17. De inktvissen dreunen uit de zee...

Zaterdag, 16 juni 2007.

Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.

De bedjes zijn hier geen sarcofagen ze zijn van goede en zachte kwaliteit. De nachtrust zou dus heerlijk zijn moest dat Italianen-hotel van hiernaast niet tot een stuk in de nacht doorgaan met zijn gedreun. De godganse dag maken die lawaai. Ze hebben twee animatoren die op ’t strand door luidsprekers een soort vrije radio staan te spelen. Liedjes spelen ze nooit voluit, het is altijd enkele noten muziek en dan oeverloos Italiaans gelul. Ge hoort het geboenk en geemmer zelfs tot onder water! Na de middag zijn ze even stil, en elke keer als de moezzin oproept tot gebed ook. Maar voor de rest gaat dat gedoe de godganse dag door. De manager van dit hotel is een Duitser, en hij vindt het ook vreselijk wat het buurhotel aanricht, maar hij kan niets doen, er bestaan geen wetten of regels voor geluidsoverlast. Hij vertelde hoeveel moeite het hem al gekost had om zijn eigen hotel “stil" te krijgen. Ook de Egyptenaarkes doen blijkbaar niets liever dan de hele wereld in een disco om te toveren.

       
 
        Op een foto ziet zoiets er als een oase van stilte uit...

En inderdaad dit hotel is naar de normen van tegenwoordig “stil”. Er zijn veel plekken aan ’t zwembad waar ge geen muziek hoort. Op het strand is ook geen muziek (is ook niet nodig want de Italianen zorgen dat er geboenk te horen is tot in de Sinaï). Aan de bar speelt een radio op bescheiden volume. En de heksenketel breekt pas los om half 9. Eerst met de mini-disco. De kindjes die komen dansen op het cassetje dat ze daar tegenwoordig in elke hotel op de wereld voor gebruiken. Elke avond, elk jaar dezelfde 8 liedjes. Keihard. Die animatoren moeten daar toch ook zo stillekes aan debiel van worden zoudt ge denken? Daarna begint de show voor de volwassen, het volume gaat nog wat hoger. En vervolgens worden de festiviteiten verder gezet in de nachtclub waar het een hel wordt. Spijtiggenoeg een hel waar de deuren van blijven open staan.

Boven op het dak van de discotheek is een zeer aangenaam, groot en stil terras. Het  zit na het diner eivol, iedereen zit er rustig aan tafeltjes te praten, te drinken en te kaarten. Tot de disco begint en ook iedereen daar op de vlucht gaat. Echt zielig.

In die discotheek staan dan een twintigtal mensen te huppelen, en het terras waar die honderden mensen rustig zaten te babbelen loopt leeg… Deze ochtend tijdens 't ontbijt vond ik weeral een nieuw vriendje. Een flinke rosse kater! Gelukkig zitten hier geen ongelukkige poezen. Dit exemplaar zit rustig op een zeteltje en ziet er wel doorvoed uit. Toch althans zolang het toeristisch seizoen duurt en de mensen allemaal in het buitenrestaurant eten...

         

Ook onder water hebben we vandaag weer prachtige wezens gezien. Kwallen, kreukels, vissen, roggen zelfs een inktvisje! Die blijken hier niet veel te zitten. Behalve op 't buffet dan...
Er groeien ook nog de prachtigste koralen, zowel zachte als harde. Tja, dat kan ook moeilijk anders met die frisse watertemperatuur... Zo zou ik ook eeuwig jong kunnen blijven. Diepgevroren. 't Verbaasd me dat ik hier onder water nog geen Captain Iglo-fishsticks heb zien zwemmen!

       

        Een gouden visje in een gouden bos koraal...

          

          Knalrode potlood. Pas 's avonds gaat hij op wandel...

         

De enige inktvis die we zagen zat jammergenoeg in een holleke tussen de rotsen, en hoewel hij mijn vingers vastpakte met zijn zuignappen wou hij toch niet uit zijn schuilplaats komen. Echt spijtig, want het was een magnifiek beestje, hij veranderde om de paar seconden volledig van kleur… Misschien had hij zijn holletje met geluidwerende platen bekleed. Tja, in dat geval zou ik er hier ook niet meer uitkomen…

Onderstaande reeks zijn allemaal foto's van dezelfde inktvis in zijn holletje.
Hij draait en keer zich om en om. Soms ziet ge zijn oog, soms zijn mond, dan weer zijn blaaspijp, en af en toe alleen maar tentakels met zuignappen. 
En bij momenten moet ge gewoon maar uw fantasie gebruiken om te onderscheiden welk lichaamsdeel hij nu weer toont.  Om de paar seconden tooide hij zich met een andere kleur...

        

         De zwarte cirkel is zijn oog.

        

         Hier zit zijn kop volledig omwonden door zijn tentakels.

        

         Een oranjerode bek en een groengele blaaspijp.
         En nog wat onbekende onderdelen

        

         In 't midden zie je de blaaspijp en daarnaast zijn oranje snavel. 
         Dat godzijdank niet mee van kleur verandert...
         Want anders zou een mens er totaal niet meer wijs uit raken...

         

          Zijn mondje en een stukje blaaspijp.

         

          En nu is 't aan u.

Voor aflevering 18 klik HIER!