Maandag-dinsdag-woensdag-donderdag-vrijdag-zaterdag-zondag. Nog eens zeven dagen kunnen geschrapt worden van de Wenenkalender. Een korte samenvatting van deze geschrapte (maar in herinnering bewaarde) dagen om u te vertellen dat ik hier nog steeds (meer dan) overleef. Of wat had u anders gedacht?
Maandag zou ik eindelijk ingeleid worden in de fermentatiekunst. Beide fermentoren stonden s ochtends echter op volle toeren enzym te produceren voor dezelfde spelbreker als vorige keer. Een teleurgestelde mail naar de prof (vermits die nog steeds in het exotische Thailand vertoeft), een antwoord en een gesprek met een hoger geplaatste (egoïstische maar dat komt niet van mij-) persoon later, werd de fermentor me volgende week beloofd. Ik wil nog een tweede week, maar wacht met de openbaring van deze eis tot de prof terug is. Zo kan ik het kinderlijke Het mag van hem-argument toch ook een beetje politiek staven. Ondertussen zat ik echter niet stil en cultiveerde ik verder op kleine schaal, deed activiteitsmetingen en opzoekwerk. Allemaal ook enorm interessant, maar fermenteren zal ik!
Binnenkort is er hier een marathon waaraan t labo met een ploegje wil deelnemen. Deze week startte de eerste loopsessie, doch met een lage opkomst (lees vier) loopliefhebbers. Alhoewel ik op de marathondag alweer in het fijne België vertoef, wilde ik hen toch een staaltje Leuvense labosnelheid tonen. Het tempo lag bitter laag en de sterke wind en het heuvelachtige (heuvels? waar?) landschap werden als excuus gebruikt. De douche bevond zich in een nog slechtere staat dan de Leuvense kelderdouche. Ine, ik verlang naar onze Heverleese bosloopjes en naar die nieuwe douche! Een plusje aan de Leuvense kolomzijde dus.
Zaterdag was zon dag waarop je zelfs niet uit het raam hoeft te kijken om te weten dat het stormt. Zon dag waarop je besluit de keukenprinses uit te hangen, of een (grote-) kuiskriebel niet kan onderdrukken. Bij gebrek aan kookattributen en ruimte om die kriebel de vrije loop te laten, alsook door de niet evenredige verhouding propere te wassen kledij, trotseerde ik de gure wind en de gietende regen op weg naar het wassalon. De capaciteit van mijn wasdraad bleek net voldoende om alle kousen een droogplaats te bieden. Elk hoekje werd dus benut met andere kledij en het is hier (nog steeds) een waar klerenparadijs. Om het droogproces te bevorderen, mocht de verwarming haar dienst bewijzen, terwijl ik me alweer in het stormweer (ik was nu toch al nat) begaf om de Weense badmintonners te vergezellen. s Avonds vierden we met een aantal labomensen, thesisstudenten en vrienden van de vooravond van de internationale vrouwendag. Overbodig doch ter bevestiging: t was enorm leuk!
Zondag. Niemand die er op zondag aan zou denken de gegeerde spectrofotometer in te palmen. Daarom deed ik het. Geen Can I measure for one minute?-vragen die het gestructureerde verloop van je schema laten ontsporen. En bovendien een grote kans om eens deftig door te werken. Met de zonnestralen die het labo opfleurden en de mp3-speler in mn oren (bij gebrek aan een radio in dat labodeel alweer een pluspunt in de Leuvense kolomzijde) was het zelfs aangenaam. Op het einde van deze zondagse werkdag maakte ik de precultuur voor mijn fermentatie, want jawel, morgen ga ik fermenteren. Sommige mensen haten het omdat je er enorm veel tijd insteekt, anderen omdat het risicowerk is. Spannend! Binnenkort weet u welke mensen de waarheid spreken. Al denk ik dat er niet veel overdreven werd als men me vertelde dat het een intensieve taak is. Ik woog immers reeds ingrediënten af voor 52 liter medium en daar was ik bijna een hele voormiddag mee bezig. Zolang het maar opbrengt, dat is het motto!
Volgend weekend breng ik mijn verworven Wenenkennis over aan Kristof. Indien u zondag geen blogtekstje ziet verschijnen, zijn we de échte toerist aan het uithangen. Ik beloof u dan een extra update de week erna. Misschien komt u dan wel te weten hoe het zit met de balans in de pluspuntenstrijd tussen Wenen en Leuven. Ongetwijfeld zal ik u dan weer kunnen vertellen dat Wenen zo mooi is. En hopelijk ook dat de opbrengst van mijn fermentatie grandioos was..
