Gisteren kwam het bericht binnen dat een van de nog weinigen in leven zijnde kampslachtoffers uit WO-11, nl. Ernst Verduin, op 94-jarige leeftijd was overleden. Ernst werd geboren in Amsterdam, maar het grootste gedeelte van zijn bewogen leven heeft hij doorgebracht in Bussum. In 1943 werd het gezin Verduin, louter omdat zij van Joodse afkomst waren, door de Duitse bezetters van ons land gearresteerd en overgebracht naar het concentratiekamp Vught. Ernst was toen 16 jaar. Even later werd het gezin getransporteerd naar het Nazi-kamp Auschwitz. Gebruikelijk was het bij aankomst van de treinen aldaar dat daar wachters stonden en nadat men het staton verlaten had, werden de sterke uitziende personen naar het terrein van de gevangenbarakken gestuurd en de wat op het oog uitziende zwakke personen richting de gaskamers. Ernst zag er in die tijd wat ziekelijk uit en aanvankelijk kwam hij ook terecht bij de gaskamergroep, maar op een of andere manier wist hij zich toch met enig wringen te verplaatsen naar de werkkant. Je kunt  jezelf niet voorstellen hoe onmenselijk die nazi's uit die tijd met mensen omgingen en het waren vooral Joden, Zigeuners en Jehovagetuigen die door die Duitsers in Auschwitz-Birkenau terecht kwamen. Veelal politieke gevangenen werden meestal getransporteerd naar kampen met nog een strengere regiem dan in Auschwitz. Ernst Verduin is in Auschwitz werkzaam geweest in de moestuin van het kamp, nadien als bouwvakker  en laatstelijk als administratief medewerker in het kampmagazijn. De meeste functies in zo'n werk-vernietigingskamp werden waargenomen door de gevangenen. De Duitsers die het kamp beheerden liepen gestreken en gesteven in  uniform rond en gaven vanuit de verte hun bevelen en veelal vrouwelijke en tendele volslagen krankzinnige mannelijke  bewakers en wrede kenau's waren daar de Aufseherinnen die de orde daar moesten hanhaven. Via wachttorens waarin gevestigd een mitrailleurspost werd het terrein bewaakt en was er iemand ontsnapt, dan werd deze persoon meteen neergeknald. Toen op een gegeven moment de Russen in de strijd tegen de Nazi's aan het oprukken waren werden de gevangenen overgebracht al lopende, bekend is deze verre tocht in de geschiedenis als de dodenmars, naar een opvangscentrum in Gleiwitz en vandaaruit naar Buchenwald getransporteerd. De vader en zus van Ernst hebben hun concentratieleven niet overleefd. Ooit heb ik lange tijd geleden al eens iets over Verduin geschreven, maar ik zit zelf nu ook op hoge leeftijd en weet echt niet meer wanneer. Ik weet wel dat het destijds ging om de voorlichting die Ernst Verduin toen gaf op scholen en beneden dit stukje heb ik nog een foto staan en zie je Ernst pratende staan bij een verschrikkingsbeeld uit die tijd. We leven nu ook weer in een periode waar oorlog en verschrikking weer volledig tot leven komt en me bezorgd maak ik me over de alom aanwezige haat van volkeren en mensheid onder elkaar en mogelijk leidt dit binnenkort weer tot een Wereldoorlog. Ernst is niet meer en beloond zal hij door God worden voor al de goede werken die hij tijdens zijn leven verricht heeft. Moge hij ruste in vrede! 

13-12-2021 om 15:13 geschreven door Eef Hübbers

Op 97-jarige leeftijd kwam vandaag te overlijden de oud-verzetsstrijder uit de oorlogsjaren 1940-1945 en voormalig politiek gevangene Ernst Sillem. Gevangen heeft hij gezeten in het kamp Natzweiler-Struthof, een voormalig werkkamp ontworpen door Nazi-bouwmeester Albert Speer met de bedoeling om daar in de Franse Elzas graniet te winnen uit het Elzasgebergte en dit voor het bouwen van een superstad die Germania zou gaan heten.
In het kamp zaten 54000 gevangenen die afkomstig waren uit Frankrijk, Nederland, Duitsland, Noorwegen, Polen  en de voormalige Sovjet-Unie. Het was een kamp waar dag en nacht gewerkt werd en de gevangenen ontbrak het aan van alles. In het kamp zijn 20.000 mensen omgekomen, niet alleen van de honger en ziektes, maar ook een aantal niet bruikbare gevangenen die door de Nazi's gemakshalve vergast werden. Het kamp heeft dienst gedaan van 21 mei 1941 tot 23 november 1944 en het inmiddels door de Duitsers verlaten kamp werd even later door de Amerikanen bevrijd

18-10-2020 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Bruno Dey was 17 jaar toen hij zich aanmeldde bij de Waffen SS. In de oorlogstijd van 1939 t/m 1945 was het in Duitsland zo gesteld dat je als jongeling eerst ingedeeld werd bij de Hitlerjugend. Na je 16-de kon je ingedeeld worden bij de Wehrmacht of de Kriegsmarine en het was ook mogelijk om je te melden bij de Waffen. Bruno kwam als jonge SS'er om zich te harden terecht in het concentratiekamp Stutthof, waarbij hij ingedeeld werd bij de bewakingsdienst. Dit werd pas bekend toen men in 2016 in het oorlogsmuseum van Stutthof zijn uniform en legernummer en personalia vond, waaruit afgeleid werd dat hij aldaar dienst gedaan had.  Het Nazikamp Stutthof was gelegen kort bij de Poolse 'vrijstad' Danzig (Gdansk) waar voor de oorlog ook al veel Duitsers woonde, die erg Hitlergezind waren. In 1936 was dit kamp al opgericht met de bedoeling om politieke tegenstanders en misdadigers in op te sluiten. In 1942 werd Stutthof officieel Nazikamp en in 1943 werden er gaskamers gebouwd. In een korte tijd vonden daar zo'n 70.000 onschuldige gevangenen  de dood. Bruno Dey was van dit alles volledig op de hoogte en wat hem ten zeerste kwalijk werd genomen was dat hij die pas kort daar als bewaker werkzaam was zich medeschuldig had gemaakt tijdens overbrenging van gevangenen in  vergassingsauto's naar zogenaamde andere bestemmingen, waarbij zo'n 5230 gevangenen de dood vonden. Het is een gruwelijk verhaal wat hier staat beste lezers, maar als je om je heen kijkt en ziet wat er vandaag in de verschillende landen van de wereld gebeurt-ook hier in Nederland-dan kun je het zo stellen dat die Mörder sind auch im 2020 unter uns, niet alleen in een film uit vlak na de oorlog met in de hoofdrol de bekende actrice Hildegarde Knef, maar ook de bekende jager op oorlogsmisdadigers Simon Wiesenthal heeft dit ooit gezegd en het is de volledige waarheid, die gebaseerd is op het feit dat mensen gauw geneigd zijn omwille van de smeer en zonder enig nadenken en medegevoel over te gaan tot onoorbare daden.  Zeker nu in deze gistende tijd van virussen en veel misnoegen over allerlei regeringsbesluiten met betrekking tot het klimaat en het vaak onbeheerst optreden van bepaalde groeperingen en opsporingsambtenaren binnen het hele EU-gebeuren met als rode draad het onderwerp racisme en geseling van de burger kan direct de oorzaak zijn van een ongewenste burgeroorlog. Zojuist kreeg ik de vraag voorgelegd waarom de nu 93-jarige Bruno Dey slechts drie jaren gevangenisstraf te wachten staat en niet levenslang. Nú, dat komt omdat hij voor zijn daden als 17-jarige van toen volgens het jeugdrecht berecht wordt, maar ja wat maakt het op zo'n leeftijd uit! Het zal ongetwijfeld schrikbarend overkomen op zijn kinderen en kleinkinderen, die van dit alles niets afwisten! 

