Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
06-09-2007
King of Cancellations
Het is officieel; niets kan er nog verandering in brengen en het is overduidelijk. Ik ben recordhouder! En tevens heb ik mezelf een nieuwe titel aangemeten. Ik moet zeggen: hij staat me als gegoten!
Wat een week is het tot nu toe geweest. Om in de trend van vorige berichten voort te gaan (ok, ik beloof het, ik zal er niet té lang meer over zagen, het is toch altijd hetzelfde): 1 vlucht, de rest allemaal cancellations. Dat brengt mijn totaal op de laatste 2 weken op 10 vluchten gecancelled. Unaniem door mezelf - maar ik ben zeker dat er vele anderen mee akkoord gaan - kroon ik mezelf vanaf vandaag, dit eigenste moment tot...
THE KING OF CANCELLATIONS!
Elvis, eat your heart out! Thé King really IS alive!
Maandag was het hier dan Labor Day, en hadden we een dagje vrij (weeral...). Dinsdag dan toch één vlucht kunnen doen, en ik mag gerust zeggen dat ik er zwaar van genoten heb. Nog eens alleen erop uit trekken, een beetje manoeuvers gaan oefenen in de Southeast Practice Area, en na 1u48 terug met beide voeten op de grond.
Woensdag - gisteren - was het dan de beurt aan een lange navigatie naar Kingman, in het noordwesten van Arizona. In totaal had ik een vlucht van 363 nautische mijl gepland, en zou ik weg zijn voor drieënhalf uur. Ok, alles goed, opgestegen, totdat... de oliedruk verdacht hoog was. Het wijzertje stond boven het rood streepje, wat de eigenlijke maximum limiet aangeeft. Een beetje proberen in 'climb power setting' 'voor tijdens het klimmen hebben we meer power nodig uiteraard), 'cruise power setting' (de setting voor gewoon rechtdoor vliegen) en 'idle power setting' (geen of amper nog power produceren). Enkel in de laatste kwam het wijzertje weer naar beneden, maar nog altijd te hoog, en dus was een vlucht van meer dan 3 uur met dat toestel uitgesloten. Ik heb dus besloten terug te keren naar Falcon Field, te landen en het vliegtuig te squawken. Daarmee niet doelend op een indiaanse juffrouw, maar op de term die hier gebruikt wordt om het vliegtuig aan de grond te houden wegens een technisch defect. Je beschrijft het probleem in de 'squawk book' (voor maintenance), je verwittigt dispatch en je gelast je vlucht af...
Squawken was ook de reden voor de cancellation vandaag. Normaal gezien, met dat de nachtvlucht naar Tucson vannacht ook niet doorgegaan is wegens storm, moest ik terug proberen in Kingman te geraken. Ik had een goed vliegtuig, de N4181J, of dat dacht ik toch. Eenmaal op school aangekomen, wordt er van je verwacht dat je de 'squawk book' van je vliegtuig nakijkt. Eén probleempje, ik vond het niet, en gebeurt dat, dan mag je je zorgen beginnen maken. En effectief, ikke naar maintenance en daar dan dat boek gevonden, mét openstaande squawk (en wat voor één: alternator kapot, en nog vanalles dat het niet of minder goed deed...). Even gevraagd of het onderhoud misschien al gebeurd was, maar dat was een dikke 'njet'. Heb dan nog een uurtje langer gebleven, om te zien wat er ging gebeuren (omdat ze meteen gingen kijken wat eraan was). En dan komt het moment dat het sprankeltje hoop dat je nog hebt, verdwijnt als sneeuw voor de Arizonese zon. De mannen van maintenance gaan weg van het vliegtuig, terug naar de hangar, maar komen meteen erna weer buiten met het 'trakteureke'. Trakteureke aan de vlieger gekoppeld (of andersom) en de vlieger de hangar in. Never a good sign...
De laatste dagen ook niet al té veel geslapen. Met dat ik nu terug om 7u thuis ben, denk ik dat ik er maar van ga profiteren vandaag om wat van die achterstand ongedaan te maken. Ik kruip er dus weer eens in... Slaapzacht België!
Het is weer weekend! En wat voor één! Een lang dan nog wel! Nog langer niet vliegen! En nu ga ik stoppen met gebruik te maken van zinloze uitroeptekens!!!
Nee, weer weekend dus... Maandag is het hier Labor Day - een feestdag dus - en dus krijgen we een dagje extra op het appartement. Alsof we daar de laatste dagen nog niet genoeg gezeten hebben! Donderdag in de namiddag kreeg ik een verlossend telefoontje van mijn flightmate. Jonathan had namelijk 2 nachtvluchten na mekaar, en als je weet dat de 1e daarvan naar Tucson vliegen was (en normaal de flightmate moet terugvliegen), begrijp je al snel dat het hier om een misser in de planning ging. Hij had het geregeld toch naar Tucson te vliegen, maar dan moest ik mee. Drie keer raden wat ik beslist heb; en inderdaad, drie uur later stonden we vertrekkensklaar op school. Totdat... onze-lieven-heer er weer eens anders over besliste, en de 'convective activity' (lees: gedonder en gebliksem) weer zegevierde. Géén vlucht dus, weer cancellation aan mijn broek. Vrijdag stond ik - wonderwel - wéér gepland, maar dan voor een dagvlucht. Samen met de instructeur naar de 'practice area' nog eens de manoeuvres gaan herhalen, want dat was ook weer een tijdje geleden. Vol goede moed aangekomen op school, want overdag zijn er nog geen onweersbuien, en dus zat vliegen er dik in. Tenminste, tot onze-lieven-heer weer een andere verrassing in petto had. Alle operaties stoppen hier op 43° celsius, en 'onze vader de schepper' had er dan maar gelijk die temperatuur van gemaakt. Gevolg: ni vliegen!!! Ok, vlucht uitstellen dan maar, want we hadden het vliegtuig nog voor de rest van de dag. 2u30 later nog eens naar de ATIS (een boodschap die om het uur verandert, en waar je het weer kan op beluisteren van een bepaalde luchthaven) geluisterd, en het was 1° 'frisser' geworden. Ironie ironie, en dus konden we toch vertrekken. Goed, wij de lucht in, een beetje 'instrument flying' gedaan (je krijgt dan zo'n plastieken kap op je kop zodanig dat je enkel de instrumenten ziet), totdat... tjah... de onweerswolken té dichtbij kwamen, de wind té hard werd, en we dus moésten terugkeren naar Falcon Field. Ok, ik heb dan wat op instrumenten gevlogen, maar de missie moet dus herdaan worden omdat ze niet volledig afgewerkt is. Dank u, onze-lieven-heer... again :-s. Omdat het nog erger werd qua wind (stormachtig), uiteraard ook geen vlucht voor Jonathan, en dus beide gefrustreerd het weekend in...
