|
Servus!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ergens in een klein kamertje in Wenen branden Belgische theelichtjes en hangt de geïmproviseerde wasdraad vol sportkledij. In datzelfde kamertje vormen de letters op het computerscherm een nieuwe zondagse blogtekst, klaar om de internetwereld ingezonden te worden.
Een weekje later in Wenen, een weekje minder lang tot het einde. En omdat we in termen van weekjes praten, blijf ik een weekje langer in deze prachtige stad. Niet om de verborgen plekjes van de stad te ontdekken, want misschien ken ik ze ondertussen (of tegen dan) al wel allemaal. Maar omdat ze hier met het gekende boekingsprobleem worstelen. Apparatuur kan je vergelijken met kledij. Dat je met een welbepaald toestel fantastische dingen kan doen, blijft nooit lang geheim, wat leidt tot lange wachtrijen en tot uitstel van je experimenten. De vergelijking laat ik aan uw creatieve verbeelding over. De fermentor bleek ook deze week niet beschikbaar omwille van een nakende deadline van een andere doctoraatsstudent. Ik cultiveerde dan maar op kleine schaal zoals men zegt- gelijk zot en palmde de automatische spectrofotometer in. Een zalige machine, doch gegeerd bij velen. Dit leidde tot standaardzinnen als Oh no, you want to measure too? en Can I measure for one minute?. Een wee(ns)kje langer dus. Hoe meer metingen, hoe beter. En hoe meer enzym, hoe beter!
Vrijdagavond waande ik me weer een thesisstudent en trok met mijn lotgenoten van het lab de wijde Weense wereld in. Italianen, Portugezen en Grieken. Alweer slechts één Wener en één Belg. Waar zitten die Belgische erasmussers toch? Niet dat we die nodig hadden om plezier te maken hoor, want het was echt leuk.
Dat het schrijven van een zondagse blogtekst niet te veel intensieve inbreng vergt, is vandaag een zegen, vermits dat peil even het minimum bereikt heeft. Dit weekend speelde ik immers meer dan 15 badmintonmatchen. Intensief, maar gewoon geweldig. Iemand van de badmintonclub op maandag had me uitgenodigd om een uurtje te trainen op zaterdag, en daarna samen met de mensen van zijn tweede club te spelen. Geen weekend zonder centrumbezoek, dus ging ik eerst even winkelen in de voormiddag, om me daarna naar de sporthal te haasten. Bovendien speelde ik vandaag een echt Weens badmintontornooi. De nummer 15 van Oostenrijk had me gevraagd om te mixen en even later in de week kreeg ik een mailtje om ook dames dubbel te spelen. Een bronzen verdienste in de mix, en een 6e plaats in het dubbelspel moesten nadien uiteraard met enkele badmintonners gevierd worden. We gingen samen eten en speelden daarna een spelletje biljart, waarin ik duidelijk geen bronzen medaille verdien.
Morgen begint een nieuwe drukke week. Ik start met de fermentatie, ook al moet ik hiervoor harde power (die momenteel helaas zoek is) gebruiken! En naar t schijnt is zoiets zeer intensief. Geen probleem, morgen zal dat peil alweer gestegen zijn. s Avonds hoop ik te gaan badmintonnen, als ik nog kan bewegen tenminste. Ik moet ook een reddende optieker zoeken, want mijn ogen zijn ontstoken dankzij de alweer slechte lenzenvloeistof. En ik moet iemands verjaardag voorbereiden..
Alles is dus nog steeds super hier. De dagen vliegen voorbij, zodat het volgende zondag weer zal lijken alsof het pas gisteren was dat ik een nieuw blogtekstje schreef..
Lieve groetjes en tot gauw,
Karolien
|
