De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorie�n
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
28-01-2015
70 Jaar geleden werd kamp Auschwitz-Birkenau bevrijd
Gisteren was het 70 jaar geleden dat het Russische Rode Leger kamp Auschwitz-Birkenau bevrijdde. Achtergebleven waren zieken, oude mensen en enkele kampmedewerkers met een lage rang. De commandant en veel leidinggevenden hadden om de dans te ontspringen de benen genomen. Vooraf waren veel gevangenen al afgevoerd naar elders en bij deze dodenmars zijn ook velen bezweken. Om alle sporen uit te wissen hadden de Duitse bezetters, van Nazi's mogen we op gezag van onze autoriteiten uiteindelijk alleen maar spreken, alle belastende paperassen verbrand en ook de crematoria's waren opgeblazen. Toch stonden de geharde Russische commando's te huilen toen ze de barakken van de gevangenen betraden. Korte geschiedenis vooraf: Het concentratiekamp Auschwitz was met nadien Birkenau erbij een heel complex van gebouwen en barakken. Het was de grootste moordfabriek die de mensheid ooit gekend heeft. In Auschwitz had de dood vele gezichten. Er werd gedood door executiepelotons, soms werden mensen maar zo door een of andere bewaker met een nekschot gedood, er werden mensen opgehangen, doodgeslagen, verscheurd door honden, verdronken en uitgehongerd, Velen kwamen om door verblijf in de zogenaamde staan-cel. Berucht is Auschwitz ook door de rijdende gaswagens en vergassingsruimtes en de crematoria die dag en nacht in actie waren om alle doden te verbranden. Konden deze door overbezetting het werk niet meer aan, dan werden de mensen verbrand in kuilen of op brandstapels. 70-jarige herdenking: Buiten overlevende gevangenen, oude Russische veteranen (bevrijders) en veel andere betrokkenen waren ook veel staatshoofden en ook enkele koningshuizen aanwezig. Van het begin tot het einde heb ik de plechtigheden via de TV bijgewoond en de speech die me aansprak was die van de voormalige gevangene Roman Kent, die ons vermaande tot het gebruik van meer mededogen met de verdrukte en onschuldige mens die louter omdat zij of hij jood, zigeuner, of andersdenkende was op brute wijze in een van de Duitse vernietigingskampen om het leven gebracht werd. In de oorlogsjaren waren er veel omstanders, je zou om een modern woord van deze tijd te gebruiken, kunnen spreken van gedogers die niet alleen toen, maar ook nu alles wel goedvinden wat er aan kwaad geschiedt en alles op hun beloop laten. Het vliesje van goed naar kwaad is uiterst dun en ook wij met ons allen moeten oppassen dat we in bepaalde omstandigheden niet in een beestmens veranderen. Wat me persoonlijk ook zo verwondert is dat sommige elitaire personen en bestuurders die gisteren aanwezig waren bij de herdenking van Auschwitz daags ervoor ook acte de préséance gaven bij het rouwbeklag van een koning die zijn volk onderdrukte en barbaarse methodes erop nahield. De oorlogstijd (40-45) heb ik persoonlijk in al haar facetten meegemaakt en ik heb er ontzettend veel verslagen (zie archief) over gemaakt. Ik wist dat er in Nederland veel collaborateurs waren en gisteren hoorde ik voor het eerst dat we daartoe ook de Nederlandse Spoorwegen kunnen rekenen, die miljoenen verdiend hebben aan onze verdrukte medeburgers door ze samen met de Duitsers af te voeren naar Auschwitz of een ander Duits vernietigingskamp. De Duitsers heeft dit geen stuiver gekost, want door de Joodse mensen en andere gevangenen van hun hele bezit te beroven waren het de slachtoffers die uiteindelijk hun enkele reis naar de helse Duitse kampen zelf betaald hebben.