Maar we gaan een paar zaken proberen te doen, om desalniettemin het weekend redelijk tof door te brengen. Vanavond (vrijdag) dan al een restaurantje gaan doen. Morgenavond zakken we eens af tot in Tempe, en dan meerbepaald naar de Pilot Shop. De portefeuille is aangevuld, de kredietkaarten op zak,... 's Avonds keren we dan terug naar Phoenix, alwaar we een Belgisch restaurant gaan uitproberen. Zouden we daar voor het eerst in 2 maanden nog eens min of meer deftige frietjes te eten krijgen? Op de terugweg naar huis zou het daarna kunnen dat we weer een tussenstop maken aan de bowling. Vorige keer was het daar al tof, en jah... er moet hier iemand nog een aantal spelletjes meer gaan winnen, natuurlijk. Kristof, Chris en PJ; ge ziet, ik ben mijn skills aan't onderhouden he! Kwestie van in conditie te blijven :-p
Maar ik ga mijn avond hier stilletjesaan afsluiten. Nog een filmpje zien en daarna onder de wol... of enkel maar het laken (té warm). Nog even de traditionele mededelingen verwerken:
--> 1/9: Roeland, ne gelukkige 24e he! --> Aan alle (jong-studentjes): geniet van het laatste vakantieweekend, en geniet ook terug een beetje van de school .
Zwaar gefrustreerd, ben ik aan het geraken. Maar dan héél zwaar... Verveling scheert hoge toppen hier, en wel om een welbepaalde reden... Maar eerst...
... even kort vertellen over de 1e nachtvlucht. Van maandag op dinsdag, of eigenlijk al op dinsdagmorgen, héél vroeg, ben ik dan voor het eerst tijdens de nachtelijke uren opgestegen. Een uurtje, van 1 tot 2, een paar rondjes gedraaid op Falcon Field. Eerst een paar gewone, dan een aantal met pannes (verlichting van instrumenten uit, landingslicht uit, motorpanne,...). Echt plezant, je ziet veel meer, maar tegelijk is het ook zoveel verraderlijker. Dingen waarvan je denkt dat ze een lichtje op de grond zijn, blijken dan een vliegtuig te zijn, en andersom. Maar ik ben tevreden van de vlucht: het was lang geleden dat we nog eens een paar patterns gedraaid hadden, maar ze waren goed. Nu jah, 's nachts is er al één moeilijkheid minder, en da's de turbulentie die wegvalt. Gelukkig maar, meer tijd om te genieten.
Maar vanaf dan begint de miserie... Normaal gezien had ik van dinsdag op woensdag naar Tucson International gevlogen tijdens een nachtelijke navigatievlucht. Maar omdat de instructeur andere zaken te doen had, konden we maar later starten. Daardoor zou onze vlucht tijdens het daglicht uitkomen, en wat is daar dan het nut van he. Ok, dus cancellen weeral! 4 op (toen) 6 dagen, het werd me even teveel (zoveel zelfs zodanig dat ik, wanneer ik typ, er af en toe ongewild het woord 'vliegen' tussenspringt...), en gelukkig was daar een zwembad om letterlijk te gaan - vliegen -afkoelen. Maar goed, dan maar het schema van de volgende - vliegen - dag in het oog houden, en... zien dat je er niet op staat. Goed, -vliegen - dagje vrij; volgende dag dan maar. Maar dan weer zien dat je er niet op staat. Ne mens zou al van minder - vliegen - gefrustreerd geraken. I'm sorry to - vliegen - say, maar als er mensen gaan klagen bij de grote - vliegen - baas omdat ze niet genoeg vliegen, en nu uiteindelijk elke dag vliegen, wat moet ik dan vliegen... euh, doen? Gans SATC bijeen trommelen, in het midden van de tarmac - vliegen - of in dispatch beginnen luidop van mijn oren maken? 1 uur vliegen op 7 dagen is écht wel weinig, want ook ik - beste -vliegen - mensen - zou graag redelijk zoals min of meer gepland thuiskomen, weet u... Ik hoop alleszins Pasen hier niet mee te - vliegen - maken, want ondertussen weet ik dat Amerikaanse chololade niet kan tippen aan de Belgische - vliegen - ! Maar als het enkel maar om die reden was... maar nee! Ik hoop dat u me kan - vliegen - volgen, waarde lezer... Steunbetuigingen zijn altijd welkom op volgend adres: "Vliegenier op de grond Wim Craps, Appartement 1055, The Springs at Alta Mesa, blablabla..."
En alsof het nog niet genoeg is, is hier gisteren nog een - vliegen -record gesneuveld. Wat zeg ik, 2 records. Ik heb gisteren uit - vliegen - verveling 6 (jawel, 6) films gezien. Reken voor elke film 2 uur en u - vliegen - weet meteen waaruit mijn dag bestond. Achteraf gezien misschien niet slecht omwille van het 2e - vliegen - record. Voor het eerst sinds we hier vliegen/zijn, zijn er dagvluchten moeten worden afgelast wegens de temperatuur! De magische -vliegen - grens ligt hier op 43 graden. Daar geraken is cancellen, gewoon uit menselijke redenen, maar ook voor de vliegtuigen. Hoe warmer het wordt, hoe minder 'power' en 'performance' dat de vliegtuigmotoren - vliegen - ontwikkelen. Wel, gisteren werd het 44 graden celsius...
Vooraleer het - vliegen - berichtje al helemaal onleesbaas wordt door externe oorzaken, ga ik jullie laten, en ga ik iets - vliegen - van mijn dag proberen te maken...
Met dat ik hier niet veel nuttigs zit te doen, ben ik gisteren eens beginnen nadenken over liedjes die rechtstreeks iets met vliegen te maken hebben in titel en/of tekst. Ik heb er een aantal gevonden - zie hieronder - maar moesten jullie er nog aan een aantal denken, dan mogen jullie me die altijd doormailen. Ik zal ze dan in de post aanvullen.
Diegene waar ik al aan dacht:
*Pink Floyd - Learning to Fly *Machiavel - Fly *Roxette - Wish I Could Fly *Bryan Adams - Flying *Lenny Kravitz - Fly Away *Frank Sinatra - Come Fly With Me *Ilse de Lange - Flying Solo *Will Tura - Boven de Wolken *2 Fabiola - Magic Flight *X-Session - To The Sky *The Offspring - Pretty Fly For A White Guy *Celine Dion - Vole / Fly *Tom Petty - Learning to Fly *R. Kelly - I Believe I Can Fly *Nickelback - Fly *Seal - Fly Like An Eagle *Paul de Leeuw - Vlieg Met Me Mee *Volumia - Ik Vlieg, Ik Zweef *Foo Fighters - Learn To Fly *Samson & Gert - Vliegen *Frank Sinatra - Fly Me To The Moon *Savage Garden - (I Would Fly) To The Moon And Back *Alan Parsons Project - Eye in the Sky *Barthez - Fly With Me *The Beatles - Lucy in the Sky with Diamonds *Leki - Spread My Wings *Eddy Wally - Ik Spring uit een Vliegmachien *Kosheen - Empty Skies *...
Van een gevarieerde week gesproken... Deze week beide kanten van de luchtvaart mogen ondervinden: de positieve kant van te kunnen vliegen en te genieten, en de kant van op de grond te moeten blijven wegens 1001 oorzaken...
