(Vanaf nu is de Nijlcruise gedaan en gaan we uitrusten in Sharm El Sjeikh. Cultuur wordt ingeruild voor natuur...
En denk er aan - mijn trouwe lezers van vorige reisverhalen weten dat al
- ik ben maar een gewone snorkelaar, dus ik ken niet al de correcte namen van de vissen. Als ge die wil weten moet ge maar op echte duiksites gaan zoeken. Mij is 't er gewoon om te doen dat ik 't mooie beestjes vind en graag fotografeer.)
16. Halfversteven beeldhouwwerk.
Vrijdag, 15 juni 2007.
Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Na een zeer efficiënt vluchtje van 3 kwartier stonden we in Sharm El Sjeikh in de gloednieuwe luchthaven. De taxi stond ons al op te wachten. Sharm verandert met de week. Alles wordt volgebouwd met casinos, hotels en shoppingmalls.
Om half twee waren we al op het schiereiland Ras Mohammed in ons hotel. Deze keer zelfs in het hotel dat we geboekt hadden. O wonder. Vorige keer was dat ietwat anders
Het eerste wat we in de receptie te zien kregen was een Paris Hilton-achtig wicht met met een rokje ter breedte van een broeksriem waar haar onderbroek onderuit piepte. Als dat het publiek hier gaat zijn
Maar ja, Sharm wil zich ontpoppen tot party-bestemming. Iets à la Ibiza of Las Vegas. Een heel trieste evolutie voor de mensen die naar hier komen voor het onderwater-natuurschoon en de rust die daar normaal bij hoort
Ondanks het feit dat we twee keer per mail en aan de telefoon gevraagd hadden om een rustige kamer te krijgen hadden ze niet beter gevonden dan ons te herbergen op 20 meter van de discotheek en op 10 meter van de technische ruimte van het hotel waar ze zich bezig hielden met het in stukken slijpen van de metalen bedden
Om gek van te worden. Dus vanmorgen hebben we eerst geprobeerd om van de roomboy te weten te komen welke andere kamers er nog vrij waren. Maar dat was hopeloos. Hij liep langs enkele kamerdeuren, wees er naar, en riep telkens Bimbel. Bimbel. Bimbel!. Ik stond zeer verbaasd naar zijn pantomime te kijken, keek eens schuin naar Paul en die vertaalde het direkt voor mij :
Schat, de mens bedoelt people, hij tracht ons duidelijk te maken dat er achter al die deuren mensen slapen, en dat alle kamers bezet zijn. Oef, goed dat mijn tolk al wel wakker en helder van geest was. 
Zicht vanuit onze kamer... de blauwe poort is de discotheek...
Het terras daarboven het café...
Dan maar getracht het probleem aan de receptionisten uitgelegd te krijgen maar ze snappen amper waar het om gaat. Ik wil met mijn hoofdpijn echt niet in een kamer zitten waar ik nooit eens lekker in alle rust op t terras kan zitten schrijven.
Uiteindelijk lieten ze dan enkele andere kamers zien, waar we voor moesten bijbetalen omdat ze ze zogezegd zeezicht hadden. Ja, inderdaad tussen twee gebouwen kon je als je heel goed keek een streepje blauw van een meter breed zien. Maar t was er al even lawaaierig, dus dat hielp ons geen stap vooruit. Op de lange duur hebben we dan een kamer aan de buitenkant van het hotel gekregen, zodat we helemaal van de disco en de werkplaats afgewend waren. Jammergenoeg keken we nu uit op
het theater van het buurhotel!!! Waar vanavond natuurlijk weer vol gas gegeven werd. Op een nog veel hoger volume dan de discotheek in ons eigen hotel
Van de regen in de drup dus...
Ellendig toch dat ge op populaire reisbestemmingen nooit geen rust meer kunt vinden in hotels. Ik haat dat lawaaierige aerobics-gedoe waar voor het plezier van drie turnsters heel het hotel op zijn grondvesten moet staan daveren. Om nog te zwijgen van die debiele avondshows voor mensen die zichzelf niet kunnen amuseren.