Ergens in een klein kamertje in Wenen branden Belgische theelichtjes en hangt de geïmproviseerde wasdraad vol sportkledij. In datzelfde kamertje vormen de letters op het computerscherm een nieuwe zondagse blogtekst, klaar om de internetwereld ingezonden te worden.
Een weekje later in Wenen, een weekje minder lang tot het einde. En omdat we in termen van weekjes praten, blijf ik een weekje langer in deze prachtige stad. Niet om de verborgen plekjes van de stad te ontdekken, want misschien ken ik ze ondertussen (of tegen dan) al wel allemaal. Maar omdat ze hier met het gekende boekingsprobleem worstelen. Apparatuur kan je vergelijken met kledij. Dat je met een welbepaald toestel fantastische dingen kan doen, blijft nooit lang geheim, wat leidt tot lange wachtrijen en tot uitstel van je experimenten. De vergelijking laat ik aan uw creatieve verbeelding over. De fermentor bleek ook deze week niet beschikbaar omwille van een nakende deadline van een andere doctoraatsstudent. Ik cultiveerde dan maar op kleine schaal zoals men zegt- gelijk zot en palmde de automatische spectrofotometer in. Een zalige machine, doch gegeerd bij velen. Dit leidde tot standaardzinnen als Oh no, you want to measure too? en Can I measure for one minute?. Een wee(ns)kje langer dus. Hoe meer metingen, hoe beter. En hoe meer enzym, hoe beter!
Vrijdagavond waande ik me weer een thesisstudent en trok met mijn lotgenoten van het lab de wijde Weense wereld in. Italianen, Portugezen en Grieken. Alweer slechts één Wener en één Belg. Waar zitten die Belgische erasmussers toch? Niet dat we die nodig hadden om plezier te maken hoor, want het was echt leuk.
Dat het schrijven van een zondagse blogtekst niet te veel intensieve inbreng vergt, is vandaag een zegen, vermits dat peil even het minimum bereikt heeft. Dit weekend speelde ik immers meer dan 15 badmintonmatchen. Intensief, maar gewoon geweldig. Iemand van de badmintonclub op maandag had me uitgenodigd om een uurtje te trainen op zaterdag, en daarna samen met de mensen van zijn tweede club te spelen. Geen weekend zonder centrumbezoek, dus ging ik eerst even winkelen in de voormiddag, om me daarna naar de sporthal te haasten. Bovendien speelde ik vandaag een echt Weens badmintontornooi. De nummer 15 van Oostenrijk had me gevraagd om te mixen en even later in de week kreeg ik een mailtje om ook dames dubbel te spelen. Een bronzen verdienste in de mix, en een 6e plaats in het dubbelspel moesten nadien uiteraard met enkele badmintonners gevierd worden. We gingen samen eten en speelden daarna een spelletje biljart, waarin ik duidelijk geen bronzen medaille verdien.
Morgen begint een nieuwe drukke week. Ik start met de fermentatie, ook al moet ik hiervoor harde power (die momenteel helaas zoek is) gebruiken! En naar t schijnt is zoiets zeer intensief. Geen probleem, morgen zal dat peil alweer gestegen zijn. s Avonds hoop ik te gaan badmintonnen, als ik nog kan bewegen tenminste. Ik moet ook een reddende optieker zoeken, want mijn ogen zijn ontstoken dankzij de alweer slechte lenzenvloeistof. En ik moet iemands verjaardag voorbereiden..
Alles is dus nog steeds super hier. De dagen vliegen voorbij, zodat het volgende zondag weer zal lijken alsof het pas gisteren was dat ik een nieuw blogtekstje schreef..
Im back in Vienna. En het is hier nog steeds even mooi en imposant. Mijn Belgisch weekendje heeft me enorm veel deugd gedaan en ik heb ervan genoten. Ook de Weense labogenoten profiteerden van mijn Belgisch intermezzo want de kom met Belgian chocolate was even gauw leeg als ze gevuld was. De Belgian beer-avond is voor volgende week omdat ik deze vrijdag andere plannen had. Dit nieuw blogtekstje bevat een kleine weerspiegeling van het feit dat ik nog steeds onder de indruk ben van dit alles.
Cultiveren. Misschien wordt het mijn nieuwe hobby. Ines benoemt me voortaan als the one with the golden hands omdat ik vrijdag het dubbele aantal gram van haar gok oogstte. En nu maar hopen dat het echt goud is. Vanaf nu onderwerp ik ook enkele Leuvense enzymen aan de Weense apparatuur. Een ideale combinatie!
