Een kleine opmerking: Dat de kwaliteit van de foto's niet goed is, ligt niet aan diegene die ze nam, maar wel aan het toestel. De lens wil niet meer inzoomen en de scherpte laat te wensen over. In februari neem ik een ander toestel mee!
"Wenen is een mooie stad", vertelde iedereen me. Als leek kon ik enkel "Naar 't schijnt" antwoorden. Maar na deze eerste week is dat leekgevoel stilaan aan het verdwijnen en kan ik jullie beamen dat Wenen prachtig is. Vandaag een verhaaltje over oa het verschil tussen Belgen en Weners en over de stad.
Ik schreef jullie laatst op 21 januari. Morgen begint de tweede werkweek. Er zijn wat problemen met een onbekende infectie bij het cultiveren, hopelijk is dat gauw opgelost. Ondertussen leer ik verschillende technieken. Leerrijk en leuk! Ik ben trouwens de jongste op 't labo en ben zelfs jonger dan de thesisstudenten. In het Oostenrijkse systeem mogen de studenten meestal kiezen wanneer ze hun examens afleggen, waardoor de meesten er ongeveer 7 jaar over doen vooraleer ze afstuderen. Dat ik "nu al" aan een doctoraatsproject bezig ben, verbaast hen dus enorm.
Vrijdagavond ontdekte ik de geheimen van de extra koelcel: Oostenrijks bier! Na het werk bleven we met z'n vieren wat nakaarten. Dat het plezant was, is uiteraard een overbodig weetje. Dat ik nog net de laatste bus had, bewijst dat. Ik werd die avond bekroond tot toffe Belg. Als wederdienst herzag ik mijn mening over de Duitse taal. Ook al versta ik er soms geen jota van, ze begint mooi te klinken..
Zaterdag vroeg uit het smalle bed want ik wilde Wenen verkennen. Het openbaar vervoer bracht me tot aan de rand van het centrum. Daar begon m'n tocht, met de reisgids in de hand en in aanwezigheid van de stralende Weense zon. Omdat ik hier nog zeker twee maanden ben en dus nog veel tijd heb om het centrum binnenstebuiten te keren, werd zaterdag een verkenningsdag. Ik wandelde, keek en onderdrukte vele "Waauw"'s. Heel toevallig kwam ik terecht in de winkelstraten. Iets minder toevallig kwam ik dan ook terecht in de winkels zelf. Waarschijnlijk vind je mijn nieuwe sjaal ook wel in een Belgische H&M, maar ik kan tenminste zeggen dat ik hem betaald heb met geld uit een Weense muur. Ik wandelde verder, keek nog steeds en onderdrukte nog meer "Waauw"'s. Als mooi staat voor fantastisch, imposant en karaktervol, dan is Wenen mooi. Ik wandelde nóg verder, en besefte plots dat ik me buiten het stratenplan bevond. Het openbaar vervoer (ik word nog een échte fan) hielp me terug tot in een straat met bekend klinkende naam. Ik dronk koffie zoals een echte Wener, maar viel door de mand toen ik de rekening moest vragen. Nog 2 maanden om m'n Duits te verbeteren.
Na deze ontdekkingstocht deed ik inkopen. Het fruit is hier enorm duur (in 't algemeen is 't hier duurder) en het kaasaanbod is slechts een schim van dat van de vleeswaren. Worst, worst, worst, in (bijna) alle kleuren en vormen! 's Avonds was er een verjaardagsfeestje van iemand van 't labo. Omdat ze vorige maand haar doctoraat voltooide, was ze er eigenlijk al weg en kende ik ze dus niet. De keuze tussen een avond in het Weense uitgaansleven en een eenzame avond op kot was uiteraard gauw gemaakt. Die avond leerde ik dat Oostenrijkers goed kunnen drinken, dat Weense muziek op niets trekt en dat uitgaan per fiets zorgelozer is dan wanneer je afhangt van het openbaar vervoer. Heel lang kon ik dus niet blijven, maar het was wel héél leuk.
Waarom zou ik tot 's middags in bed blijven liggen als buiten het zonnige Wenen staat te popelen om bezocht te worden? Vandaag bekeek ik elk nummertje uit de reisgids in het gebied rond de opera en Nashmarkt en in de Belvedere-wijk. Ik ontdekte een nieuwe grote winkelstraat (en weet waar naartoe volgende zaterdag). Ik zag opnieuw indrukwekkende huizen en gebouwen, standbeelden en kerken. Ik wandelde langs het Donaukanaal en was getuige van een spektakel met fanfare en militaire opkomst in aanwezigheid van uiterst belangrijke Oostenrijkse personen dat slechts éénmaal per jaar plaatsvindt. Ik wilde nog meer zien, maar bedacht dat ik hier nog wel enkele weekends ben en stak de reisgids weg. (Een opsomming van wat ik allemaal zag, zou me veel te ver leiden en dat ik hier slechts een samenvatting moet geven van mijn belevenissen, is moeilijk. Alle details en andere verhalen krijgen jullie dus binnenkort!)
