Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
27-01-2008
den 1055...
...loopt leeg!
Beide 'roomies' zijn geslaagd voor hun missie 112 (hun progress check op de Twinstar) en mogen hun koffers pakken. Ons aller Kimmy verlaat ons maandag, ons aller Tommie doet hetzelfde op dinsdag. En bibi dan? Die blijft (voorlopig, want wat zijn ze hier nog allemaal van plan met de studenten; men weet het hier nooit zeker) héél alleen achter in de 1055... Voor het supergeconcentreerd blokken (jaja, if that would be possible) zou het goed zijn, maar toch... Begin dus al maar te sturen, die gezelschapsmailtjes! ;-)
Persoonlijk staan we eigenlijk nog niet echt veel verder dan sinds de laatste post. We hebben vorige week in totaal 3 keer 'getwinstard', en voor de rest is er dan nog een beetje met ons voeten gespeeld door dispatch. Gepland, later gepland, misschien gepland, en gecancelled... We hebben ons deel weer gehad. Vandaag hebben we dan toch maar een simsessie gehad (één van de 2 die een paar onder ons, waaronder 'den deze', extra moeten doen hier, en die de anderen in Belgie vliegen) om een béétje bij te blijven. Voorlopige tussenstand: nog 8 vluchten, 1 checkvlucht en 1 simulator.
Volgende week beginnen ook de navigatievluchten met de Twinstar. We hopen van nog een aantal mooie bestemmingen te kunnen aandoen. De DA-42 is een ideaal vliegtuig om op navigatie al eens meer van het landschap te kunnen genieten. En dit allemaal omwille van 1 geweldige uitvinding: de autopilot! Eén druk op de knop en de vlieger doet de rest! Ok, we geven het toe; soms zetten we 'da spel' ook liever af omdat we zelf ook eens iets willen doen. Maar het is handig!
Enfin, het is hier al laat, en ik zal dan zelf ook maar eens op autopiloot naar en in mijn nestje vliegen! Tot blogs!
... that she is, for sure! De mooie Twinstar heeft ook wel eens haar kuren. Dat hadden we tenminste al een paar keer mogen aanhoren van collega's die al veel verder zaten dan mezelf. Maar eindelijk...
...éindelijk was het mijn beurt om ook in dat vliegtuig te stappen! N449TS had de eer om onze gastvrouw voor onze allereerste Twinstar-vlucht te zijn. http://www.airliners.net/open.file/1214330/L/
De eerste vlucht ging het vooral om het vliegtuig een beetje gewoon te worden. Het is een hele aanpassing, moet ik toegeven. Voorts heeft de instructeur een aantal zaken laten zien wat er gebeurt met het vliegtuig wanneer er een motor uitvalt. Het verschil in kracht dat er door het uitvallen onstaat, is tot veel in staat. Het vliegtuig begint te draaien, te rollen,... Na het half uurtje 'kermisgevoelens opwekken' vonden we dat het tijd was voor een beetje fitness. Ik mocht een paar cirkels vliegen naar rechts, om eens goed het effect van het roer van het vliegtuig te voelen. Het roer gebruik je om een vliegtuig gecoordineerd te laten vliegen. Maar bij de Twinstar kan het zijn dat je nogal fameus 'rechtervoet' moet geven. Het roer ingeduwd houden, begin je na een tijdje serieus te voelen. Trillende benen en verkrampende spieren horen er allemaal bij. Nee, het is geen gemakkelijk vliegertje... maar de eerste vlucht is best wel meegevallen!
Morgen staan Julien en ik weer gepland. Na vandaag een avondvlucht, morgen een ochendvlucht. Een 'brainfart' van dispatch, maar we gaan er onze kop niet over breken, en beginnen zagen. Nee, we gaan er zoveel mogelijk van genieten. 2 uurtjes met een andere van onze 4 'dames' (de N4130M deze keer) gaan rondvliegen, en wat maneuvers (stalls, steep turns en slow flight) en 'traffic patterns' en landingen gaan oefenen, is ons deel voor morgenvroeg.
Bij deze dus een geweldige Twinstar-nacht gewenst, en tot de volgende!
Na uiteindelijk door de Final Archer Check geraakt te zijn, hebben we ons gedurende 2 dagen volop in de boeken gestort van de Diamond DA-42! Inderdaad, een nieuw hoofdstuk is aangebroken: twin engine! Vanmorgen mijn 1e simulatorsessie gehad. Héél indrukwekkend vond ik het, al was het verrevan gemakkelijk om het 'toestel' onder controle te houden. Van een 'stuur' (yoke) in de Archer naar een stick in de Diamond, van 1 motor in de Archer naar 2 op de Diamond, analoge cockpit in de Archer en 'glass cockpit' in de Diamond,... En zo zijn er nog een resem aan verschillen die we eerst een beetje gewoon moeten worden. Morgen 2e simsessie, en dan is de 1e vlucht voorlopig voorzien op maandag. We houden u op de hoogte!
Een ander onderwerp waar we jullie over op de hoogte gingen houden, was de eventuele terugkomstdatum. Door nog wat meer vertraging is zelfs het einde van januari twijfelachtig geworden. Aan de andere kant heeft SFA (Belgie) onrechtstreeks een rem geplaatst op mogelijke vertragingen, door de officiele examens te plannen. Daardoor moéten we voor 11 februari thuis zijn. We hopen... of nee, we hopen niet meer, want dan komt het er toch niet van. Ik zou zeggen: we zien wel!
Goed, ik kruip weer in de DA42-boeken. Tot schrijfs! Wim
Voor de geïnteresseerden staan er weer wat nieuwe foto's op mijn MSN-Space: http://wimcraps.spaces.live.com/ - VFR-Navigatie '2 students together' naar Lake Havasu - VFR-Navigatie solo: Falcon Field - Sedona - Meteoorkrater - Falcon Field - IFR-vliegen: onder, boven en in de wolken!
...de missies die we niet volledig hadden kunnen vliegen wegens allerhande redenen, en die daarom moesten herpland worden. Vandaag nog eens een missie gevlogen van anderhalf uur, hetgeen lang geleden was. Gedaan met gesukkel, weer op één rechte lijn... de rechte lijn naar de 'Final IFR Archer check'... Maandag waarschijnlijk missie 95, een missie waar we nog eens de kans krijgen alles uit de kast te halen zonder al té veel erg als we iets verkeerd doen. Maar het best is natuurlijk, dat het er daar ook al 'boenk op' is! Dit weekend dus blokkeblokkeblokke en simmensimmensimmen om alles nog eens te herbekijken. En dan dinsdag of woensdag hopelijk een goeie checkvlucht vliegen... I have to admit, ik ben wat zenuwachtig; ik durf me nog niet voor te stellen wat het de dag zelf zal zijn...
Om een verder beeld te scheppen van wat er ons daarna te wachten staat: Twinstar-time! Ook die tijd gaat gepaard gaan met veel studeren, want we moeten weer een gans nieuw systeem onder de knie krijgen. We beginnen met een aantal simulator-sessies hier, vooraleer in 'het beestje' te kruipen. In Amerika vliegen we er 11 missies en 1 checkvlucht op, hetgeen wil zeggen dat de voorlopige terugkomstdatum nog altijd ergens op het einde van de maand (sommigen durven al zeggen, of vrezen al begin februari) ligt. Donderdag was het trouwens 3 januari; de dag dat we 6 maanden hier zijn en eigenlijk hadden moeten thuiskomen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat er niet (meer) getreuzeld wordt...
Ik kruip een uurtje mijn bedje weer in, want het was vroeg vanmorgen... Tot schrijfs!
Al een tijdje terug van San Francisco - een trip die trouwens heel goed meegevallen is in allerlei opzichten - en nu druk in de weer voor de komende check. Niet zomaar een check, maar 'de 96'... de 'final IFR Archer check'. Daarop slagen is 'byebye Archer, hello Twinstar!'. Maar vooraleer we daar aangekomen zijn, moet er eerst nog wat gevlogen worden. En luchtvaart zou luchtvaart niet zijn zonder cancellations, en zo zijn er de laatste dagen weer een aantal gevallen die voor veel frustratie zorgen. Je zou zeggen dat we ze gewoon zijn, maar zo nét voor een check én nét voor het einde van het hoofdstuk 'Amerika'... Meer daarover in een volgend blogbericht.
San Francisco dus! Na 20 uur rijden door bergen en woestijnen, via Los Angeles, Sunset Boulevard, Malibu Beach, Monterey en andere tot de verbeelding sprekende namen, kwamen we uiteindelijk op zondag 23 december toe in de stad van de Golden Gate Bridge en Alcatraz (en zoveel meer). Snel even door de stad rijden, dan gaan inchecken en de bagage gaan droppen, en dan weer de stad in op zoek naar 'iets voor de maag'. Daarna nog even de kerstsfeer gaan opzoeken, vooraleer de reis en het serieus gebrek aan slaap ons de das om deed... De volgende dag met de Niki de stad ingetrokken, en even langs de 'financial district' naar de waterkant gewandeld. Met reeds een fikse wandeling in de benen daarna het 'San Francisco Museum of Modern Art' met een bezoekje vereerd. In de namiddag zijn we er dan toch in geslaagd een deel af te leggen van de 'scenic route' door de stad. Lombard street, Chinatown, en zoveel meer konden we daardoor op ons netvlies branden. De kers op de taart was eens over de 'kers van Frisco' rijden: Golden Gate. Net met zonsondergang zorgde dat voor een aantal mooie foto's; foto's waarop de brug echt rood kleurt. 's Avonds dan heerlijk gaan eten in de Tonga, een bar/restaurant waar een oerwoud in nagemaakt is, en waar het om het half uur eens flink dondert en stortregent. Als letterlijk hoogtepunt zijn we daarna naar het Hyatt-hotel getrokken, om er op de bovenste verdieping (de 36e meerbepaald) een drankje te gaan nuttigen. Zo kwam er ook op kerstavond een zeemzoet einde. Tegenvaller de volgende dag toen bleek dat er geen tickets meer te verkrijgen waren om een bezoek te brengen aan Alcatraz, de beroemde ex-gevangenis op een eilandje in de baai van San Francisco. Dan maar op het gemak opgeruimd en de auto laten voorrijden, en dan richting 'Fisherman's Wharf'. Best wel gezellig deel van de stad, waar het al eens meer naar vis ruikt, en waar je af en toe eens een verdwaalde duikboot uit WO II tegenkomt. Spijtig genoeg was het kerstdag, en hadden de uitbaters niet echt zin de deuren open te gooien voor het 5 man-en-ne-paardekop grote publiek. Dan maar naar de auto gegaan voor de volgende grote attractie (toch in de ogen van vliegtuigfreaks): San Francisco International Airport. Vandaar zouden we dan het vliegtuig nemen terug naar Phoenix. Omdat we redelijk vroeg waren, hadden we nog de kans iets achter de kiezen te steken en nog wat te genieten van het veel indrukwekkendere verkeer daar. Boeing 747s, Boeing 777s, en andere zogeheten 'wide-bodies' te over! Mooimooi kwijlkwijl ;-). US Airways flight 128 landde precies op tijd terug op Sky Harbor, waarna we weer naar ons aller geliefde 'Springs' konden terugkeren. De volgende dag zou immers een navigatievlucht naar Flagstaff op het programma staan!
Ondertussen is het ook nieuwjaar geweest hier, en wat een ontnuchtering was dat! Niet op vlak van wat we gedaan hebben, maar op vlak van hoe dat hier gevierd wordt. Niks speciaals eigenlijk. Men zou zeggen dat het land dat zoveel buskruit heeft voor al die bommen en granaten, ook wel een beetje zou hebben voor wat vuurwerk... maar nee, geen pijl (of héél amper) vuurwerk gezien. Zelf hebben we op oudejaarsavond een beetje in de keuken gestaan. Vanzelfsprekend hebben we even een eerste flesje champoeper gekraakt om 16u in de namiddag. Rekenwonders hebben al lang door dat het dan middernacht was in België. Indachtig ons eigen landje, zoals altijd ;-). Daarna zo goed en zo kwaad mogelijk Belgisch gekookt: steak, frietjes, slaatje, tomaatje en béarnaise- en pepersaus! Aan het dessert - een ijsje of een echt Guylian zeevruchtje - zijn we niet meer geraakt. Afspraak op een appartement van een aantal KLSsers (de Hollanders) om wat te feesten, te babbelen en uiteindelijk af te tellen! Héél aangename mensen, en heel aangenaam feestje, totdat... 0u45, de politie voor de deur stond. Is het één keer nieuwjaar op een jaar, staan de flikken er nog om alles lam te leggen. Amerikanen en begrip voor dergelijke zaken; het is erger dan de Belgische verenigingen tegen vliegtuig'hinder'. ENfin, we zijn dan nog maar even naar een ander appartement getrokken, en hebben het daar wat stiller gehouden, om dan uiteindelijk tegen 3 uur terug naar onze eigen 1055 te slenteren en daar de ravage gade te slaan. Té moe om op te ruimen en dus alles laten staan en bedje ingedoken. Nieuwjaarsdag zelf was er eentje zoals vele anderen hier al geweest zijn: loom, lamzakkerig gedoe waarin niks gedaan is.
Alleszins, voor alle bloglezertjes nog een héél gelukkig 2008!!!