Maandag had ik, zoals al eerder vermeld, mijn navigatiecheck gehad. Daardoor konden we er dinsdag voor de 1e keer alleen op uit. Missie 29 zou ons naar Coolidge brengen, tenminste als de nodige papieren in orde waren. Voor elke navigatievlucht moet de instructeur papieren tekenen (de zogenaamde 'endorsements'). Nu toevallig was de instructeur al naar huis. OK, voor een normale vlucht is dat geen probleem, maar omdat het de 1e keer was, moest onze 'FAA Pilot License' ook getekend worden. En dat kan alleen door je eigen instructeur... Diene arme mens is speciaal voor Jonathan en mij nog naar school moeten komen. We zijn uiteindelijk pas kunnen vertrekken om half zes, 2 uur later dan voorzien... Met als gevolg dat we ons moesten haasten voor de zonsondergang. Alsof het nog niet genoeg was, kregen we voor de terugvlucht de motor niet gestart... Daarom dus een 1e landing moeten maken waarbij ons zonnetje al nét onder de horizon was gaan staan. Wel spectaculair, dat wel!
Woensdag kwam dan hét hoogtepunt van de week. Een 1e echte navigatievlucht naar Ryan Airfield, een veld ten westen van Tucson. Tijdens de vluchtvoorbereiding gezien, en gewaarschuwd voor opkomende onweerswolken. En effectief, al van bij het opstijgen was de nodige turbulentie, en wolken aanwezig. Maar alles leek boven de bergen te blijven hangen, en dus was doorzetten de boodschap. Een klein uurtje later was het van 'Ryan Tower, Archer N4145D is 10 miles North of the field, with the information; request a full stop landing'. Het 'Archer 45D, enter on a 45 in the downwind, cleared to land runway 6 Left' volgde meteen. Met een goede landing maakte ik een eind aan de 1e 'leg' van de navigatie. Normaal gezien moesten we met z'n 4 daar toekomen, maar aangezien ik de enige was die op tijd kon vertrekken omdat het vliegtuig al beschikbaar was, stond ik daar alleen. Probleem: ons logboek moet dan getekend worden als bewijs dat we daar geweest zijn. Gelukkig kwam daar net een vlucht toe van de Chinezen (Ryan is één van de thuisbasissen van Pan Am, de vliegschool van de Chintokken hier). Effe instructeur aangeklampt, vreemd bekeken geweest door de spleetoogjes, en dan weer naar het vliegtuig. Aangezien de wolken bleven groeien, toch maar de beslissing genomen van m'n biezen te pakken en weer te vertrekken. Nét wanneer ik aan het taxiën begon, kwam Eline de parking opgetaxied. Net toen ik aan de runway stond op ervandoor te gaan, landde in de verte Tom. En net aan mijn 1e 'waypoint' kruiste Jonathan mijn vliegpad. Sabena all over!!! ;-). De terugweg was vrij 'gewoontjes', voor zover dat je 'op 5500 voet, helemaal alleen aan de controls van een vliegtuig, op een 1e langere navigatievlucht, genietend van de nodige turbulentie,...' gewoontjes kan noemen. Vlucht afgesloten, evenals het vluchtplan, papierwerk ingevuld en met een voldaan gevoel naar huis. Dit was genieten... *zucht*
Vanaf dan zou de week er helemaal anders uitzien... De ene cancellation na de andere zat eraan te komen... Donderdag mogen cancellen wegens het weer: gustywinds, building thunderstorms, enz. Ok, 2 vluchten vrijdag dan; geen probleem. Vrijdagmorgen: vlucht 1 gecancelled wegens technisch defect van het vliegtuig (het was Archer-kerkhof die ochtend, met 4 van ons 'bakken' met technische problemen). De namiddagvlucht dan maar... maar die mocht ook gecancelled worden wegens de opkomende onweerswolken en te hoge zijwind. Om gefrustreerd van te geraken... Ok, dan maar op zaterdag nog eens vliegen; om half zes 's ochtends. Meestal is het dan rustig en kalm weer, maar ooooh nee... niet deze keer. 3 uur opgestaan, naar buiten kijken en zien dat in de hele vallei het gebliksem nog volop bezig is. Eens buiten kennis gemaakt met de harde wind op dat moment. Met nog een greintje hoop dan toch maar naar school vertrokken, om de radarbeelden te bekijken... Wanneer zo'n kaart rood kleurt, wijst dat op onweerswolken en andere sh*t. De kaart zag er gisterenochtend roder uit als een tomaat, om maar te zeggen. Gevolg: een instructeur die je zegt 'ok, print your flight cancellation forms, I'll sign it'. Ok, den deze was dus thuis om 5u30... Hopen op véél beter volgende week!
Volgende week staat er hier ook een toffe primeur op het programma. En daarmee bedoel ik uiteraard niet het examen over de VFR-Manual dat maandag in de namiddag gepland staat, maar eerder de 1e nachtvluchten!!! Morgen om 00u40 staan we gepland voor een 1e uurtje in de volkomen duisternis te gaan vliegen. Moet het gezegd dat we er serieus naar uitkijken allemaal? Foto's van die vluchten zal al wat moeilijker zijn, wegens... sjah, de vrij donkere omgeving ;-). Maar wanneer gewenst, zal ik er in geuren en kleuren van vertellen!
Nog even wat adminstratieve zaken afhandelen: --> 22/8: Oma, naast de sms en de groetjes en verjaardagswensen via via, nog een vermelding op de blog! Gelukkig verjaardag!
Mira; bedankt voor de foto's van de solo van Karl ;-)
Zoals reeds eerder vermeld op mijn blog, mocht ik gisteren mijn 2e check vliegen van ons verblijf. Het ging om de navigatiecheck, teneinde toch zo goed en zo kwaad mogelijk een route te kunnen uitstippelen, verschillende parameters te kunnen berekenen, constant te weten waar we ergens zitten, enz.
Over de vlucht zelf kunnen we eigenlijk vrij kort zijn. Ik denk niet dat ik al zo'n slechte navigatievlucht gevlogen heb. Zijn het de zenuwen geweest, of het gebabbel van de examinator; ik heb geen idee... Maar blijkbaar was het toch goed genoeg om geslaagd te zijn, en de zogenaamde 'blue slip' in ontvangst te mogen nemen. Vanaf nu mogen we er dus - mits het nodige papierwerk in orde is, waar ik vanmiddag voor ga zorgen - alleen op uit!
Normaal gezien had ik meteen na de check al mijn 1e navigatievlucht, maar ik heb die moeten cancellen. Ze was gepland net na mijn check, en net voor sunset (we mogen maar vliegen tot wanneer de zon onder gaat). Vermits de check met enige vertraging verliep, zou ik met de 2e vlucht nog niet terug zijn nadat ons zonnetje ons voor de dag vaarwel had gezegd. Better luck next time. Alleszins, straks vliegen we - instructeur en ik - naar Eloy of Casa Grande. Uiteraard is het niet meer van het ene naar het andere punt vliegen, maar worden er zaken die moeten gekend zijn, aan toegevoegd. Vandaag zijn dat bijvoorbeeld verschillende mogelijke 'failures' die kunnen voorvallen tijdens de vlucht (electrical, loss of oil or fuel pressure, mogelijke branden, verlies van power tijdens de vlucht, uitvallen van de motor, enz). Ik ben benieuwd...