Terug op kot deed ik m'n loopgerief aan en verkende de kotbuurt al lopend. Toevallig vond ik het Türkenschanz-Park, een ontzettend mooi park, vol zondagsgenieters en lopers. Lopen is blijkbaar dé sport in Wenen. Dat ik evenveel lopers zag als het aantal mensen in de Zara op de eerste dag van de solden, zou overdreven zijn, maar het waren er wel veel. Vanavond werd en wordt verder ingevuld met Skypemomenten, het beantwoorden van mailtjes en dit tekstje op de blog, aangevuld met foto's als dat wilt lukken.
Wenen is prachtig. Misschien bent u nu wel nieuwsgierig om hetzelfde te kunnen zeggen. 't Is hier goed. En wat niet goed is, daar maken we het beste van. Morgen begint een nieuwe werkweek, en ik kijk er naar uit. Waar ik ook naar uitkijk, is het korte pauzeweekend in februari. Om lekker fruit te eten, minder worsten en meer kaas te zien in de winkels, om gezellig tv te kijken of gezelschapsspelletjes te spelen. Om zoveel redenen, maar het meest omdat ik jullie mis.
Het leven zoals het is: een nieuw verhaal over het Weense labo, de Weense lidl, de Weense badmintonners en een tas.
Gisteren werd ik voor de eerste maal ondergedompeld in het Weense laboleven. Het labo is onderverdeeld in verschillende labo'tjes, waarin ik nog steeds niet altijd m'n weg terugvind (en dat is niet omdat ik geen oriëntatievermogen heb, maar gewoon omdat het er zo veel zijn en ze bovendien gek gestructureerd zijn). Ze zijn hier enorm gespecialiseerd in moleculaire biologie, vraag hen iets en ze hebben 't. Hoogstwaarschijnlijk nog in veelvoud ook. Elke nieuwe labogenoot dient een "Freshmen checklist" te vervolledigen: over elk toestel wordt uitleg gegeven door de meter of peter. Een dubbele taak dus voor mij: de checklist afwerken én op zoek gaan naar de juiste meter of peter. "Who is Kitti?" "The small Vietnamese guy". Ok, op zoek dus naar een kleine Vietnamees. Gevonden. "You must be Kitti". "No, Kitti is the other Vietnamese guy". Een paar uur later was ik wat kennis rijker, zowel over de toestellen, over de Vietnamezen, als over de andere meters en peters.
Niet ver van de universiteit bevindt zich een "Hofer", de Weense Lidl. Daar vond ik kaarsjes, om dat vieze ziekenhuislicht in m'n kamer zoveel mogelijk te kunnen doven. In een andere winkel lag het geschenkpapier in reclame. Daar heb ik behangpapier van gemaakt om de kale muur met plekken te verbergen. 't Is hier al wat aangenamer (foto's volgen als ik ze hier gepost krijg), al zwijg ik best (en dat doe ik dan ook) over de keuken :).
Badminton kennen ze in Wenen ook. Maar hoe goed? Ik vond een club op internet die niet te ver lag, en ging er gisteren naartoe. Drie badmintonveldjes op de vijfde ondergrondse verdieping van een megagrote school. Leuke mensen, de ene al wat beter dan de andere, waarbij die andere dan ook dacht dat ik op internationaal niveau speelde. Zo'n dinsdagavonden zijn zeker voor herhaling vatbaar!
Vandaag gaf ik een presentatie met het antwoord op de vraag "Who's that new person in our lab?". Toen ik ze gisteren aankondigde (gebeurtenissen worden meegedeeld op een A4-tje op de WC-deuren) had ik "Tot morgen" geschreven, nietsvermoedend dat ze daar in 't Duits "You will be death tomorrow" van zouden kunnen maken. Enfin, er was toch volk tijdens de presentatie, en 'k had het misverstand verwerkt in een grapje. Ze zijn hier trouwens echt zot van onze chocolade. De pralines die ik meehad werden allemaal verorberd in minder dan twee uur. Na de presentatie leerde ik van Clara een aantal technieken die ik de komende maanden veel ga gebruiken.
Uit de labokeuken leende ik daarstraks, en zo geraak ik zeker nog "fully equipped", een bord, pan, pot en tas. Zo kon ik koken vanavond, en kon ik genieten van een tasje thee (de thee had ik al lang gevonden in de Lidl, maar de zoektocht naar een tas verliep moeizamer). Alles is hier zo anders in de winkels, o.a. het fruit trekt op niet veel en een worstliefhebber komt hier zeker aan zijn trekken.
Dit weekend ga ik Wenen verkennen. 's Avonds is daar te weinig tijd voor want ik zit veel te ver van het centrum. Zaterdag is er een verjaardagsfeestje van iemand van 't labo. 'k Heb ze wel nog nooit gezien, maar ik ben ook uitgenodigd. Zouden de Weense feestjes even goed zijn als die van ons? Misschien leer ik wel walsen, of jodelen..