We zijn al direkt in de voormiddag gaan snorkelen want het is speciaal voor zijn mooie huisrif dat we dit hotel gekozen hebben. En inderdaad het is prachtig! We waren nog geen vijf minuten in 't water en we hadden al een golden eagle rog, en vlak daarna een blauw-geel gestippelde rog gezien! Tussen massas andere vissen natuurlijk.
Een statige Golden Eagle Ray zweeft voorbij...
Kijk naar zijn dikke dolfijn-achtige lijfje! Niet alle roggen zijn plat!
Je kan ook de gevaarlijke stekel aan 't begin van zijn staart zien.
Zijn afweerwapen tegen stoute toeristen of hongerige collega's.
Een Blue Spotted Ray begint zich in te graven in de zandbodem.
Maar t water is koud. Zelfs als ik mijn wetsuit draag. Straffer nog : zelfs Paul heeft het koud. Nog nooit meegemaakt. Na een uur achter t rif stillekes hangen fotograferen lijken onze handen wel de vorm van versteven klauwen te hebben. Het strandwater zal wel 24° zijn, dus om daar wat in rond te ploeteren is t best OK. Maar om twee uur geduldig achter het rif - waar het water flink wat frisser is - rond te sluipen op zoek naar de juiste vis, bij het juiste koraal, met de goede belichting is nog wel een ander paar mouwen.
Tijdens de Nijl-cruise hebben we veel "half-verheven beeldhouwwerken" gezien maar als we hier uit het water komen zien we er zelf uit als half-versteven-beeldhouwwerken. 
Surgeon-fish.
Hij noemt chirugvis omdat hij een scherp scalpel bezit.
Het is het orange streepje vlak voor zijn staart.
Kwalletje...
... geweest... Want de vissen zijn dol op deze lekkernij...
Vlindervisje.
Een schitterende Blue Spotted Grouper rustend op een rots.
Het is een nachtelijke jager dus overdag zit hij meestal verstopt.
Een donkere papegaaivis met knaloranje oogjes.
Zijn bek is even sterk en scherp als die van een papegaai.
Geel viske.
Ja, ik heb toch gezegd dat ik ze niet allemaal bij naam ken.
Het hotel ligt op een klif en als ge zit te eten aan een tafeltje aan de rand van het restaurantterras dan hebt ge uitzicht over heel de baai met zijn verschillende kleuren blauw en ziet ge alle franjes en koraaleilandjes van het rif. Magnifiek. Tijdens t eten kunt ge dan al uitstippelen tussen welk groepje rotsen ge s namiddags eens wilt gaan snorkelen. Zalig! Er komen hier wel veel duikers-en snorkelboten omdat dit schiereiland een onderwaternatuurreservaat is. Maar echt storend is het niet. Na een half uurtje verdwijnen ze toch al weer.
De tafeltjes aan de rand van het terras zijn blijkbaar ook nooit allemaal bezet. De meeste mensen zitten liever dichtbij "de dode vissen en de patatjes" dan bij de levende zee. Leuk. 
Maar vanuit die hoge positie ziet ge natuurlijk ook veel droeve zaken gebeuren. Mensen die bij laag water keihard met turnsloefen over het rif lopen en de koralen breken. Kwieten die op de rand van het rif gaan zitten. (Ik gun het hun altijd van harte als ze per ongeluk op een zee-egel gaan zitten)  Hun benen laten ze achteloos bengelen tegen de koraalwand... Ge ziet onervaren snorkelaars die met hun vinnen slaan alsof ze een gevecht tegen Jonas de Walvis proberen te winnen
Soms vraag ik mij af hoe t er hier allemaal nog zo goed uit kan zien
Niets ontziende toerist die met sloefkes over 't rif loopt...
... en deze prachtige natuur achterloos vertrappelt...
Voor aflevering 17 klik HIER!
|