Ondertussen ga ik nog op zoek naar een aantal andere foto's van Vegas, bij een aantal andere mensen...
Nog eens ondertussen heb ik met onze webmaster eens gesproken in verband met het omzetten van Quicktime-bestanden naar Windows Media Player-bestanden. Kwestie van mijn filmpjes van de solo, en andere filmpjes te kunnen omzetten en er een compilatie van te kunnen maken in Windows Moviemaker. In de loop van volgende week ga ik eens bij hem langs, want de check is - denk ik - nét iets belangrijker. Maar ze komen eraan!!!
Hier zijn we weer! Ik weet het, het is lang geleden, maar het is dan ook redelijk druk geweest, en er was redelijk wat te doen en te ondergaan in de voorbije week...
Vorig weekend zat ik, samen met Stacy en de collega's van de 1e groep, in Las Vegas. Ik wist niet wat te verwachten van een stad vol kitsch, maar het minste wat je kan zeggen is dat het overweldigend is als je er toekomt! Vrijdag vorige week dus nog in extremis de toestemming gekregen van de planning om te vertrekken. Ik zou niet gepland worden tijdens het weekend om te vliegen, maar dat hield in dat ik maandag 2 vluchten zou moeten doen. Voor mij geen probleem, en ikke dus naar Vegas. We hebben het vliegtuig genomen vanop Williams Gateway, een vliegveld waar we met de Archers ook regelmatig komen oefenen. Maar vandaag was het met Vision Airlines dat we dus richting North Las Vegas Airport vlogen. Tegen 17u kwam 'onze' Dornier 328 van de baan getaxied en voor onze neus staan. Een half uurtje later mochten we inschepen, en vertrokken we vrij snel voor een mooie vlucht. Uiteraard konden we eerst onze eigen vallei zien vanop grote hoogte, maar naar het einde van de vlucht toe werd het nog mooier. De westelijke kant van de Grand Canyon schoof onder ons door, alsook Lake Mead met haar Hoover Dam, Nellis Air Force Base en uiteindelijk Las Vegas zelf. Eens aangekomen werden we naar ons hotelletje gevoerd. Daarbij reden we door de stad, en vanaf dan zijn onze ogen uit hun kassen beginnen vallen. Supergrote hotels en casino's, overal neonverlichting, stretch-limousines en Hummers, gebouwen in alle mogelijke vormen, roller coasters in en door hotels,... Overdag was het al overweldigend, maar wanneer het donker is, komt de kitsch pas écht tot leven. Ik heb zo goed en zo kwaad mogelijk een aantal foto's proberen te nemen van Vegas by night, dewelke binnenkort op de space zullen te zien zijn. Zaterdagochtend is dan de groep toegekomen. Zij zijn met 6 vliegtuigen van de school ook naar North Las Vegas gevlogen, en ze kwamen ons vervoegen. Meteen terug naar de stad; naar onder andere de M&M's-winkel, de Coca Cola-winkel, binnenkanten van hotels gaan bezichtigen (lees: casino's overal dus ;-)). 's Avonds terug wat gaan ronddabberen in de stad, want hoe zwaar het daar ook allemaal 'gemaakt' is, genoeg van krijgen is moeilijk. Zondagochtend zijn de prom3'ers dan naar Mesa teruggevlogen, terwijl Stacy en ik nog een 4 uurtjes hadden. Wij dus wéér terug naar 'The Strip' (=de baan met de hotels en casino's langs), en nog wat gaan rondstappen. Uiteindelijk was het ook voor ons tijd om weer naar het hotel te keren, om het shuttlebusje naar het vliegveld te nemen. De vlucht was maar gewoontjes tot we in de buurt van Phoenix kwamen. 'Convective activity' was er zeker en vast, en voor de goede verstaanders betekent dit serieus wat turbulentie. Voor sommigen echt plezant, voor anderen... ;-) Uiteindelijk stonden we veilig en wel terug aan de grond in Gateway, alwaar Thomas en William ons zijn komen oppikken. Zij waren al terug van hun vlucht, en waren zo vriendelijk ons geen taxi te doen betalen! Vegas was zeker de moeite, en ik raad het dan ook zeker aan van eens te doen als je tot hier geraakt. Uiteraard is het geen goedkope stad, maar wat je uitgeeft, bepaal je natuurlijk zelf ;-). Zoals reeds gezegd, foto's volgen binnenkort op de MSN-Space...
Op 'vliegvlak' zijn we deze week van start gegaan met de navigatievluchten. Héél interessant, alleen vraagt het voorbereiden van zo'n vlucht ongelooflijk veel werk. Een deel kan je al de avond ervoor doen, maar een ander deel - datgene in verband met het weer - kan je enkel net voor de vlucht doen. Reken maar uit wat dat betekent als je om half zes 's morgens moet vliegen... Inderdaad, opstaan om 2u 's nachts, en navigaties beginnen te berekenen. In het begin gaat dat dan ook al niet te snel, en zo komt het dus dat ik de eerste 2 dagen van de navigatievluchten maar 4 uurtjes geslapen heb. Ik ben er nog van aan het recupereren... Soit, back to the flights! De 1e was naar Coolidge, een klein vliegveld ten zuiden van Mesa. Niet zo ver, en dus was het gemakkelijk te vinden in een beperkt aantal 'legs'. De 2e vlucht voerde ons al wat verder: naar Ryan meerbepaald. Dit veld is één van de pleinen waar Panam, de vliegschool waar de Chinezen opgeleid worden, gevestigd is. Je komt er toe en je denkt meteen dat je in Nederland bent. Panam-vliegtuigjes zijn allemaal ex-KLM-toestellen, en hebben nog altijd de blauwe kleur. Ik vloog terug naar Falcon, en had een hoogte genomen van 6500 voet. Bijna op die hoogte aangekomen, kruisten we op niet zo'n grote afstand een Boeing 737 vab Southwest Airlines, op weg naar Tucson International. Een beetje verder weer een ander vliegtuig - een KC-135 tanker van de Amerikaanse luchtmacht - dat we kruisten van vrij dichtbij. Ok, cruising altitude bereikt, en dan richting Pinal. Boven dat vliegveld is het de tendens dat onze ogen meer naar de grond gericht zijn dan voor ons, of naar de instrumenten. Pinal is namelijk één van de vliegtuigkerkhoven die hier in Arizona en Californië liggen. En op Pinal staat er zelfs een ex-Sabena Boeing 747... Nostalgie nostalgie alom... Ok, vlucht dan maar voortgezet zoals het moet, of toch bijna. Onderweg naar mijn volgende punt op de route, kwam er een Skyvan (om parachutisten te gaan droppen) ineens van links beneden, en was aan het klimmen. Of zoals we het in de luchtvaarttermen noemen: hij zat op 'collision course', en hoewel wij van rechts kwamen (jaja, ook in de lucht hebben die voorrang), moesten wij een uitwijkmaneuver doen. Nooit gezien, want normaal houdt iedereen zich hier vrij gedisciplineerd aan de regels. En daardoor natuurlijk ook mijn navigatietijden naar de botten... Uiteindelijk heelhuids van toch wel een bewogen vlucht toegekomen op Falcon Field. Gisteren was het dan de bedoeling dat we via een militaire zone naar een vliegveldje ten zuidwesten van Phoenix zouden vliegen (Eric Marcus). Alles was gepland, maar we zijn er uiteindelijk toch niet geweest. Het was te warm voor de korte baan daar (hoe warmer, hoe minder performance dat het vliegtuig ontwikkelt), en om niet in de struiken en cactussen terecht te komen, hebben we een zogenaamde 'diversion' gedaan naar Buckeye Airfield (ten westen van Phoenix). Allemaal niet erg, want dat behoort net tot de te kennen zaken voor de check. Stel je immers voor dat je ergens naartoe vliegt, en dat het weer daar slecht is. Je moet dan een andere luchthaven zoeken, er naartoe vliegen, zien dat je genoeg fuel hebt, enz. Het is de bedoeling dat allemaal te berekenen in het vliegtuig nog voor je halfweg bent naar de nieuwe bestemming. Zoals gisteren was de afstand tot Buckeye 32 nautische mijl, en had ik dus eigenlijk tijd genoeg om alles te berekenen. Maar soms kan het heel dringend zijn dat je alles moet berekenen wegens dat het vliegveld vlakbij ligt. Maar alleszins, op zo'n moment is het toch foefelen en prutsen aan boord, met al die kaarten, stiften, latten, chronometers, enz... Het ziet er allemaal niet uit, maar het kan dus van uiterst belang zijn dat al dat gerommel goed afloopt Alleszins, maandag heb ik hoogstwaarschijnlijk mijn 2e check; mijn examen dus. Als het goed genoeg is mag ik binnenkort er alleen op uit naar andere vliegvelden. Het wordt dus weer een aloud weekend met de was en de plas, maar ook met de boeken ter hand genomen...