Omdat mama en papa zelf wilden zien en voelen hoe mooi en koud het hier is, begon vrijdag hun Wenenweekend. De Wee(nse)rgoden bezorgden hen een koude verwelkoming met sneeuw. s Avonds gingen we (echt!) Weens eten en nam ik hen mee naar een typische Weense brasserie. Nadien toonde ik hen trots mijn luxueuze kotkamer, in de hoop hun driesterrenhotelkamer op alle gebied te overtreffen. Omdat het ook eens omgekeerd mag, zette ik hen daarna veilig af aan het metrostation. De volgende dag zou minstens even gezellig worden.
Dat sneeuw naast mooi ook koud en nat kan zijn, is vanaf dit weekend een vaststaand gegeven dat op gegronde fundamenten steunt. Een dubbel paar kousen moest mijn voeten beschermen tegen de kou, maar dat was buiten het korte en eigenzinnige leven van mijn botjes gerekend. Zij besloten vandaag nog verder kapot te gaan en mij natte voeten te bezorgen. Het zal wel gaan, begon ik na een aantal herhalingen ook zelf te geloven, maar stoere Karo moest uiteindelijk toch opgeven. De doorweekte voeten werden ontdaan van omhulsels en opgewarmd door papas sjaal en trui, mooi verstopt onder de cafétafel. Papas volgende opdracht was duidelijk: Je koopt nieuwe schoenen, en ik beoordeel ze. Of vertaald: Ga met mama een schoenenwinkel binnen, ik blijf buiten wachten, je kiest daar een goed paar wandelschoenen, roept mij binnen, ik geef al dan niet mijn goedkeuring en betaal. Wenen is een echt winkelparadijs, maar een A.S.Adventure had ik hier nog niet ontdekt. Ik vond mooie, warme en droge schoenen, lichtelijk (veel) anders dan de soort die papa in gedachten had. Maar ze deden me wel de rest van het weekend op wolkjes lopen.
Met nieuwe energie trokken we naar het Reuzenrad. Mama werd onderworpen aan een pickpockets-test en wist net een voldoende te halen. De rode metrolijn neemt ze nu wel nooit meer, de andere kleuren zijn tot hiertoe nog oké. Vanuit het Reuzenrad hadden we een prachtig zicht over Wenen, afgezien van de spel- en zichtbrekende wolken. We aten heerlijke Sachtertorte in het echte Sacher hotel, wandelden door de drukbevolkte straten en keken naar gebouwen. Nadat ik testte of hun hoteldouche wel compatibel was met het aantal sterren, bezochten we een echt Weens restaurantje waarna we de avond afsloten met een wandeling door het nog mooiere Wenen by night.
Vandaag bezochten we het wondermooie Schönbrunn. We werden ondergedompeld in de paleiselijke sfeer, verkenden de mooie tuinen en bezochten de dierentuin. De sneeuwuil en ijsbeer lieten zich bij deze koude temperaturen met plezier bewonderen. In het natuurhistorisch museum zagen we niet alleen meer dan duizend mineralen, maar ook ongelooflijk veel opgezette dieren. En het was mama die met overtuiging ontdekte dat er zich in enkele aquaria levende reptielen bevonden. We dronken een aperitiefje en aten wederom typisch Weens, om de avond af te sluiten in het stamcafé. Het daaropvolgende afscheid bestond uit meer dan één dikke knuffel. Dit toeristisch weekendje was echt fantastisch, bedankt!
Wenen is nog steeds een geweldige stad, ook mama en papa kunnen dit nu beamen. Kriebelt het? Ik heb nog steeds een paar weekendjes vrij..
Ondertussen is het een kleine traditie geworden, zondag blogdag. Dat ik me nog steeds fantastisch goed voel in het Weense rijk, is alvast het eerste gegeven van deze nieuwe blogtekst. Verder beschrijf ik u enkele belevenissen uit de voorbije week met nieuws over onder andere mijn labowerk en over een Weense zaterdagavond.
Misschien bent u wel het meest benieuwd naar mijn labosloefenbeoordeling. Samengevat: zalig! Voor zij die er stiekem ook al kochten, weldra zal het gevoel Mijn labo, mijn thuis u vanuit die sloefen overstijgen. Probeer en beaam..
Labmeeting en Labcleaning, dat kent men hier ook. Iets minder frequent maar even intens. Vrijdagvoormiddag verschoven we potjes, verzamelden we stof en deden we alles blinken. Allerlei soorten spuitbusjes met een opschrift eindigend op cide (zoals fungicide) werden ingezet in de strijd tegen de Infectie (ondertussen al een hoofdletter waardig). Na mijn Belgische intermezzo start ik met de fermentatie en hopelijk hebben de cides tegen dan hun werk gedaan.