Michiel de Ruyter wordt nog altijd beschouwd als een van onze grootste Nederlandse zeehelden. Geboren werd Michiel de Ruyter op 24 maart 1607 te Vlissingen en te overlijden kwam hij op 26 april 1676, een week na de slag bij Syracuse, waarbij hij zwaargewond werd. Begraven ligt onze vlootadmiraal en zeeheld in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Michel de Ruyter leefde in een tijd dat we oorlog voerden tegen vnl. Engeland en zo'n beetje de wereldzeeën beheersten en Nederland veel respect afdong met zijn sterke vloot. Bekend uit de geschiedenis zijn de Engelse Oorlogen. De eerste die we voerden was van 1652-1654 en was gericht tegen het Engelse Gemenebest. de tweede heerste van 1665-1667 tegen Engeland, de derde tegen het koninkrijk Engeland, deze begon in 1665 en duurde tot medio 1667, de vierde begon in 1780 en was gericht tegen Groot Brittanië en duurde tot 1784. Net als in Nederland kenden we in Engeland in die periodes diverse regeringsvormen, die steeds van naam veranderden. Michiel de Ruyter was ook een geduchte tegenstander voor piraten en door de ervaren vechtersbazen op onze vlooteenheden uit die tijd werd er meteen korte metten met die zeerovers gemaakt. Michiel was van alle markten thuis en heeft zichzelf ook nog een tijdje bezig gehouden met de walvisvaart. In 1669 werd Michiel de Ruyter door Lodewijk XI onderscheiden met de grootste Franse orde uit die tijd, die van de Heilige Michaël, de schutspatroon van Frankrijk. Interessant is het ook om te vermelden dat in de bezettingstijd, en dan hebben we het over de oorlogsjaren 1940-1945, de Duitsers niets moesten hebben van onze gevluchte koninklijke familie en ze wel veel respect hadden voor bepaalde Nederlanders die iets betekend hadden in de geneeskunde, de natuurkunde, als schrijver of dichter en kunstschilder; respectievelijk Antonius Mathijsen, Dr. John Ingen-Housz, Aagje Deken, A.C.W. Staring en Johannes Bosboom. Ook tegen onze zeehelden keken die Duitsers hoog op en vereeuwigd zijn al die figuren op onze postzegels uit de oorlogsjaren. Beroemd zijn ook de legioenzegels, die uitgebracht werden als eerbetoon aan de vele Nederlandse vrijwilligers die dienst genomen hadden als Oostfrontstrijder. Ook de Winterhulp-Volksdienstzegels met toeslag uit die oorlogsperiode waren heel bekend. Momenteel is er een mooie film uitgekomen over onze zeeheld Michiel de Ruyter. Ik heb er een gedeelte van gezien en levensecht komen de zeegevechten bij me over. Ik denk dat deze film het wereldwijd gaat maken. De makers van deze film hebben zich niet helemaal gehouden aan de gekuiste teksten uit onze Vaderlandse Geschiedenisboekjes en zoals altijd is er ook ditmaal weer kritiek uit een bepaalde hoek. Ik heb me heel mijn leven verdiept in de geschiedenis en alles moet je wel bekijken uit het oogpunt van de tijd dat iets speelt. Voorbeelden: De Nederlanders staan bekend als een zee-en handelsvolk en zeker in de Zeventiende Eeuw is er van alles aan te merken op onze rijkdom uit die tijd. Zoals nu Vluchtelingen tegen veel geld overgebracht worden naar een bepaald Westers land, zo werden destijds door onze schippers ook slaven verhandeld. Alles wat God verboden had en waaraan wat te verdienen viel, was ons Hollanders niet vreemd! Ramp MH17: Onze zittende regering is met alle feiten bekend, maar de burger krijgt omwille van de commercie de waarheid niet te horen. Er is een handelsboycot tegen Rusland en bepaalde handelslui in Nederland hebben nog nooit zoveel verdiend als nu en dit door de voordeur te negeren en via de achterdeur naar binnen te gaan.
Tegenwoordig vind je een keur aan literaire werkjes en persoonlijk vind ik het helemaal niet belangrijk dat we op school of in onze literatuur altijd op zoek zijn naar beroemde schrijvers en onze belangstelling op dat gebied niet verder reikt dan naar de geijkte schrijvers die al bijna een halve eeuw actueel zijn. In België wordt meer gelezen dan in Nederland. Uit alle werelddelen heb ik linken van schrijvers en creatieve mensen op mijn sites, maar echt de Belgen zijn in de meerderheid en het grootste gedeelte van deze personen zijn van het vrouwelijk geslacht. Merken doe ik het ook aan mijn eigen blogs die wereldwijd gelezen worden. Uit mijn eigen omgeving heb ik de minste lezers en ook hier zijn het de Belgen die in meerderheid mijn blogs bezoeken. De slimste lezers zijn de Duitsers, die veel ideeën van mij overgenomen hebben en in de praktijk gebracht. Op mijn leeftijd van bijna 82 heb ik er geen enkel belang meer bij wie iets van mijn ideeën, ontsproten uit mijn oude weke massa, overneemt. Wel graag heb ik dat ze hierbij de bron vermelden. In dit nu gebrachte stukje ben ik op literaire zoektocht geweest en heb enkele leuke literaire verhandelingen voor u opgetekend, die deze keer niet uit mijn brein ontsproten zijn, maar die ik persoonlijk wel heel aardig vond.