NAZIKAMP STUTTHOF IN POLEN TIJDENS OORLOGSJAREN 39-45


                        
                           Hierboven portret van 93-jarige Bruno Dey

06-07-2020 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Over heel veel Nazikampen uit de oorlogsjaren 1939-1945 heb ik mijn verhaal gedaan. Mijn laatste stuk over Sobibor was d.d. 5 december 2018. Zie archief concentratiekampen rubriek 3! Vandaag kreeg ik  onder de ogen de Volkskrant en daarin stond belangrijk nieuws over kamp Sobibor.  Kamp Sobibor werd in 1941 gebouwd en het was de SS'er en vernietigingsexpert Johann Niemann die medeoprichter was van dit kamp en in zijn boosaardige geest daar van allerlei stellages liet opbouwen om vijanden van het NAZI-regiem een kopje kleiner te maken. Als ik het eerlijk mag zeggen had ik nog nooit van die Niemann gehoord. Niemann was niet alleen en uitsluitend medeoprichter en uitvoerder van kamp Sobibor, maar deed als SS-Untersturmführer ook dienst als kampopzichter en beul. Voor zover bekend zijn in Sobibor 170.000 onschuldige zogenaamde tegenstanders van het NAZI-regiem vergast,  gefusilleerd en/of door kommer en kwel om het leven gekomen. In die Oostlijn van kamp Sobibor lag ook kamp Belzec waar 430.000 gevangenen vermoord zijn  en in Nazi vernietigingskamp Treblinka lag dit aantal op 925.000. Alles bij elkaar had ik van die drie genoemde kampen weinig fotomateriaal. Een kleinzoon van Johann Niemann voornoemd heeft onlangs 62 foto's gevonden van zijn opa en deze ter beschikking gesteld aan een amateurhistoricus en het was de Volkskrant die enkele van deze foto's vandaag publiceerde. Vermeld in het artikel van deze krant stond ook het verhaal van die ganzen die in kamp Sobibor eropna gehouden werden. Vooraf aan het vergassen van gevangenen werden die ganzen flink opgejut en dit om het geschreeuw en gekerm van de slachtoffers te smoren. In 1943 waren er zoveel gruwelen uit dit kamp uitgelekt dat op last van Himmler kamp Sobibor werd gesloopt.  

01-02-2020 om 16:57 geschreven door Eef Hübbers

In de Tweede Wereldoorlog van september 1939 t.e.m. 8 mei 1945 hadden de NAZI'S in de bezette gebieden van Europa zo'n 470 kampen opgebouwd, waar tegenstanders van het Hitlerregiem vertoefden of zaten opgesloten. Er waren vernietigingskampen waar totaal onschuldige mensen door executie, vergassing of verbranding werden gedood. Zo ook waren er werkkampen waarin dwangarbeiders vertoefden die tewerkgesteld werden bij de boeren of Duitse fabrieken, er waren ook interneringskampen waar vnl. politieke tegenstanders van de bezetter in werden opgesloten. Verder zorgden de NAZI'S dat ze ook beschikten over reserveringskampen en verzamel en doorgangskampen van waaruit gevangenen doorverwezen werden of afgevoerd naar vernietigingskampen of anderzijds. Het hele systeem van dit alles was opgebouwd uit zelfwerkzaamheid van de gevangenen zelf en dit alles onder toezicht van bewakers die nauwkeurig moesten letten of alles volgens de geldende kampregels werd uitgevoerd. Onbruikbare individuen, waaronder vielen kinderen, zwakke of oude mannen & vrouwen, lichamelijke of geestelijk gehandicapten, werden afgevoerd naar een vernietigingskamp waar ze na aankomst zich moesten ontkleden, kaalgeschoren werden en de gaskamer werden ingestuurd. In totaal zijn op die manier zo'n 6 miljoen mensen vermoord. Dit alles is bij een gewoon weldenkend mens niet te bevatten en voorgenomen is door de autoriteiten van bijna alle landen ter wereld dat zoiets echt nooit meer plaats mag vinden. Vandaag is het 75 jaar geleden dat het in Polen gelegen NAZI-kamp Auschwitz Birkenau door de Russen bevrijd werd. De geharde Russische soldaten wisten niet wat ze zagen toen ze het kamp binnendrongen. In Auschwitz zaten vnl. Russen, Joden en Zigeuners. Weinigen van deze gevangenen hebben het kamp overleefd. Bij de herdenking in Auschwitz waren overlevenden van kamp Auschwitz aanwezig, verder veel leiders van allerlei organisaties en hier van Nederland ook koning Willem Alexander, koningin Máxima en premier Rutte. Gesproken werd er door de Poolse president, leiders van organisaties en oud-gevangenen.  De toespraken klonken ongedwongen en de laatste spreker had het over een elfde gebod, toegevoegd aan de Tien Geboden Gods, waarbij het verboden is om onverschillig te staan tegen onrecht aangedaan aan onze medeburgers. Ook  hield deze spreker aan de behandeling van het Chinese bewind ten aanzien van de bevolkingsgroep de Oeigoeren en de genocide van moslimgroep, de Rohingya's in het voormalige Birma dat sinds 1989  te boek staat als de Unie van Myanmar. Over dat laatste gebeuren heb ik destijds een stuk geschreven en u vindt het onder de rubriek oorlogen en conflicten diverse landen sub 4 en geschreven werd het verhaal op 19-09-2017. Wat er ooit gebeurd is in al die concentratiekampen dat mogen we nooit vergeten en al vroeg dienen we dit over te dragen op onze steeds mondiger wordende jeugd, die met bijna het hele wereldgebeuren al op z'n leeftijd van 12 jaar op de hoogte is. Op mijn blog hier staan de meeste oorlogsverhalen en ook alles wat er in de NAZI-kampen allemaal gebeurd is.  