"Still standing" dus :). Hou jullie goed, ik doe dat ook. Bedankt voor de reacties en de mailtjes. Enorm leuk om te lezen!
Tsjoekballers, goed gedaan, ook al moesten jullie nipt het onderspit delven tegen bier, toch proficiat! Let's go for de tweede plaats!
Vanmorgen bevond ik me nog tussen allemaal zakenlui met gesofisticeerde gsm's en stoere valiezen. Nu zit ik in een piepklein kamertje, te wachten op een skypetelefoontje. Ik ben nog maar één dagje in Wenen en heb jullie al veel te vertellen. Ideaal dus voor een eerste postje.
Waar je in de aankomsthal van Zaventem een zeldzaam iemand met een naambordje opmerkt, is dat in Wenen net andersom. In de Weense luchthavenkrioelt het van de naambordjes en moet je niet op zoek gaan naar éen naambordje, maar naar het naambordje met jouw naam op. Ik trof er een Karolien-bordje aan, met daarachter een heel sympathieke Italiaanse doctoraatsstudente.
We reisden eerst naar m'n kot om die 20 kg baggage (voor één keer was het niet "Oh nee, maar 20 kg", maar wel "Oef, maar 20 kg) af te zetten. "Oh, what a terrible room", was haar indruk toen ik de kamerdeur opende. De mijne was identiek, alleen was ik iets meer bescheiden.. Soit, dat waren zorgen voor later.
Op weg naar de universiteit dan. Ik word een trouwe fan van het openbaar vervoer. Te voet ligt de universiteit net ietsje te ver, en fietsen heb ik hier nog niemand zien doen. Het interieur van het universiteitsgebouw leek op dat van een ziekenhuis. Maar na de rondleiding dien ik hier sowieso een extra bijvoeglijk naamwoord zoals fantastisch bij te plaatsen: supersjieke bureau's, verschillende labo's met een fermentatiegedeelte, een centrifugekamer, 3 verschillende frigo's,.. In 't labo praten zeverschillende talen door elkaar, gaande van Engels tot Italiaans en Vietnamees. En gek genoeg geen Duits. Hier zit ik nu met m'n Duits woordenboekje en m'n handleiding "Hoe leer ik Duits in 6 weken". Nog een paar korte anekdotes die ik jullie niet wil onthouden (ik zou al zoveel meer kunnen vertellen, maar da's allemaal voor een andere keer): * Ze werken hier op sloefen in 't labo. Iedereen doet z'n schoenen uit en zet die in een speciaal daarvoor voorzien kastje. * "Karolien" is moeilijk uit te spreken, daarom heb ik er maar "Karo" van gemaakt. Maar ook dat vierletterwoord wordt niet altijd voorzien van de juiste klemtoon. Grappig! * 'k Heb al loopmaatjes gevonden (oa de prof himself), maar Ine, er gaat ongetwijfeld niets boven onze middagloopjes in de Heverleese bossen.. * 'k Heb al een bestelling Kriek moeten noteren ("Oh, you're coming from Belgium. Belgium! Beer! Kriek!" En daar stopte de kennis van deze man over België). * Ze kunnen nog steeds niet geloven dat wij een echte "bakkerij" hebben in 't labo en dat daar echt cakes en koekjes en brood gebakken wordt om mee te experimenteren.
Het kot valt dus iets minder goed mee.Ik geef het hier gauw eens een grondige poetsbeurt en 'k moetdit kamertje ook nog wat personaliseren. Van de keuken kan je alleen maar zeggen dat het een keuken is omdat er een frigo aanwezig is. En die frigo bevat dan nog meer levende schimmelculturen dan eetbare dingen (Annelies, cfr mijn kot twee jaar geleden. Of Tinne en Karl, cfr de status van de frigo in ons huis toen wij erin trokken. Iedereen, ik ben zoiets duidelijk dus al gewoon!).Ik moet dus improviseren, en maakte vanavond een bord van keukenrol en spijsde m'n uitzet met een 24-delig (wel van een Lidl-achtig merk) bestek omdat ik een mes nodig had om m'n boterhammen te smeren. Een goei tasje koffie 's morgens ga ik wel missen. Maar daar vind ik nog wel iets op.
Morgen ga ik samenzitten met de mensen en de prof waar ik mee ga samenwerken. 's Avonds ga ik een badmintonclub zoeken, want 't is toch niet alles om een hele avond in dit kamertje te vertoeven. En als ik hier dan tóch nog eens vertoef, dan voorzie ik jullie van nieuw leesvoer over mijn belevenissen.
Enorm hard bedankt voor alle lieve berichtjes gisteren en vandaag. Dat deed deugd! Heel veel lieve groetjes en tot gauw, Karolien