Wat voor kwaal een mens ook heeft per se overgeleverd is niemand aan de reguliere geneeskunst en in onze natuur zijn van allerlei stoffen en kruiden te vinden die een bepaalde kwaal doen afremmen en ook kunnen genezen. Een van de grootste onderdelen van de farmaceutische industrie is de oncologische zorg, een biljoenenindustrie. Vroeger was je een kwakzalver als je met bv. kruiden uit moeders natuur mensen aanraadde om iets uit je tuin te proberen om van een of andere kwaal te genezen. De opa van mijn vrouw, Hent Peters, was zo'n natuurgenezer en met allerlei kleine ongemakken kwamen veel mensen langs voor verlichting van hun aandoening en vol lof spreekt hier de oude garde nog met veel respect over deze wonderdoener. Als beloning voor zijn advies, bespreking of handoplegging was de goeie man al tevreden met een rokertje of een neutje. De laatste tijd hebben zich ook medici toegelegd op de alternatieve geneeskunde en hebben kruidentherapieën samengesteld die verlichten en genezen. Een zekere mijnheer Leon Coldwell uit Amerika verloor bijna zijn hele familie aan kanker en vond toen een therapie uit, waarvan hij beweert dat hij hiermee 90 procent van alle kankeraandoeningen kan genezen. De voorwaarden zijn dat een patiënt niet behandeld mag wezen met een of andere chemokuur en ook geen operatie heeft laten doen plaatsvinden om een of ander kwaadaardig gezwel te weren. Zijn gelanceerde genezingskracht is gebaseerd op Essiac-en Flor Essence. Essiac is een samenstelling van kliswortel, zuringkruid, rabarberwortel en gladde iepwortel. Flor Essence bestaat uit kelp, gezegende distel, rode klaver en waterkers. Verder adviseert dokter Coldwell aan zijn patiënten om veel verse groenten en fruit tot zich te nemen en ook veel buiten te wandelen. Het geheel van dit verzorgingspakket doet een grote hoeveelheid vitamine B 17, D en C uw lichaam ten goede komen en behoedt en/of geneest u van vele kwalen. Dokter Coldwell heeft, mogelijk door nare ervaringen met ziekten van zijn naaste familie, niet veel op met de reguliere geneeskunst en beweert dat de farmaceutische industrie net als de aardolie-industrie, ondanks de vele en betere voorhanden alternatieve stoffen in stand gehouden wordt door de commercie. Ieder mens is vrij in zijn keuze. Wat ik wel aan iedereen, die een bepaalde kwaal heeft, adviseer en geen baat heeft bij de voorgeschreven medicijnen is om als u over wilt gaan tot alternatieve medicinering dit in overleg te doen met uw huisarts of behandelende specialist.