27-01-2020 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

De rechtbank te München  heeft het proces tegen de 95-jarige voormalige  SS-kampbewaker Johann Rehbogen uit Borken stop gezet en acht Johann R vanwege zijn gezondheidstoestand en fysieke staat niet in staat om terecht te staan.  In de oorlogsjaren was Rehbogen van 1942 t.e.m. 1945 kampbewaker in het in Polen gelegen Nazikamp Stutthof-het vroegere Gdansk.  Hier hebben 65000 onschuldige gevangenen de dood gevonden door straffen en dodenmarsen. Johann R sprak in vorige onderzoeken en gesprekken dat hij inderdaad kampbewaker was geweest, maar ontkende dat hij ooit iemand gedood had. Hij vond het zelfs shockerend wat daar in Stutthof allemaal heeft plaatsgevonden.  Nu is het geenszins vreemd dat iedereen die in een concentratie en/of vernietigingskamp van de Nazi's heeft gewerkt ontkent dat hij of zij oorlogsmisdaden heeft begaan door het doden of verwonden van gevangenen. Er zijn wereldwijd weinig nog in leven zijnde  getuigen te vinden die het een of ander kunnen bevestigen. Al jaren bestaat er een wet die zegt dat iedereen die gediend heeft in een Nazikamp schuldig kan worden bevonden aan oorlogsmisdaden en het maakt daarbij niet uit of ie daar kampbewaker of administratief medewerker is geweest. In het geval van Johann Rehbogen is het de wereldse rechtbank die hem uit menselijke overwegingen ontslaat van rechtsvervolging en alle nazaten van de getroffen slachtoffers kunnen ook niet anders dan zijn lot aan Gods oordeel overlaten.

03-04-2019 om 19:05 geschreven door Eef Hübbers

Tijdens het Hitlerbewind in Duitsland werden er al ver voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog overal getto's aangewezen en woonwijken afgeschermd waar joodse burgers woonden. Het was niet alleen Hitler die dit allemaal onder de voeten gehaald had. In vele landen werden joodse medeburgers als tweederangs mensen beschouwd. Kortom: ,,Men had het wereldwijd in veel streken niet op joden begrepen."-en nu anno 2019 zijn er nog ontelbare Jodenhaters. Toen de Duitsers in 1941 Rusland binnentrokken-en wat Brest in Wit-Rusland betreft-werden ook daar de joden bijeengedreven  en vertoefden zij in een afgesloten en door de Duitsers gecontroleerd gebied. Na de door de Duitsers verloren slag bij Stalingrad werden veel joden zonder enig proces doodgeschoten en die in Brest nog bruikbaar voor iets waren werden naar Duitse Nazikampen in Polen of andere bezette gebieden gebracht. Er lagen in Brest wel wat joden begraven, maar dat daar ooit een massagraf gevonden zou worden, had niemand verwacht. Vlakbij het hoofdgebouw van het voormalig Getto in Brest wou de gemeente wat appartementen gaan bouwen. Bij het bouwrijp maken van de grond stuitte men op een massagraf en tot nu aan toe hebben ze daar  tot op heden 730 lichamen opgegraven en de bedoeling is dat deze slachtoffers van het Nazibewind elders in Brest een waardige plek krijgen waar ze ter ruste worden gelegd. Men is nog steeds bezig de bouwput te verkennen en niet uitgesloten is dat er nog meer slachtoffers gevonden worden. Na de Eerste en Tweede Wereldoorlog-ook nu nog-worden er nog steeds begraafplaatsen gevonden van zowel door oorlogsgeweld omgekomen burgers alsmede militairen. In bijna alle landen van de wereld is een vereniging die zich bezig houdt met  opsporing van nog niet geïdentificeerde rustplaatsen van oorlogsslachtoffers. Hier in Nederland is deze vereniging bereikbaar op Internet op https://oorlogsgravenstichting.nl en weet u zo'n onbekende begraafplaats, stel u dan met deze stichting in verbinding. Zowel vriend als vijand uit die tijd worden op een nette manier geïdentificeerd en herbegraven.  

27-02-2019 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In een pension in het Duitse Ahlen kwam op donderdag 10 januari jl. Jakiw Palij te overlijden. Sinds 1943 stond hij genoteerd als bewaker van het beruchte Nazi concentratiekamp Treblinka. Na de oorlog wist hij de dans te ontspringen door  als een soort dakloze door Duitsland rond te zwerven en hij in die hoedanigheid al vrij vlot na de Tweede Wereldoorlog als dakloos oorlogsslachtoffer in aanmerking kwam om als  los-arbeider naar Amerika te emigreren en aldaar bouwde hij een toekomst op zonder enige moeilijkheden. Hij werd zelfs al vrij vlot genaturaliseerd tot Amerikaan. Toen zijn oorlogsverleden aan het licht kwam en Amerika erachter kwamen wie hij in werkelijkheid was, verloor hij in 2003 zijn nationaliteit en werd dus stateloos. Doordat geen een land-ook Duitsland niet-deze persoon wou opnemen heeft het tot 2018 geduurd dat Amerika door toedoen en tussenkomst van president Donald Trump hem aan Duitsland als ongewenste vreemdeling kon uitleveren.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn er ontelbare oorlogsmisdadigers met behulp van vliegmaatschappijen, kerkgenootschappen regeringsvertegenwoordigers en grote industriële vestigingen een veroordeling ontlopen en kwamen terecht in Spanje, Venezuela en/of Argentinië en ook een groot aantal in de USA en een enkeling ook in een ander opvangland. Al die hulptroepen hadden allemaal op grote of kleine schaal gecollaboreerd met de Duitsers en aldus boter op hun hoofd en dan is het zaaks om zulke personen te liquideren of een deurtje verderop te brengen wat allemaal ook prompt geschied is. Al die oud SS'ers zijn ook allemaal flink oud geworden en het schijnt dat mensen met een olifantshuid en een kop van Jut allemaal zo oud worden doordat ze geen frustraties voelen. Zo ook Jakiw Palij die een hele tijd vertoefd heeft in het  opleidingskamp van de SS annex Nazi-werkkamp Trawniki in oost-Polen. In dit kamp zaten voornamelijk Joodse Polen die daar in een oude suikerfabriek een grote werkplaats hadden van dierenpelsen en ook was er een borstelfabriek gevestigd, nadien kwam er ook nog een kleermakerij bij waar militaire uniformen gemaakt werden. Op Rechts van die suikerfabriek was het opleidingscentrum van de SS. Steeds kwamen er grote groepen van Joden dit kamp binnen en op 3 november 1943 waren dit er zoveel dat op die dag 6000 gevangen door een honderdtal SS'ers in samenwerking met de Politie gefusilleerd werden. Of Jakiw Palij daar eveneens aan die fusillade deelnam is niet bekend. Hij beweert dat hij de gevangenen van de ene naar de andere plaats bracht en uitsluitend patrouillediensten verrichte. In 1943 kregen de in Polen gelegerde Duitse commandanten te maken met de Operatie Reinhard, waarbij het de bedoeling was dat door het Streibel bataljon van de SS twee miljoen Poolse joden geruimd moesten worden. In dat Streibel bataljon zaten vrijwilligers uit diverse landen, zelfs gevangenen en heel veel Oekraïners, een volk die het sowieso al niet op joden begrepen hadden. Op een kaart hier beneden zie je de ligplaats van al die Nazikampen in bezet Polen en overal in die kampen zijn mensen die geen enkel misdrijf begaan hadden maar uitsluitend omdat ze aanhanger waren van een bepaald geloof of er een andere mening op na hielden koelbloedig vermoord. Het aantal wat allemaal in die kampen vermoord is, wordt geschat op zes miljoen. Mogelijk heeft Jakiw Palij niemand vermoord, maar hij was wel lid van een organisatie die door alle internationale rechtbanken in 1963 is veroordeeld als een criminele beweging en de functie die ze in die Nazi-kampen vervulden speelt daarbij verder geen rol. Al die deelnemers waren schuldig en ook de nog in levende zijnde kunnen nog veroordeeld worden.