Ondertussen startte ik met het cultiveren op kleine schaal. Was het omdat ik er s nachts van droomde, of omdat het lot mij de eerste keer niet wilde teleurstellen, ik won de weddenschap over de hoeveelheid biomassa die ik zou bekomen. Het is waarschijnlijk onnodig te vermelden dat mijn gok de hooste waarde was. Mijn eerste grammen biomassa bewaar ik nu in de diepvriesruimte. Binnen enkele weken tover ik dat om tot puur enzym. Wondere, doch zeer mooie, wereld!
De Wee(nse)rgoden volgen mijn belevenissen op de voet. Tijdens de week, wanneer ik rondliep (op sloefen) in het labo, regende het en was het koud. Zaterdag steeg de temperatuur naar 10 °C en bevestigde het zonnetje dat ook zij hier aanwezig kan zijn. Op weg naar het centrum dus, voor een nieuwe stadstocht, (slechts!) een blik op de nieuwe lentecollecties en bovenal een dagje vol nieuwe ontdekkingen. Ik vond de beruchte enorme kunstmatige ijspiste, waar jong en oud zich op schaatsen uitleeft. In een poging mijn botten te beschermen tegen een nieuwe breuk wees ik het schaatsaanbod van mijn labogenootjes voor volgende woensdag af en hield ik het bij Ik zal wel komen kijken. Hun wederantwoord bestond uit het argument dat ze ook van die glijdende pinguïnbeelden hebben waaraan de kleinste kindjes zich kunnen vasthouden om niet te vallen. t Zal nogal een zicht worden!
Wat betreft mijn taalevolutie kan ik u meedelen dat het de goede richting uitgaat. Op straat en in de winkels word ik aangesproken als een echte Weense. Ik antwoord (of probeer althans) dan ook mooi in het Duits (als een minder echte Weense). Maar het toppunt van al is dat ze mij (meestal) verstaan!
Zaterdagavond gingen we met een paar labogenootjes en een aantal mensen die ik daarvoor nog niet kende naar een echte Weense pub. Ook al zijn de Belgische pintjes beter, t was leuk! Daarna was er een 90s party in een boot op de Donau. Ik verkies toch de LBK-feestjes waar de mensen in deftige kledij rondlopen en waar het geen uitzondering is dat je niet de ene na de andere sigaret opsteekt. Ongelooflijk! Het was een fijne avond, maar ik heb minstens al één iets gevonden waar België véél beter in is.
Over mijn kot vond ik volgend stukje tekst op een Erasmuswebsite:
Please note that we recommend this option only with some restrictions: it is only suitable for students who are comfortable with a very simple standard. Thebuilding is from the 1960ies andtherefore rooms are very small and modest. Facilities like the toilet and kitchen are shared with more than 18 fellow students. It might be recommended to students who don't mind that rooms and facilities are not of high standard.
Gewoon ter informatie, want klagen doe ik helemaal niet. Sommige situaties zijn zelfs grappig, en zolang ik hier overleef, is alles meer dan prima.
Vandaag zijn de Wee(nse)rgoden me iets minder van dienst. Dat belet me natuurlijk niet om te gaan lopen. Een vriendelijke kerel (zelfs dat vond ik hier op mijn kot!) wil me vergezellen. We rijden straks met de auto naar de Donau en trotseren de regen voor een looptocht.
Morgen begint week vier. Een korte week, want van donderdagavond tot dinsdag kom ik even naar huis. Het zal deugd doen, ook al is dit alles al fantastisch geweest. Zo kan ik onze competitiematch (waarvoor ik morgen en overmorgen nog eens extra ga trainen) meespelen. En zo kan ik een bezoekje brengen aan mijn Belgische labogenootjes om te kijken of ze al sloefen dragen. Volgende week dus per uitzondering geen blogzondag. Maar ik maak het ruimschoots goed met een uitgebreid verhaal de week erna!
Tot in t echt dit weekend, tot mails of tot blogs.
Lieve groetjes,
Karolien
P.S.: Veel succes aan de tsjoekballers! Voor de revanche tegen het bierlabo duim ik dubbel zo hard..
Buiten zie ik het besneeuwde landschap, binnen mijn nog steeds omhoog hangende wasdraad met (te) traag drogende kledingstukken. Ik zit letterlijk op het puntje van mijn stoel, want elk uitstekend oppervlak moest benut worden als droogoppervlak. En zo schrijf ik u een nieuw verhaal. Over onder andere Italianen, Weense badmintonners, mijn Duits en het laboleven. En dat, nog steeds, met een glimlach.