De vorige keer hebben we het over de vinpotigen zee-bewonende dieren gehad en ook aangeduid in dit op 7 januari jl. geschreven artikel heb ik het verschil van vinpotigen met de walvisachtigen. Men verdeelt de walvisachtigen in twee groepen: baardwalvissen en tandwalvissen. In beide kampen komen giganten voor. De potvis met zijn opvallend smalle onderkaak vol tanden en zijn verkommerde bovengebit, kan achttien meter lang worden; maar de kampioen is een baardwalvis, de blauwe vinvis van de zuidelijke ijszee, die drieëndertig meter haalt en dan een gewicht heeft van dertig olifanten. Deze reus is niet alleen het grootste dier van onze tijd, maar bovendien het grootste dat ooit heeft bestaan. Zelfs de grootste sauriërs, of ze nu in het water of op het land leefden, bleven ver bij hem achter. Veel plezier heeft hij daarvan overigens niet in onze dagen, integendeel. Zoals op alle zee-bewonende zoogdieren is er op hem gejaagd tot hij vrijwel was uitgeroeid en zelfs nu hij internationaal beschermd wordt- zijn er landen en onverlaten die de geldende voorschriften ontduiken of negeren. De baardwalvissen leven van plankton. De grote walvisachtigen hebben koppen, die met alle proportis schijnen te spotten; maar die van de planktoneters doet van binnen denken aan een geweldige zaal. De kroon spant in dit opzicht de Groenlandse walvis met zijn boogvormig uitgeholde bovenkaak. De bedoeling van deze ruimte is, dat hij vol plankton-houdend water loopt, waarna de tong naar boven wordt gedrukt en het water door de baleinen naar buiten wordt geperst. Deze baleinen, buigzame hoornplaten met een soort voering van lange haren, kunnen bij de Groenlandse soort een lengte van maar liefst vier en een halve meter bereiken, en de persende tong heeft bij de blauwe vinvis een gewicht van vier ton. Het resultaat is dat na elke hap een reusachtige hoeveelheid plankton door de nauwe buis van de keel naar de maag wordt gepompt, en ook deze niet met nutteloos water wordt gevuld. Voor het grootste deel bestaat het aldus verorberde plankton uit kleine kreeftjes. Een walvismaag kan er wel duizend kilo van bergen. Omdat plankton betrekkelijk dicht aan de oppervlakte leeft, behoeven de baardwalvissen niet zeer diep te duiken. Ze blijven ook niet langer dan een kwartier achtereen onder water. Een ongeveer even lange duiktijd noteren de kleinere tandwalvissen, zoals dolfijn en de bruinvis, die zich met eveneens dicht onder de oppervlakte levende vis voeden. De grote tandwalvissen leveren een veel indrukwekkender duikprestatie. Voor de potvis is een uur niets ongewoons; voor de bultrug heeft men zelfs anderhalf uur gemeten. Zo'n onderzees uithoudingsvermogen heeft de vechtlustige potvis natuurlijk wel nodig, als hij naar de donkere diepten afdaalt om de strijd met een grote en taai terugvechtende inktvis aan te binden. Eens heeft men een potvis opgehaald van een diepte van anderhalve kilometer, waar hij het te kwaad had gekregen met een onderzeese kabel. We moeten aannemen dat hij, zonder dat we dat kunnen vaststellen, nog wel dieper kan duiken ook. Een dier, dat zulke hoogteverschillen en dus ook drukverschillen kan verwerken, is vanzelfsprekend door zijn bouw op dergelijke voor ons adembenemende en verpletterende duiken aangepast. Hun longen zijn minder groot dan men zou vermoeden, maar ze verminderen onder water hun zuurstofgebruik door de bloedsomloop in grote delen van hun lichaam af te sluiten; het hart kan dan veel langzamer pompen. Alleen lichaamsdelen die zonder onderbreking met zuurstof moeten worden gevoed, zoals de hersenen en het hart zelf, blijven in de circulatie ingeschakeld. Dat verklaart ook waarom na elke duik een rustig zwempartijtje aan de oppervlakte bitter noodzakelijk is: de verwaarloosde lichaamsdelen moeten met zuurstof worden bijgetankt. Tot vreugde uiteraard van de walvisvaarder, die het opduiken van een walvis nog altijd begroet met de door Moby Dick beroemd geworden kreet: 'here she blows...'