13-01-2019 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het Nazi vernietigingskamp Sobibor lag in Oost-Polen en wel op 5 km van de rivier de Bud die de grens vormde tussen Polen en Oekraïne. In april 1943 werd de toen 20-jarige Selma Wijnberg van het Nederlandse Nazikamp Westerbork overgebracht naar het vernietigingskamp Sobibor. In die tijd was een zekere Franz Stangl daar de kampcommandant en de uitvoerende macht berustte op de Oostenrijkse SS-er Oberscharführer Gustav Wagner.  Die Wagner was een echte sadist. Om een voorbeeld te noemen: In dit kamp zaten veel vrouwen die in verwachting waren. Met het appèl  moesten ze aantreden met de baby in hun arm. Herhaaldelijk gebeurde het dat Wagner zo'n kindje uit de armen van de moeder rukte en het met zijn sterke handen verscheurde. In het kamp werd hij dan ook genoemd Het Beest. Op 14 oktober 1943 brak er in het kamp Sobibor een opstand uit, waarbij diverse bewakers gedood werden en een groot aantal gevangenen uit het kamp wisten te ontsnappen. Hiertoe behoorde ook Selma Wijnberg die met hulp van een zekere Chaim Engel ergens in Polen wist onder te duiken. Vele van deze ontsnapte gevangenen werden weer opnieuw gevangen genomen of ondervonden op de vlucht hun dood. Na deze opstand werd in opdracht van Himmler het kamp gesloopt, sommige gevangenen overgebracht naar een ander concentratiekamp, maar de meeste overgebleven gevangenen gefusilleerd. Hoeveel gevangenen in het kamp vergast zijn is niet precies bekend. Men spreekt dat dit er meer dan 200.000 zijn, maar er zijn ook andere cijfers bekend en ergens staat ook genoteerd dat dit er 350.000 waren. Selma Wijnberg kwam na de oorlog terug met haar Poolse vriend Chaim Engel, die als vreemdeling hier in Nederland ongewenst was. Selma was hierdoor zo ontstemd dat zij verhuisde naar Amerika en nadien naar Israël. Zij haatte Holland. In 2010 werd zij onderscheiden met de orde van Oranje Nassau en bood minister Ab Klink namens de Nederlandse regering haar de excuses aan vanwege de behandeling in 1946, maar ze weigerde deze te aanvaarden. Franz Stangl en Oberscharführer wisten na de Tweede Wereldoorlog met behulp van geestelijkheid uit het Vaticaan te ontsnappen naar Brazilië. Op een gegeven moment werd Siegfried Wagner door een Joodse toerist in Sao Paulo herkend en gevangen genomen. Op 3 oktober 1980 troffen ze hem met een mes in de borst dood aan en of het zelfmoord is geweest of een opdrachtmoord dat is nooit achterhaald, maar het was wel zijn verdiende loon! De man van Selma, Chaim Engel kwam in 2003 te overlijden en Selma voor een paar dagen geleden. Zij was een moedige en bewonderenswaardige vrouw met hoogwaardige principes en zo zullen we haar blijven herdenken. Zie ook www.holocaustresearchproject.org/ar/sobibor.html  

05-12-2018 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het is ruim 73 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog beëindigd werd, maar nog steeds worden oorlogsmisdadigers gevonden die bij een Einsatzkommando gezeten hadden of in een of andere functie de Nazi's hielpen in een concentratiekamp of vernietigingslager. Wat me opval is dat deze mensen met een stalen weke massa allemaal zo oud worden en dat komt omdat ze kennelijk geen geweten bezitten. Voor het jeugdgerecht in Münster stond voor twee dagen geleden de oorlogsmisdadiger Johann R terecht. De persoon was vanaf 1942 tot 1944 bewaker in het Nazikamp Stutthof in de plaats Sztutowo in Noord Polen (kamp lag 35 km  van Danzig (Gdansk) af) en stond bekend als een wreed vernietigingslager. In dit kamp zijn in WO II zo'n 65000 mensen om het leven gekomen door ziekte, ondervoeding, vergassing of executie. Iedereen die in zo'n kamp werkzaam is geweest in dienst van de Duitse Nazi's kan opgeroepen worden om voor het gerecht te verschijnen. In dit kamp werd ook gewerkt met het beruchte Zyklon B-gas. Er zijn een vijftiental getuigen opgetrommeld om voor de rechtbank hun verhaal te vertellen, zo ook de 89-jarige mevrouw Judy Meisel, die nu 89 is  en als jongedame dit kamp met al zijn verschrikkingen overleefd heeft en nog goed weet dat haar moeder naar de gaskamer gebracht werd. De meeste oorlogsmisdadigers zijn overleden, maar ik schat dat er wereldwijd nog zo'n tweehonderd in leven zijn. Ik heb over veel van die misdadigers geschreven en die zijn voor zover ik weet op een enkele na allemaal overleden. Van degenen die nog in leven zijn weet ik op te noemen een zekere Charles Zentai (95) die ergens in een dorpje in Australië woont, verder Helmuth Leif Rasmussen (93) een voormalige DSAP'er uit Denemarken die een tijdlang bewaker geweest is in het beruchte Nazikamp Brobuisk  in Wit-Rusland, nog steeds als vrij man in Denemarken woont en zich nu noemt Helmuth Rasbol en tenslotte Helmut Oberlander (Bijna 95) die als vrij man leeft in Ottawa (Canada) en in de Tweede Wereldoorlog lid was van een SS-Einsatzkommando. Voor mijn lezers heb ik staan een drietal websites die vertellen over de oorlog en de verschrikkingen en beweerd wordt dat er wereldwijd nog niets veranderd is, maar de oorlogen op een andere voet doorgaan als vroeger het geval. Zie: http://www.dedokwerker.nl/  verder http://www.dedokwerker.nl/voortvluchtige_oorlogsmisdadigers.html  en tenslotte http://www.dedokwerker.nl/nazis.html

