  en waar anderen misschien blij om zijn dat ik die dingen aanpak.  Zodat zij het niet hoeven te doen...

Trien