-kijk, hij spuit! De zuurstofeconomie van de walvis is ook in andere opzichten voortreffelijk geregeld. Allereerst heeft hij geleerd zijn longen vrijwel geheel met lucht te vullen voor hij duikt; andere zoogdieren benutten de capaciteit van hun longen maar zeer ten dele. Bovendien slaat de walvis zijn zuurstof in veel groter mate buiten de longen op, namelijk in zijn spieren. Deze spieren zijn ook, net als de rest van zijn lichaam, vrijwel niet samendrukbaar. De onvoorstelbare druk in de diepte deert de walvis nauwelijks. Hij heeft zelf een oplossing gevonden voor het klassieke duikersprobleem, de caissonziekte. Een menselijke duiker moet heel voorzichtig van een diepe duik terugkomen, anders vormen zich stikstofbellen in zijn bloed, die zijn dood kunnen veroorzaken. Vermoedelijk kan de potvis van zijn griezelige diepte als een torpedo naar de oppervlakte schieten, doordat hij bij het afdalen een stikstoftekort in zijn lichaam had opgebouwd: zijn bloed had een stikstofhonger. De intelligentste walvissen zijn de dolfijnen. De bouw van hun hersenen komt zo verrassend sterk met die van de mens overeen, dat men zich afvraagt of zij niet, in plaats van de chimpansee, de eretitel van het op één na verstandigste wezen in de schepping mogen opeisen. Amerikaanse deskundigen, die in Florida dolfijnen in gevangenschap bestuderen, hebben over hun bevindingen de meest fantastisch klinkende verslagen gepubliceerd. Men had bijvoorbeeld een geluidsbandje gemaakt van het gekwetter en gesjirp, dat de dolfijnen lieten horen, en iemand kwam toen op het idee om de band eens vertraagd af te draaien. Het effect zou verbluffend zijn geweest: als ze alleen waren, imiteerden de dieren de geluiden die ze overdag opvingen, maar dan in hun eigen tempo. Eén dolfijn bootste heel precies het geluid van een dagelijks voorbij-denderende trein na. Een andere imiteerde het knarsen van de voetstappen van zijn baas, en zelfs diens stem. De meeste geluiden waren echter niet thuis te brengen, maar volgens de Amerikaanse onderzoekers zou men daar juist wel gestuit kunnen zijn op het bestaan van een echte dolfijnentaal. Dat laatste moeten we voorlopig maar met een korreltje zeezout nemen. Er zijn meer dieren die kunnen imiteren, en om een papegaai te overtreffen moet zelfs de meest praatgrage 'Flipper' heel wat mans zijn. Maar zelf praten veronderstelt verstand. Dat de dolfijn daarover beschikt, is-voorzichtig uitgedrukt-nog altijd niet bewezen. En ook zonder dat zijn de walvissen al interessant genoeg!
Een heel beruchte resistente bacterie is de zogeheten MRSA, de afkorting staat voor de staafvormige bacterie de Meticiline Resistente Staphylococcus Aureus. Deze bacterie is een kwade mutant van een vrij onschuldige bacterie die normaliter zich openbaart op de huid, in de neus, bilspleet en onder de oksels. Zieke personen die bij bepaalde infecties veelvuldig behandeld zijn met antibiotica kunnen op een gegeven moment alle natuurlijke weerstand van hun eigen afweermechanisme verliezen en ontwikkelen in hun lichaam een moeilijk bestrijdbare infectie. Omdat deze infectieuze besmetting met allerlei vervelende, vnl. huidinfecties, veelal in een ziekenhuis of verpleeghuis aan de orde van de dag is staat MRSA ook wel bekend als de ziekenhuisbacterie. Geconstateerd is dat deze sleepbacterie zich overal kan inkapselen en wel in vezels, beddengoed, gordijnen, vloerbedekking, kleding, muren, plafonds, beddenframes, wastafelkranen (in zeefjes en afdichtingsrubbertjes), afstandsbedieningen, deurknoppen, lichtschakelaars, luchtkanalen, stoffige ruimtes en ook op de schilfers van de menselijke huid. Ook in de stalhouderijen van varkens en rundvee is MRSA ontdekt en nog niet zolang geleden eveneens in een partij rauw vlees. In ruimtes waar MRSA zich openbaart dienen dan ook strikte hygiënemaatregelen genomen te worden. In de voormalige ouderwetse ziekenhuizen waren de vloeren van graniet, de muren van marmer of glad beton en waren er minder besmettingselementen waar een of ander bacterie zich kon inkapselen. Herinneren doe ik me nog de zalen en gangen van het oude Elisabeth-Gasthuis in Arnhem waar alles er gladjes uitzag en de lucht van de ontsmettingsstof lysol je neusgaten binnentrok. In de oorlogstijd hadden de Duitsers bij onze buurman Berend Roelofs in de frontstad Huissen (1944) een lazaret ingericht. De geheel betonnen keuken diende als operatieruimte en de stenen tafel als operatietafel. Mogelijk was dit toch een betere bescherming tegen infecties als de huidige moderne ingerichte ziekenhuiskamers. Sinds november 1996 wonen we in een appartementencomplex met een mooie binnentuin en vijver. Momenteel is de vijverpomp niet meer functioneel, is er ook geen zuurstoftoevoer in het water en met veel gesloten en vervuilde luchtkanalen is een legionellabesmetting niet uitgezonderd. Als