12. De kortste weg naar de hemel en de ontdekking van het ontstaan van het jodelen.

Woensdag, 13 juni 2007. Crown Jewel - Luxor. 

         

Na ’t ontbijt in alle vroegte de tempel van Luxor gaan bekijken. Heerlijk! We waren er bijna alleen! Het was zalig om daar met ons zeven rond te wandelen. Bovenop het tempeldak was in recentere tijden een moskee gebouwd. Heel grappig, nu de tempel helemaal uitgegraven is hangt daarboven ergens een moskee, met een voordeur die wel 10 meter boven de grond in de lucht uitkomt! Daar komt ge letterlijk recht van de moskee in de hemel terecht. Misschien wel even met een omweg van 10 meter loodrecht naar beneden, en een gebroken nek, maar daarna zult ge zeker het hiernamaals bereikt hebben.

         

          De hangende moskee.

         
 

De tempel is echt indrukwekkend met zijn eindeloos aantal zuilen. De kronen stellen ofwel een gesloten papyrusbloem voor, ofwel een open lotus. De symbolen van Opper- en Neder-Egypte, waar de farao’s door de eeuwen heen flink hun best hebben voor moeten doen om die twee samen te houden. Een soort Vlaanderen en Wallonië toestand dus.

Sommige zuilen staan wel heel dicht op mekaar. Er zijn gangen waar ze amper drie meter uit elkaar staan. Er werd destijds niet op een steentje meer of minder gekeken…

Voor mijn geestesoog zag ik zich 't volgende tafereel al weer afspelen :

“Snofroe, de farao zou hier nog graag een extra gangetje hebben…”

“Moetemonet ik heb thuis nog wat steentjes liggen waar ik toch niks mee doe, die kunnen we daar eventueel voor gebruiken… Die zijn nog afkomstig van een of andere oude tempel ten tijde van de Eerste Dynastie, dus daar doet toch geen mens nog iets mee, die kunnen we best recycleren.”

“Wel ja Snofroe, das goed, dan lossen we dat zo op, dan ligt die oude rommel ook niet meer in de weg op uw erf.”

“Moetemonet hoe breed zou de farao dat gangeske graag hebben? ’t Is maar dat ik dan eens kan uitkijken naar dakbalken. Ik heb er nog een paar liggen, maar dat zijn nogal korte…”

“Pfff Snofroe, nu vraagt ge daar iets…. Als hij er maar door kan zal ’t wel goed zijn zeker? Volgens mij is ’t toch maar gewoon een gangeske om de vuilbak langs buiten te zetten. Maar pas op, ge kent hem hé, hij wil alles netjes in spiegelbeeld hebben. Dus als ge graag van uwe oude rommel van af wilt, zie dan wel dat ge genoeg meebrengt om aan de overkant een identiek gangeske te kunnen bouwen anders gaat hij ambetant worden. En als er nog namen van oude farao’s op uw recyclage-zuilen staan, beitelt die er dan eerst uit hé, want daar kan hij ook zeer lastig over doen…”

Op vele plaatsen in de tempel zijn nog de sporen te zien uit de Christelijke en Romeinse periode. Destijds werden sommige zalen omgevormd tot kerken. De hiërogliefen werden bepleisterd en daarop werden Christelijke taferelen geschilderd. Vooraan werd een altaar geplaatst. En klaar was de kerk, en vergeten de farao.

         

          De fresco's van de Christelijke kerk zijn (linksboven) nog steeds zichtbaar...

         

         Ook de Romeinen hebben  hun deel vergeten naar het containerpark te brengen.

         

Op vele reliëfs kwam de vruchtbaarheidsgod Min weer voor. Zoals altijd met maar 1 arm en 1 been maar met een indrukwekkende piemel. (Zijn dramatische geschiedenis heb ik een paar reisverhalen geleden al verteld.)
Op deze afbeeldingen kwamen er zelfs druppeltjes uit de penis gevallen! En onder die druppeltjes waren dan ook nog zaadcellen getekend! Wat het vermoeden doet rijzen dat de oude Egyptenaren iets microscoop-achtigs moeten gekend hebben. Hoe zouden ze anders kunnen weten hoe zo’n sperma-dikkopje eruit ziet?… Iemand ving het sperma op in een potje... Godweet wat was de bedoeling hiervan... Mijn fantasie schoot weer alle kanten uit...

           

          

Lieve mannelijke lezers van me... Stel u voor dat ze destijds al piemel-onderzoeken deden... En dat met hun primitieve middelen... Ik denk dat het jodelen niet in Zwitserland is uitgevonden...

De sfinxenlaan is ook heel grappig, ze was oorspronkelijk wel 4,5 kilometer lang en liep helemaal tot in Karnak. Maar aangezien ze ook in de loop der eeuwen door het oprukkende zand bedolven raakte is er maar weinig van over gebleven. De mensen hebben hun woningen onwetend bovenop de sfinxenlaan gebouwd. In sommige huizen steekt dus in de keuken of de badkamer een sfinxenkop uit de vloer. Handig om uw rol wc-papier op te zetten, voor ’t geval ze dat hier zouden gebruiken natuurlijk.

Binnenkort gaan ze al de bewoners van de huizen hier in de buurt nieuwe woningen aanbieden om de sfinxenlaan helemaal te kunnen opgraven.

Ze zijn hier wel heel goed in mensen verplaatsen… Zie maar wat ze met de Nubische dorpen gedaan hebben die anders nu op de bodem van ’t Nassermeer zouden liggen.

         

          De sfinxenlaan die doorliep van Luxor tot Karnak...

         

          Met dank aan Quirit om weer een van zijn tekeningen te mogen gebruiken!

Voor aflevering 13 klik HIER!