06-11-2018 om 19:44 geschreven door Eef Hübbers

Gena Turgel, die tijdens de oorlogsjaren 1940-1945 in het Duitse concentratiekamp Bergen-Belsen samen met Anne Frank gevangen zat, is op 95-jarige leeftijd overleden. Bergen-Belsen in de buurt van Hannover was geen vernietigingskamp maar meer een werkkamp en de gezonde mensen werkten bij de Duitse fabrieken in Hannover of in de nabijheid daarvan of op het platteland bij de boeren. Veelal vrouwelijke gevangenen uit dit kamp werkten in die periode in de elektronicafabriek van Siemens. Waar veel mensen bijeen zijn, laat de hygiëne nogal eens te wensen over. Daarbij waren het veelal Joden die in die concentratiekampen zaten en joden werden door de Nazi's bekeken als minderwaardige mensen. In het kamp golden hele strenge regels en bewaakt werden de gevangenen veelal door vrouwen die nog gemener waren als menige mannelijke bewaker. De meeste gevangenen in Bergen-Belsen zijn overleden aan ondervoeding en ook veel van die burgers aan besmettelijke ziekten, zo bv. aan tyfus. Het was die sterke dame Gena die die zieke mensen troostte, hun waste, van water voorzag etc. Zo herinnerde zij zich nog heel goed dat lieve 15-jarige Joodse meisje Anne Frank en haar wat oudere zus Margot die ze tot de laatste levensdag bijgestaan heeft. Uiteindelijk is Anne vlak voor de bevrijding van het kamp welke plaatsvond op 15 april 1945 toch aan de tyfus bezweken. Al meteen na de bevrijding van het kamp leerde Gena de Engelse soldaat Norman Turgel kende, waarmee ze alras in het huwelijksbootje trad. Haar bruidsjurk was gemaakt van een legerparachute en deze jurk is nog steeds te bezichtigen in het Imperial warmuseum te Londen. Gena Turgel die niet alleen in Bergen-Belsen heeft gezeten maar ook twee andere kampen, onder meer ook in Auschwitz-Birkenau schreef over de verschrikkingen in die kampen in 1987 een boek met als titel: "I light a candle"-, dit ter ere van de slachtoffers en als attentie voor de lezers die deze oorlogsgruwelen niet meegemaakt hebben. Ik heb over concentratiekampen veel verhalen geschreven en wilt u er alles over te weten komen, zoek het dan op in mijn archief op rechts van dit blog. Gena Turgel is niet meer en voor deze oorlogsheldin brand ik vanavond laat een kaarsje en bid voor haar zielenrust. 

Beide liggen daar ergens wel in die grond begraven, maar die steen is zomaar

ergens neergezet als herinnering aan Margot en Anne Frank

09-06-2018 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Mireille Knoll was nog pas 10 jaar toen zij samen met haar moeder in 1942  bij razzia's op de joodse bevolking in Parijs door de Nazi's en hun handlangers opgepakt werden en al die luitjes werden voorlopig samengedreven in het Vélodrome de Paris, waarbij het de bedoeling was dat ze van daaruit getransporteerd zouden worden naar de Nazikampen  in het door de Duitsers bezette Europa. Doordat moeder Knoll een Braziliaans paspoort had wist ze samen met haar Mireille uit het wielerstadion te komen en de grens over te steken richting Spanje. Uiteindelijk zijn ze goed opgevangen in Portugal. Bijna alle joden die in het wielerstadion bijeengedreven waren zijn in het nazikamp van de Duitsers in het Poolse Auschwitz  door ontberingen omgekomen of op gruwelijke wijze vermoord. Voor de Nazi's waren joden onmensen die in deze wereld niet thuishoorden. Toen de oorlog afgelopen was is de familie Knoll weer teruggekeerd naar Frankrijk. Gisteren vonden ze in een appartement een 85-jarige vrouw  die met 11 messteken om het leven was gebracht. De vrouw werd voordien verzorgd door de thuiszorg en de dame die dat deed nam vaak haar dochter mee. Op een gegeven moment werd die dochter van pas 12 jaar verkracht door de buurman van deze mevrouw, waarvoor hij een tijdje vast gezeten heeft. Vastgesteld na de moord werd door de gendarmes dat het hier ging om de 85-jarige mevrouw Mireille Knoll en meteen werd de link gelegd naar haar buurman die volgens de Franse pers erg antisemitisch was  en in duistere milieus verkeerde. Ook opgepakt als medeverdachte is een 22-jarige dakloze. Indenken kan ik me heel goed de gevoelens van de bevolking en ook heel goed van de weinig overlevenden uit de oorlogsjaren die trauma's uit die tijd overgehouden hebben. Op 8 mei aanstaande word ik eveneens 85 en nog steeds heb ik eveneens trauma's uit die WO-II overgehouden. Tweemaal ben ik verhoord door de gewone reguliere politie en in elkaar geslagen voor iets wat ik niet gedaan had maar wél van werd beschuldigd en tijdens onze evacuatieperiode in Friesland voor een paar handelingen die ik wel gedaan had ben ik verhoord door de Gestapo met dit verschil dat die me wel netjes behandeld hebben en niet geslagen en/of afgebeuld. De wereld van vandaag is aan het verharden. Je merkt het op allerlei gebied, niet alleen op het werk, maar ook in de buurtschappen en zelfs op de televisie zie je stukken die wijzen naar de periode van de Tweede Wereldoorlog zo bv. bij Utopia waar een kleine gemeenschap elkaar steeds beentje probeert te lichten en er zijn personen bij die wel iets weg hebben van kampopzichters en Aufseherinen uit de oorlogsjaren 1939-1945. Voor mij staat deze maatschappij voor de zoveelste keer weer op stelten en men is in afwachting van de tijd dat alles gaat escaleren.