In The Springs is het leven er weer rustiger op geworden... spijtig genoeg. Ons Stacy is weer 'back home'... en de ambiance is een beetje meegegaan. Bezoek krijgen is het met andere woorden héél aangenaam, dus als er onder jullie nog zotten rondlopen...? Ondertussen is het monsoon-seizoen ook een beetje ten einde. In plaats van elke avond regen en zandstormen en ander aangenaam weer, krijgen we nu weer hete dagen van 40 graden en meer te verwerken. Het is toch wel weer even aanpassen en afzien... We hebben genoten van de dagen dat het maar tot een graad of 35 ging... Maar nu... zelfs afkoelen in het zwembad zit er niet meer in. Het water is gewoon te hard opgewarmd overdag, en voelt 's avonds nog aan als een soepje waarbij wij de soepkiekens zijn.
Binnenkort meer nieuws van wat komen gaat. Ik beloof van niet meer zo lang te wachten.
Uw soepkiek, Wim
Om te beëindigen, nog enkele eervolle verjaardags-vermeldingen! --> 06/8: Hilde, heb je al een mailtje gestuurd, maar nu ook via deze weg een eervolle vermelding! --> 08/8: Dries, I don't know if you read this, but just in case, I didn't forget you! --> 10/8: Bruno, gelukkige verjaardag, en veel nieuwe moed gewenst voor met de A-meisjes er nog eens tegenaan te gaan dit seizoen! --> 10/8: Sigrid, welgekomen bij het clubske 24-jarigen! ;-). Ook jij hebt al een mailtje gehad, maar deze vermelding is toch het ultieme verjaardagscadeau, niet? --> 12/8: Claudia, voor jou - als neo 24-jarige - uiteraard the same! --> 13/8: Opa, voor u geen 24 meer, maar uiteraard ook een super-verjaardag gewenst! Ook bedankt voor het kaartje en de foto van jullie beiden! --> 13/8: Lesley, ook jij mag niet in het lijstje ontbreken! Hopelijk heb je er een beetje van kunnen genieten, daar aan (voor mij) dezelfde kant van de Atlantische plas! --> 16/8: Tommeke Tommeke Tommeke (Coorens ;-)), wat doe je nu? Je wordt ouder! Enjoy! ;-) --> 18/8: Kim, hoewel we - zoals voorspeld - niet meer hebben kunnen afspreken voor mijn vertrek, toch krijg ook jij dé hoogste eervolle vermelding mogelijk in bloggen-land!
Vandaag niet gepland, vandaag niet vliegen en vandaag dus een beetje vervelen... Maar we hebben onze tijd al nuttig besteed. Naast het bijslapen (was gisterenavond al naast het zwembad in slaap gevallen...) heb ik vanmorgen de foto's van mijn solo ook online gezwierd. Ze zijn te vinden op mijn MSN-Space via de link http://wimcraps.spaces.live.com/photos/cns!B859A0DA609CD0CF!1026/
Vandaag ook het fantastische nieuws gehad dat het broertje in ons Belgenlandje ook solo is gegaan! Ok, op de Marchetti, een sneller en krachtiger vliegtuig maar... ik was eerst! :-p. Nee, Karl, ook ik zit nu wel te wachten op de stoere verhalen en de beschrijving van de gebeurtenissen, en natuurlijk op de foto's (zowel van de vlucht als van de doop ;-)). Mail them to me please!!! Voor de rest, doe gewoon zoals ik hier: geniet ervan, van dat vogelvrije gevoel, van te vliegen, van... tjah, alles!
Met dat ik gisteren een missie heb moeten cancellen door een teveel aan zijwind, had ik het vandaag echt wel zitten. 2 missies vliegen, nét achter elkaar, op hetzelfde toestel, en... enkel maar patterns vliegen. Rondjes draaien, voor de niet zo goede verstaander. Opstijgen, klimmen, terugvliegen, terug indraaien en landen, en meteen weer opstijgen... en het spelletje begint opnieuw. Na anderhalf uur had ik er voor de 1e missie genoeg van. Tijd om een beetje frisse lucht binnen te halen, en een aantal andere zaken de vrije 'loop' te laten. Daarna wéér vertrokken, voor nog eens anderhalf uur patterns vliegen. Op zich waren de patterns niet slecht gevlogen - ik kon goed mijn hoogte houden, de snelheden zaten ook redelijk goed, en zelfs met de landingen zaten er een aantal mooie exemplaren tussen - maar na 3 uur, en in totaal 22 patterns, zat ik erdoor. 'Full stop' aangevraagd, teruggetaxied naar de Sabena-ramp, vliegtuigje 'verzorgd', papierwerk gemaakt en busje op naar het appartement. Hier was oorspronkelijk het plan van eens goed bij te slapen. Het was namelijk weer 3u in de morgen wanneer het laken werd gelicht, om richting SAPTC (Sabena Airline Pattern Training Center) te vertrekken. Ik zit hier nu, half drie in de namiddag, en van dat slapen is er nog altijd niks van in huis gekomen. Maar die voorbije uren hebben écht wel resultaat gehad, en om dat te visualiseren moet u maar eens naar de MSN-Space afzakken. Nog niet alles staat erop (de solo nog niet), maar daar proberen we ook de komende dagen werk van te maken.
