11. Blote tetjes onder de minaretjes.

Vandaag mochten we eens uitslapen want we gingen heel de voormiddag rustig naar Esna varen om daar de tempel te bezoeken en toch was ik al om 4 uur wakker. Ben dan maar op ’t dek gaan zitten om de opkomende zon te begroeten. Het was er fris en heel winderig. Een t-shirt met lange mouwen was welkom. Ik heb er zalig op mijn eentje ztten genieten. Tegen zes uur waren Nathalie en Frank ook al uit de veren. We zijn het ondertussen allemaal zo gewend om vroeg op te staan dat we amper nog slapen ’s nachts. Dat is een van de nadelen van de cruise in de zomer te maken, dan moeten alle excursies heel vroeg in de ochtend gebeuren omdat het op de middag boven de 40° is. Maar het voordeel is dan weer dat er overal veel minder volk is, zowel op de boot als aan de momumenten, en daar weegt het nadeel van die hitte dan helemaal niet meer tegen op.

Onderweg naar Esna moesten we weer onder de brug door en daarvoor moest de boot zo laag mogelijk gemaakt worden. De zonnetenten van het bovendek moesten plat, de parasols afgebroken en niemand mocht nog rechtop staan. Heel grappige situatie. Ge kon met uw handen de onderkant van de brug aanraken toen we er onder door vaarden.

’t Was ook weer zalig om tijdens de lunch te varen. Als ge door ’t raam kijkt dan lijkt uw soepbord precies ter hoogte van het Nijlwater te drijven.

           

          De kade van Esna.

Na de middag legden we al aan maar het was nog te vroeg voor het bezoek aan de tempel. Dus heb ik me lekker stiekum in een hoekje teruggetrokken en heerlijk topless in de zon liggen suffen. Deze zonde heb ik dan ook nog bedreven in de schaduw van de drie minaretten die langs de kade in Esna staan. Als de moezzin in plaats van voor zijn gebedsoproepen een cassetje af te draaien nog zelf de moeite zou doen om op zijn minaret te klimmen om tot gebed op te roepen, hij zou pardoes een octaaf hoger zingen van ’t verschieten van wat hij allemaal op die cruiseboten zou zien liggen. Hij zou beseffen dat hij voor zijn 72 maagden niet persé naar de hemel moet gaan. Aan één cruiseschip zou hij genoeg hebben. Gesteld dat hij niet te kieskeurig zou zijn dat het echt allemaal maagden zijn natuurlijk. Maar kom, maagd zijn is toch maar iets vluchtigs, na 1 keer is de lol er af, dus zo belangrijk zal dat nu ook wel niet zijn.

                   

          De bank in Esna...

         

         Straatje.

De tempel van Esna lag in een 9 meter diepe put midden in ’t dorp. Althans zo lijkt het, want het is in feite het dorp, dat in de loop der tijden, boven op zandophopingen gebouwd is. Joost mag weten wat er hier nog allemaal voor indrukwekkende oudheden diep onder de huizen bedolven zitten…

          De tempel met daarnaast het veel hoger gelegen dorp.

Op het plafond van de tempel stonden de sterrenbeelden van de dierenriem afgebeeld. De Egyptenaren waren hier blijkbaar de uitvinders van. En wie stond daar ook in volle gewicht tussen geschilderd? Onze goeïge lieve Tawaret! De nijlpaard-vruchtbaarheidsgodin. Het is toch zo’n gemoedelijk beest met haar dikke buik, hangborsten en paardentanden...

         

          Tawaret.

         

          Plafond met de dierenriem.
          Uiterst links zie je de schorpioen en de weegschaal.

         

          De ram.

         

          De boogschutter.

Er was niet echt veel overgebleven van de tempel. Amper 1 zaal. Maar elke zuil stond nog vol kleurige hiërogliefen. Geen plaatsje op ’t plafond of op de muren was leeg. We kwamen er weer ogen te kort om alles te bewonderen en proberen er een klein deel van te begrijpen. De tekeningetjes zijn ook zo grappig. Bavianen, visjes, uilen, vrouwen die bevallen, valken, koeien, ibissen,…

         

          Prachtig basreliëf met nog een beetje van de natuurlijke kleuren.

         

          Zo werden de verslagen vijanden afgebeeld.
          Heelder volkstammen die  - netjes per etnische afkomst geordend -
          door de farao himself aan hun haardos omhoog gehouden werden.
          Mannen...

         

          Kleding voor buikdanseressen.

         

          Kleermaker in zijn atelier.

         

          De moskee en enkele prachtige huizen aan de kade.

Terug aan boord tijdens de afternoon-tea (met oliebolletjes en diverse gebakjes druipend van de honing…) zaten we met ons zessen na te genieten van al wat we al gezien hadden. We gleden door de nauwe sluis te Esna en realiseerden ons dat we aan het laatste traject van de cruise begonnen. Tegen de avond zouden we terug in Luxor zijn. Gelukkig hebben we daar morgen nog twee belangrijke tempelbezoeken te goed.

         

          Paul en Frank aan de afternoon-tea.

           

          De afvaart uit Esna.

Het was de verklede avond aan boord, maar dat is nu niet direkt onze “cup of tea”. Van Carnaval in Aalst zie ik de lol al niet in, laat staan van als farao in Luxor te gaan rondhuppelen. Ik had me natuurlijk wel kunnen verkleden als gewone Egyptenaar… Als tsjoektjoek, volgehangen met 10 sjaals, 30 bladwijzers en 1 godenbeeldje in mijn hand.

Daarnet toen we de kajuit binnenstapten ben ik me een aap geschrokken. Elke avond liggen de propere handdoeken op het bed geboetseerd in de vorm van een dier. Soms een stel zwanen, soms een vis,... Ze gebruiken voor hun handdoekkunstwerkjes ook kleding of accessoires die ze in uw kamer vinden. Zo hebben ze eens een krokodil gemaakt die mijn reisgids in haar bek hield. Maar deze keer hadden ze op het bed van Paul een mens gemaakt! Een handdoek in een bol gedraaid als kop, en dan rond het kopkussen een t-shirt van hem gedrapeerd. Griezelig gewoon! 

         

          "De Mens". 't Is in feite zelfs meer een mummie...

En te bedenken dat wij op avontuurlijke rondreizen elke avond zelf “De Mens” maken...
Uit veiligheidsoverwegingen - zodat niemand het zou wagen om onze kamer te doorsnuffelen terwijl we aan 't avondmaal zitten - stoppen we onze fototas en mijn laptop onder het beddegoed en boetseren we zo de vorm van een slapende mens… (We belanden tijdens zo'n reizen 's avonds regelmatig in hotelkamers waar  deuren noch  ramen op slot kunnen... Dus zijn enige veiligheidsmaatregelen niet overbodig...)
En op avonden dat we echt in form en heel creatief zijn maken we zelfs "De Zieke Mens". We laten dan naast onze schepping ook nog wat vuile zakdoeken, een thermometer en doosje pillen rondslingeren...
God weet hoeveel kamerjongens wij al de schrik van hun leven bezorgd hebben met onze "Mens"...

         

          Hier ziet ge ons bezig, 2 jaar geleden, in Ouarzazate, Marokko.

         

         Een heerlijke tekening van onze Belgische striptekenaar Quirit!

(Ik had Quirit toestemming gevraagd om een tekening van hem in mijn reisverhaal te gebruiken en ik heb er maar liefst drie van hem toegezonden gekregen! Dus er staan er jullie nog twee leuke te wachten bij de volgende afleveringen van 't reisverhaal! Nogmaals bedankt Quirit!)

Voor aflevering 12 klik HIER!