28-03-2018 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Over Oskar Gröning heb ik in de loop der tijd een vijftal stukjes geschreven. Het laatste artikel dat ik over deze oorlogsmisdadiger schreef was op 30 november 2017. Het Duitse Openbare Ministerie te Lunenburg heeft zijn beroep afgewezen wat dus inhoudt dat mijnheer Gröning niet meer verder in beroep kan en hij als het ware dus vandaag al vastgezet kan worden om zijn straf te ondergaan. Overleefd hij dat, dan is Gröning de 100 al gepasseerd. Bekend is Gröning als de accurate boekhouder van het  voormalige Duitse vernietigingslager Auschwitz. In het begin was hij er perronbewaker, dat inhield dat hij belast was met het opvangen van gevangenen die per trein in Auschwitz aankwamen. Later kreeg hij een administratieve baan en moest hij bijhouden de administratie van de persoonlijke spullen van de in Auschwitz gebrachte en door de Nazi's omgebrachte vnl. Joodse gevangenen. Persoonlijk een gevangene omgebracht heeft Gröning nooit, maar hij was wel lid van de Waffen SS, welke club na de Tweede Wereldoorlog door een oorlogsgerecht  bestempeld werd als een verboden organisatie en wier leden ten allen tijden vervolgd konden worden voor oorlogsmisdaden. Veel processen over oorlogsmisdadigers heb ik verslagen en wat me in Duitsland opviel was dat alles-ook met de in hoger beroepzaken-zo lang duurde en de meeste van die oude oorlogsmisdadigers in die procesperiode rustig in hun eigen huis of in een of ander Altenheim op een vredige manier hun laatste adem konden uitblazen.

17-01-2018 om 21:30 geschreven door Eef Hübbers

In Gdánsk overleed gisteren op de leeftijd van 98 jaar de Poolse scheepsbouwingenieur Kazimierz Piechowski. In juni 1940 werd hij door de Duitse Gestapo wegens ondermijnende activiteiten en als lid van een scouting gearresteerd en opgesloten in het toen nog in aanbouw zijnde concentratie en vernietigingskamp Auschwitz. Op 20 juni wist hij op wel heel spectaculaire wijze uit het kamp te ontsnappen. Vooraf had hij met twee van zijn maten enkele SS-uniformen gestolen en tevens wat wapentuig. Als hoge SS-officieren verkleed wisten ze met een auto uit het kamp te ontsnappen en de bewakers die bij de uitgangsport stonden te misleiden. Piechowski is na zijn ontsnapping toegetreden tot het ondergrondse leger van Poolse Partizanen. Na de Duitse bezetting waren het de Russen die geheel Polen in de macht kregen en ook hiertegen pleegde Piechowski verzet. Door de Russische Geheime Dienst werd hij gearresteerd en van de 10 jaar gevangenisstraf heeft hij 7 jaren moeten uitzitten. Pas hierna heeft hij zijn ingenieursstudie kunnen afmaken. Uit het kamp Auschwitz zijn in de beginjaren zo'n 667 gevangenen ontsnapt. Na de opmerkelijke ontsnapping van Piechowski en zijn twee kompanen zijn de Duitsers overgegaan door eerst de kleren van de gevangenen te nummeren, hierna werd met inkt op de huid een nummer aangebracht en tenslotte is men overgegaan tot nummering d.m.v. een  tatoeage op de huid. Over de diverse concentratie en vernietigingskampen van de Nazi's heb ik een veertigtal artikelen geschreven en om een wat ruimere kennis over die holocaust op te doen, raad ik mijn lezers aan eens wat meer aandacht aan die verschrikkelijke bezettingstijd te schenken. Ook nú anno 2017 vinden er vernietigingsacties op mensen plaats en ik doel hier op Birma waar Christenen en Boeddhisten met behulp van het leger duizenden Moslims vermoord hebben en evenals in de bezettingsjaren van 1939 tot mei 1945 vind ik dat de protesten vanuit het Westen hiertegen aan de zeer zwakke kant zijn. Ga voor wat bijzonder nieuws over Auschwitz naar www.kickassfacts.com/25-auschwitz-facts/  en bekijk eveneens de volgende video https://www.youtube.com/watch?v=AsnhlFPnHgs

16-12-2017 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Op 3 augustus van dit jaar schreef ik dat Oscar Gröning voor het gerechtshof van Hannover veroordeeld werd tot een gevangenisstraf van 5 jaar. Hij was toen 94 jaar oud en de geraadpleegde artsen vonden dat hij fit genoeg was om deze straf te ondergaan. Inmiddels zijn er weer een paar jaar verstreken en Gröning heeft door Hoger Beroep aan te tekenen zijn straf even uit weten te stellen. Echter de rechtbank in Celle heeft dit beroep verworpen en eindelijk is het dan zover dat deze voormalige en accurate boekhouder van Auschwitz binnenkort de gevangenis ingaat om alsnog zijn straf te ondergaan. Ik denk dat er nog zo'n twintigtal processen tegen  weliswaar hoogbejaarde SS-kampbewakers lopen en voordat de gerechtelijke uitspraken c/q beroepen verwerkt zijn zullen er mogelijk in die tussentijd  enkele van die oorlogsmisdadigers het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hebben en over vijf jaar denk ik dat we ons meer bezig gaan houden met lieden die zich in andere oorlogen aan oorlogsmisdaden hebben schuldig gemaakt. Om iets meer over Oscar Gröning te weten te komen gelieve met linker muisknop te drukken op volgende link: https://dirkdeklein.net/2016/04/21/oscar-gröning-bookkeeper-of-auschwitz/  Bij teruggaan naar blog eef op pijl linksboven van dit blog! 