Ondertussen is de knoop door de kerk, en de kogel doorgehakt, en hebben we beslist dat we dit weekend naar Las Vegas afzakken. De 1e groep mag een missie vliegen naar Vegas, van Falcon uit. Maar, samen met Stacy (aka 'ons Stees') neem ik op vrijdagavond het vliegtuig vanuit Williams Gateway (al gekend uit eerdere bezoeken, maar dan met de Archers) naar Las Vegas North. Zaterdagvoormiddag komen dan de vliegeniers ons vergezellen. Op zondag trekt het zootje naar Falcon terug, terwijl wij onze weg weer hopen te vinden naar Williams Gateway. We vliegen met Vision Airlines, en tot een paar dagen geleden nog een onbekende maatschappij voor mij (ja, ik geef het toe, er zijn nog wonderen in deze wereld!). Het type toestel waarmee die mannen vliegen is de Dornier 328 turboprop, hetgeen eveneens een persoonlijke primeur wordt. Nu enkel DD (Dispatch Dirk) nog proberen te overtuigen van me geen vluchten te geven vrijdagnamiddag of zaterdag...
Het slapen zou nu eigenlijk wél lukken, maar daaraan toegeven zou een slechte(re) nachtrust betekenen. Daarom trekken we nog maar eens richting zwembad, om daar een aantal uurtjes door te brengen...
Het is weer weekend, en zonder het vliegen zit de kans dat er verveling inkruipt, er dik in... Zo ook nu, en dus moeten we ons zo goed en zo kwaad als mogelijk, bezighouden. Gisteren, na het online zwieren van een aantal foto's (zie space - er volgen er binnenkort nog meer), naar het zwembad afgezakt. Vandaag de gebruikelijke 'weekend'-zaken doen.
Ondertussen groeien er stilaan plannen om volgend weekend er eens op uit te trekken. We moeten dan wel zien dat we zaterdag niet moeten vliegen. Meer nieuws later, wanneer er iets concreet te vertellen is...
Morgen wordt hier dan weer een ongelooflijk drukke dag. Ik moet 2 keer vliegen; een keer 's morgens vroeg om 5u30, een keer later in de namiddag... We weten niet wat er gebeurt tegenwoordig, maar tot een aantal dagen geleden stond het rooster redelijk gevuld tot ongeveer 15u, nu staat het compleet vol tot 18u en zelfs later. Enfin jah, ik denk dat ik morgen tussen de vluchten dan maar naar huis kom om wat bij te slapen...
Ik ga hier eens aan de was beginnen...
Wim
PS: Tante Jenny, ook voor jou een eervolle verjaardagsvermelding op deze blog! Gelukkige verjaardag vandaag!!!
We dachten gisteren dat het er niet meer van ging komen, maar op het einde van de namiddag was het dan toch zover. Exact 1 maand na onze aankomst hier in Arizona vertrok Niki voor zijn 'mission 13" (de solo-missie). Alsof het afgesproken was, kwam net op het moment dat Niki bijna solo moest vertrekken, de jumbo van British Airways over Falcon Field overvliegen om te gaan landen in Phoenix. Niks speciaals, zou je zeggen, ware het niet dat de familie van Niki net aan boord zat van dat toestel! Kan het nog mooier?
Na de vlucht nog snel even een erehaag gevormd voor onze taxiënde solist, vooraleer we hem uit zijn vliegtuig gingen halen en richting appartementen vertrokken. Nog even langs de Wal-mart wat blikjes bier gaan kopen, om er 'eentje' te drinken aan het zwembad. Niki's 2e solo ontaardde uiteindelijk in 'iedereen die door iedereen nog eens met uniform het zwembad werd ingekeild'...
Nu Stacy, Thomas' vriendin, hier is, is het op vele vlakken feest. Zo ook culinair, en zo hadden we afgesproken om gisterenavond naar de 'Bellagio' -de Italiaan - af te zakken. Het voettochtje erheen deed de honger nog een beetje meer opspelen, konden nog wat gesprekjes aangeknoopt worden, enz. vooraleer we onze beentjes onder een tafeltje konden steken. Gelukkig was het gisterenavond eens wat beter weer, viel er geen regen en was er niet echt sprake van een storm boven de vallei. Het was lang geleden...
Plannen voor het weekend zijn er eigenlijk niet. Proberen eens tot in de winkel te geraken, een beetje opruimen en opkuisen hier in het appartement, de was doen en die strijken, weer veel bij de mannen van appartement 1044 zitten (Thomas, Jochen en William), wat gaan weken in het zwembad, enz. Je ziet, het zal een gevuld weekend worden ;-)
De 1e solo is een feit! 2 augustus 2007 is misschien - hoop ik - het échte begin van iets héél lang en héél mooi!
Vanmorgen eerst naar de solo's van Bram V, Bram R en van de flightmate Jonathan gaan kijken. Spijtig genoeg niemand ervan mee in het zwembad kunnen gaan keilen, want ik moest uiteindelijk zélf aan de bak. Met een uurtje vertraging stegen we eerst nog eens in dual (met instructeur) op. 3 landingen later zat ik daar ineens hélemaal alleen, met een 10-tal paar ogen op mij gericht (bedankt gasten en dames, if you read this). Terwijl Eline al volop aan het rondjes draaien was, mengde ik me tussen het gewoel (al viel het op dat moment nog mee qua drukte in de pattern). Na redelijk vliegen, redelijke landingen (de laatste wa minder, maar soit), en na redelijk wat wachten aan de 'holding points' om terug te mogen opstijgen, kwam er ook aan mijn solo - en tevens de laatste van de dag - een einde. Levend en wel bereikten we weer de Sabena-ramp ;-)
Vandaar vertrok het voor de 2e solo van de dag; direction 'The Springs'. Hoewel menig man- en vrouwkracht nodig (ook bedankt voor het sleurwerk ;-)), bereikte ik weer eens veilig en wel mijn bestemming... in het zwembad. Foto's en filmpjes naar het schijnt ook, volgen binnenkort!
Sorry squawkers, u mag gaan slapen... Als solo-studentje mag je hier maximum 10 knopen zijwind hebben. Na eerst de flightmate te zien gecancelled worden, moest ik de laatste ATIS (elk uur wordt er weer- en andere informatie verspreid via een frequentie) afwachten om meer te weten. Wind 310/10kts; wat dus volle zijwind betekent aan 10 knopen; teveel en dus aflassen geblazen...
Vanmiddag nog een beetje gefrustreerd rondlopen en een beetje zwemmen, en hopen op beter morgen...
Ik hou jullie op de hoogte van de planning van morgen. Sorry again...
Vanmorgen rond een uur of 11 kregen de bewoners van Mesa en omstreken het volgende bericht in de bus, of werd het op lokale radio's en televisie-omroepen de wereld ingestuurd:
"Dear citizens of Mesa and surroundings,
Please read carefull the following instructions. They are made for your own safety and security.
Tomorrow, during the early afternoon, it is adviced to watch out very careful into the sky, and to stay - if possible - in your homes. If you cannot, we advice you strongly to be carefull at all times! We have noticed a strange phenomenon of low flying 'things'. This started about 3 weeks ago, and seems to get worse by the day. Our Intelligence Services found a secret code in the messages and we expect the acitivity of low-flying things to be at the top tomorrow. From inside information we got, the core of these activities will take place around Falcon Field Municipal Airport and 'The Springs at Alta Mesa'-appartment complex.
Some other information we have: These 'things' seem to be able to loose their wings. They start flying with real wings in the air. After that, they seem to loose their metalish skin and real wings. Thereafter, they do not touch any soil before they find some water on their way. Once found, each specimen is trown into the water by other like specimen. Being wet, they seem to be able again to step on their feet.
You have noticed these informations describe things rarely seen in our daily lifes. Please do not consider these warnings as useless. They are made up for the protection of your life, belongings, etc.
Met kleine oogjes zit hij hier nog achter zijn schermpje gekluiserd. Voor een gewone zaterdagavond is dit absoluut geen uur om te gaan slapen, maar toch gaat het binnen dit en een tijdje hier toch gaan gebeuren. Na een helse week doe je er werkelijk alles aan om toch nog aan voldoende slaap te geraken. Nachten van 4 a 5 uur wreken zich overdag, en dan kan een deugddoend (schoonheids)slaapje uiteraard niet uitblijven. Vanmiddag weer hetzelfde scenario, nadat we vanmorgen voor de 6e keer op rij de lakens mochten opzij schuiven om 3u...
De vlucht van vandaag was niet slecht, met één minder punt. Het begint echt afgezaagd te lijken, de manier waarop er geen verandering is in verslaggeving, want inderdaad, ook vandaag waren de landingen van mindere kwaliteit. Op de rest van de totale traffic pattern was de instructeur wél enthousiast. Maandag vliegen we nog een keer om half zes 's ochtends, en dan zien we wel wat er gebeurd.
Tegen maandag moeten we ook onze pré-solo geschreven test leren. Dus dit weekend toch ook wat tijd spenderen in de boeken en nota's. Je moet daar immers ook op door zijn, op die test, om je solo te mogen doen. En die zit er voor onze groep hopelijk volgende week ook aan te komen. Spannend, dat wel, en ook wel ongeloof dat je na 10 vluchten eigenlijk 'klaar' bent om alleen het luchtruim te kiezen. Dat gevoel ontbreekt toch nog bij sommigen... Het wordt dus volgende week een hels weekje: landingen oefenen, test maandagnamiddag, pré-solo check met de grote baas, de solo misschien ook, enz.
Wegens het drukke programma ga ik jullie niet meteen van alle beeldmateriaal dat hier al in de archieven steken, kunnen laten meegenieten. Maar ik doe mijn best, en als ik ze tegen eind volgende week op het net krijg, dan zal ik al content zijn. Ondertussen wel een beetje ge-youtubed tijdens de blok, en een paar filmpjes gevonden over onze opleiding, en over wat ons nog te wachten staat. Hieronder de links:
's Morgensvroeg, je staat met goeie moed op een ontieglijk vroeg uur op. Je hijst je uit bed, je hijst je in de douche, je 'hijst' je ontbijt uit de kast, en je hijst uiteindelijk je ontbijt ter hoogte van je mond. Alles donker, alles stil; je bent de enige van het appartement die vandaag vroeg moet vliegen. 'Da's niks', denk je bij jezelf, 'dan hebben we tenminste weinig of geen turbulentie en zal het zachter vliegen worden'. Je neemt het eerste busje om 4u20, bent een vijftal minuutjes later op school en daar kom je ineens in de drukte. Tal van collega-studentjes komen op hetzelfde moment toe en beginnen hun vlucht voor te bereiden. Je doet hetzelfde, en terwijl je flightmate het weer en de performance van het toestel bekijkt, ga je zelf de duisternis in om de walk-around van ons aller Archer N4149Y te doen. 'Goeiemorgen', zeg je tegen je vliegertje, en het vliegertje lijkt je zacht toe te lachen. Een glimlach, denk je... denk je... Blijkbaar had onze Archer vandaag iets anders in gedachten. Alles goed, opstarten, taxiën naar de run-up area en dan naar de startbaan, oplijnen, gas geven en... merken dat de motor onvoldoende kracht produceert. Normaal moét de motor minimum 2240 toeren per minuut draaien (RPMs). We haalden met moeite tussen de 2150 en 2200... 'Abort the take-off and apply brakes' waren de 'mooie, ietwat onwelgekome' (maar wel te begrijpen) woorden van de instructeur. 'We taxi back to the ramp and we cancel your flight'. Jeej... Eénmaal op dispatch even de 'flight cancellation form' invullen, terwijl de instructeur naar een vervangend toestel op zoek is om je collega te proberen te laten vliegen. Archer N4188E was de gelukkig, dus dan ga je maar mee kijken naar de start en het vertrek. 'Prop free', propellor begint te draaien, de checks beginnen tot... ineens de propellor weer stilgelegd wordt. 'Attitude indicator broken, we cannot go', klonk het. Gevolg (inderdaad): eveneens een flight cancellation voor Jonathan... Beide enorm gefrustreerd (ok, we weten dat zoiets komt, maar als het dan de eerste keer is...) het busje weer opgestapt richting appartementen. Half acht thuis, en de dag zit er zo goed als op... Vandaag was het dus écht KLUCHTvaart...
Ondertussen komen de anderen die wél gevlogen hebben, ook binnengewaaid. Hun verhalen aanhoren valt eigenlijk wel mee. En - een geruststelling voor mij misschien toch een kléin beetje - blijkbaar leiden nog een aantal anderen aan de vreselijke kwaal die 'landingitis' noemt. Blijkbaar bestaat er geen echte behandeling tegen. Het is zelfs een aandoening waar men beter van wordt door nog meer met het fenomeen 'landing' in aanraking te komen. Uiteraard hoopt iedereen hier op een zo spoedig mogelijk herstel!
uw 'going-strong-frustri', Wim
Even nog een aantal verjaardagen vermelden, zoals de traditie het wil... --> 23/7: Alain, ne gelukkige 24e he! Geniet ervan, alsook van de naderende conditietrainingen ;-) --> 24/7: Helena, voor u eveneens ne gelukkige, maar dan ne 25e! Tot MSNs!