Ik kan u met enige trots meedelen dat ik al tot 21 kan tellen in t Duits. Ook enkele uitspraken die je doet op een badmintonveld zijn mij in t Duits niet meer vreemd. Hoe je ze schrijft, daar heb ik het raden naar (leren schrijven is weggelegd voor mijn volgende Duitse stage). Het badmintonniveau in Wenen is (nog steeds) niet zo hoog. Maandag speelde ik bij een nieuwe club met een iets hoger niveau dan op dinsdag en op beide dagen heb ik me goed geamuseerd. Alweer voor herhaling vatbaar dus.
Op woensdag maakte ik labo-overuren. Enzymopzuivering is vaak een kwestie van hopen en bidden en met zn drieën staarden we woensdagavond naar het computerscherm, wachtend op een piek. Hopen en wachten op pieken, dat wordt de komende maanden één van mijn bezigheden. Één van, want naast het labo (waarvan ik trouwens al bijna alle geheimen zoals de plaats van erlenmeyers en cuvetjes, alsook de structuur, ontdekt heb) zijn er ook nog de mensen. Omdat ze nog steeds zo goed meevallen, leidt dat tot een aangename werksfeer en leuke middagpauzes.
Ontspanning. Geen idee hoe dat in t Duits is, maar dat ze dat woord hier ook kennen, staat vast. Vrijdag ging ik met enkele doctoraats- en thesisstudenten (bijna allemaal Italianen) iets eten. Omdat het zo leuk was, deden we dat gisteren opnieuw. Ditmaal met nog méér Italianen, Portugezen, Chinezen en een Griekse (waar blijven die Belgen toch?), allemaal Erasmusvrienden van een thesisstudente. Zelfs de enige Wener die mee was, voelde zich een toerist in zijn eigen stad.
2 In 1 is een magische combinatie. Waarom dus niet de stad ontdekken en de laatste soldendag eer aandoen in één stadsbezoek? Één Winkelstraat (terecht met grote w) was goed voor meer dan 6 uur winkelplezier. Dit laatste woord toch wel met kleine w, want winkelen met twee is leuker. De tweede opinie moest immers nu ook van mezelf komen. Ik kocht onder andere labosloefen en vergat uiteraard niet te kijken naar de mooie gebouwen.
Vandaag werd het tijd om de Weense wasmachines te ontdekken. Aan het feit dat mijn wasprogramma 1u en 33 min duurde, hebt u niets. U dacht misschien dat ik ondertussen zielig het aantal rondjes die de wastrommel maakte zou tellen. Dan moet ik u teleurstellen, want ik verloor de tel door een babbeltje met een Colombiaan.
Tijdens mijn zondags loopje ontdekte ik een berg en veel sleeënde kindjes. Moest mijn Duits inmiddels enige verstaanbare proportie aangenomen hebben, ik had een slee geleend en was ook eens van die berg naar beneden geschoven. Omdat bovendien mijn aantrekkingskracht tot de grond de laatste tijd blijkbaar iets groter is, ben ik dus wijselijk doorgelopen. Dat platgetrapte sneeuw glad is, kan ook ik u nu bevestigen. En omdat ik hier nog geen ziekenhuis ontdekt heb, ben ik dus maar niet gevallen.
Ondertussen spring ik gezwind van metro op metro en ken ik het traject van enkele tram- en buslijnen. Het is hier ongeveer even koud als in België, maar wat er bij jullie niet of als regen uit de lucht valt, zien wij hier sinds een drietal dagen in de vorm van sneeuw.
Of ik na deze derde week beter Italiaans dan Duits spreek en of het begrip labosloefen ook aan ons labo in Leuven moet ingevoerd worden omwille van productiviteitsverhogend en/of voetrelaxerend, leest u volgende week.
Kortom, Hoe bevalt het mij hier? Es gefällt mir, bene, Im fine. Maar dat ik jullie mis, is nog steeds het geval, ondertussen ook voor een tweede opinie, of voor een Nederlands woordje..
Een kleine opmerking: Dat de kwaliteit van de foto's niet goed is, ligt niet aan diegene die ze nam, maar wel aan het toestel. De lens wil niet meer inzoomen en de scherpte laat te wensen over. In februari neem ik een ander toestel mee!
"Wenen is een mooie stad", vertelde iedereen me. Als leek kon ik enkel "Naar 't schijnt" antwoorden. Maar na deze eerste week is dat leekgevoel stilaan aan het verdwijnen en kan ik jullie beamen dat Wenen prachtig is. Vandaag een verhaaltje over oa het verschil tussen Belgen en Weners en over de stad.
Ik schreef jullie laatst op 21 januari. Morgen begint de tweede werkweek. Er zijn wat problemen met een onbekende infectie bij het cultiveren, hopelijk is dat gauw opgelost. Ondertussen leer ik verschillende technieken. Leerrijk en leuk! Ik ben trouwens de jongste op 't labo en ben zelfs jonger dan de thesisstudenten. In het Oostenrijkse systeem mogen de studenten meestal kiezen wanneer ze hun examens afleggen, waardoor de meesten er ongeveer 7 jaar over doen vooraleer ze afstuderen. Dat ik "nu al" aan een doctoraatsproject bezig ben, verbaast hen dus enorm.
Vrijdagavond ontdekte ik de geheimen van de extra koelcel: Oostenrijks bier! Na het werk bleven we met z'n vieren wat nakaarten. Dat het plezant was, is uiteraard een overbodig weetje. Dat ik nog net de laatste bus had, bewijst dat. Ik werd die avond bekroond tot toffe Belg. Als wederdienst herzag ik mijn mening over de Duitse taal. Ook al versta ik er soms geen jota van, ze begint mooi te klinken..
Zaterdag vroeg uit het smalle bed want ik wilde Wenen verkennen. Het openbaar vervoer bracht me tot aan de rand van het centrum. Daar begon m'n tocht, met de reisgids in de hand en in aanwezigheid van de stralende Weense zon. Omdat ik hier nog zeker twee maanden ben en dus nog veel tijd heb om het centrum binnenstebuiten te keren, werd zaterdag een verkenningsdag. Ik wandelde, keek en onderdrukte vele "Waauw"'s. Heel toevallig kwam ik terecht in de winkelstraten. Iets minder toevallig kwam ik dan ook terecht in de winkels zelf. Waarschijnlijk vind je mijn nieuwe sjaal ook wel in een Belgische H&M, maar ik kan tenminste zeggen dat ik hem betaald heb met geld uit een Weense muur. Ik wandelde verder, keek nog steeds en onderdrukte nog meer "Waauw"'s. Als mooi staat voor fantastisch, imposant en karaktervol, dan is Wenen mooi. Ik wandelde nóg verder, en besefte plots dat ik me buiten het stratenplan bevond. Het openbaar vervoer (ik word nog een échte fan) hielp me terug tot in een straat met bekend klinkende naam. Ik dronk koffie zoals een echte Wener, maar viel door de mand toen ik de rekening moest vragen. Nog 2 maanden om m'n Duits te verbeteren.
Na deze ontdekkingstocht deed ik inkopen. Het fruit is hier enorm duur (in 't algemeen is 't hier duurder) en het kaasaanbod is slechts een schim van dat van de vleeswaren. Worst, worst, worst, in (bijna) alle kleuren en vormen! 's Avonds was er een verjaardagsfeestje van iemand van 't labo. Omdat ze vorige maand haar doctoraat voltooide, was ze er eigenlijk al weg en kende ik ze dus niet. De keuze tussen een avond in het Weense uitgaansleven en een eenzame avond op kot was uiteraard gauw gemaakt. Die avond leerde ik dat Oostenrijkers goed kunnen drinken, dat Weense muziek op niets trekt en dat uitgaan per fiets zorgelozer is dan wanneer je afhangt van het openbaar vervoer. Heel lang kon ik dus niet blijven, maar het was wel héél leuk.
Waarom zou ik tot 's middags in bed blijven liggen als buiten het zonnige Wenen staat te popelen om bezocht te worden? Vandaag bekeek ik elk nummertje uit de reisgids in het gebied rond de opera en Nashmarkt en in de Belvedere-wijk. Ik ontdekte een nieuwe grote winkelstraat (en weet waar naartoe volgende zaterdag). Ik zag opnieuw indrukwekkende huizen en gebouwen, standbeelden en kerken. Ik wandelde langs het Donaukanaal en was getuige van een spektakel met fanfare en militaire opkomst in aanwezigheid van uiterst belangrijke Oostenrijkse personen dat slechts éénmaal per jaar plaatsvindt. Ik wilde nog meer zien, maar bedacht dat ik hier nog wel enkele weekends ben en stak de reisgids weg. (Een opsomming van wat ik allemaal zag, zou me veel te ver leiden en dat ik hier slechts een samenvatting moet geven van mijn belevenissen, is moeilijk. Alle details en andere verhalen krijgen jullie dus binnenkort!)
Terug op kot deed ik m'n loopgerief aan en verkende de kotbuurt al lopend. Toevallig vond ik het Türkenschanz-Park, een ontzettend mooi park, vol zondagsgenieters en lopers. Lopen is blijkbaar dé sport in Wenen. Dat ik evenveel lopers zag als het aantal mensen in de Zara op de eerste dag van de solden, zou overdreven zijn, maar het waren er wel veel. Vanavond werd en wordt verder ingevuld met Skypemomenten, het beantwoorden van mailtjes en dit tekstje op de blog, aangevuld met foto's als dat wilt lukken.
Wenen is prachtig. Misschien bent u nu wel nieuwsgierig om hetzelfde te kunnen zeggen. 't Is hier goed. En wat niet goed is, daar maken we het beste van. Morgen begint een nieuwe werkweek, en ik kijk er naar uit. Waar ik ook naar uitkijk, is het korte pauzeweekend in februari. Om lekker fruit te eten, minder worsten en meer kaas te zien in de winkels, om gezellig tv te kijken of gezelschapsspelletjes te spelen. Om zoveel redenen, maar het meest omdat ik jullie mis.
Het leven zoals het is: een nieuw verhaal over het Weense labo, de Weense lidl, de Weense badmintonners en een tas.
Gisteren werd ik voor de eerste maal ondergedompeld in het Weense laboleven. Het labo is onderverdeeld in verschillende labo'tjes, waarin ik nog steeds niet altijd m'n weg terugvind (en dat is niet omdat ik geen oriëntatievermogen heb, maar gewoon omdat het er zo veel zijn en ze bovendien gek gestructureerd zijn). Ze zijn hier enorm gespecialiseerd in moleculaire biologie, vraag hen iets en ze hebben 't. Hoogstwaarschijnlijk nog in veelvoud ook. Elke nieuwe labogenoot dient een "Freshmen checklist" te vervolledigen: over elk toestel wordt uitleg gegeven door de meter of peter. Een dubbele taak dus voor mij: de checklist afwerken én op zoek gaan naar de juiste meter of peter. "Who is Kitti?" "The small Vietnamese guy". Ok, op zoek dus naar een kleine Vietnamees. Gevonden. "You must be Kitti". "No, Kitti is the other Vietnamese guy". Een paar uur later was ik wat kennis rijker, zowel over de toestellen, over de Vietnamezen, als over de andere meters en peters.
Niet ver van de universiteit bevindt zich een "Hofer", de Weense Lidl. Daar vond ik kaarsjes, om dat vieze ziekenhuislicht in m'n kamer zoveel mogelijk te kunnen doven. In een andere winkel lag het geschenkpapier in reclame. Daar heb ik behangpapier van gemaakt om de kale muur met plekken te verbergen. 't Is hier al wat aangenamer (foto's volgen als ik ze hier gepost krijg), al zwijg ik best (en dat doe ik dan ook) over de keuken :).
Badminton kennen ze in Wenen ook. Maar hoe goed? Ik vond een club op internet die niet te ver lag, en ging er gisteren naartoe. Drie badmintonveldjes op de vijfde ondergrondse verdieping van een megagrote school. Leuke mensen, de ene al wat beter dan de andere, waarbij die andere dan ook dacht dat ik op internationaal niveau speelde. Zo'n dinsdagavonden zijn zeker voor herhaling vatbaar!
Vandaag gaf ik een presentatie met het antwoord op de vraag "Who's that new person in our lab?". Toen ik ze gisteren aankondigde (gebeurtenissen worden meegedeeld op een A4-tje op de WC-deuren) had ik "Tot morgen" geschreven, nietsvermoedend dat ze daar in 't Duits "You will be death tomorrow" van zouden kunnen maken. Enfin, er was toch volk tijdens de presentatie, en 'k had het misverstand verwerkt in een grapje. Ze zijn hier trouwens echt zot van onze chocolade. De pralines die ik meehad werden allemaal verorberd in minder dan twee uur. Na de presentatie leerde ik van Clara een aantal technieken die ik de komende maanden veel ga gebruiken.
Uit de labokeuken leende ik daarstraks, en zo geraak ik zeker nog "fully equipped", een bord, pan, pot en tas. Zo kon ik koken vanavond, en kon ik genieten van een tasje thee (de thee had ik al lang gevonden in de Lidl, maar de zoektocht naar een tas verliep moeizamer). Alles is hier zo anders in de winkels, o.a. het fruit trekt op niet veel en een worstliefhebber komt hier zeker aan zijn trekken.
Dit weekend ga ik Wenen verkennen. 's Avonds is daar te weinig tijd voor want ik zit veel te ver van het centrum. Zaterdag is er een verjaardagsfeestje van iemand van 't labo. 'k Heb ze wel nog nooit gezien, maar ik ben ook uitgenodigd. Zouden de Weense feestjes even goed zijn als die van ons? Misschien leer ik wel walsen, of jodelen..
"Still standing" dus :). Hou jullie goed, ik doe dat ook. Bedankt voor de reacties en de mailtjes. Enorm leuk om te lezen!
Tsjoekballers, goed gedaan, ook al moesten jullie nipt het onderspit delven tegen bier, toch proficiat! Let's go for de tweede plaats!
Vanmorgen bevond ik me nog tussen allemaal zakenlui met gesofisticeerde gsm's en stoere valiezen. Nu zit ik in een piepklein kamertje, te wachten op een skypetelefoontje. Ik ben nog maar één dagje in Wenen en heb jullie al veel te vertellen. Ideaal dus voor een eerste postje.
Waar je in de aankomsthal van Zaventem een zeldzaam iemand met een naambordje opmerkt, is dat in Wenen net andersom. In de Weense luchthavenkrioelt het van de naambordjes en moet je niet op zoek gaan naar éen naambordje, maar naar het naambordje met jouw naam op. Ik trof er een Karolien-bordje aan, met daarachter een heel sympathieke Italiaanse doctoraatsstudente.
We reisden eerst naar m'n kot om die 20 kg baggage (voor één keer was het niet "Oh nee, maar 20 kg", maar wel "Oef, maar 20 kg) af te zetten. "Oh, what a terrible room", was haar indruk toen ik de kamerdeur opende. De mijne was identiek, alleen was ik iets meer bescheiden.. Soit, dat waren zorgen voor later.
Op weg naar de universiteit dan. Ik word een trouwe fan van het openbaar vervoer. Te voet ligt de universiteit net ietsje te ver, en fietsen heb ik hier nog niemand zien doen. Het interieur van het universiteitsgebouw leek op dat van een ziekenhuis. Maar na de rondleiding dien ik hier sowieso een extra bijvoeglijk naamwoord zoals fantastisch bij te plaatsen: supersjieke bureau's, verschillende labo's met een fermentatiegedeelte, een centrifugekamer, 3 verschillende frigo's,.. In 't labo praten zeverschillende talen door elkaar, gaande van Engels tot Italiaans en Vietnamees. En gek genoeg geen Duits. Hier zit ik nu met m'n Duits woordenboekje en m'n handleiding "Hoe leer ik Duits in 6 weken". Nog een paar korte anekdotes die ik jullie niet wil onthouden (ik zou al zoveel meer kunnen vertellen, maar da's allemaal voor een andere keer): * Ze werken hier op sloefen in 't labo. Iedereen doet z'n schoenen uit en zet die in een speciaal daarvoor voorzien kastje. * "Karolien" is moeilijk uit te spreken, daarom heb ik er maar "Karo" van gemaakt. Maar ook dat vierletterwoord wordt niet altijd voorzien van de juiste klemtoon. Grappig! * 'k Heb al loopmaatjes gevonden (oa de prof himself), maar Ine, er gaat ongetwijfeld niets boven onze middagloopjes in de Heverleese bossen.. * 'k Heb al een bestelling Kriek moeten noteren ("Oh, you're coming from Belgium. Belgium! Beer! Kriek!" En daar stopte de kennis van deze man over België). * Ze kunnen nog steeds niet geloven dat wij een echte "bakkerij" hebben in 't labo en dat daar echt cakes en koekjes en brood gebakken wordt om mee te experimenteren.
Het kot valt dus iets minder goed mee.Ik geef het hier gauw eens een grondige poetsbeurt en 'k moetdit kamertje ook nog wat personaliseren. Van de keuken kan je alleen maar zeggen dat het een keuken is omdat er een frigo aanwezig is. En die frigo bevat dan nog meer levende schimmelculturen dan eetbare dingen (Annelies, cfr mijn kot twee jaar geleden. Of Tinne en Karl, cfr de status van de frigo in ons huis toen wij erin trokken. Iedereen, ik ben zoiets duidelijk dus al gewoon!).Ik moet dus improviseren, en maakte vanavond een bord van keukenrol en spijsde m'n uitzet met een 24-delig (wel van een Lidl-achtig merk) bestek omdat ik een mes nodig had om m'n boterhammen te smeren. Een goei tasje koffie 's morgens ga ik wel missen. Maar daar vind ik nog wel iets op.
Morgen ga ik samenzitten met de mensen en de prof waar ik mee ga samenwerken. 's Avonds ga ik een badmintonclub zoeken, want 't is toch niet alles om een hele avond in dit kamertje te vertoeven. En als ik hier dan tóch nog eens vertoef, dan voorzie ik jullie van nieuw leesvoer over mijn belevenissen.
Enorm hard bedankt voor alle lieve berichtjes gisteren en vandaag. Dat deed deugd! Heel veel lieve groetjes en tot gauw, Karolien
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