30-11-2017 om 14:44 geschreven door Eef Hübbers

De in Frankfurt wonende voormalige 96-jarige SS-kampbewaker Johann Z van het Duitse concentratie-en vernietigingskamp Lublin-Majdanek, gelegen in het tijdens de Tweede Wereldoorlog door de  Duitsers bezette Polen zal eerstdaags door de Duitse Justitie aangeklaagd worden voor oorlogsmisdaden die hij gepleegd heeft in 1943 en 1944. In dit kamp vertoefden in het begin van de oorlogsjaren vnl. Russische krijgsgevangenen. In een later stadium waren het veelal Joodse gevangenen die dit verschrikkingskamp bevolkten. Veel van de gevangenen zijn door kommer en kwel omgekomen. Ook een groot aantal werd vergast d.m.v. koolmonoxide-en Zyklon B-gas. Verder hadden ze daar de gewoonte om personen die de kampregels overtreden hadden tijdens het appèl dood te knuppelen of op te hangen. Op  een gegeven moment was het kamp wat overbevolkt en ontbrak er controle op het doen en laten van zowel het personeel alsmede op de gevangenen en de ruimten die ze bevolkten. Ondanks dat de meeste gevangenen vaklui waren en velen werkzaam in de Duitse industrieën en/of landbouw was de Jodenhaat bij de Nazi's primair en eind oktober lieten ze een groot aantal gevangenen tankvallen graven om zogenaamd een mogelijke aanval van Russische tanks te stoppen. Toen alles klaar was werd het geheel omsingeld door Duitse troepen die met machinegeweren de grondwerkers doodschoten. 17000 Gevangenen kwamen door dat mitrailleurvuur om het leven en hun lichamen stortten in de door henzelf gegraven valkuilen. Bij deze moordoperatie, bekend bij de Duitsers als het zogenaamde Erntefest (lentefeest) was ook de toentertijd 22-jarige SS-kampbewaker Z betrokken. Het laatste stuk wat ik over het vernietigingskamp Majdanek geschreven heb, was op 21 mei 2014. U vindt het in mijn archief Concentratiekampen 2 en wilt u veel te weten komen over Majdanek, klik dan op de volgende link http://www.go2war2.nl/artikel/1689/Majdanek.htm/ Nog zo'n vijftigtal van die nog levende oorlogsmisdadigers-allemaal in de negentig-staan nog op de lijst en mogelijk is kampbewaker Z niet de laatste die een veroordeling bekomt. Het duurt soms jaren eerdat een veroordeling volgt, en in die afwachttijd komen veel van die ongure voormalige oude Nazi's om het leven. Ook in Holland en België zijn niet alle personen die oorlogsmisdaden gepleegd hebben vervolgd en velen zijn  de dans ontsprongen doordat er te veel collaborerende burgers boter op hun hoofd hadden en vaak beschermd werden door leiders van grote concerns die omwille van de commercie ook flink de fout waren ingegaan. Over oorlogen heb ik meer dan driehonderd stukken geschreven en alles wat er zoal gebeurd is, wordt in die oorlogsartikels uitgebreid beschreven. Op dit blog raakt u op velerlei gebied echt niet uitgekeken en u leest er alles over de meest uiteenlopende onderwerpen!

21-10-2017 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Op vrijdag 11 augustus 2017 is te Haifa (Israël) overleden Yisrael Kristal (zie inzetfoto). Geboren werd Kristal op 15 september 1903 in het Poolse Zarnóv. Toen de Duitsers in 1939 Polen binnenvielen werd hij als  snoepfabrikant en joods burger naar het getto te Lódz verbannen. Hier kwamen zijn twee kinderen van kommer en kwel om het leven. In 1944 werd Kristal met zijn vrouw overgebracht naar het concentratie-en vernietigingskamp Auschwitz. Zijn vrouw werd hier door de Nazi's vermoord. In januari 1945 werd Auschwitz door het Rode Leger bevrijd en als totaal uitgemergelde gevangene-Yisrael woog nog maar 36 kg-werd hij overgebracht naar een herstellingsoord. Uit dankbaarheid heeft mijnheer Kristal jarenlang het Rode Leger bedacht met gratis leverantie van snoep. In 1950 is Kristal-en inmiddels weer getrouwd-verhuisd naar Haifa in  Israël. Ook hier is hij weer begonnen met een snoepfabriek. Sinds 2013 staat Yisrael ook te boek als 's werelds oudste inwoner.  Vorig jaar september toen hij 113 was geworden heeft hij zijn bar mitswa-het joodse meerderjarigheidsfeest te vergelijken met het katholieke vormsel-gehouden; dit feest had in feite in 1916 moeten plaatsvinden, maar vanwege de Eerste Wereldoorlog is daar toen niets van gekomen. Mijnheer Kristal laat achter kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Moge deze man en oorlogsheld, die zoveel ellende in zijn leven heeft ondervonden en waarna hij na alle misère toch nog lange tijd van een mooi leven heeft mogen genieten, rusten in vrede.

12-08-2017 om 12:32 geschreven door Eef Hübbers

Op 21 april 2015 (zie concentratiekamparchief II op rechts van dit blog) schreef ik al een uitgebreid stuk over Oscar Gröning. In 2015  werd Auschwitz-kampbewaker Gröning wegens medeplichtigheid  van moord op 300.000 Hongaarse Joden tot 4 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zijn advocaten zijn daartegen in beroep gegaan en hebben op grond van zijn hoge leeftijd (toen 94 en nu 96) en gezondheidstoestand om strafuitstel gevraagd. Dit verzoek is door de rechtbank te Detmold afgewezen. Binnenkort zal de voormalige  SS-Scharführer, die bekend staat als de boekhouder van Auschwitz dus zijn straf moeten uitzitten. Voor oorlogsmisdadigers geldt geen verjaringstermijn en hoe oud ze nú ook mogen wezen en men komt erachter dat ze het Nazi-regiem gediend hebben als bewaker of gewoon medewerker in een Duits concentratie c/q vernietigingskamp ze ten allen tijden op het matje geroepen kunnen worden en veroordeeld. 

03-08-2017 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Over Kampbewakers van Auschwitz en andere NAZI-kampen heb ik een tiental artikels geschreven. Het laatste verhandelstuk over oud-SS'er Reinhold Hanning schreef ik op 18 juni 2016 (zie archief). Hanning was door een Duitse rechtbank tot een gevangenisstraf van vijf jaar veroordeeld, maar in afwachting van het Hoger Beroep dat zijn advocaat had laten aantekenen nog steeds op vrije voeten. Vandaag kwam het bericht binnen dat Hanning op 95-jarige leeftijd is overleden. Er zijn van de oorlogsmisdadigers uit WO-II niet veel personen over die nog leven, en stel dat er wereldwijd nog 200 van die misdadigers rondlopen, dan is het vanwege de weinige getuigen die nog in leven zijn moeilijk te bewijzen wat ze allemaal voor misdaden begaan hebben. Om dit te ondervangen is er voor een tiental jaren terug al een wet opgenomen die zegt dat iedereen die lid is geweest van een misdadige vereniging-ongeacht hun rang of beroep-strafbaar gesteld kan worden. Alleen het lidmaatschap van bv. SS of anderzijds is al voldoende om tot strafvervolging over te gaan. Hanning bv. heeft bij zijn verhoren altijd ontkend dat hij persoonlijk betrokken is geweest bij het elimineren van gevangenen, er waren ook geen bewijsstukken die dit konden staven.
Hanning was wel in dienst van een misdadige organisatie, dus volgens de destijds aangenomen wet m.b.t. lidmaatschap van die club wel strafbaar. Wat me steeds bij al dat soort kampbewakers en NAZI-vrienden opvalt is dat ze allemaal vrij oud worden en kennelijk weinig of helemaal geen gewetenswroeging hebben. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw lag mijn schoonvader wijlen in het toen nog bestaande Elisabeth 's-Gasthuis te Arnhem. Op zijn kamer lag een bekende NSB'er die de honderd al gepasseerd was en er trots op was dat hij in de oorlogsjaren aan de Duitse kant gestaan had. Als ik met mijn vrouw op visite kwam bracht hij de Hitlergroet. De nog jonge zusters lachten erom, maar bij mij kwam het helemaal niet prettig over en inwendig kookte ik en moest me telkenmale  vermannen om niet uit de slof te schieten. Hanning weliswaar was zoals hij zich uitliet een spijtoptant, maar bij de meeste lui die ik na de oorlogsjaren ontmoet heb was dat niet het geval en kwamen die overlopers en meelopers nog steeds even fanatiek over als in oorlogstijd. 