What goes up, must come down. Da's met zovele zaken in het leven zo; het gemoed, de 'goesting',... en dus ook met het vliegen. Het opstijgen is allemaal niets, maar het landen daarentegen is niet van de poes. Veilig van de grond gaan is niet te moeilijk; het is het veilig weer ter aarde neerdalen... Ziehier dan ook het grootste struikelblok van de voorbije vliegdagen. De voorbije 2 vluchten hebben we niets anders gedaan dan de befaamde 'local traffic patterns' gevlogen hier op Falcon Field. De nadering en de voorbereiding op de landing (checklists, speedchecks, flaps zetten,...) begint al behoorlijk te gaan. Zoals dus al een aantal keer gezegd - tot zagens toe - is het het allerlaatste deel van de oefening dat vaak nog 'achterwege' blijft. Om te voorkomen dat het vliegtuig bij de landing op de baan smakt, moet er net voordat de wielen de grond raken wat rechtuit gevlogen worden. Je mag dat niet te vroeg beginnen (anders zit je te hoog en val je na een tijdje toch uit de lucht hard op de baan) of te laat beginnen (dan smak je sowieso nog hard tegen het asfalt). Om het exacte tijdstip te vinden worden door verschillende mensen vele verschillende truukjes gebruikt. Bij mij nog zonder resultaat: ik ben nog op zoek naar het goeie moment... Anyone found it? Ik hoop dat er snel verbetering komt op dat vlak, want het wordt stilaan zelf frustrerend.
Morgen gaan we rond Falcon 'power off landing' en 'flapless patterns' vliegen. Het eerste betekent simpelweg dat we simuleren dat de motor niet meer werkt, en dan moeten we capabel zijn om de baan te halen en min of meer veilig te landen. Het 2e geval zijn eigenlijk de befaamde traffic patterns die we nu al kennen, aangepast aan het feit dat we geen flaps mogen gebruiken. Een aantal zaken veranderen dan, zoals de verschillende snelheden, de afstanden die wat vergroten, de neus van het vliegtuig die een beetje meer omhoog moet staan, enz. Straks nog een beetje de theorie bekijken, want een goed voorbereid... bla bla bla. Ook niet te laat gaan slapen, want we vliegen weer als 1e van de dag. De uren zijn hier aangepast aan de duister, en er wordt dus gevlogen vanaf 5u30 plaatselijk. Een half uurtje later, en een half uurtje langer blijven liggen! Maar ach, ik heb er geen moeite mee van zo vroeg op te staan; 's morgens vroeg vliegen is echt plezant! We vliegen dus om 5u30 (met de N4149Y - "Archer 49 Yankee"), en ik moet er als eerste aan geloven. Aan de squawkvfr'ers: tussen 5u30 en 7u (14u30 en 16u Belgisch) zou je me kunnen horen. Maar beloof me van niet te lachen he! ;-)
Vandaag en morgen stond / staat er ook een briefing gepland. Vandaag kwam één van de torenverkeersleiders van Falcon een briefing geven over de radiocommunicatie op het vliegveld. Het meeste van de informatie was ons eigenlijk al meegegeven in België, maar hier en daar was er toch iets nieuws te horen. We mogen spijtig genoeg geen bezoek brengen aan de toren, en dat uiteraard sinds 9/11. Op dat vlak heeft Falcon Tower trouwens geen goeie naam, want wisten jullie dat Hani Hanjour, één van de kapers (en piloot) die vlucht American 77 in het Pentagon boorde, hier nog een rondleiding gekregen heeft in de toren? Hij was in 1991 naar hier gekomen, woonde in Tucson (een stad in het zuiden van Arizona) en volgde opleiding Engels aan de 'Arizona State University'. Jaren later heeft hij nog in Phoenix, Tempe en (jawel) hier in Mesa gewoond, en een vliegopleiding gevolgd (niet bij SATC) in Scottsdale (het vliegveld waar onze school tot februari dit jaar zat), maar hij faalde. Tot zover de encyclopedie, maar toch wel 'stof tot nadenken' als je dat zo meegedeeld wordt. De 2e briefing zal gaan over de testen en checks die ons te wachten staan de komende dagen/weken. Inderdaad, morgen vlieg ik mission 8, maar mission 11 is al een solo check! Het komt snel, héél snel. Maar voor de solo moeten we nog een geschreven test doen over het vliegtuig op zich. Het wordt de komende dagen dus weer een beetje het tempo nog wat opkrikken!
Ondertussen heb ik - jaja, echt waar - een bureau gekregen. Ok, niet supergroot, en je zou het eerder een wandkastje noemen, maar het heeft zo lang geduurd dat ik er content mee ben. Gedaan met blokken op mijn bed en tegelijk de neiging hebben van telkens in slaap te vallen. Gedaan ook van de computer op mijn kastje te zetten en dan al rechtstaande wat te mailen en op de computer bezig te zijn. Morgen na de vlucht hier wat orde zetten, zodanig dat alles 'fully operational' wordt voor de komende 5,5 maanden. Ik zal binnenkort ook wat fotootjes maken van de opnieuw ingerichte kamer.
Vandaag voelde het hier trouwens echt Belgisch aan! Ok, het was waarschijnlijk warmer, maar... het heeft geregend!!! Het meeste dat we sinds onze aankomst al gezien hebben. Er zijn zelf vluchten niet door kunnen doorgaan. Zalig, met zo'n temperaturen zou je kunnen zeggen. Maar onder het motto ' 't is ook nooit goe', is regen hier om andere redenen ook niet altijd welkom. Bij ons, als er een buitje valt, ruikt alles fris - hier begint alles dan te stinken .
Ik ga snel nog wat werken. Nog even snel ons gewicht berekenen voor morgen, en ze 'figuurlijk nog wat zien vliegen'. uw proberende-in-stijl-en-zacht-landende Wim
Het land van het Internet (USA) mag stilaan het Land van het onmogelijk Internet genoemd worden. Ons netwerk valt hier veel te veel naar onze zin uit, en dat uiteraard weer op de meest ongelegen momenten...
De afgelopen dagen niet veel gedaan eigenlijk. Veel aan het zwembad gelegen en een beetje rondgelopen en -gedoold. Gisterenavond nog naar een Italiaans restaurantje geweest, en ik moet zeggen dat ik in de voorbij 3 weken nog niet zo lekker gegeten heb als gisteren. Een restaurantje op wandelafstand, en dus zullen we ze daar nog zeker eens met een bezoekje 'vereren'.
Vandaag staat er vooral was en plas, en ook strijk op het programma. Ook de vluchten van voorbije week zullen we maar eens herbekijken, kwestie van een aantal nuttige zaken te onthouden. En dan natuurlijk die van morgen een beetje voorbereiden. Terug traffic patterns gaan vliegen, en die dan besluiten met een (hopelijk) iets zachtere landing...
(hopelijk) tot morgen, Wim
PS Mama, een héél gelukkige verjaardag vandaag! Ik wilde je proberen te bellen via MSN, maar met al die Internet-perikelen geraak ik niet online, en is het er niet meer van gekomen...
. 
Hier zijn we weer! Ik weet het, het is lang geleden, maar het is dan ook redelijk druk geweest, en er was redelijk wat te doen en te ondergaan in de voorbije week...
Vandaag niet gepland, vandaag niet vliegen en vandaag dus een beetje vervelen... Maar we hebben onze tijd al nuttig besteed. Naast het bijslapen (was gisterenavond al naast het zwembad in slaap gevallen...) heb ik vanmorgen de foto's van mijn solo ook online gezwierd. Ze zijn te vinden op mijn MSN-Space via de link 