oud-keurmeester van de Warenwet heb ik altijd geleerd om water stromend te houden en bij onze Dienst destijds in Dordrecht moesten we maandelijks de brandslangen cleanen door de oude waterresten af te voeren. Tegenwoordig zijn hiervoor andere voorschriften en zijn de brandkasten hier in 'de Pauw' verzegeld en worden dergelijke handelingen-mij persoonlijk bevreemdend- niet meer verricht. In het verleden heb ik veel researchwerk op bacterieel gebied gedaan en mijn bevindingen in deze in een honderdtal artikelen verwoord. Op dit blog vindt u er een aantal onder de rubriek infectieziekten. In dit algemene stukje heb ik het uitsluitend gehad over de meest besproken actuele bacteriële infectie die we in Nederland tegenkomen en ben bovendien wat uitgeweken naar wat eigen ervaringen. Raadpleeg eveneens de website http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/diversen/60996-mrsa-bacterie-symptonen-besmetting-en-behandelng-html
Uitslag EK 2015 Allround Schaatsen in Tsjeljabinsk
Bekend is de in de Oeral te Rusland gelegen plaats Tsjeljabinsk van de meteoroïde die er voor een paar jaar terug is neergekomen. De stad heeft een knus ijsstadion waar veel wedstrijden in gehouden worden en in de buurt liggen een zestal kleine baantjes waar vnl. scholieren op schaatsen. Rusland is een schaatsland en heeft in het verleden veel grote kampioenen op schaatsgebied gekend. Alles is nu wat minder, maar met mogelijk Hollandse trainers erbij en een betere commerciële opzet zal Rusland zich in de nabije toekomst zich zeker weer in de hoogste regionen presenteren. Gehouden in Tsjeljabinsk werden de Europese kampioenschappen Allround Schaatsen voor Dames en Heren. Kampioene bij de dames werd onze oppermachtige schaatsster Ireen Wüst. Op de tweede plaats eindigde de uit Tsjechië afkomstige langeafstand rijdster Martina Sablikova. Een bronzen medaille was er voor onze goedlachse en altijd vrolijke Linda de Vries, op de vijfde plaats eindigde Jorien Voorhuis (Nl.) en daartussenin was het de Russin Olga Graf die vierde werd. Bij de heren was het Sven Kramer die ditmaal met veel moeite en gezonde vechtlust toch kampioen werd. Op de tweede plaats eindigde Koen Verwey en op de derde plaats de Rus Denis Joeskov. Een slechte 1500 meter en een matige 10 km deed Wouter Olde Heuvel verdwijnen van een aanvankelijk tweede plaats naar plaats zes en hiermee heeft hij zich niet automatisch geplaatst als deelnemer voor de WK. Dat Rusland op handelsgebied geboycot werd, was te zien aan het magere boeketje bloemen dat de kampioenen op het schavotje aangereikt werd. Goedgemaakt werd dit door een mooi bronzen schaatsbeeld dat aan zowel Ireen Wüst alsmede aan Sven Kramer aangeboden werd. Opvallend gekleed als Sovjet-Engeltjes op hoge hakken waren ook de begeleidende presentatrices van de prominente ISU-leden. Al met al vond ik het schaatsgebeuren van de afgelopen dagen in Tsjeljabinsk toch aantrekkelijk, goed georganiseerd en heel interessant.
De koelbloedige afslachting van medewerkers van het Frans satirisch weekblad Charlie Hebdo heeft wereldwijd geleid tot protest en diepe afschuw voor de vermoedelijke daders Chérif en Said Kouachi. Opgeleid en getraind waren deze killers door Al-Qaeda in Jemen. Sinds 1992 houdt Charlie Hebdo (voorheen Hara-Kiri) zich bezig met het publiceren van humoristische cartoons, tirades en essays tegen extreem rechts, religies en de traditionele politiek. Uitgebracht hebben ze een groot aantal spotprenten over voornamelijk de profeet Mohammed. In de Islamwereld heeft dit niet alleen veel verzet opgeroepen van extremistische Islamorganisaties, maar eveneens veel gematigde moslims voelen zich hierdoor aangesproken. Doordat we in het verleden, o.a. met de golfoorlogen, een verkeerde inschatting gepleegd hebben van de gevolgen en ons door het oliebelang teveel bemoeid hebben met allerlei culturen die we hier in het Westen niet kennen, is er een felle geloofsstrijd ontstaan die zijn weerga niet kent. In het verleden hebben we ook strijdende partijen gesteund die vochten tegen niet democratische machthebbers. Veel van die partijen hebben zich gesplitst en zich nu eveneens gekeerd tegen het Westen. De IS-strijders bv. beschikken over de modernste wapens die maar denkbaar zijn en gemonteerd staan ze vaak op een oude Volkswagen-pick-up of anderzijds. Zichzelf beschermen voor aanvallen van hun tegenstanders is in hun ogen niet noodzakelijk. Door dergelijk vervoer kunnen ze op grote afstand van elkaar rijden en bij bombardementen zijn ze hierdoor ook minder kwetsbaar en hun materieel verlies beperkt zich tot weinig of niets. Daarbij zijn ze ook niet bang om te sneuvelen, want opgevangen worden ze als martelaar in het Islamitische hemelrijk. Omgekeerd hebben wij Westerlingen ook terreuraanvallen gepleegd op hun moskeeën e.d. Dit alles heeft geleid tot de situatie die we nu kennen en het getij is moeilijk te keren, want noch een lik-op-stukbeleid of anderzijds een vergeldingsactie van oog om oog of tand om tand is niet effectief en roept nog meer wraaklust op. Omsingeld door de Franse politie is ten noorden van Parijs een drukkerij in Dammartin-en-Goële waar de daders van de aanslag op Charlie Hebdo zich verscholen hebben. Terroristische sympathisanten van de gebroeders Kouachi hebben ook elders winkels en gebouwen bezet waarin ook mensen aanwezig zijn. Frankrijk dreigt rechtstreeks in een revolutie beland te zijn en met alle medeleven van onze Westelijke kant ligt een oplossing voor de ontstane wereldimpasse niet voor de hand; ook als de daders gevangen genomen worden of in een vuurgevecht met de politie het leven laten, roept dit weer nieuwe terreurdaden op. Waar we met ons allen wel voor uit moeten kijken is dat we onze Europese ingeburgerde moslimbroeders niet over een kam moeten gaan scheren met de slechteriken; Doen we dit wel, dan is ook onze democratie een farce geworden, waarover we ons moeten schamen. Klik voor laatste berichten over Frankrijk op http://nos.nl/artikel/2012493-gijzeling-parijs-voorbij-vier-gijzelaars-dood.html
Wat het zeeleven betreft hebben we al heel wat dieren onder de loep genomen en het waren niet alleen en uitsluitend vissen waarover we het gehad hebben, maar ook andere wezens, Tot de zee-bewonende dieren rekent men ook de betrekkelijk kleine groep van ongeveer honderdtien soorten zoogdieren, die het land voorgoed gedag gezegd hebben of daar nog slechts een bepaalde tijd van hun leven doorbrengen. Het is een vrij willekeurige indeling, zoals we al eerder hebben gezien; aan de vervorming van de ledematen tot roeipoten, vinnen eigenlijk, kan men immers aflezen hoe ver de dieren in hun aanpassing aan het water gevorderd zijn, en dat loopt nogal uiteen. De zogenaamde vinpotigen, waartoe onder meer de walrus en de gewone zeehond behoren, kunnen op het land nog wel degelijk uit de voeten, al varieert die vaardigheid van kruipen tot een soort van schokken en sjokkend springen. Niet alleen de pootvorm is een graadmeter; in het algemeen gesproken kan men ook zien dat een vergevorderde aanpassing aan het zeeleven tevens de neiging tot reuzenvorming insluit. De vinpotige dieren moesten hun gewicht nog altijd aanpassen aan de draagkracht van hun skelet en speciaal van hun wervelkolom. De walvisachtigen daarentegen profiteerden van de opwaartse druk van het water, namen kolossale afmetingen aan, maar sloten daardoor tegelijkertijd voorgoed de terugweg naar het land af. Een walvis , die op het strand loopt, verplettert zichzelf als hulpvaardige mensen geen kans zien hem tijdig naar diep water terug te slepen. Het grootste verschil tussen de vinpotigen en walvisachtigen licht echter in hun ademhaling. Bij dieren die nog gebruik maken van rustplaatsen op het droge, heeft het ademhalingssysteem niet zo bijzonder veel veranderingen ondergaan sinds ze naar zee verhuisden; maar dat gebeurde dan ook 'maar' vijftig miljoen jaar geleden. De walvisachtigen waren hun aanpassing bij het zeeleven toen al vijftien miljoen jaren eerder begonnen, en ze hebben die voorsprong in ontwikkeling nooit meer prijsgegeven. Hun neusopening(een of meer spuitgaten, waardoor ze in de lucht condenserende adem-geen water-!-blazen) staan rechtstreeks in verbinding met de longen; een verbinding met de keel en de slokdarm heeft dit kanaal niet, en een walvis kan dus met open muil zwemmen zonder te verdrinken. Hier beneden vindt u een staatje van de verschillende vinpotige dieren en ook wat afbeeldingen. Over de walvisachtigen waarover ik met betrekking tot vinpotigen hun verschillen heb aangeduid, gaan we het volgende week hebben en dit tevens met uitgebreid documentatiemateriaal. Ik hoop dat u na het lezen van dit zee-artikeltje wat het zeeleven betreft ook weer wat zee-wijsheid heb opgedaan en het schrijfsel plezant bij u over komt.
Door verschillende kwalen overmand zal ik het met alles wat kalmer aan moeten doen. De rubriek nieuwsgaring met commentaar op het wekelijks belangrijkste nieuws komt te vervallen. Nieuws op allerlei gebied vindt u in de rubrieken op links van mijn blog. Echt alle nieuwslijnen die u zoekt zijn te bereiken en met één klik zit u op de juiste rubriek! In diezelfde linker kolom vindt u eveneens veel sites van mijn blogvrienden en rubrieken met leuke filmpjes. Op rechts vindt u wat sites die betrekking hebben op mijn woonplaats en ook allerlei rubrieken met diverse onderwerpen. Bent u geïnteresseerd in de oorlogsgeschiedenis, dan zit u daar ook op de juiste plek en zullen er ongetwijfeld onderwerpen te vinden zijn die u interesseren. Wat bovendien ook interessant is en tegenwoordig nogal wereldwijd speelt zijn de rubrieken die over infectieziektes gaan. Op dit blog vindt u meer dan 2000 onderwerpen over alles en nog wat en wekelijks vulde ik de diverse rubrieken met een viertal nieuwe artikelen aan. Hier ga ik eveneens mee minderen. Uitgelezen op dit blog raak je nooit, want er wordt zoveel op verteld dat het lijkt dat er schier geen einde aan komt. Lees ook de familieblogs Broeder Everard met Kloosterrecepten: http://www.bloggen.be/broedereverard/ en het wetenschapskennisblog http://www.bloggen.be/evertsuitlaatklep/ Ik wens u veel leesplezier!
Sinds een maand heb ik met een infectie te maken, die zich steeds verergerde en me belette om op dit blog te werken. Onder behandeling ben ik van een reumatoloog. Foto's zijn genomen van mijn handen en longen. Ook het bloed wordt onderzocht. Tot tweemaal toe is er gewrichtspunctie geweest in mijn linkerhand dit om bacterieel vast te stellen wat er precies aan de hand is. Men vermoedt jicht of reuma, maar niet uitgesloten is ook dat ik bezocht ben door een of ander insect die me mogelijk besmet heeft met een of andere aandoening. Beide handen zijn danig opgezwollen en verschrikkelijke pijnscheuten plagen me. Gekregen heb ik een pijnspuit, die 6 weken actief blijft en ook een kuur van eerst 5 dagen met een verlenging van 10 met de antibiotica prednisolon. Vandaag is het de eerste dag dat ik met mijn rechterhand de wijsvinger weer enigszins kan gebruiken en deze informatie kan intikken. Te maken had ik al jaren met longemfyseem (ik rook al vanaf 1985 niet meer), huidplekjes, waarbij er één kwaadaardig was, zwaar hartfalen, prostaatmoeilijkheden, artrose in mijn nek en voor twee jaar geleden werd mijn gal die als het ware totaal 'opgevreten' was helemaal weggenomen. Voor 1985 waren er ook al diverse kwalen en werd ik geopereerd aan mijn nieren, kaak en geplaagd ben ik vooraf eveneens door diverse andere aandoeningen die je echt niet opvrolijken. Ik hoop spoedig weer op te knappen en zit niet, maar lig te popelen om weer stukjes te gaan schrijven. In 2015 ga ik niet meer zozeer in op het nieuws maar breng op deze site uitsluitend nog wat korte interessante artikeltjes over alles en nog wat. Al zou ik noodgedwongen met bloggen moeten ophouden, op dit blog staan zoveel uiteenlopende rubrieken die over pakweg een eeuw nog interessant zijn om te lezen en deze zin is niet van mijzelf afkomstig, maar van een trouwe buitenlandse lezer die me hier vanmorgen met een uitgebreid mailtje een hart mee onder de riem stak. Moge 2015 voor al mijn lezers een plezant jaar worden en veel goeds in petto hebben!