01-06-2017 om 18:13 geschreven door Eef Hübbers

De laatste tijd komt via de media van allerlei nieuws uit de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) weer naar voren: kranten uit die oorlogstijd zijn massaal weer herdrukt, regelmatig zie je op tv veel stukken die betrekking hebben op allerlei gebeurtenissen uit die nare periode en er worden zelfs stukken uitgezonden waarin de mentaliteit uit die verschrikkelijke WO-2 als het ware weer echt in beeld gebracht wordt in lopende soapseries zo bv. in Utopia waar de adelaar als zinnebeeld voor intensieve arbeid staat en een driemanschap van mannen het bevel voert tussen twee groeperingen bestaande uit een club van neringdoenden en de andere club wordt beschouwd als een stel niksnutten en klaplopers. Weinig mensen is dit opgevallen,  omdat het overgrote deel van de kijkers de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt hebben. Voor een paar dagen terug herdachten we de bevrijding van het grootste oorlogs-en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau en het waren de geharde Russische soldaten die daar op 27 januari 1945 mensen aantroffen in de meest onterende situaties en totaal onthutst waren toen ze daar kennis mee maakten. Herdenkingen zullen er altijd zijn. Een echt aandoenlijke uitzending zag ik op de Bevrijdingsdag van Auschwitz op de Nederlandse televisie waar het leven beschreven werd van Heleen Kuipers-Rietberg (tante Riek), medeoprichtster van het landelijke onderduikersnetwerk. Tante riek woonde in Winterswijk, was gehuwd met de graanhandelaar Piet Kuipers, het gezin telde 5 kinderen en in hun woning te Winterswijk werden vergaderingen gehouden van het Nederlands verzet. Tante Riek was tevens voorzitster van een landelijke vrouwenvereniging en had daardoor overal relaties die mogelijk bereid waren om wat onderduikers te huisvesten. Op een gegeven moment werd de organisatie geïnfiltreerd door de Duitse Sicherheitsdienst die in een zekere Ans van Dijk (Geb. 24 december 1905 in Amsterdam) een goede vertegenwoordiging vonden om dit landelijke onderduikersnet door te lichten.  Voorheen had Ans aan de Nieuwendijk te Amsterdam samen met haar Joodse man Bram Querido een hoedenwinkel (Maison Evany) die door de Duitsers gesloten werd. Ans was lesbisch en had verschillende lesbische vriendinnen. Logisch was dat het huwelijk met Bram Querido niet lang standhield. Omdat ze zelf ook Jodin was werd Ans op 1ste Paasdag 1943 gearresteerd door de Sicherheitsdienst en kwam onder verhoor te staan van rechercheur Peter Schaap. Deze wist zo op haar in te praten dat ze uit lijfsbehoud zich helemaal overgaf aan de Sicherheitsdienst. Deze wisten van wanten, leverden via Ans bonkaarten, valse legitimatiebewijzen en ga zo maar door aan  het verzet. Ans wist hiermee het vertrouwen van het verzet te winnen en kwam op die manier achter de zetel van het landelijk onderduikers netwerk en wist ook de adressen los te kloppen van verschillende van die mensen die ondergedoken zaten. De familie Kuipers-Rietberg had inmiddels ook onraad geroken en namen hun intrek op het adres Bovenweg 37 te Bennekom, waar ze beschermd werden door de sigarenfabrikant Van Schuppen. Op een gegeven moment achterhaalde de Sicherheitsdienst ook dit adres en arresteerde Heleen, die werd afgevoerd naar concentratiekamp Vught en van daaruit naar het vrouwenkamp in het Pruisische Ravensbrück waar ze op 27 december 1944 op 51-jarige leeftijd kwam te overlijden door de daar alom heersende kampziekte tyfus. Door toedoen van Ans van Dijk werden minstens tweehonderd onderduikadressen ontdekt en veel van die door de Sicherheitsdienst opgepakte mensen werden opgesloten in kampen en driekwart van die stumpers hebben de ontberingen niet overleefd.
Na afloop van de tweede Wereldoorlog werd Ans van Dijk op 20 juni 1945 aangehouden bij een van haar vriendinnen-en wel bij Mien de Regt in Rotterdam-en op 14 januari 1948 werd zij als enigste Nederlandse vrouwelijke collaborateur gefusilleerd  en begraven op de Noorderbegraafplaats te Amsterdam. Zowel over kamp Vught alsmede over het vrouwenkamp Ravensbrück vindt u door mij geschreven stukjes op rechts in de rubriek concentratiekampen. Bekende Nederlanders die in Ravensbrück het leven lieten waren Helena Kuipers-Rietberg-voornoemd-, de Evangeliste Corrie ten Boom en haar zus Betty, verder  als slachtoffer van het Englandspiel Beatrix Terwindt en de tekenares en verzetsstrijdster Aat Breur-Hilma. Zie om een inzicht te krijgen over kamp Ravensbrück: http://www.ravensbruck.nl Daar leest u in grote lijnen hoe het er in dit vrouwenkamp aan toeging en zo was dat standaard bij alle concentratiekampen annex vernietigingslagers. 


Gerenommeerde fabrieken, zoals elektronicabedrijf Siemens maakten in oorlogstijd allemaal
gebruik van gezonde gevangenen die zonder gage hun productie verzorgden en dit ter genoegen
van de directie van de fabriek en de Nazibonzen. Niet meer bruikbaar of ziek verdwenen de
gevangenen veelal in de gasovens van het vernietigingskamp 

30-01-2017 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers